คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สวีทจีริ!! 100%
“ นี่! ซึงรี.. ถ้าเธออยากได้อะไรก็… บอกฉันละกัน” จียงที่แยกตัวออกมาจากเทมโปและพี่สาวเริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆกับซึงรีมากขึ้น ร่างเล็กหันหน้ามาตามเสียงที่คนตัวสูงกว่าบอก เธอยิ้มเล็กๆแล้วถามเขาด้วยเสียงงงๆ เนื่องจากตอนแรก คำพูดนี้เทมโปมาพูดกับเขาเองต่างหากนี่นา??
“ พี่มีเงินแล้วเหรอฮะ?? มาเลี้ยงผมแบบนี้น่ะ?” ซึงรีถามจียงด้วยน้ำเสียงที่สงสัยจริงๆ ทั้งๆที่ตอนแรกบอกให้เขาประหยัดเงินแท้ๆ ร่างสูงอมยิ้มเล็กๆแล้วชูกระเป๋าตังค์สีน้ำตาลในมือขึ้นมา
“ ฉันก็… ไปจิ๊กมาจากเท๊มอีกทีไงล่ะ ^^” และยิ้มด้วยแววตากะล่อน ซึงรีมองจียงแล้วอมยิ้มออกมา ป่านนี้พี่เทมโปจะเป็นยังไงนะ ถ้ารู้ว่ากระเป๋าตังค์ของเขาหายไปน่ะ คงจะหากันตาลีตาเหลือกเลยล่ะสิ ^^
“ อืม.. งั้น… พี่อยากซื้ออะไรให้ผมล่ะฮะ ^^” ซึงรีถามจียงเสียงใส ร่างสูงลอบมองร่างบางช้าๆแล้วเหลือกตากลับอย่างรวดเร็ว ให้ตายสิ! ทำไมวันนี้เจ้าหนูนี่แต่งตัวน่ารักขนาดนี้นะวันนี้!? ชุดนี้มันก็ชุดของเขาเองแท้ๆ แต่ทำไมพอเขาใส่แล้ว.. มันกลับไม่น่ารักเท่าเด็กนี่ล่ะ = =? กลับน่าถีบเสียมากกว่า TT
“ งั้น… ฉันจะซื้อโทรศัพท์มือถือให้นายละกัน นายจะได้เอาไว้ติดต่อฉันได้ เวลาที่นายอยู่บ้าน… ดีมั้ย?” จียงหันหน้าไปถามซึงรี ซึ่งขณะนี้เจ้าตัวได้ยิ้มแก้มแทบปริออกมาเสียแล้ว … ว้าว วว ได้โทรศัพท์ใหม่เชียวนะ โทรศัพท์ใหม่ งกๆ อย่างพี่จียง ไม่อยากเชื่อเลย!!!
“ เอาๆ เอาฮะ! พี่จียง ไปดูร้านนั้นกันดิ้!” ซึงรีพูดแล้วลากจียงเข้าร้านโทรศัพท์ใกล้ๆแถวนั้น ร่างสูงกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามคนตัวเล็กแทบไม่ทัน ให้ตายสิ ทำไมเวลาไอ้เด็กตัวเล็กนี่ตื่นเต้นมันถึงได้เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า… ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นไปด้วยได้ทุกทีสินะ..
“ เอาเครื่องนี้ๆๆๆๆ” ซึงรีจิ้มๆที่ตู้วางโทรศัพท์ อา…. N2547 ( เอ็น สองพันห้าร้อยสี่สิบเจ็ด - -* ) มันรุ่นไหนกันวะนั่น = =’’ จียงยืนจ้องโทรศัพท์ที่น้องเล็กเล็งๆเอาไว้ ร่างสูงยืนอ่านสรรพคุณด้วยความงวยงง
มันบอกว่า .. โทรศัพท์เครื่องนี้ สามารถซักผ้าได้ ล้างจานได้ ทำกับข้าวได้ ขโมยตังค์ได้ เล่นไพ่ได้ เหลาไม้จิ้มฟันก็ยังได้ นี่มันโทรศัพท์ส้งติงอะไรกัน = =’ เพอร์เฟ็คเกินไอ้เด็กบ้านี่ก็ไม่ต้องทำอะไรกันพอดีสิ - -*
“ นะนะนะ พี่จียง! ผมอยากได้เครื่องนี้อ้ะ” ซึงรีส่งสายตาแป๋วไปให้จียง ร่างสูงเหลือบมองแล้วหันไปมองราคาที่ป้ายที่ติดอยู่
“ แปดแสนเจ็ด!!!! O[]O!!” จียงแทบจะเอาหัวทิ่มตู้วางโทรศัพท์กันเลยทีเดียว โทรศัพท์ส้นตีนอะไร แปดแสนเจ็ด!? คนตัวสูงเอามือกุมหัวเห็ดๆของตัวเองเล็กน้อยก่อนเงยหน้าขึ้นและพูดออกมาอย่างรวดเร็ว
“ เอาอันนี้ อันนั้น ส่วนซิมก็อันนู้นฮะ” หยิบโทรศัพท์อีกเครื่องมาจ่ายเงินให้พนักงานอย่างรวดเร็วเสียอย่างนั้น!
