น้องรหัสสุดร้าย กับ พี่รหัสสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : ลางร้าย

"แกวันนี้ก่อนกลับหอแวะไปที่โรบินสันแป๊ปปะ ฉันจะไปซื้อของให้พี่รหัสนะ ว่าแต่แกเถอะแก้วจะซื้ออะไรให้พี่รหัสล่ะ" หยอยถามฉัน

"ไม่รู้สิแก ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกเลย คงเป็นของกินมั้ง ง่ายดี ผู้ชายได้ก็ดี ผู้หญิงได้ก็ชอบ" ฉันออกความคิดเห็น

"เออใช่ ดีเหมือนกันนะ งั้นเราทั้งคู่ซื้อของกินให้พี่รหัสดีกว่า ว่าแต่จะซื้ออะไรให้กินดีล่ะเนี๊ย" หยอยเริ่มบ่นอีกแล้ววววววว

"เอาอย่างนี้ เราลองไปเดินดูที่กาดขายอาหารชั้น 1 ดีกว่า ที่นั้นของกินเยอะจะตายแถมยังสะอาด ถูกด้วย" แหมไอ่แก้วความงกเข้าครอบงำอีกแล้ววววว

"ก็ได้....เฮ้ยดูนั่นสิ นั่นมันพี่ที่เก็บหมวกให้แกตอนเช้านี่นา ดูสิมากับเพื่อนๆตั้งหลายคน แต่ละคนหน้าตาดีกันทั้งนั้นเลย" บอกเสร็จแล้วก็ชี้ให้ฉันหันไปดูตารู่นพี่ปากร้ายที่มาพร้อมกับกลุ่มเพื่อน

"เออใช่จริงๆ งั้นเราไปทางอื่นเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าอีตารุ่นพี่ปากร้าย ซวยจริงๆเลย นี่ขนาดมาเที่ยวยังเจออีก สงสัยต้องหนีไปขั้งโลกแล้วมั้งถึงจะไม่เจอนะ" เกลียดนักเชียว

"บ้าเหรอแก อะไรกันแค่เหตุการณ์วันนั้นถึงขั้นกับประกาศสงครามกับพี่เค้าเลยเหรอ นี่เรื่องมันก็ผ่านๆมาแล้ว และพี่เค้าก็อยู่คณะเดียวกับเราด้วย ยังไงต้องเจอหน้ากันบ่อยๆล่ะ" ดูสิมัน ไอ่แก้วเอ๊ยเป็นเอามากนะแกกับพี่คนนี้นะ

"ระวังน้าแก....เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นนะ" อดหมั่นไส้มันไม่ได้ขอแซวหน่อยเถอะ

"ไม่มีทาง....หยุดพูดเลยนะหยอย ขืนแกพูดอย่างนี้อีกฉันโกรธแกจริงๆด้วย" เอาสิฉันเริ่มเคืองแล้ว

"ก็ได้ๆ ไม่พูดล่ะ แหมแซวนิดแซวหน่อยไม่ได้นะ"

"ไปจากตรงนี้ได้แล้วเดี๋ยวอีตารุ่นพี่นั่นเห็นเข้า แย่แน่ๆ" ฉันพูดเสร็จก็ลากหยอยไปทางอื่นแทน

................................................................................

"พวกแกได้น้องรหัสเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันว่ะ ข้าได้ผู้ชาย กะอยากได้ผู้หญิงแต่ดันไม่ได้ sadว่ะ" เกรียงเพื่อนร่วมแก็งค์ของพลเอ่ยขึ้น

"ข้าได้ผู้ชายเหมือนกัน ท่าทางเป็นเด็กเรียน ใส่แว่นซะหนาเลย" ป๋อมเอ่ยขึ้นมา

"ข้าก็ผู้ชายเหมือนกัน" นัทพูดขึ้นบ้าง  ในขณะที่เพื่อนในกลุ่มมัวแต่พูดเรื่องน้องรหัสกัน โดยไม่มีใครสังเกตถึงอาการนิ่งเงียบของพล แต่สุดท้ายก็ไม่รอดพ้นสายตาของป๋อม

