คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : ทัณฑ์รัญจวน (๗๐)
"พะ...พอ พอไ้แล้ว่ะ!" เธอร้อบอเา ำลัะาใายอยู่รอนๆทั้โรธทั้อาย และะนี้็ำลัะาใาย้วยรสสัมผัสาเา
"อย่าฝืนัวเอ ปลปล่อยออมาเพื่อผม"
เธอทำไม่ไ้ อับอายนแทบะแทรแผ่นินหนี อยาะร้อไห้ แ่็ไม่สามารถทำไ้อีเหมือนัน เพราะัวเธอไม่ใ่อเธออี่อไป รู้สึเหมือนมีลื่นลูให่หลายสิบลูปะทะันใน่อท้อ ทรมานเหลือา
เธอส่ายหัวไปมานเส้นผมแผ่สยายเ็มหมอนนุ่ม มือที่เารวบไว้บันี้ไ้อิสระืนลับมาแล้ว เธอวระผลัศีรษะที่ปรไว้้วยเรือนผมสีบลอน์ให้ออห่า หาทว่าสิ่ที่ทำทั้หมือารสอมือลไปในเส้นผมหนานุ่มนั้น้วยมือ้า้าย ส่วนอีมือยำทึ้ผ้าปูที่นอนนเรว่ามันะาเอาไ้่ายๆ
เป็นเ่นนั้นอยู่หลายอึใ นระทั่เลียวลื่นทั้หลายผสานันเป็นหนึ่เียว พร้อมทั้สาัส่ให้เธอลอยละลิ่วึ้นสู นระทั่ปลายเท้าอเธอแะปลายฝั่ฝัน
แล้วเา็ยัมีหน้ามาส่ยิ้มให้ับเธอ พลับพลึไม่รู้ว่าะ่อว่าเาอย่าไรี ทั้โรธ เลีย และเียแ้นเป็นหนัหนา
"นอนเถอะ ผม่วแล้ว"
...ใระหลับล!
แม้ะเหนื่อยและเพลียมา หาทว่าวามอายที่บัเิ็มาเสียนเธอไม่สามารถ่มาหลับลไ้ริๆ แล้วเา็ยัมีหน้ามาอเธออีนะ
"ออไปให้พ้นเลยนะ ฮือๆ ุมีวามสุมาสินะที่ไ้แล้ันแบบนี้ ฮือๆ"
สิ้นำนั้นเา็ับมืออเธอไปสัมผัสับอะไรบาอย่าที่แ็ึ พลับพลึรีบหัมือลับแทบะไม่ทัน แล้วเา็หัวเราะออมาเบาๆ
"อให้รู้เอาไว้ ว่าผม่าหาที่เป็นฝ่ายทรมาน!"
นั่นือำพูสุท้ายใน่ำืนนั้น ่อนวามเียบเ้ามาปลุม นานร่วมั่วโม ระทั่พลับพลึไ้ยินเสียรนเบาๆ ามมา้วยลมหายใที่สม่ำเสมออเา ึ่ยืนยันว่าเายัอุส่าห์หลับล
ความคิดเห็น