คู่เดทอลเวง (น่ารัก ขายขำ)

ลำดับตอนที่ #18 : คู่เดทอลเวง

ทว่าหากยังไม่ทันที่ฉันจะได้แนะนำตัวหรือสงสัยอะไรมากไปกว่านั้น ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าของฉันก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“ผมไม่ใช่คุณนทีที่เป็นคู่เดทของคุณ”

“อะไรนะคะ?”

คำพูดที่เหมือนกับสายฟ้าฟาดกลางแสกหน้า ทำให้ฉันนิ่งงันไปชั่วขณะ ไปต่อไม่ถูกเมื่อคนที่ฉันคิดว่าเป็นคุณนทีคู่เดทของน้าสาว พูดออกมาด้วยสีหน้าและแววตาเรียบเฉย…

เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน ฉันกำลังทบทวนและใช้สมองประมวลผลด้วยความรวดเร็วว่าสรุปแล้ว บางทีอีกฝ่ายเองก็อาจจะคิดเหมือนฉัน ผู้ชายคนนี้เลยขอมาเป็นตัวแทนคุณนที มาดูลาดเลาของอีกฝ่ายอย่างนั้นน่ะเหรอ

“แล้วคุณเป็นอะไรกับคุณนทีเหรอคะ?” เมื่อตั้งสติได้ฉันก็พยายามฝืนยิ้มและถามกลับไป

“ผมชื่อวารินทร์ จะเรียกว่า ‘เทมส์’ ก็ได้ พอดีว่าคุณอาของผมเกิดติดธุระกะทันหัน ท่านเลยขอให้ผมมาพบคุณในวันนี้” ท่าทางของเขาดูไว้ตัว หากแต่ก็ให้เกียรติฉันที่เป็นคู่สนทนาอยู่ไม่ใช่น้อย ถ้าดูจากหน้าตาของเขาแล้ว เดาเอาว่าน่าจะแก่กว่าฉันราวๆ ห้าถึงหกปี

“อย่างนี้นี่เอง...คุณถึงได้ดูหนุ่มกว่าอายุจริง” ฉันพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็นึกโมโหอีกฝ่ายอยู่ไม่ใช่น้อยที่จู่ๆ มาเปลี่ยนตัวโดยที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า (ที่โกรธเขาเนี่ยก็ไม่ได้นึกเลยว่า ฉันเองก็ทำแบบเดียวกัน)

“อันที่จริงคุณอาของผมเองก็ไม่ได้ดูแก่เหมือนผู้ชายอายุ 40 หรอกนะครับ ท่านออกจะดูเหมือนผู้ชายอายุสามสิบต้นๆ เสียด้วยซ้ำ คุณต่างหาก ที่ดูเหมือนเด็กมหาลัย ไม่คิดว่าจะอายุ 35 เลยจริงๆ”

“คือว่าฉัน...” ฉันอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก มันก็แหงอยู่แล้วล่ะย่ะ ก็ฉันยังเรียนอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย เพียงแต่อาศัยการแต่งหน้าแต่งตัวให้ดูแก่กว่าวัยอันควรก็เท่านั้น หากฉันในเวลานี้กลับคล้ายเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย แถมสมงสมองก็ดูสับสนไปหมดยามที่ถูกผู้ชายตรงหน้าจ้องมาอย่างไม่กระพริบตา คำพูดที่เตรียมมาว่าจะอธิบายให้อีกฝ่ายได้เข้าใจว่า ฉันเองก็ไม่ใช่น้าแพรวตัวจริง มีอันต้องอันตรธานหายวับไปในทันใด

“เอาเป็นว่าเราทานอาหารไปพร้อมๆ กับพูดคุยเรื่องรายละเอียดก็แล้วกันนะครับ คุณแพรว...” เทมส์พูดจาด้วยถ้อยคำที่สุภาพ และเรียกชื่อเล่นอย่างเป็นกันเอง แต่นั่นก็ไม่ทำให้บรรยากาศรอบๆ หายกดดันสักเท่าไหร่ อีกทั้งฉันเองก็ยังหาโอกาสที่จะบอกเขาไม่ได้ ในเมื่อฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกเขาสะกดจิต ให้จ้องมองแต่ใบหน้าที่ดูหล่อกระชากใจ และท่าทางที่ดูน่าหลงใหล ไม่ว่าจะคำพูดและรอยยิ้มนั่น...

ฉันแทบจะไม่รู้เลยว่าเวลามันหมุนผ่านไปรวดเร็วขนาดไหน เมื่ออีกฝ่ายเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาทั้งหมด ที่ฉันเองก็เริ่มรู้สึกคลายอาการเกร็งลง ต้องบอกว่าคงเป็นเพราะเทมส์เป็นคุยสนุก หากแต่ท่าทางออกจะดูเคร่งขรึมผิดกับอายุจริงๆ ที่เขาเพิ่งจะบอกฉันว่าแท้จริงแล้วเขาอายุ 27 ปี กระนั้นเรื่องราวที่เขาชวนคุยล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันสามารถประเมินความคิดของเขาได้จากทัศนะคติที่แสดงความคิดเห็นออกมาในเรื่องต่างๆ ที่เราพูดคุยกัน ไม่ว่าจะเรื่องธุรกิจ ระบบเศรษฐกิจของประเทศ หรือแม้แต่เรื่องกระจุกกระจิกอย่างพวก ขนม อาหาร หรือแม้แต่การปลูกต้นไม้ และสัตว์เลี้ยงแสนรัก