คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผู้หญิงคนนั้น.... ความกล้าของมักเน่~ >________< 100%
เอาล่ะ... ต้องไปทำงานแล้วใช่ไหม? ต้องไปทำงานแบบนั้นอีกแล้วหรือ?? จียงคิดกับตัวเอง เขาคิดแบบนี้ได้ทุกวัน งานแบบนี้ไม่ใช่งานที่เขาต้องการจะทำมันตั้งแต่แรกเลย เขาอยากจะทำ... งานอย่างอื่นที่มันดีกว่านี้.... แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ความฝันที่เขาต้องการจะทำให้มันเป็นจริง.... มันหมดโอกาสตั้งแต่วันแรกที่เขาเกิดมาแล้วล่ะ
" เป็นอะไรวะจียง แก... เฮ้ย!!! เฮ้ย! " เทมโปเขย่าร่างของคนตัวเล็กกว่าจนร่างเล็กนั่นแทบจะทรุดฮวบลงไปกับพื้น หลังจากที่สองคนนี้กำลังเฝ้าดูเหยื่อด้วยกันริมตึกโรงเรียนสอนดนตรีเก่าๆแห่งหนึ่ง
" อ.. ปละ... เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร ตกลงว่าแกจะเอาคนนั้นใช่มั้ยเทม " จียงหันหน้าไปถามเพื่อนรักของเขา เทมโปเหลือบมามองเพื่อนแบบไม่ยี่หระอะไร เขาเคยถามเหตุผลไอ้เพื่อนคนนี้หลายรอบแล้ว แต่คำตอบที่ได้คือคำตอบเดียว...
' เปล่า ไม่มีอะไร '
" งั้น แกก็ไปจัดการสิ ดูสิ~ ผู้หญิงคนนั้นกำลังยืนอยู่คนเดียวด้วยนี่นา เพราะงั้น~ ง่ายนิดเดียว ไปเล้ยย ย ย " ท้อปพูดแล้วผลักร่างของเพื่อนตรงเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น
จียงค่อยๆเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น มองข้างหลังแล้ว... ดูคุ้นชะมัดเลย เขาคิดแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่แล้วแผนการก็ต้องพังทะลายลงเมื่อเขาเห็นหล่อนกำลังเดินไปหาผู้ที่เป็นเหมือนคนรักของเธอ จียงผงะร่างถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เสียแผน ถึงอย่างนั้น การที่จะเอาเงินจากผู้หญิงคนนี้มันก็เริ่มยากขึ้นมาอีกขั้นเสียแล้ว
เขาเดินตามผู้หญิงร่างคุ้นตานั้นเดินจับมือกับผู้ชายคนนั้นไปเรื่อยๆ จียงยังไม่ทันได้เห็นหน้าเธอ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสาวน้อยคนนั้นเริ่มจะหันหน้ามาทางนี้ จียงเพ่งสายตามองไปทางเธอ อย่างไม่กระพริบตา... เธอหันหน้ามาทางเขา ใช่แล้ว หน้าที่คุ้นตาอย่างนี้... ผมสีน้ำตาลประบ่าของเธอที่เด็กหนุ่มคนนี้จำได้ดี
น้องสาวของเขาเอง.... ควอน จีอึน...
จียงเม้มปากตัวเองเล็กๆ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าน้องสาวคนเดียวของเขาจะแต่งตัวล่อสัตว์ต่างๆได้มากถึงเพียงนี้ จียงรักน้องมากที่สุด เขาไม่อยากทิ้งให้เธออยู่กับครอบครัวที่มีปัญหาของเขาแต่เพียงผู้เดียว แต่ว่า... คิดแล้ว เขาจำเป็นต้องทำ
เพื่อหาเงิน.... มาเลี้ยงเธอให้ได้
" จี... อึน " จียงหลุดคำพูดออกมาจากปากเบาๆ เขาแทบจะล้มพับเสียตรงนั้นให้ได้ ในเมื่อผู้ชายที่เขามองเห็นยืนข้างเธอตอนนี้ คือ อิม แทบิน... ผู้ชายอันตรายหมายเลขหนึ่งของกรุงโซลเลยก็ว่าได้ จะทำอย่างไร... น้องสาวของเขาเป็นแฟนของไอ้หมอนี่อย่างนั้นหรือ??? น้องสาวที่เขาบอกว่าจะดูแลให้ดีที่สุด ในตอนนี้ตกอยู่ในมือของผู้ชายอันตรายอย่างอิม แทบินหรือ??
