คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ***เบื้องหลังหัวข้อ :: เรื่องง่ายๆของยูกิคุง (> o < )/***
***เบื้องหลังหัวข้อ :: เรื่องง่ายๆของยูกิคุง (> o < )/***
ณ หอพักที่เตรียมให้ยามะจังและพ้องเพื่อน
“เดี๋ยวยูกิก็ลงมา รออีกหน่อยแล้วกันนะ”ยามะจังพูดพลางล้วงกระเป๋า กลัวเงินหายหรือไง หรือว่าข้างในกระเป๋ามันมีอะไรพิเศษถึงได้ล้วงกันบ่อยจัง
“อืม”ฉันตอบก่อนจะยืนกอดอกแล้วสักพักยูกิโตะก็วิ่งลงมาจากบันใดหอพักแล้วตรงเข้ามาหา
“ยูกิ นี่แพนด้า”ยามะจังแนะนำตัวให้ง่ายๆ
“แพนด้า นี่ยูกิ”
“ยินดีที่...”ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคเจ้าพ่อคุณก็ดึงฉันเข้าไปกอดอย่างงุนงง
“อร๊ายยย ไม่คิดว่าตัวจริงจะน่ารักกว่าในทีวีได้ถึงขนาดนี้เลยอ่ะ > o <”ยูกิพูด
“ห่ะ?”ฉันงงสุดชีวิต
“เธอชื่อแพนด้าใช่มั้ย ฉันเรียกเธอว่าแพนนี่แทนนะ หรือไม่ก็แพนแพน นะๆๆๆ”
“ฉันไม่ได้ห้ามหรอก”ฉันว่าเมื่อเขาออดอ้อนอย่างนั้น
“เย้~ ดีใจจังเลย เรามาทำความรู้จักแล้วสนิทกันดีกว่านะ ฉันอยากรู้จักเธอมากๆเลย”ยูกิพูดพลางเกาะแขนฉันพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน
“ก็ดีนะ”ฉันตอบเขา
“เอาหละๆ ยูกิช่วยปล่อยแขนของยัยหมีเถื่อนก่อนได้มั้ย ฉันว่าเลือดไม่เดินแล้วนะ”ยามะจังบอกพลางเขี่ยแขนของยูกิออกจากแขนฉัน
“ง่า~~~ก็ได้”ยูกิพูดก่อนจะปล่อยมือออก รู้สึกได้เลยว่าแขนโล่งขึ้นเยอะเลย =*=
“ขอบใจ”ฉันหันไปบอกยามะจัง
“ไปที่สตูเหอะไป”ยามะจังพูดก่อนจะเดินนำหน้า
“เป็นไง...มีการบ้านอะไรหรือเปล่า”ฉันวิ่งไปเกาะแขนยามะจังแล้วถาม
“ไม่หรอก ฉันทำเสร็จหมดแล้ว”ยามะจังตอบฉัน
“เหนื่อยหรือเปล่าที่ต้องบินไปบินกลับ”ฉันถาม
“ไม่เป็นไร มันก็เรื่อยๆ” เขาตอบฉันก่อนจะพูดประโยดที่ทำให้ฉันเหมือนถูกไฟช๊อต “ถามมากอย่างนี้แอบรักฉันแล้วสิ...ถ้ายักกะคนเป็นแฟนกันเลยนะ”
“ห่ะ...!!” ฉันตกใจก็จะพูดแก้ด้วยอาการตะกุกตะกัก “บะ...บ้า!! นายคิดอะไรของนายเนี่ย! หลงตัวเองเกินไปหน่อยมั้ง อีตาบ้า!!”
