คู่เดทอลเวง (น่ารัก ขายขำ)

ลำดับตอนที่ #7 : คู่เดทอลเวง

หญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดเดรสลายดอกยิบโซ แต่งกายเหมือนกับพวกดาราวัยรุ่นเกาหลีที่หลุดออกมาจากหนังสือแฟชั่น ดวงตาที่ใส่บิ๊กอายและกรีดลายเนอร์คมกริบ กระพริบเปลือกตาที่ติดขนตาเป็นแพหน้า พร้อมกับส่งเสียงออดอ้อนน้ากิตที่เข้ามาก่อนหน้า

“ผมกำลังจะออกไปแล้วจ้ะ ขอหยิบของที่อยู่หลังร้านแป๊บเดียวนะ” พูดจบน้ากิตก็รีบเดินไปที่หลังร้านเพื่อหยิบของทันที ส่วนทางด้านน้าแพรวก็จะเดินตามไปเพื่อพูดคุยด้วย แต่แม่ผู้หญิงคนนั้นก็พูดดักเอาไว้เสียก่อน

“ไม่ทราบว่าจะเดินตามผัวของฉันไปทำไมเหรอคะ...คุณป้า!?” ผู้หญิงที่ชื่อเนเน่เรียกน้าสาวของฉันว่าป้า ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วน้าสาวของฉันก็เพิ่งจะอายุแค่สามสิบห้าเท่านั้นเอง

“เธอว่าอะไรนะ?” น้าแพรวหันมาถาม พร้อมกับทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ก็ได้ยินชัดแล้วนี่คะ ว่าฉันพูดว่า ‘ผัว’ จะเดินตามผัวของฉันไปทำไมมิทราบ? หรือว่าแก่แล้วจะหูไม่ค่อยดี!” เนเน่ทำท่าทางและสีหน้ายียวนกวนประสาท ขณะที่น้าของฉันเกิดบ่อน้ำตาแตกออกมาในทันที น้าแพรวร้องไห้ออกมาแล้วยกมือขึ้นมากุมหน้า จนฉันต้องรีบเข้าไปปลอบ

“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ!” ฉันตะโกนไล่ผู้หญิงคนนั้น และทำท่าจะเอาเรื่องคนทั้งคู่ ในวินาทีนั้นพอเลือดขึ้นหน้า ฉันก็ไม่สนใจแล้วว่าตัวเองจะเป็นเช่นไร

“เธอมีสิทธิอะไรมาไล่ฉันไม่ทราบ ในเมื่อนี่มันเป็นร้านของผัวฉัน!” หญิงสาวที่แต่งหน้าจัดตะโกนกลับมาอย่างไม่มีความละอาย เธอเรียกน้ากิตว่า ‘ผัว’ ออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำโดยไม่รู้สึกกระดากใจเลยแม้แต่น้อย บอกตามตรงขนาดฉันที่เป็นคนฟังยังรู้สึกระคายหูแทนเลย

“ร้านนี้เป็นของบ้านฉัน ที่สืบทอดกันมาหลายรุ่น กรุณาจำใส่กะโหลกหนาๆ ที่มีแต่อากาศเอาไว้ด้วย!” ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง

“นี่แกกล้าว่าฉันเหรอ!? หนอย นังนี่!” แม่เนเน่ทำท่าว่าจะเข้ามาหาเรื่องฉัน แน่นอนว่าฉันเองก็เตรียมตัวจะสวนกลับอยู่แล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะได้ลงไม้ลงมือตอบโต้ หรือหยิบกระทะฟาดหน้าแม่คนนี้กลับไป น้ากิตตัวปัญหาก็รีบออกมาห้ามทัพเสียก่อน

“เอะอะโวยวายอะไรกัน? โตๆ กันแล้ว พูดจากันก็น่าจะเข้าใจแล้วนี่!”

“ก็นังคนนี้น่ะสิคะคุณกิต มันมาด่าเนเน่ แถมไล่เนเน่ออกจากร้านของคุณด้วย!” คนฉอเลาะรีบชิงพูดก่อนพร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปซบอกกับตัวปัญหาที่แท้จริง ฉันที่ยืนอยู่ได้แต่ทำหน้าประหลักประเหลือก แอบเบ้ปากออกมาด้วยความหมั่นไส้ เพราะเห็นว่าน้ากิตเองก็ทำตัวเข้าข้างยัยเนเน่อะไรนี่อย่างไม่ลืมหูลืมตา

“อ้าวใบเฟิร์น ทำอย่างนี้ไม่ถูกต้องนะ!” อดีตสามีของน้าแพรวทำเสียงไม่พอใจขึ้นมา เชื่อได้เลยว่ากำลังหลงแม่เนเน่อะไรนี่ชนิดที่เรียกว่าหัวปักหัวปำ

“น้ากิตนั่นแหละที่ทำไม่ถูก น้าแพรวเขาทำอะไรผิดน้ากิตถึงได้ไปมีผู้หญิงคนอื่น แถมยังกล้ามาเหยียบย่ำจิตใจอีกต่างหาก! อีกอย่างนะ นี่มันร้านของบ้านเฟิร์น คนที่มาแต่ตัวก็ควรจะไปแต่ตัว อย่าได้มาอ้างสิทธิอะไรทั้งนั้น!” ด้วยความเหลืออด ฉันเลยพูดตอกหน้าชายโฉดหญิงชั่วกลับไป ความจริงแล้วฉันเองก็ไม่ใช่คนร้ายกาจ แต่ถ้าใครมาทำให้คนที่รักฉันเสียใจ ใบเฟิร์นคนนี้ก็พร้อมที่จะสู้สุดใจขาดดิ้นเลยทีเดียว