คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เจ้าสาวนางบำเรอ
ายหนุ่มสำรวนทั่ว็ยัไม่เห็นวี่แววอเธอ ะนั้นเอที่ภาพอเาับเธอในร้านแห่วามทรำแห่นี้ ็ย้อนลับเ้ามาในวามิ
เมื่อหลายปี่อน ทุๆ วันหลัาเลิเรียนแล้ว เาะับรถเ๋ี่ปุ่น พาพิศพราวามานั่รับประทานนมปับ้า น้ำผลไม้บ้า แล้วนั่พูุยันน่ำ ่อนที่ะเินไปส่เธอยัที่พั มันเป็น่วเวลาที่ายหนุ่มรู้สึเหมือนมีเาและเธออยู่เพียสอนในโลนี้ และเา็ไม่เย้อารสิ่อื่นใอีเลย
‘ไม่ลาหรอนะ พิศพราวา หาเธอะพยายามรื้อฟื้นวามทรำเลวร้ายที่ันมีับเธอ’
ลีโอโพล์บรามัรอ พลันสายา็ไปประสบเ้าับเรือนร่าอ้อนแอ้นบอบบาทีุ่้นา ำลัึ่วิ่ึ่เินมาแ่ไล นระทั่มาหยุๆ เิ่นๆ ะเ้อมอหาใรอยู่้านหน้าร้าน นอาผมำลับเป็นมันึ่เยประบ่า ะยาวลไปนถึลาหลัแล้ว ใบหน้าหวานละมุนนั้น็ยัไม่เปลี่ยนไปาเิมแม้แ่น้อย
พิศพราวาปราัวในุเสื้อเิ้แนสั้น ผูโบสีเียวทึบ รับับระโปรสั้นแนบลำัว ายหนุ่มเาไ้ว่ามันเป็นเรื่อแบบออฟฟิศอบริษัทอะไรสัแห่
เาปลล็อไฟฟ้า เปิประูรถทีู่แล้วเล็ไปถนัาเมื่อเทียบับส่วนสูร่วมสอเมร ้าวาในสแล็ส์เ้ารูปแบรน์อิาลี อวให้เห็นล้ามเนื้อ้นาแน่นระับ
เพียแ่้าวลารถ ลีโอโพล์็สามารถึูสายาทุู่ให้หันมามอ้วยวามประทับใระนสสัย แว่นันแที่ปิบัวาสีน้ำาลู่นั้น ยิ่ับผิวาวเิ้ารับับแสแยามเย็น ทำให้เาไม่่าอะไรับาราสัน แม้แ่พิศพราวาผู้ไม่เยายามอใร็ยัอเหลียวมาโยอัโนมัิไม่ไ้ และเา็สะให้เธอ้อยืนนิ่อยู่อย่านั้นเป็นเวลานานเือบนาที
“อย่าทำหน้าเหมือนับำันไม่ไ้สิ พิศพราวา”
เาเินอ้อมรถ ้าวึ้นฟุบารไปหาเธอ้วยอิริยาบถเื่อ้า แสนสบาย มือปลแว่นันแราาหลัหมื่นออาใบหน้า สอา้าหนึ่อมันลไปในระเป๋าเสื้อเิ้สีอ่อนพอีัว สอมือแบะอเสื้อที่ถูปลระุมเอาไว้ให้ลายวามอึอั เผยร่อระหว่าเนินล้ามเนื้อหน้าออันยวนา
“ละ...ลีโอ” หิสาวไ้สิ แ่ยันึำที่เหมาะสมมาใ้ทัทายเาไม่ไ้
ายหนุ่มแ่นยิ้มมุมปา เนาวาสายา มอไล่ั้แ่ใบหน้าเธอไปนรเท้า
“เธอไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ยัเหมือนเิมไม่มีผิ” ริมฝีปาที่เอื้อนเอ่ย ยยิ้มอย่ามีวามนัยแอบแฝ อาัปิริยาอเาสร้าวามอึอัให้ับพิศพราวาอย่าบอไม่ถู
“แ่... ุเปลี่ยนไปมา” เธอล่าว ไม่ยอมเยหน้าึ้นสบาแม้เพียแวบเียว
น้ำเสียอิโรย ะุะัอหิสาว ทำให้ลีโอโพล์้อสำรวใบหน้า้ม่ำอเธออย่าละเอีย แ้มาวเนียน่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีมพูระเรื่อไล่ไปนถึใบหู หยาเหื่อและไรผมที่ลุ่ยรอยู่บนหน้าผา บอว่าเธอเร่เินาป้ายรถประำทาเพื่อมาพบเาให้รเวลา
ายหนุ่มไม่อบอะไร มือหนาว้า้อมือเล็ๆ อหิสาวอย่าถือวิสาสะ แล้วออแรึเบาๆ ให้ามเาไปยัรถที่ออยู่ นพิศพราวาสะุ้้วยวามใ ฝืนเร็ัวเอไว้นเา้อหันไปมอหน้า
“ุะพาาไปไหนะ” เธอเหลือบาึ้นมอเาแวบหนึ่แล้วหลบสายาลับ
ความคิดเห็น