"ในกลุ่มของพวกเราทุกคนได้น้องรหัสเป็นผู้ชายหมดยกเว้นไอ่พล....นี่พวกแกรู้ไหมว่าไอ่พลมันดีใจมากเลยนะที่ได้น้องรหัสเป็นผู้หญิง... แถมไม่ธรรมดาอีกนะน้องรหัสคนนั้นสวยมากๆทำให้ไอ่พลประทับใจถึงขนาดลืมไม่ลงเลยว่ะ" ป๋อมบอกกับเพื่อนๆในกลุ่มที่กำลังเดินไปหาซื้อของให้กับน้องรหัสกัน

"หุบปากไปเลยนะไอ่ป๋อม" พลพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดสุดๆ

"ทำไมว่ะพล ไอ่ป๋อมแค่พูดเล่นทำเป็นจริงจังไปได้" นัทเพื่อนในกลุ่มอีกคนพูดเสริมขึ้น

"ก็น้องรหัสข้าเป็นยัยแว่นที่เดินชนแล้วทำน้ำหกใส่ข้าเมื่อวันนั้นไง...ซวยชะมัดได้ใครไม่ได้ ดันมาได้ยายนี่" พลบ่นให้นัทกับเกรียงฟัง

"อ๋อ เด็กนั่นนะเอง แกนี่เป็นเอามากจริงๆ...." เพื่อนๆในกลุ่มหัวเราะที่เห็นไอ่พลเป็นเอามากขนาดนี้

"แล้วแกจะซื้ออะไรให้น้องเค้าล่ะ"

"ข้าคิดเอาไว้แล้วล่ะรับรอง ถ้ายัยแว่นนั่นได้ของจากพี่รหัสอย่างข้าจะไม่มีวันลืมเลย" พลบอกเพื่อนๆในกลุ่มด้วยใบหน้ากริ้มกรุ่ม

"เฮ้ย แกจะแกล้งอะไรน้องเค้านะ รุ่นพี่แกล้งรุ่นน้องมันไม่ดีนะเว้ย" เกรียงเตือน

"ข้าก็ไม่ได้แกล้งอะไรยัยนั่นซะหน่อย เห็นว่าชอบนอนก็กะจะซื้อหนอนให้ ต้อนรับเด็กใหม่ซะหน่อย" พลบอกพร้อมกับพยายยามกลั้นหัวเราะ

"ผู้หญิงอะไรว่ะ ชอบหนอนมีแต่เกลียดหรือกลัวล่ะสิไม่ว่า" นัทแย้ง

"แต่ยัยนี่ชอบหนอนจริงๆ อีกอย่างข้าว่าจะลืมเรื่องราวที่ผ่านมาของยัยนั้นให้หมด และเริ่มต้นเป็นพี่รหัสที่ดี ให้สมกับเป็นแบบอย่างรุ่นพี่ที่ดีหน่อย" เพื่อนๆในกลุ่มหันไปมองหน้ากัน

"เออ ถ้าคิดได้อย่างนั้นก็ดี แต่ดูท่าทางแกแปลกๆนะ เหมือนเสแสร้งยังไงไม่รู้" ป๋อมบอกพลางเอามีโอบไหล่พล

"จริงๆ.....คิดมากนะพวกแก" จากนั้นพลและเพื่อนๆก็เดินไปซื้อของกัน

"เอางี้พวกแกไปกันก่อนเดี๋ยวข้าไปเข้าห้องน้ำ แล้วเจอกันที่รถเลย" พลบอกเพื่อนๆ

"ได้แล้วเจอกัน"

ในระหว่างทางที่พลแยกกับเพื่อนๆนั้น พลก็เดินตรงไปที่ร้านขายอาหารพื้นเมือง

"พี่ครับ...รถด่วนนี้ขายยังไงคับ"

"กล่องล่ะ 60 บาทค่ะ"

"เอา 2 กล่องครับ"

พรุ่งนี้แหล่ะยัยแว่น.....ฉันจะทำให้เธอประทับใจรุ่นพี่อย่างฉันไปจนตายยยยย โทษฐานที่เธอไม่ยอมขอโทษฉัน แต่ให้เป็นกล่องแบบนี้กลัวเธอจะประทับใจฉันมากเกินไป ได้ข่าวว่าชอบกินเค้กงั้นฉันจะให้เค้กรถด่วนกับเธอแล้วกัน  หลังจากบอกความคิดของตัวเองก็เดินยิ้มอย่างมีความสุข

...................................................

