รักไม่ลงล็อคเธอจะเลือกใคร

ลำดับตอนที่ #2 : ความสุขเพียงชั่ววูบ2

           ภาพนั้นภาพที่ไมค์กําลังกอดกับดาว    เปรียบเสมือนคู่รัก   จู๋จี๋กันอย่างหวานแหววมันช่างน่าอิจฉา    ความรู้สึกของฉันตอนนั้นมันชาช่างเหมือนอยู่ท่ามกลางหิมะอันหนาวเหน็บ   และแล้วก็มีเนื้อเพลง  ปิตตา  [ดังขึ้น]ในสมองของฉัน
ปิตตาเอาไว้  หลับตาลงก็คงไม่เจอ   มันฝืนเห็นเค้าและเธอใกล้กันทนไหว     หลับตาช้าๆปล่อยน้ามตาให้มันไหล   หันหลังให้ความเป็นจริง  ที่เจ็บปวดใจ หลับตาเอาไว้คงบรรเทา........
ทันใดนั้นหลังจากที่เพลงปิดตาจบ  ฉันก็หันหลังให้ห้อง504วิ่งกลับไปยังศาลาในโรงเรียนที่ประจําของแก็งค์ฉันนั่นเอง[แก็งค์ หัวใจคือเดิมพัน]ฉันนั่งร้องไห้ท่ามกลางเพื่อนๆในแก็งค์  และแล้วยัยเฟรินก็ถามฉันว่า

         "ปาล์มแกร้องไห้ทําไม  ใครใครมันกล้าทําเพื่อนฉันฮะ"เฟรินตวาดเสียงทําให้ฉันยิ่งร้องไห้หนักขึ้น
         

           "กะ..แก..กะ..ก็...ละ...ลองไปดูหน้าห้อง504ดะ...ดิ  แล้วแกจะรู้เฟริน"ฉันตอบอย่างตะกุก   ตะกัก

          หลังจากที่ฉันพูดยัยเฟรินก็สั่งเด็กม.2ขึ้นไป[อ้าวลืมบอกไปแก็งค์ของฉันอ่ะใหญ่ที่สุดในม5]และแล้วเด็กผู้ชายที่เฟรินสั่งก็วิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ

              "พี่เฟรินครับ ตะกี้มีพี่ห้อง4บอกว่าเห็นพี่ไมค์กอดกับพี่ดาวครับ"


              "อะไรนะ  ไอ้ไมค์มันทําให้แกร้องไห้หรอ"

                
               "ฮือ"


               "มันๆฉันจะไปฆ่ามัน"


               "อย่า  แกอย่าทําอะไรเค้านะ"

 
                "แต่มันทําให้แกร้องไห้นะ"


                "ก็จริงแต่เค้าไม่ผิดฉันนี่สิผิด    เค้าไม่เกี่ยว  ฉะฉันไปชอบเค้า

เอง    ฉันรักเค้าข้างเดียวมันไม่เกี่ยวกับเค้านะ   ทั้งหมดฉันผิดเอง   ฉันผิด

เอง     ถึงฉันจะรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว  ฉันก็ยังไปตอแยเค้าเอง    ทั้งๆที่ฉันนั้นก็รู้ว่า

เค้าไม่เคยมอง  ไม่เคยปันใจ"   ฉันพูดอย่างจริงจัง  เพราะมันเป็นคําพูดที่ออก

มาจากใจ      จนเพื่อนในแก็งค์   ต่างเงียบกริบ   ฟังฉันพรําเพ้อ

อย่างตั้งใจ    และแล้วบรรยากาศในศาลามันดูเงียบเหงา   แล้วฉันก็เอ่ยขึ้นว่า

                  "เฮยพวกแกเคยฟังเพลง 'หรือแค่ขําๆ'ของพี่เป็คอ่ะป่าว"ฉันเอ่ยขึ้นเพื่อทําลายความเงียบ  หลังจากเลิกร้องไห้


                   "เคยๆๆๆๆ"ทั้งหมดตอบเป็นเสียงเดียวกัน 


                    "โดนว่ะโดนมั่กมาก"   ยัยเดียร์[หัวหน้าแก็งค์]
 

                     "คิดเหมือนกันเลยจร้า" ฉันพูดขึ้น

ออด....................................................
..........................................................
..........................................................
..............................................................

                     "ออดดังแล้วจร้าไปกันเถอะ" พวกเราทั้งหมด6คนพูดพร้อมกัน
         

                      "แปะๆ"


                      "555ไปกันเถอะ"
และแล้วพวกเราก็ขึ้นไปข้างบนจริงๆแล้วฉันก็ยังไม่ลืมภาพที่ไมค์กอดดาวแต่ฉันก็ร่าเริงกลบเกลื่อนความเศร้าที่มีเพราะฉันไม่อยากทําให้เพื่อนๆเป็นห่วง

********************************************************
ไมล์โนะจัง:เป็นยังไงบ้างค่ะสําหรับตอนนี้หวังว่าคงจุใจแล้วนะค่ะ   แต่ยังไงสําหรับตอนแรกก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่เราอัฟได้แค่40%เองอ่ะค่ะเพราะว่ามันไม่มีเวลาอ่ะ    แล้วที่ไม่ได้อัฟนานก็เพราะเราติดสอบอ่ะนะ  บั้ยบาย  ลาก่อนนะค่ะ