The Magician ความทรงจำ

             “ว่าไงเจ้าแมวน้อย… แกบาดเจ็บมาหรอ”

             “น่าสงสารจัง ฉันว่าฉันคงช่วยแกไม่ได้หรอกก มะ…มั่ง”

   หันซ้ายที หันขวาที แถวนี้เป็นซอยแถวบ้าน ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านสักเท่าไหร่ คงไม่มีใครเห็นหรอกมั่ง

            “อยู่เฉยๆนะครับแมว…แป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้ว”

   ประกายสีฟ้าบนฝ่ามือ ช่วยให้แมวน้อยน่ารักผ่อนคลายและหายเจ็บจากแผลสดบนล่ำตัวแผลขนาดใหญ่หายไปราวกับแมวตัวน้อยไม่เคยบาดเจ็บมา

            “มีคนเห็น”

    เสียงของหงส์ฟ้าดังขึ้น เอาแล้วไง อยู่ไม่ได้แล้วไง หนีดิคับ ผมรีบปล่อยแมวตัวน้อยแล้วออกตัววิ่งอย่างไว แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว มือใหญ่จับผมได้ทันจากด้านหลัง

           “ได้โปรด อย่าหนีเลยนะครับ” ผู้ชายคนต้องหน้านี่มัน หน้าตาดีเกินไปแล้ววววววววววววว

.

.

.

.

.

เรายังไม่ชำนาญการแต่งเท่าไหร่ หากผิดพลาดประการใดน้อมรับคำติชม

กดหัวใจ กดติามเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยคนนี้ด้วย

\\^_^//

?

?THEORA

?