" แทบินคะ?... คุณ... ครีมเลอะแก้มน่ะค่ะ ^^ " สาวน้อยร่างเล็กไร้เดียงสา ยื่นมือไป ปัดครีมออกให้ผู้ชายตรงหน้า แทบินยิ้มแล้วจับมือเธอไว้ ก่อนทาบจมูกลงไปบนมือเล็กมือนั้น เด็กสาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแต่เธอก็ยอมให้เขาทำโดยดี
ภายใต้บรรยากาศหนาว หิมะตกโปรยปราย กลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนดูภาพข้างหน้าอย่างไม่อยากเชื่อในสายตา และความร้อนรุ่มในใจตอนนี้อาจทำให้หิมะละลายได้เลยทีเดียว ท้อปแอบมองเพื่อนอยู่หลังตึกอย่างงงๆ ถึงแม้ว่าจียงจะดูแปลกๆไปในแต่ละอิริยาบถ แต่ว่า... วันนี้ ร่างเล็กตรงหน้ากำลังก้มหน้าลง และ กำหมัดแน่น
ท้อปเริ่มเดาเหตุการณ์ออกทันที เขามองไปเบื้องหน้าของเพื่อนรัก ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนั้น..... ถ้าจำไม่ผิด........ นั่นมันจีอึน นี่!!! แย่แล้ว!!!
ความคิดเร็วไม่เท่าการกระทำ ท้อปวิ่งเข้าไปแบกจียงขึ้นบ่าทันที เขารู้ว่าสิ่งที่จียงกำลังทำต่อไปคืออะไร คนตัวเล็กที่ถูกแบกอยู่ตกใจสะดุ้ง อะไรวะ! ทั้งๆที่เขากำลังมีความกล้าไปตั๊นหน้าหมอนั่นแล้วเชียว!
" ปล่อยฉัน!!! ปล่อยฉันโว้ยย ย ย ไอ้กอริลล่าปล่อยฉันนะ!! " จียงเหมือนเห็ดพิษที่กำลังบ้าคลั่งเข้าไปเสียทุกทีเมื่อเขาเห็นคนสองคนนั้นเดินห่างออกไปเรื่อยๆ จียงทุบตัวเทมโปเหมือนเห็ดคลั่ง แต่ยังไงเจ้าเพื่อนคนนี้มันก็ไม่ยอมปล่อยเสียทีสิ!!
" ฉันไม่ปล่อยแกหรอก ไอ้เห็ด!! ฉันรู้ว่าแกกำลังจะไปทำอะไร เพราะงั้นวันนี้ แก - ต้อง - กลับ - บ้าน - ไป - สงบ - สติ - อา - รมณ์ - ซะ!!! " ท้อปพูดเน้นๆทีละคำช้าๆชัดๆ แล้วแบกจียงเตรียมที่จะกลับบ้าน จียงตะโกนโหวกเหวกลั่นส่งผลให้คนส่วนใหญ่แถวนั้นหันมามองกันทั้งสิ้น รวมทั้งน้องสาวเขาด้วย
" .... พี่.... " สาวน้อยหันหลังกลับมาหลุดปากออกมาขณะที่แขนกำลังควงแขนอิม แทบินอยู่ เธอเพ่งพินิจน์มองเด็กหนุ่มที่กำลังโดนอุ้มอยู่ตอนนี้อย่างสงสัย จะใช่... พี่ชาย ... รึเปล่านะ..?
