คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มังกร กับ มักเน่.,,, = =; 100%
ปริบๆ -__-
" เฮ้ย เธอ!! "
ปริบๆ ปริบๆ -___-
" จะนอนไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย??? "
ปริบๆ ปริบๆ ปริบๆ -____-
" ถ้านายไม่ตื่นฉันแก้ผ้านายนะ =[]=; "
" แย้ก!!!!!!! ไอ้บ้าก๊ามมม ม ...ปล่อยฉันโว้ยย ย " พูดแล้วขาคู่เข้าที่หน้าของฝ่ายตรงข้ามอย่างเต็มตีน บทสนทนาของทั้งคู่จบลงแค่นี้หลังจากที่มันปริบๆกันมานานเหลือเกิน
" ฉันยังไม่ได้จับอะไรเธอเลยนะจะบอกให้!? " เด็กหนุ่มนั่งเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวดบนพื้น จียง.. เด็กหนุ่มตัวเล็กหน้าตากวนเท้ากำลังนั่งหน้านิ่วก่อนพยายามยันตัวเองขึ้นเพื่อไปนั่งบนเตียงข้างๆ ' เขา ' ผู้ไม่รู้ว่าเป็นใครคนนั้น เออใช่! มันเป็นใคร??
" ก... ก็นาย จะมาแก้ผ้าฉันทำไมเล่า แล้วที่นี่... มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย !? " คนตัวเล็กกว่าที่นอนอยู่บนเตียงแหวลั่นด้วยความตกใจ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างนั้นหรือ??? คนเบื้องหน้าเขาที่กำลังจุกอยู่บนพื้นกำลังจะให้คำตอบเขาเดี๋ยวนี้แล้วไง..
" ก็ฉันน่ะ เจอนายนอนอยู่ที่กองขยะน่ะสิ ไอ้ตอนแรกน่ะนะ ก็กะจะทิ้งนายไว้ให้หมาแทะเล่นอยู่แถวนั้น แต่พอเห็นนายนอนกอดเปลือกกล้วยไปเรื่อยๆฉันก็ทนสงสารนายไม่ได้ ฉันเลยพานายมานอนที่นี่ก่อนไง อยากจะกลับก็ได้นะ แต่ฉันไม่ไปส่งนายหรอก ไม่มีตังค์ -O- " พูดรวดเดียวจบค่ะ - -;;
" แล้วทำไมฉันถึงไปนอนอยู่กลางกองขยะนั่นได้ล่ะเนี่ย??? เท่าที่ฉันจำได้... ฉัน... "
" แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ =[]=;;; เอางี้ นายชื่ออะไร? จำชื่อตัวเองได้มั้ยเนี่ย? " จียงหันไปถามเด็กคนนั้นด้วยความหน่าย อันที่จริงเขาจะไม่พาเธอมาด้วยก็ได้ แต่ไม่รู้ทำไม??
" ฉัน... ลี ซึงฮยอน ฉันชื่อซึงรีนะ นายอยากรู้ความหมายชื่อฉันมั้ย ชื่อฉันน่ะ... " ไม่ทันได้พูดต่อ มือเรียวก็ปิดปากคนตัวเล็กไว้สนิท นี่ขนาดถามแค่ชื่อยังต่อความซะยาวยืดขนาดนี้ เขาก็ไม่อยากจะคิดเลยล่ะว่าถ้าไอ้เด็กนี่อยู่ที่นี่ต่อไปบ้านเขาจะเป็นยังไง
" เอาล่ะ พอๆ นายก็หาทางกลับบ้านเองละกันนะ ฉันให้นายอยู่ได้แค่นี้แหละ.. แล้วก็อาบน้ำซะด้วยนะ มันเหม็นมิใช่น้อย = =;; " เขาพูดแล้วค่อยๆเอามือปิดจมูกตัวเองช้าๆ อี๋ย์ ลืมไปว่าเหม็นอ่า TT
" นี่นาย... ฉันยังไม่อยากกลับบ้านอะ ขออยู่บ้านนายไปพลางๆก่อนได้มั้ย?? " พูดแล้วก้มหน้างุด แน่นอนล่ะ ลูกเศรษฐีที่รวยล้นฟ้าอย่างคุณหนูลี ซึงฮยอนกลับต้องมาขอบ้านคนอื่นอยู่ แถมเป็นบ้านแคบๆรกๆด้วยแล้ว... เขาก็แทบไม่อยากจะพูดไปเลย!!! ถ้าไม่ติดว่าเขากลับไม่ได้ล่ะก็นะ ~
" โนว์เวย์!!!!!!! " จียงเอามือไขว้กันเป็นรูปกากบาทแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ซึงรี เด็กน้อยส่งสายตาเป็นประกายไปให้เขา... จียงมองหน้าขาวนั่นด้วยสายตาที่อ่อนลงเรื่อยๆ ทำไมเขาต้องใจอ่อนกับสายตาแบบนี้ตลอดเลยว้า~
" ทำไมล่ะ !!? " ถึงแม้จะรู้ว่าไม่เหมาะแต่เขาก็ยังถาม ความจริงแล้ว... ถ้ากลับได้เขาก็อยากที่จะกลับเหมือนกัน แต่ว่าในตอนนี้... ถ้ากลับ ก็เสียศักดิ์ศรี ลี ซึงฮยอนสิ ( -3- )a