“555 ฉันพูดเล่นน่ะ”เขาพูดพลางโยกหัวฉันเล่นอย่างสนุกสนาน
ความรู้สึกมันไม่ใช่แบบที่ฉันเคยเจอ... แบบที่เคยเจอนั้นคือความรู้สึกถูกไปช๊อตแล้วเจ็บชา แต่นี่กลับเป็นแบบชาๆสั่นๆทำอะไรไม่ถูก แถมหน้ายังแดงอีกด้วย!! ร้อนจนหัวจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“จากที่ฟังมาจากพี่ยามาดะแล้ว เธอเป็นห่วงริวเขามากเลยสินะ”ยูกิคุงที่เดินตามหลังรีบวิ่งมาเดินเทียมฉันแล้วถาม
“อือ”ฉันตอบเขา
“งั้นเธอก็เลือกถูกคนแล้วล่ะ ฉันอยู่ห้องเดียวกันกับริวเลย”ยูกิคุงว่า
“งั้นก็ขอฝากด้วยนะค่ะ ดูแลเขาไม่ให้เขาคิดสั้นอีกนะค่ะ”ฉันบอกเขาและย้ำเตือนประโยคว่า ไม่ให้เขาคิดสั้นอีก ฉันไม่ชอบการจบปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายที่สุด รองลงมาก็การกรีดแขนทำร้ายร่างกายต่างๆนาๆ
“ฉันจะดูแลให้เต็มที่เลย”พี่ยูกิรับปาก
ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงบอกว่าจะอยู่ไทยอีกสักสองวัน ทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งโฆษณาละครเวทีไปแท้ๆ ความจริงเขาต้องไปซ้อมละครบ้างอยู่แล้วแหละ ไม่งั้นไม่แป๊ะจะทำไงล่ะ?
และแล้วเวลาก็ผ่านไป ผ่านไป ผ่านไป ฉันไม่อยากจะบรรยายว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง พูดได้เพียงแต่ว่าพี่ยูกิสนิทกับฉันมากๆโดยไม่รู้ตัว แทบจะเป็นแม่ลูกกันเลยทีเดียว (ฉัน = แม่, ยูกิ = ลูก) ก่อนจะกลับฉันยังกำชับว่าให้ดูแลริวด้วย ฉันแคร์เรื่องนี้จริงๆนะ!! แน่นอนว่าเขากลับพร้อมกับยามะจัง ตอนแรกยามะจังบอกว่าจะกลับก่อน แต่เห็นยูกิอยู่ต่อเขาเลยอยู่ต่อเหมือนกัน สุดท้ายก็กลับไปพร้อมกับหมด เหลือแต่เราชาวไทย
วันนี้ฉันอารมณ์ดีและโรงเรียนก็มีกิจกรรมแบบไม่ต้องอยู่ก็ได้ฉันเลยแวะไปที่โรงเรียนสมัยประถมสักหน่อย ทุกอย่างพัฒนาขึ้นเยอะเลยที่เดียว โรงเรียนสวยขึ้นมากๆ ฉันชอบมากเลยด้วย ทันทีที่เด็กๆเห็นฉันเด็กๆก็วิ่งมาถามถึงยามะจัง พี่ยูริ พี่ฮิคารุ และพี่ยาบุที่เคยมาเล่นด้วยตอนที่เขาหลงมาที่นี่กัน
“จะว่าไป...ไอ้พี่ยามาดะก็เป็นที่นิยมนะ”เฟรมเพื่อนรักพูดขึ้น
“ห่ะ..!!”ฉันตกใจอีกแบ๊ว!!
“อะไร..?”เฟรมหันมาถามฉันอย่างสงสัย
“มีผู้ชายไม่กี่คนที่แกจะชมเขาอย่างนี้เลยนะ!!”ฉันตอบเฟรม
“ฉันแค่ไม่มีอะไรให้ชม แกดูเพื่อนผู้ชายในห้องเราสิ คนไหนน่าชมบ้างล่ะ...?”เว้นช่องให้ฉันตอบสินะ
“...”ฉันเงียบอย่างครุ่นคิดก่อนจะตอบอย่างมั่นใจว่า... “พี่ยูริ!!”