โดยที่น้องยังไม่ทันตั้งตัวสักนิด =[]=!
“ ง่ะ! ทำไมเป็นเครื่องนี้ล่ะพี่จียง เค้าบอกจะเอาเครื่องนู้นไง!”
“ อย่าเรื่องมากน่า!!!! ไหนบอกจะไม่ยุ่งยากไง?? ซื้อเครื่องนี้ให้ไปก็บุญถังแล้ว จะเอาอะไรอีกฮึ!!” จียงแหวลั่นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่ได้หงุดหงิดอะไรหรอกนะ แต่ว่า.. แค่เห็นราคาเมื่อครู่แล้วมันยังทำใจให้ยืนตัวตรงไม่อยู่แค่นั้นแหละ = =’
“ อ.. อื้ม ขอโทษ.. ต.. แต่ว่า ขอบคุณนะฮะ” ซึงรีหน้าหงอยไปสักครู่แล้วก็ยิ้มออกมาจนได้เมื่อพนักงานในร้านส่งโทรศัพท์และซิมที่จียงเลือกไว้มาให้ ร่างเล็กจัดการนั่งลงที่พื้นหน้าร้านแล้วแกะกล่องโทรศัพท์ออกมาใส่ซิมและเปิดเครื่อง ร่างเล็กได้บัตรเติมเงินมาอีกใบหนึ่ง ตนจัดการหาเหรียญรอบตัวและขูดมันเพื่อเติมเงินให้โทรศัพท์ใหม่ทันที
จียงยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์ซึงรีมากดเบอร์เบอร์หนึ่ง เสียงรอสายของตนดังขึ้นมาทันทีบ่งให้รู้ว่าเบอร์ที่ถูกโทรนั้นเป็นของคนตรงหน้าร่างเล็กนี่เอง … จียงยิ้มและกดวางสาย เขาหยิบมือถือของตนออกมาชูขึ้น
“ เอาล่ะ.. ตอนนี้ฉันได้เบอร์ของเธอมาแล้ว.. แล้วก็ ในเครื่องเธอเมื่อกี๊น่ะ ก็เบอร์ฉันเองนะ เอาล่ะเมมเอาไว้ว่าอย่างงี้ละกัน..” แล้วก็กดอักษรต่างๆลงมือถือซึงรีทันที ปล่อยให้ร่างเล็กได้แต่มองการกระทำที่ถูกทำกับมือถือตัวเองอยู่ด้วยความงวยงง
“ นี่ไงล่ะ ^^!” เสร็จแล้วก็ยื่นมือถือกลับไปให้คนตัวเล็กอ่าน
“ อะ จียงผู้หล่อเริ่ด ??” ซึงรีสะกดทีละคำ ที่ต้องมีคำว่า “ อะ” อยู่เบื้องหน้าก็เพราะ.. จียงได้ใส่ตัว a ลงไปข้างหน้าด้วยเนี่ยสิ??
“ ทำไม?? ต้องมี a ล่ะ มันก็กลายเป็น จียงผู้หล่อเริ่ดตัวหนึ่งสิฮะ ??” ซึงรีถามจียงด้วยสีหน้างงๆ ใช่.. หากข้างหน้ามีตัว a ก็ต้องอ่านว่า “อะ” อย่างที่ซึงรีพูดน่ะ ถูกแล้ว แต่คำถามนั่นกลับทำให้จียงหน้าแดงไปถึงหูไปเสียอย่างนั้น!
“ ก็… มันจะได้มีชื่อฉันเป็นชื่อแรกในโทรศัพท์เธอไง.. ” จียงอมยิ้มกับตัวเองแล้วส่งโทรศัพท์คืนร่างเล็กให้เก็บไว้ อา.. วันนี้เป็นอะไรไปนะ ถึงกล้าเล่นอะไรแบบนี้ได้เนี่ย ..? เห็นแล้วคันรักแร้ชะมัด!
