คู่เดทอลเวง (น่ารัก ขายขำ)

ลำดับตอนที่ #11 : คู่เดทอลเวง

“สรุปแล้ว ใบเฟิร์นจะให้น้าแพรวหาคู่เดท หรือจะให้หาเศรษฐีกระเป๋าหนักมาเลี้ยงดูกันแน่” แม้จะดูเหมือนว่าเป็นอย่างนั้น แต่ก็เชื่อเถอะว่าฉันทำไปเพราะอยากให้น้าได้คนที่ดี และสามารถเลี้ยงดูน้าของฉันได้ไม่ใช่คิดจะมาเกาะน้าฉันกินแบบไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่น

ฉันที่ไม่อยากจะเถียงต่อในเรื่องนี้เลยจำต้องตัดบท หันมาอ่านรายละเอียดที่จำเป็นที่น้าแพรวจะต้องให้ความร่วมมือกับทางเว็บไซด์ได้เข้าใจให้ตรงกัน ซึ่งฉันเองก็เพิ่งจะรู้ว่าการที่จะสมัครพวกเว็บหาคู่แบบเป็นทางการมันมีรายละเอียดมากมายถึงขนาดนี้ เพราะหลังจากที่เราทำการสมัครและโอนเงินเข้าไปให้ทางเว็บไซด์แล้ว ก็จะต้องมีการเข้าไปพบกับทางทีมงาน เพื่อที่เขาจะได้พูดคุยและทำความรู้จักนิสัยใจคอของลูกค้าอย่างคร่าวๆ ตามรายละเอียดดังต่อไปนี้...

1. นัดพูดคุยกับทางทีมงาน พร้อมตรวจสอบประวัติการศึกษา อาชีพ การทำงานและลักษณะนิสัย รวมถึงสอบถามเรื่องรายละเอียดปลีกย่อยต่างๆ เพื่อที่จะได้ทำการจับคู่ให้ตรงกับความต้องการของทั้งสองฝ่าย

2. นัดอบรมและเข้าคอร์สสำหรับการออกเดท (ซึ่งตรงจุดนี้ฉันบอกให้น้าแพรวเลือกบริการเสริมเข้าไปด้วยค่ะ) เนื่องจากจะมีบริการปรับเปลี่ยนลุคของลูกค้าให้เป็นคนใหม่ โดยดึงเอาความโดดเด่นของเราออกมา

3. นัดวันที่จะออกเดทว่าว่างตรงกันทั้งคู่

4. ประเมินผลหลังจากออกเดทแล้ว และทางทีมงานจะช่วยพัฒนาความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ หากถูกตาต้องใจซึ่งกันและกัน

หลังจากที่ฉันได้อ่านรายละเอียดให้น้าสาวได้รับรู้ ดูเหมือนว่าน้าแพรวเองก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกับเด็กๆ ที่ได้ของเล่นแปลกใหม่

“จริงๆ นะ เฟิร์น น้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมน้าจะต้องไปเข้าคอร์สปรับลุคอะไรนี่ด้วยล่ะ?” น้าแพรวทำหน้าเป็นกังวล

เพราะปกติแล้วเธอเป็นคนไม่ค่อยชอบออกไปไหน หากว่าไม่มีธุระอะไรสำคัญที่จะต้องออกไปจากร้านจริงๆ และต้องบอกว่าน้าแพรวเองก็ไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัวเหมือนพวกผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เพราะวันๆ เธอก็ขลุกอยู่แต่ในครัว หนำซ้ำยังชอบให้เหตุผลว่า ไม่อยากแต่งหน้าเวลาทำเบเกอรี่ เพราะกลัวว่าขนมที่ทำออกมาจะมีสารปนเปื้อนได้

“โธ่เอ๊ย... น้าแพรวน่ะวันๆ เอาแต่ขลุกอยู่ในครัว แทบจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลยก็ว่าได้ การไปเข้าคอร์สแบบนี้อย่างน้อยๆ มันก็เหมือนกับไปเข้าคอร์สพัฒนาบุคลิกภาพนั่นแหละค่ะ ถึงเราจะไม่ได้เป็นที่ถูกตาต้องใจใคร แต่ก็ได้เรียนรู้ว่าเราควรจะปรับปรุงตัวเองให้ดูน่ามองยังไงล่ะคะ”

