คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดรายการค่ะ ^^
แพนด้า :: สวัสดีจร้า~ นี่คือรายการวาไรตี้คลายเครียดของนู๋เอื้องค่ะ ที่บอกว่าแพนด้า ก็เพราะชื่อของข้าน้อยมันอ่านยากไปหน่อยอ่ะนะ ^^
ยามะ :: สวัสดีครับ ผม ยามาดะ เรียวสุเกะครับ ว่าแต่...ยัยแพนด้า ชอบแอ๊บเบียวเหลือเกินนะ
แพนด้า :: ก็ต้องมีบ้าง...อะไรบ้างอย่างเงียะ นะค่ะ โอ้~โฮะๆๆๆๆ
ป๊อก (ทุบหัวเจ้าของบทความ)
ยูริ :: อย่าไปว่าน้องอย่างนั้นสิครับ ยามะคุง [ลูบหัวเจ้าของบทความเบาๆ]
ยามะ :: นายก็เข้าข้างกันเกินไป แล้วยังไม่แนะนำตัวบ้างเลย
ยูริ :: เอ่อ...สวัสดีครับ ผม ชิเนน ยูริ ครับ พิธีกรรับเชิญครับผม ^^
ยามะ :: หัวข้อแรกคือหัวข้อเปิดรายการสินะ เอาเป็นว่า ให้ทุกคนพูดความจริงมาคนล่ะหนึ่งอย่าง อ๊ะ น้องแพนด้าก่อนเลย
แพนด้า :: ห่ะ?!! ไหงกลายเป็นน้องก่อนล่ะ
ยามะ :: เธอเด็กสุดในรายการนี้
แพนด้า :: เอาอะไรดีล่ะ..อืมมมม
ยามะ :: อย่าเลือกนานสิ ยัยแพนด้า
แพนด้า :: งั้น ฉันหนักเกิบร้อยกิโลฯล่ะ
ยามะ :: เหรอ..นึกว่าร้อยแล้วซ่ะอีก เฮ้ย..อันนี้ไม่นับนะ
ยูริ :: ทำไมล่ะครับ?
ยามะ :: เพื่อนใน Face book. ของเธอเขารู้กันหมดแล้วล่ะน่า มันไม่จำเป็น
แพนด้า :: ที่เขาหลงๆมาตอนนี้เขาไม่มี Face. ของฉันกันหรอกน่า
ยามะ :: ยังไงก็ไม่ผ่าน เอาเรื่องอื่นเลยนะ
แพนด้า :: งั้น...เรื่อง...นึกออกแล้ว!! เอาเป็นว่า ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายอย่างเดียว ล่ะกันนะ
ยามะ :: ... 0.0
แพนด้า :: อ้าว...เงียบทำไมอ่ะ
ยามะ :: อ่ะ ให้ผ่านก็แล้วกัน คนต่อไป ยูริ
ยูริ :: ครับ...ความลับของผมคือ...
ยามะ + แพนด้า :: ……
ยูริ :: ผม...ผมชอบแชร์ห้องกับพี่สาวมากๆเลยฮะ ^^
ยามะ :: อืม...งั้นขอจบ...
แพนด้า :: อีตาบ้าเอ่ย...อย่าข้ามเรื่องเดะ นี่เพิ่งจบหน้ากระดาษ A4 หนึ่งหน้ามาไม่นานเองนะยะ เรื่องของนายก็แค่หนึ่งบรรทัดแหง่ๆล่ะ
ยามะ :: อ๊ะ...เห็นแก่ปีศาจแพนด้าล่ะกัน...เรื่องจริงของผมคือ...ผมรู้สึกดีใจที่ได้ร่วมเป็นพิธีกรหลักของรายการนี้ครับ
แพนด้า :: ... 0 /// 0 !!
ยามะ :: ฉันหมายถึง...จะได้..มีเงินเข้ากระเป๋าไง ดีออกเนอะยูริ
ยูริ :: ไม่รู้สิ...ฉันเป็นฝุ่นละอองในห้องนี้เท่านั้นเอง~
ยามะ :: อย่าพูดงั้นเดะ [เขย่าแขนยูริไปมา]
แพนด้า :: งั้นก็จบรายการเท่านี้แหละค่ะ ^^
ยามะ :: จะรีบไปไหนล่ะ...ได้ทีแล้วชิ่งเลยนะ ยัยปีศาจแพนด้ายักษ์เอ้ย
แพนด้า :: หัวข้อแรกคือ... พรึบ ~ (พลิกซองจดหมายที่มีอยู่แค่เจ็ดซอง)
ยามะ :: เอ้า..เลือกเข้า ชั่วโมงครึ่งจะเสร็จมั้ยน่ะ
แพนด้า :: อ๊ะ...เอาไปเลือกเองเลยไป๊~ (ปัดซองจดหมายให้)
ยามะ :: สุ่มเอาเลยคร้าบ อ๊ะ เรื่อง เรื่องน่าอายจนแทบเอาหัวมุดดิน ครับ จาก โคโคริ
แพนด้า :: เข้าใจคิดชื่อเนอะ โคโคริ ขนมกรุบกรอบเลยนะเนี่ย
ยูริ :: เรื่องน่าอายเหรอ?
ยามะ :: อืม เรื่องที่คิดว่าน่าอายที่สุด เช่น เร่อในเวลาเรียน เร่อในกล่องถ่ายละคร ขำจนตดแตกอะไรประมาณนั้นนะ
แพนด้า :: เห็นภาพเลย...=0=;;
ยามะ :: เอ้า เขาไม่มีเรื่องนี้กันบ้างเหรอ?