“ อืม.. จียงผู้หล่อเริ่ดตัวหนึ่ง! ^__________^ ขอบคุณสำหรับโทรศัพท์เครื่องนี้มากๆเลยนะฮะ ถึงจะไม่ใช่เครื่องที่ผมเล็งไว้ … แต่ผม.. ก็ชอบมันมากๆ ขอบคุณจริงๆฮะ” ซึงรียิ้มแล้วกล่าวคำขอบคุณให้จียง… หากแต่…รอยยิ้มนั้น…
“………………….”
“ พี่จียง งั้น~ เดี๋ยวเราไปกินไอติมกันต่อนะ!”
“………………………...”
“ พี่จียง! พี่จียง!”
“ ฮะ! อะ อื้ม..ไปกินไอติมกันต่อก็ได้ ^^” จียงยิ้มแล้วปล่อยให้ซึงรีพาตนเดินเข้าไปร้านไอศกรีม ร่างเล็กขอเงินไปซื้อไอศกรีมสำหรับตนและคนตัวสูงที่เดินมาด้วยกัน … แดรี่คิง?? อา.. ตั้งแต่ออกจากบ้านมาก็ไม่เคยได้กินอีกเลยสินะเนี่ย
“ อ้ะ! นี่ของพี่!” ซึงรียื่นถ้วยไอศกรีมมาให้จียงพร้อมกับช้อนพลาสติกไว้ตัก แล้วทั้งสองก็เดินออกจากร้านด้วยไปด้วยกัน ซึงรีตักไอติมเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยส่งผลให้เกิดคราบครีมขาวๆขึ้นมารอบปากของร่างเล็ก
ซึ่ง…. มันทำให้คนตัวสูงที่กำลังเดินข้างๆนี้ยิ่งคิดไปไกล!
“ นี่.. เอ่อ… ครีมติดปากแน่ะ กินระวังๆหน่อยสิ” จียงพูดแล้วเอานิ้วโป้งไปปาดไอศกรีมที่ติดรอบปากซึงรีออก ร่างเล็กมองร่างสูงก่อนเอื้อมมือขึ้นไปแตะปากของคนที่อยู่เบื้องหน้าบ้าง
ตึกตึก… ตึกตึก … ตึกตึก
“ สตรอว์เบอร์รี่ก็ติดปากพี่เหมือนกัน กินให้ระวังหน่อยสิฮะ ^^” ซึงรีที่ดูเหมือนจะลอกคำพูดของคนข้างหน้ามา หัวเราะให้จียงเล็กๆเนื่องจากความไม่ระวังในการรับประทานของทั้งคู่เอง แต่ในตอนนี้…. คนที่ทำอะไรไม่ถูก….. กลับเป็น คนตัวสูงข้างหน้านี่เองเสียแล้ว…
“ ซึงรี คือ.. เรื่องโทรศัพท์น่ะ” จียงจับมือร่างเล็กออกจากริมฝีปากของตนลงก่อนตัดสินใจจะพูดเรื่องที่ต้องการพูดออกมา
“.. อย่าไปแจกเบอร์ให้ใครง่ายๆนะ แล้วก็…ถึงไม่มีเรื่องอะไร แต่ถ้าว่างๆก็…โทรหาฉันบ้างก็ได้นะ... ”
“ อะ…. อืม ได้สิ ^^” ร่างเล็กยิ้มบางๆแล้วเลียไอศกรีมเดินต่อไป… อา… ให้ตายสิ! เมื่อกี๊นี้เค้าขออะไรไปกันเนี่ย?? ในตอนนี้มันเป็นโทรศัพท์ของซึงรีแล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำไปมันถึงจะถูกไม่ใช่เหรอ?? ปัดโธ่! นี่เป็นบ้าอะไรไปอีกล่ะเนี่ย?? บางครั้ง… ซึงรีอาจไม่พอใจเขาก็ได้ ถึงได้เดินออกไปเลยแบบนั้น??
“ ผม… ขอบคุณพี่จริงๆนะ ผมดีใจจริงๆ… ที่ออกมาแล้วเจอคนดีๆอย่างพี่ ผมนี่… ช่างโชคดีจริงๆเลยนะฮะ ขอบคุณมาก … ที่พี่ดูแลผมขนาดนี้ ผมรู้สึกดีจริงๆ ขอบคุณนะฮะ ” ซึงรีหันหลังกลับมาแล้วโค้งให้จียงสามสี่รอบก่อนพูดขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ก่อนส่งรอยยิ้มมาให้จียงอีกครั้งและเดินต่อไป
ตึกตึก…. ตึกตึก…. ตึกตึก
อีกแล้ว ดังขึ้นมาอีกแล้ว… เสียงนี้ เวลาเราอยู่กับเธอ.. มันจะมีเสียงนี้ออกมาได้ตลอด.. เพราะอะไรกันนะ?? มันเพราะอะไรกัน??
ความคิดเห็น