“มันก็จริงอยู่นะ แต่น้าว่าแค่แต่งหน้าแต่งตัว สักหน่อยก็น่าจะพอแล้ว ไม่เห็นต้องพึ่งพาคอร์สอะไรพวกนี้เลย” น้าแพรวคงจะมองว่ามันเสียเงินและเสียเวลาโดยใช่เหตุ แต่ฉันกลับคิดว่าน้าสาวของฉันควรจะปรับเปลี่ยนลุคใหม่ทั้งหมด เพื่อชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม

“ถ้าสวยจริง น้ากิตจะทิ้งน้าแพรวไปมีผู้หญิงคนใหม่เหรอคะ!” แม้คำพูดของฉันจะฟังดูแรง แต่ก็เหมือนยาดีที่อาจจะต้องขมสักนิด ซึ่งพอพูดเรื่องจริงออกมา น้าสาวของฉันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง

“น้าอาจจะจืดชืดอย่างที่เขาพูดจริงๆ ก็ได้”

ดูสิคะ! ว่าน้าสาวของฉันเป็นคนดีขนาดไหน ขนาดไอ้น้ากิตนั่นมันพาผู้หญิงคนใหม่มาเย้ยถึงที่ น้าแพรวก็ยังไม่ต่อว่าอดีตสามีสักกะคำเดียว แต่กลายเป็นว่ามาโทษตัวเองเสียอย่างนั้น

“ในเมื่อมันยังไปมีคนอื่นได้ น้าก็ต้องมีได้เหมือนกัน! รับรองว่าคราวนี้น้าจะต้องหาให้ดีกว่าไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่นแน่นอน” ฉันประกาศกร้าว ยืนกรานหนักแน่นว่าจะต้องหาคู่เดทให้น้าแพรวให้ได้ ที่สำคัญจะต้องดีกว่า ผู้ชายเลวๆ แบบน้ากิต

“แต่น้าไม่ได้อยากจะทำอะไรแบบนี้เลยนะ มันเหมือนกับพวกประชดชีวิตอะไรแบบนั้นเลย”

“ใครว่าล่ะ เนี่ยน่ะเขาเรียกว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองต่างหาก ที่เฟิร์นช่วยสมัครเว็บหาคู่ให้น่ะ ก็เพราะเห็นว่าน้าแพรวไม่มีเวลา วันๆ ก็มัวแต่คอยดูแลร้าน ไม่ได้ออกไปพบเจอผู้คน จะมีแต่ก็พวกลูกค้าที่แวะเวียนกันเข้ามา แต่น้าแพรวก็เห็นแล้วนี่คะ ว่าไม่ค่อยมีผู้ชายที่ไหนเขาเข้าร้านเค้กกัน ถึงจะมีโดยมากก็เป็นพวกที่มีลูกเมียกันไปหมดแล้ว ไม่เห็นจะมีใครมานั่งกินเค้กคนเดียวเลยสักคน”

ฉันร่ายยาวเป็นชุด โดยมีน้าสาวนั่งฟังอยู่เงียบๆ ปกติแล้วน้าสาวของฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ ส่วนนิสัยโดยรวมก็ออกจะเรียบร้อยครบสูตรกุลสตรีไทย และนั่นทำให้เธอดูออกจะเป็นผู้หญิงจืดชืดที่เรียกว่าอ่อนต่อโลกไปเสียด้วยซ้ำ

แต่ที่บ่นอยู่ออกมาเนี่ย...ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นผู้หญิงกร้านโลกหรอกนะคะ เพราะเอาเข้าจริง ฉันเองก็มีแต่ทฤษฎีเรื่องความรักค่ะ ส่วนเรื่องปฏิบัติก็ยังหาใครมาเป็นเหยื่อให้ทดลองเป็นแฟนด้วยไม่ได้ สงสัยดีไม่ดี...ถ้างานนี้ทาง Love Matching จับคู่ให้น้าแพรวได้เป็นผลสำเร็จ ก็ไม่แน่ว่าฉันอาจจะต้องไปขอรับบริการให้ทีมงานจัดหาคู่ให้ด้วยอีกคนซะแล้วล่ะมั้ง...