แพนด้า :: ไม่อ่ะ(=*=) ไม่ทุเรศปานนั้น
ยูริ :: ผมว่า..เรื่องที่คิดว่าน่าอายก็น่าจะเป็นเรื่องตีลังกาแล้วตกเวทีนั่นมากกว่านะ มันรู้สึกว่า พระเจ้าจอร์ช นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!? น่าขายหน้าชะมัด
ยามะ :: รู้สึกเหมือนนายไม่อายเลยนะ เห็นยังลุกขึ้นมาแสดงต่ออยู่เลย
ยูริ :: ก็ทำให้มันจบๆไงครับ เพื่อจะได้ให้มันผ่านๆไปก่อน
ยามะ :: แต่นายยังลุกขึ้นมาชูสองนิ้วด้วยนะ (^ - ^ ) v
ยูริ :: ก็ให้แฟนคลับเขาสบายใจไงล่ะครับ
แพนด้า :: ใครจะไปเหมือนนายล่ะย่ะ เล่นถอดเสื้อโชว์กลางเวทีเลยนิ
ยามะ :: อย่าพูดถึงเดะ = /// =
แพนด้า :: เขิน?
ยามะ :: เอ่อ >///< แล้วเธอล่ะ หึง?
แพนด้า :: เรื่องที่น่าอายที่สุดของหนูน่าจะเป็นเรื่อง...
ยามะ :: เฮ้ย..ข้ามเรื่องเลยเรอะ?
แพนด้า :: เอ่อ!! (สงเคราะห์ให้) เรื่องอะไรดีน้า...(ยังต่ออีก)
ยามะ :: อย่างเธอมีเรื่องที่อายด้วยเรอะ?
ยูริ :: นายอย่าไปขัดน้องสิยามะคุง นายเองก็อยากรู้เหมือนกันนั้นแหละน่า...ใช่ป่ะ?
ยามะ :: เล่ามาเด๊ะ
แพนด้า :: ว้า~ ฉันไม่มีเรื่องที่น่าอายเลยอ่ะ
ยูริ :: งั้นข้ามไปก่อนเลยแล้วกัน
แพนด้า :: ค่ะ ^^
ยามะ :: คิวใครล่ะคราวนี้?
แพนด้า :: คิวนายนั้นแหละน่า อีตาบ้า
ยามะ :: อ๋อ..ใช้ ลืมไป เรื่องที่น่าอาย อ๊ะ คือ...
แพนด้า :: เรื่องไร?
ยามะ :: แฮ่ม!! ทุกคนก็หน้าจะรู้กันดี ว่าผมน่ะ หน้าตาหล๊อ~หล่อ หล่อขั้นเทพ
แพนด้า :: ขอเวลานอกนะ (หันขวับ) อุแหวะ เฮือก (อุบาทความหล่อ)
ยูริ :: อาการหนักแฮะ =[]=;;
ยามะ :: ฟังกันก่อนเดะ!!
แพนด้า :: แล้วใครบอกว่าไม่ฟังล่ะย่ะ
ยามะ :: ต่อเลยนะ... ผมเคยจีบสาวน้อยน่ารักอยู่คนหนึ่ง นั่งจีบทั้งวันจนเธอรำคาญ แล้วเขาก็มากระซิบให้ผมฟังเบาๆว่า ‘นี่ๆยามะคุง..ฉันน่ะ..ฉันเป็นผู้ชาย’
แพนด้า :: อุ๊...(กลั่นไว้) คิกๆ อุ๊...(กลั่นไว้) ฮะ..ฮะ..555+ (กลั่นไม่อยู่)
ยามะ :: ขำอะไรเล่า - /// -
แพนด้า :: เกย์ป่ะเนี่ย?นายน่ะ
ยามะ :: ก็ ไอ้หมอนั้นน่ะแต่งตัวด้วยชุดสีอ่อนเสมอ ใครจะไปรู้ล่ะ? แถมอีกอย่าง มันหน้าหวานยะกะเด็กผู้หญิงแน่ะ
แพนด้า :: นี่พี่ยูริโชคดีมากเลยนะ ที่ไม่ได้เจอเขาตอนนั้น มีหวังโดนเขาจีบทำไงล่ะเนี่ย? 555+
ยูริ :: ตอนนั้นยามะจังอายุเท่าไหร่ล่ะครับ
ยามะ :: อนุบาลหนึ่ง
แพนด้า :: มีแววตั้งแต่อนุบาลหนึ่ง..555+ ตุ๊ดนี่หว่า~
ยูริ :: ครับ ก็ขอจบรายการเลยนะครับ แล้วก็ช่วยติดตามกันด้วยนะครับ ^^ทุกวัน พุธ พฤหัสฯ และวันที่เจ้าของบทความว่าง (แล้ววันไหนว่ะ? =.=)
ยามะ :: สะหวัด...ยัยแพนด้า กล่าวลาก่อนสิ
แพนด้า :: ห่ะ...บ๊ายบาย see you to morrow.
ยูริ :: sa yo na ra.
ยามะ :: สวัสดีครับ แล้วพบกันใหม่นะครับ ทุกวันพุธ พฤหัสฯ หรือวันที่เจ้าของบทความว่างครับ
ความคิดเห็น