" มีอะไรเหรอครับ จีอึน? " แทบินหันหน้ามาถามเธอ คนรักคนที่เท่าไหร่ของเขานะ?? ไม่รู้สิ ก็...หากนักเลงรถอย่างเขา ถ้ามีคนรักน้อย... มันก็ใช่เรื่อง จริงไหม
" เหมือน.. ฉันจะเห็นคนรู้จักน่ะค่ะ " เธอตอบเขา แทบินมองเธออย่างไม่ยี่หระอะไรแล้วจับมือเธอเดินออกไป จีอึนหันหลังกลับไปมองแล้วมองอีก มองอย่างไรคนๆนั้นก็ใช่... พี่ชายของเธอ พี่ชายที่หายไปกว่าสิบปี... จะมาอยู่ที่นี่น่ะหรือ???
เป็นไปได้จริงๆ หรือ....? พี่ชายจะมาจริงๆหรือ...??
มันไม่ใช่หรอก...
....................................................................................................................................
" แกน่ะ อยู่นิ่งๆ สงบสติอารมณ์ซะ วันนี้ไม่ต้องไปทำงานหรอก! ฉันจะไปทำงานมาเอง เพราะงั้น นั่งเงียบๆแล้วเลิกบ้าได้แล้ว!! " ท้อปวางจียงลงบนโซฟาเก่าๆของบ้าน ซึงรีตื่นจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน โดยน้องเล็กซึงรีค่อยๆย่างเท้าออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
' ใครกันนะ มาเช้าป่านนี้เชียว ... พี่จียงก็ไปทำงานอยู่นี่นา.... หรือว่า....หรือว่า '
' ขโมย!!!!! '
ซึงรีเม้มปากแน่น ชิชะ! พวกโจรใจบาป ในละครมีเยอะ อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าพวกแกจะมาไม้ไหน ซึงรีสาวเท้าเข้าไปหยิบไม้ปิงปองที่วางอยู่มุมห้องนอนขึ้นมา ( มันไม่มีอาวุธอื่นแล้วหรอ = =; ) ร่างบางหอบร่างตัวเองไปแอบมองคนสองคนอยู่ริมประตู น้องเล็กสอดส่ายสายตาไปที่ห้องรับแขก หืมม?? มีสองคนอย่างนั้นหรือ คนนึงตัวเล็ก แต่อีกคนนึงตัวใหญ่ขนาดนั้น..... ผมจะสู้ไหวมั้ยเนี่ย??
พี่จียง....~ กลับมาซักทีซี่~~~ ผมกลัวจะตายอยู่แล้ว >______<
...................................................................................................................................
" แกไปนอนก่อนดีกว่าไป... ตอนนี้แกยังไม่พร้อมที่จะทำงานหรอก " เทมโปพูดแล้วดึงมือคนตัวเล็กให้ยืนขึ้นแล้วผลักเขาตรงไปยังห้องนอน จียงรั้งมือนั้นแล้วหันหน้ามาหาเพื่อนรัก
" เทม ฉันไม่อยากเชื่อเลยนะ... นั่นน่ะ น้องฉัน... ทำไมจีอึนถึงทำตัวแบบนี้ จีอึนไปคบกับไอ้สารเลวอย่างงั้นได้ยังไง?? "
" แต่ตอนนี้แกก็สารเลวไม่ต่างกับมัน -0- "
" อ... เออ รู้น่า แต่ว่า... เออๆ ฉันไปนอนแล้ว แกไม่เข้าใจหัวอกคนเป็นพี่อย่างฉันหรอก ไอ้กอริลล่าไร้ไส้ >0< " จียงตะโกนลั่นแล้วถอดชุดสูทไปเก็บ ทุเรศจริงๆ ทั้งๆที่นึกว่าวันนี้จะอารมณ์ดีซะแล้วเชียว..
... เห็ด เซ็ง ..
จียงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดและกางเกงยีนส์สีดำ ท้อปคงไปทำงานแล้วสินะ เฮ้อ...~ เอาเถอะ พักสักวันจะเป็นไรไปวะ
............................................................................................................................
อะ... ไอ้ตัวใหญ่ออกไปแล้ว เหลือแต่ไอ้ตัวเล็กนั่นสินะ ล.. แล้วไอ้ตัวใหญ่มันจะไปไหนได้ล่ะ รึ.. รึว่า มันอาจจะหาทาง เข้ามาในห้องนอนของผม อ๊ะ! ไม่นะ!!
