ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    You are the one I love (Fanfic 1D Harry Styles)

    ลำดับตอนที่ #4 : Part 2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 211
      0
      31 มี.ค. 57

    ตอนนี้คุณซื้อของเสร็จแล้วที่จริงก็อยากจะดูต่ออยู่หรอกแต่พี่บ้าโทรมาตาม
    คุณกำลังจอดรถที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งคุณไม่ห่วงเรื่องข้าวของแหนวแล้วเพราะคุณซื้อสำเร็จมา
    คุณเดินเข้ามาในร้านแล้วบอกพนักงานว่า "ลาเต้เย็น แก้วค่ะ"
    "ซักครู่ค่ะ"
    คุณกำลังนั่งรอกาแฟที่เค้าเตอร์ เล่นทวิตไป แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาคุณไม่ได้สนใจอะไร
    "ลาเต้เย็นที่นึงครับ"
    "ทำไมเสียงคุ้นๆวะ" คุณคิดในใจ
    เมื่อหันไปคุณหันไปคุณตกใจมากเพราะเขาคือ Harry Styles แห่ง 1D
    คุณหันหน้ามาที่เดิมตั้งสติ 
    คุณหันไปที่ Harry แล้วพูดว่า "Harry ใช่มั้ยคะ"
    "ชู่ววว เบาๆหน่อยสิครับ ผมเพิ่งหนีแฟนคลับมา"
    "ค่ะๆ เอ่อ...ขอลายเซ็นต์หน่อยค่ะ" 
    "ได้ครับ...ที่รัก"
    "ที่รักงั้นหรอ.......แล้วยิ้มอย่างนั้นทำไม อยาจะเป็นลม"คุณรับกระดาษและปากกามา
    "ลาเต้ ที่ได้แล้วค่ะ"เสียงพนักงานดังขึ้น
    "ค่ะๆ ตอนนี้คุณได้สติแล้ว" 
    "บายครับ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ"
    "ค่ะ"

     

    @home 

    "เป็นอะไรไป ยิ้มอยู่ได้"แหนวพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของคุณ
    "ปล่าว....ซะหน่อย เอาข้าวไปให้ปราบกับเหนือก่อนนะ"คุณไม่สนอาการของแหนวแล้วตอนนี้ปล่อยให้กินไป

    กริ้งงง กริ้งงง
    "มาแล้วๆ"เหนือรีบมาเปิดประตู
    "อ่ะนี่ข้าว"คุณพูดขึ้น
    "ขอบใจ.......เข้ามาก่อนสิ"
    ตอนนี้คุณลากปราบมาในห้องครัว
    "ไปเจออะไรมางั้นหรอ"ปราบเห็นท่าทางของคุณเลยถามขึ้น
    "Harry Styles" 
    "อะไรนะ"ปราบร้องขึ้นเสียงดัง
    "เบาๆหน่อย เขานะหล่อมาก เรียกฉันว่าที่รัก แล้วยิ้มแปลกๆมาให้ แกรู้ป่ะว่ามันคืออะไร"คุณถามปราบ
    "ไม่รู้อ่ะ พอๆฉันจะกินข้าวแล้ว"
    "ok ไปละนะ"
    "บายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"


    หลังกลับมาคุณไม่รอช้าที่จะสำรวจบ้าน มันเป็นบ้านที่พ่อกับแม่ซื้อไว้ให้พวกเรา คุณคิดว่าบ้านหลังนี้น่าอยู่มาก ส่วนมีห้องอะไรบ้างค่อยไปดู ตอนนี้คุณกำลังสำรวจบ้านหลังใหญ่ๆอยู่

    คุณเดินดูจนเหนื่อยเพราะไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ซื้อมาทำไมใหญ่โต ส่วนสนามหลังบ้านถ้าแหนวเห็นคงยืดครองเป็นที่เล่นบอล ตอนนี้คุณเดินมาหน้าห้องที่เขียนว่า (ชื่อคุณ) คุณไม่รู้หรอกว่าที่คุณนอนเมื่อเช้าคือห้องนิ่ม พอคุณเปิดไปคุณถึงกับกรี๊ดเสียงดัง


     

    Oh Yes ! ทำไม สวยอย่างนี้
    "(ชื่อคุณ)เป็นอะไร แมลงสาบหรอ"แหนววิ่งขึ้นมา
    "นี่....ฉันไม่เคยกลัวมันนะ พี่ต่างหากที่กลัวมัน"คุณพูดกลับไปพร้อมเปิดประตูห้องให้แหนวดู
    "โห...นี่พ่อกับแม่  รวยขนาดนี้เลยหรอเนี้ย"แหนวพูดอย่างทึ่งๆ
    "ก็รวยน่ะสิถึงส่งเรามาถึงนี่ แต่ที่จริงไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"คุณว่า
    "แล้วห้องพี่อยู่ไหนอ่ะ"แหนวถามหันซ้ายหันขวา
    คุณหันมาหาเขา"อ้าว....เมื่อเช้าไม่ได้นอนห้องตัวเองหรอ"
    "ป่าวพี่นอนห้องนิ่มกับน้องนั่นหละ"แหนวพูดงงๆ