" นายเป็นใครมาจากไหน ฉันก็ยังไม่รู้จักเลย แล้วนี่... จะมานอนพักบ้านฉันซะแล้ว ฝันไปเหอะว่าฉันจะยอมเสียความบริสุทธิ์ให้นายได้ง่ายๆน่ะ " จียงพูดแล้วเอามือปิดหัวนมทั้งสองข้างไว้ก่อนมองหน้าคนเบื้องหน้าอย่างไม่ไว้วางใจ
" อาา... =___=^ " แม้ซึงรีอยากจะสำรอกออกมาให้สุดๆเสียทีก็ตาม แต่ว่า... มันก็เป็นมารยาทที่ดีของตระกูลลีที่สูงส่งอย่างหนึ่ง -___-;
ช่างน่าภูมิใจเสียจริงๆ
" นี่นาย~ วันนี้มันก็มืดแล้ว ฉันขอนอนบ้านนายสักวันนึงไม่ได้รึไง ฉันกลับบ้านไม่ถูก... นะนะ น้า~ " ซึงฮยอนพลิกพฤติกรรมอย่างกระทันหันทันที แน่สิ... พ่อเคยสอนว่า เวลาจะขอร้องใคร เราควรอ่อนน้อมถ่อมตน ( และนี่ก็คือมารยาทของตระกูลลีข้อที่สอง -___-;; )
เพราะงี้ไง ถึงไม่อยากอยู่มันนัก - -"
" แล้วทำไมนายไม่กลับบ้านล่ะ เอางี้.. ถ้านายเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังฉันจะให้นายค้างที่บ้านก็ได้ " จียงพูดในท่าทีผู้ถือไพ่เหนือกว่า ไหนๆก็ไหนๆวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จะแกล้งเด็กบ้างมันจะเสียหลายอะไรกันล่ะ ^___^
" ชิ ยุ่งเรื่องชาวบ้านจริง " ซึงฮยอนหันไปสบถข้างหลังโดยไม่ให้คนเบื้องหน้าได้ยิน ทำไงล่ะ เหตุผลมันอุบาทว์อย่างแรงเลยนี่หว่า!!?
" นายว่าไงเนะ = =?? "
' ย้ากกก ก ก กูบอกว่ามึงอะ เจือกเรื่องกูจัง!!~ ' มันก็แค่ความคิดที่ไม่กล้าพูดออกมาล่ะนะ
ลองพูดสิ คงตายคาเท้ามังกร = =""
" งั้นถ้านายไม่พูดอะไร นายก็บอกฉันสิ ว่านาย... ทำไมถึงไปนอนอยู่ที่นั่น แล้วทำไมถึงไม่อยากกลับบ้าน " ว่าแล้วก็เดินไปหยิบชามะนาวกระป๋องจากตู้เย็นเก่าซอมซ่อออกมาดื่มกระป๋องหนึ่ง
" พ่อแม่บังคับให้ฉันแต่งงาน >///< "
" พรู่ดดดดดด ~ " ชามะนาวล้วนพุ่งออกมาจากปากของคนตัวเล็กเบื้องหน้า เขาเอาผ้าเช็ดปากตาลีตาเหลือก เด็กคนนี้อายุยังไม่มากเลย จะแต่งงานแล้วเหรอ??
" แถมยังต้องแต่งกับผู้ชายด้วยแหละ >////< "
" พรูดดด พรูดดดด พรวดดดดดดดส์~~ " คราวนี้พ่นออกมาทั้งปากเลยทีเดียว ควอนจียงถึงกับทรงตัวไม่อยู่เมื่อได้ยินซึงรีพูดออกมาแบบนั้น เขาอ้าปากค้างออกมาด้วยความตกใจแล้วคิดอิมเมจภาพ ถ้าหากลี ซึงฮยอน ต้องถูกผู้ชายด้วยกันทำแบบนั้น แบบนี้ แล้วก็แบบนู้น มันจะเป็นยังไงว้า อั๊ยยย์ ไม่อยากจะคิด~
" เพราะงั้น นายให้ฉันอยู่กับนายไปก่อนได้มั้ย ฉันสัญญานะ ว่าจะไม่ดื้อไม่ซน จะเป็นเด็กดี จะไม่รบกวนนาย จะไม่ส่งเสียงดัง แล้วก็จะปั้นวัวปั้นควายให้ลูกนายเล่นด้วยแหละ ^^ "
" นี่นายท่องสคริปต์มาเลยรึไงน่ะ = =? "
" ทำไมนายรู้ได้ล่ะ =[]=;; " เหงื่อเริ่มผุด ปกติใช้มุกนี้ไม่มีใครรู้นี่นา
" ก็ฉันไม่มีลูกซักหน่อย -..-; "
" ก.. ก็แม่นมฉันสอนมาอย่างงี้นี่นา ฉัน... ไม่รู้ " ซึงฮยอนก้มหน้างุดต่อจียง เด็กหนุ่มถือกระป๋องชาไว้ก่อนยื่นให้ซึงฮยอนก่อนกล่าวเบาๆออกมา
" ถ้าคืนนี้ยังไม่มีที่ไป นายก็มานอนบ้านฉันก่อนก็ได้... แล้วนี่ก็ชามะนาว หิวก็กินไปก่อนละกัน เดี๋ยวฉันไปทอดไข่ให้นายกิน " จียงพูดแล้วลุกขึ้นจากเตียงก่อนเปิดประตูเดินเข้าไปในครัว ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งงงอยู่คนเดียว
แต่ก็พอจะรู้ว่า... คนโรคจิตอย่างนายนั่น ก็น่าจะพอไว้ใจได้...ล่ะมั้ง
แต่ว่า...ชามะนาวนี่ มันหมดแล้วนี่หว่า = =; มันหลอกให้ผมทิ้ง ( - - *) ไอ้ฟาย - -*
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น