ซึงรีเหลือบมองทางเข้าออกของห้องนี้ เมื่อพบว่ามีแค่ประตูเบื้องหน้านี้เท่านั้นร่างเล็กโล่งใจไปเปลาะหนึ่งแล้วแอบมองที่ซอกประตูนั้นต่อไป
หนอยยย ยย ย ไอ้โจรใจบาป
ซึงรีมองเข้าไปอีกครั้ง ไอ้โจรตัวเล็กกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า! เพื่อเป็นมารยาทที่ดี คุณหนูลี ซึงฮยอนเลือกที่จะไม่ดูเพราะว่ามันเป็นการเสียมารยาทต่อโจรเป็นอย่างยิ่ง...
=[]=; ไม่ใช่สิ! ตอนนี้เราควรล็อกประตูให้แน่นถึงจะถูก!
' แก๊ก แก๊ก.. ' กรรม ลูกบิดมันเสียอีกแล้วหร๊อ อ อ
ลูกบิดบ้านนี้มันเป็นอะไรไปหมดเนี่ย! ซึงรีสบถอย่างหัวเสีย จะทำอย่างไรดี เขาแอบมองโจรคนนั้นอีกครั้งและพบว่ามันกำลังจะเดินมาในห้องนี้แล้วสิ
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน! เด็กหนุ่มคิดแล้วจับไม้ปิงปองนั่นไว้แน่นกับมือ ร่างเล็กเริ่มซ้อมง้างมือขึ้นลง กะจะฟาดให้ทีเดียวตายไปเลยทีเดียว = =; เอาล่ะ... ไอ้โจรชั่วเดินมาแล้วสินะ!
แล้วโลกจะรู้... ว่าไม้ปิงปองก็ฆ่าคนตายได้ >________<
แอ๊ดด ด ประตูเปิดออก
" ย๊ากกก ก ก >O< "
" เฮ้ย!!!!! "
" โป๊กก ก ก "
" โอ๊ย!!!!!!!!! "
" ฮะ!!!!! เป็นไงล่ะ ไอ้โจร... ย๊ากกก ก ก พี่จีย๊ง ง ง !!! " ซึงรีส่งสีหน้าสะใจไปให้ศัตรูแต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาและเห็นคนหน้าคนที่เจ็บนอนชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้น หน้ามักเน่เริ่มถอดสีออก เขาทำร้ายร่างกายเจ้าบ๊าน น น
ข่าววันรุ่งขึ้นพาดหัว ผู้ต้องสงสัยลูกชายกลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ ลี ซึงฮยอน สังหารโหด เหยื่อสังเวยวัยรุ่นวัยใกล้เคียง ดับอนาถคาไม้ปิงปอง ขณะนี้ตำรวจกำลังตรวจสอบไม้ปิงปองต้องสงสัยที่ตกอยู่ในเหตุการณ์....
และทางการคาดว่า คนร้ายคงเป็น นายลี ซึงฮยอน ไม่ผิดแน่ค่ะ .... เสียงผู้ประกาศข่าวสาวรายงาน
....โอ้ไม่นะ
...
..
.โอ้ไม่นะ
.
โอ้ไม่น้าา า า า า!!!!!!!!!!
ง่ะ .... O[]O;;; ไม่เอานะ!!!!!!!!!! พ่อจะทุบทีวีทิ้งง ง ง ผมไม่ได้ท๊า มม ม ม
______________________________________________________________________
จบตอนแล้วค่า อ่านะ ยังไม่ได้แนะนำตัวเลยอ้ะ
ชื่อกราฟนะ ^^~* ฝากนิยายด้วยคัฟฟ ฟ แต่งไม่ค่อยหนุก แต่อ่านๆไปก็สนุกเอง ห้าห้า ( หรอ= =;)
playgirl_graphy@hotmail.com แอดมาคุยเรื่องบีบี หรือ ฟิคกันได้ที่นี่นะคะ >_________<
ใครไม่รุจักอิม แทบิน เด่วไปดูภาพได้ที่แนะนำตัวละครนะงัฟฟ ฟ ฟ >_________< คอมเม้นต์กันด้วยดิ๊ จุ๊ฟ ฟ ฟ ~**
ความคิดเห็น