“เห็นม่ะ แกยังไม่อยากชมเลย”เฟรมบอก
“แล้วแกล่ะเจ แกว่าใครหล่อสุดในบรรดาหนุ่มๆที่ฉันสัมภาษณ์มา 4 ตอนแล้วเนี่ย”ฉันหันไปถามเจลินที่นั่งดูดน้ำเป็นส่วนร่วม
“ฉันเหรอ...อืม...ฉันยังไม่ค่อยจะรู้จักใครเลยอ่ะ แต่ฉันว่านะ...น่าจะเป็น...คนที่ขาวๆสูงๆหุ่นดีๆคนนั้นน่ะ..ที่ชื่อ...ยูโตะหรืออะไรเนี่ยแหละ”เจลินตอบฉัน ที่สัมภาษณ์มาก็มีแต่ไอ้ยูโตะแหละที่ลักษณะตรงตามที่พูดมา ที่เรียกว่า ‘ไอ้’ นี่ไม่ได้แสดงความสนิทแต่อย่างใดเลยนะ...เขาเป็นคนที่กวนฉันเยอะรองจากยามะจังมาหน่อยหนึ่ง เพราะฉะนั้นที่แทนเขาว่า ‘ไอ้’ ก็เพราะหมั้นไส้เขาซ่ะมากกว่า
“ไม่มีใครตอบแบบเดียวกันสักคนเลยเนี่ยนะ !?”เฟรมบ่นออกมา
“แกชอบยามะจังล่ะสิ”ฉันแกล้งพูด
“ไม่ใช่สักหน่อย นั่นไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของฉันเลยนะ”เฟรมตอบ
“เหรอจ้ะ แล้วเจล่ะ ชอบยูโตะอะดิ”ฉันแกล้งเจลินต่อ
“ไม่หรอก ฉันยังชอบนัทอยู่”เจลินตอบฉันง่ายๆ
“ใช่สิ๊~~เดี๋ยวนานๆไปแกก็ชอบเองแหละ ถึงได้ชมว่าสูง หุ่นดีเลิศเลออย่างนั้นน่ะ”ฉันว่า
“พอเลยๆ ยิ่งพูดยิ่งไปใหญ่ จะว่าไปฉันมองๆแล้วอีกไม่นานเธอก็จะสนิทกับคนที่ถ่ายรายการตอนล่าสุดนี่แหง่เลย ถึงแม้เขาจะเกาะแกะ แต่ว่าเธอกับเขาคุยกันเหมือนตอนที่เธอคุยกับพี่ฮิคารุนั้นเลย”เฟรมว่า
“ฉันได้ยินว่าน่ารักด้วยนิ คนล่าสุดเนี่ย หน้าตาเขาเป็นยังไงเหรอ”เจลินที่ไม่ค่อยได้เข้าสตูฯบ่อยถามอย่างสงสัยก่อนฉันจะเปิดรูปยูกิให้ดู
“น่ารักกกกกกกกกก ตัวเล็กด้วย~~~ ว่าแต่...ต่อไปเธอก็ชวนที่ที่ยืนข้างๆยูกิคุงนี่มาถ่ายตอนต่อไปซ่ะสิ หน้าหวานยักกะผู้หญิงแน๊ะ”เจลินหลุดชมอีกแล้ว คนในรูปนั้นสูงๆ ขาว หน้าหวานเหมือนผู้หญิงจริงๆแหละ รู้สึกจะชื่อจุนหรืออะไรสักอย่างนี้แหละ
“ไม่หรอก คนต่อไปฉันจองคิวไว้แล้วล่ะ เขาคือ ฮอนโง คานาตะ”ฉันบอกชื่อให้ทั้งสองฟัง
“ใครว่ะ...”เจลินพูดอย่างกรายๆว่าเซ็ง
“ก็นักแสดงหนังเรื่องกันสึไง สนุกมากๆเบย”ฉันบอก
“สุดๆเลยสินะแกเนี่ย”เฟรมบ่น
ความคิดเห็น