    "ok เหลืออีกหลายห้องที่ยังไม่ได้ดูงั้นไปเถอะ ไปดูด้วยกัน  อ้อ...ข้างล่างมีห้องเล็กเก็บอุปกรณ์กีฬาด้วย"พอคุณพูดจบแหนวเตรียมจะวิ่งลงไปดูแต่คุณฉุดไว้เพราะเขายังไม่ได้ดูห้องนอนของเขาเลย
    ห้องแรก



    "โห...สวยจังแต่คนละแบบกับชั้นเลย"คุณพูดกับเขา
    "ไปได้ยัง"เขาพูดกับคุณ คำตอบคือ"ไม่ได้"
    เมื่อคุณเปิดดูคุณแทบจะเป็นลมรอบสอง


    มันเป็นห้องคนละสี สีขาวคือรองเท้า ส่วนสีดำคือเสื้อผ้าที่เดิมไปหมด มันยังมีทั้งเครื่องประดับชุดราตรีและอะไรอีกเยอะจนคุณกระโดดอย่างดีใจ  เหลือเพียงอีกห้องเดียวที่คุณยังไม่ได้เข้าไปแต่พอคุณและแหนวเข้าไปคุณก็ร้องเสียงดังเพราะมันคือห้องดนตรีที่เก็บเสียง

     

    (สมมุติว่ามีเครื่องดนตรีเยอะว่าอีกหน่อย)

    "ให้ตายสิ...ไม่อยากเชื่อนี่ของเรา"คุณกระโดดอย่างดีใจ
    "ไปได้แล้วใช่มั้ย"คุณพยักหน้าแล้วเดินไปดูทุกสิ่งทุกอย่าง
     คุณเดินกลับมาที่ห้องพบว่ามันยังไม่มีอะไรในตู้เสื้อผ้าแต่คุณไม่สนเพราะดูห้องที่ไปมาก่อนนั้นสิ คุณกระโดดลงบนเตียงนุ่มๆนั้นก่อนจะเห็นอะไรอยู่ใต้ม่านพอคุณไปเปิดดูมันคือกีต้าร์โปร่งตัวนึง มีโน๊ตเขียนว่า "นี่คือสิ่งที่พี่ทำให้น้องทั้งสองคนได้พี่ซื้อของที่น้องชอบไว้ให้ แล้วส่วนของ(ชื่อคุณ)ไปดูในลิ้นชักด้วยนะ"
    คุณค้นทุกอย่างและเจอกล้องตัวที่คุณอยากได้ คุณกระโดดไปบนเตียงแล้วร้องกรี๊ดอย่างดีใจ
    คุณรีบกดเบอร์นิ่มเพื่อที่จะขอบคุณเธอ
    "ฮัลโหล"
    "นิ่มขอบคุณพี่มากนะ พี่เป็นพี่ที่ดีที่สุดในโลกเลย"
    "ไปขอบคุณพ่อกับแม่เถอะ ของทั้งหมดคือของขวัญของพวกน้อง น้องทำให้ตัวเองดีขึ้น เก่งขึ้นเก่งหลายอย่างด้วยพ่อกับแม่ต้องให้รางวัลสิ"นิ่มพูด
    "ขอบคุณแน่นนอน บาย"
    คุณกำลังต่อสายไปที่อเมริกาเพื่อโทรหาพ่อแม่ แต่มันก็บอกให้ฝากข้อความคุณเลยร่ายซะยาว

    นี่แหนวคิดว่าค่าครองชีพมันแพงไปป่ะ เราหางานกันทำดีกว่ามั้ย ไม่อยากขอพ่อกับแม่อ่ะ ดูวันนี้ที่เราเจอสิพ่อกับแม่เอาให้หมดเลย
    "ก็ดีนะเงินจะไม่พออยู่แล้ว และอย่างที่ว่าไม่อยากขอพ่อกับแม่อ่ะท่านจ่ายให้เราหลายอย่างแล้ว"แหนวเห็นด้วยกับคุณ
    "เดี๋ยวค่อยหางานทำ ok ตกลงตามนี้"
    "ok ok"
    กริ้งงงงงงง  กริ้งงงงงง
    "จ้านิ่ม แล้วนี่จะกลับรึยัง"
    "พรุ่งนี้จะกลับละ และเตรียมตัวให้พร้อมมหาวิทยาลัยเขาจะมีงานต้อนรับนักศึกษาใหม่และฉลองครอบรอบ 60 ปี เตรียมชุดให้แหนว เหนือ และปราบด้วยนะ"นิ่มบอกคุณให้คุณเตรียมชุดสำหรับสามคนนั้นนิ่มรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแค่นี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับคุณ
    "งานเริ่มเมื่อไหร่"
    "พรุ่งนี้" นิ่มตอบกลับไป
    "หะ....มาบอกอะไรเอาป่านี้ ของในห้องเสื้อผ้ามันไม่มีของพวกเค้านะ" คุณร้องอย่างตกใจเพราะยังไม่มีเสื้อผ้ากันเลย"
    "เธอจัดการได้ พี่ไปล่ะ อ้อ.....มีวงดนตรีกับดารามาเป็นแขกรับเชิญด้วยนะ เพราะบางคนเรียนที่นี่ "
    "ok บาย"
    -----------------------------------------------------------------------------------

    ตอนนี้อาจดูเยอะไป ไม่ว่ากันนะ ถ้าผิดจะมาแก้นะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×