ในที่สุดวันเปิดพี่สายรหัสก็มาถึง นักศึกษาแต่ละคนต่างตื่นเต้นกับการที่จะได้พบกับพี่รหัส ยกเว้นฉันมั้ง ไม่รู้สิมันมีลางสังหรณ์ยังๆชอบกล ก็ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว....ตาข้างขวาของฉันมันกระตุกอยู่ตลอดเวลา

"นี่ตายังไม่หายกระตุกอยู่อีกเหรอ...ขยี้มันอยู่นั่นแหละเดี๋ยวตาก็ได้แดงกันพอดี" หยอยถามฉันพลางจ้องหน้าที่ฉันกำลังเอามือขยี้ตาข้างขวาอยู่

"ยังเลยตั้งแต่เมื่อวานล่ะ สงสัยต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับฉันแน่ๆเลย"

"คิดมากน่า นี่ฉันตื่นเต้นจะตายอยู่แล้วนะ สาธุ ขอให้ได้พี่รหัสผู้ชายเถอะ" พร้อมกับยกมือขึ้นประนบ

"บ้า ความหื่นกระหายยังไม่เจือจางบ้างเลยเหรอแกฮะหยอย" ฉันถามหยอย

"แหมแก...ก็ที่นี่รุ่นพี่หล่อๆทั้งนั้น"

"แล้วหล่อนะกินได้ไหมล่ะ"

"จ้ารู้แล้ว พูดเล่นนิดเล่นหน่อย จริงจังไปได้.....นั่นไงพี่โฆษกมาประกาศแล้ว รีบไปนั่งตามรหัสป่ะ"

"นี่รีบมาก ลืมอะไรอ่ะป่าว" ฉันชู้ขนมที่หยอยซื้อมาให้พี่รหัส

"เกือบลืมเลยง่ะ ขอบใจนะ"

"จ้า เดี๋ยวเสร็จงานนี้เจอกันที่เดิมนะ ฉันได้นั่งแถวหน้าๆนะ"

...................................................

"สวัสดีครับน้องๆ เจอกันอีกแล้วนะ วันนี้นะครับเป็นวันเปิดสายรหัสครับ โอ้โห้....ดูสิน้องๆและก็รุ่นพี่ไม่ยอมน้อยหน้ากันเลยขนขนมมากันเป็นลังๆเลย เอาเพื่อไม่ให้เสียฤกษ์เปิดตัวพี่รหัสนะครับ ขอให้น้องๆนั่งตามรหัสที่พี่ๆจัดไว้ให้....แล้วเดี๋ยวพี่รหัสจะเดินไปหาพร้อมกับเอาขนมไปให้นะครับ....เอ้าๆรุ่นพี่พร้อมล่ะยัง.....พร้อมแล้วเชิญไปหาน้องรหัสเลยครับบบบบบ"

บรรยายกาศในขณะนั้น แต่ละคนต่างตื่นเต้นที่จะได้พบกับรุ่นพี่ แต่ฉันสิ 5 นาทีผ่านไป.....................15 นาทีผ่านไป ทำไมพี่รหัสฉันยังไม่มาอีกนะ ดูสิแต่ละคนเจอพี่รหัสกันแล้วง่ะ ขณะที่ฉันกำลังนั่งก้มหน้าอยู่นั้น

"สวัสดีครับ น้องรหัสXXXXXXXX"

เอ้เสียงนี้คุ้นๆแฮะ ในที่สุดฉันก็ได้เจอพี่รหัสแล้ว

"สาหวัด.......เฮ้ย..........."

...................................