คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : วิวาห์รัญจวน (เลิฟซีนแซ่บ)
“ถึงตอนที่อยากเซอร์ไพรส์เจ้าสาวค่ะ”
หญิงสาวหนึ่งในทีมออแกไนเซอร์ที่นั่งฟังสองปู่หลานพูดคุยกันอย่างออกรสมีสติพอที่จะตอบคำถามเมื่อถูกโบ้ยจวนตัว
“จังหวัดเราขึ้นชื่อเรื่องการวิวาห์ใต้สมุทร เป็นที่แรกที่มีแบบนี้ ผมอยากจะทำแบบนั้น”
“แต่ช่วงนี้เป็นช่วงมรสุมนะคะกำนัน จะจดทะเบียน ใต้สมุทรได้หรือคะ เกรงว่า... ”
คิ้วเข้มของศิลาขมวดยุ่งยิ่งขึ้น ตาถลนแทบหลุดออกจากเบ้า
“อย่าบอกนะครับว่าปู่จะจดทะเบียนกับผู้หญิงคนนั้นด้วย”
“วะไอ้นี่ ถามแปลกคนจริงเชียว คนแต่งงานกันก็ต้อง จดทะเบียนกันสิวะ”
ศิลาเกาหัวแกรกๆ ไม่คิดเลยว่าปู่ของเขาจะเป็นหนัก ถึงขนาดนี้
“เกิดปู่ตายไป ยายนั่นไม่รวยเละเลยรึไงกันครับ”
“ข้ายังแข็งแรงอยู่ ไม่คิดจะตายง่ายๆ หรอก”
กำนันเบิ้มเถียงหน้าตาเฉย
“แต่สักวันปู่ก็ต้องตาย ผมว่าทางที่ดีปู่ควรหันหน้าเข้าวัดเข้าวาเสียดีกว่า จะได้ไม่ต้องหมกมุ่นกับเรื่องนี้มากเกินไป”
“ถึงจะเข้าวัดไป ก็ใช่ว่าจะทำให้ข้าหมดกิเลสเสียเมื่อไร”
“ก็แน่ละ สวยเซ็กซ์เอ็กซ์แตกขนาดนั้น”
ศิลาประชดใส่คำโตหมั่นไส้ปู่ขึ้นมาทุกที
“ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นหรอกนะเว้ย ที่ทำให้ข้าตัดสินใจแต่งงาน”
เสียงของกำนันเบิ้มค่อยๆ เบาลงจนแทบจะกลายเป็นกระซิบ ดวงหน้าเหี่ยวย่นยู่เข้าหากันอย่างชั่งใจ นั่นคือสัญญาณผิดปกติ
“เรื่องอะไรอีกครับ ปู่มีเรื่องอะไรอีก”
กำนันเบิ้มหันมามองกลุ่มออแกไนเซอร์ที่กำลังจ้องมองมาอย่างใคร่รู้ เขาเป็นคนดัง ขยับตัวนิดหน่อยจำต้องได้เป็นข่าวตลอด แล้วมีหรือที่เรื่องคาวๆ แบบนี้จะรอดพ้นการนินทา
“วันนี้คงฤกษ์ไม่ดีเสียแล้ว ไว้ผมจะติดต่อพวกคุณใหม่วันหลังก็แล้วกัน ผมจะให้คนขับรถไปส่งนะครับ ขอบคุณที่มา”
คล้อยหลังทีมออแกไนเซอร์ กำนันเบิ้มเริ่มเล่าความจริงบางส่วนให้หลานชายฟัง
“ทางนั้นเขาไม่มีเงินจ่าย เลยยกลูกสาวให้”
“เป็นพ่อแม่ประเภทไหนกัน ทำไมถึงยอมขายลูกสาวกิน”
“เขาคงจะอับจนหนทางจริงๆ แล้วล่ะอิฐ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ลงเอยด้วยข้อเสนอนี้ และใช่ว่าเขาจะเต็มใจเสียเมื่อไร แกรู้ไหม กว่าเขาจะยอมตกลงนะ ข้าต้องพยายามแล้วพยายามอีก ข้ามั่นใจ เขาคงไม่ได้เห็นแก่เงินแน่ๆ”
“นี่ปู่ไปบีบบังคับเขามาหรอกหรือ บาปกรรมนะปู่”
คราวนี้ศิลาเริ่มโกรธปู่ขึ้นมาบ้าง
“ทำไงได้ หนี้ตั้งร้อยกว่าล้าน ก็ต้องเอาอะไรมาหน่อยล่ะ อย่างน้อยๆ เอามาเป็นแม่พันธุ์ผลิตลูกสักคนสองคนก็ยังดี”
“หา! ร้อยกว่าล้าน!” ศิลาโพล่งออกมาตาแทบถลน “ปู่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ให้ยืมไปได้ยังไงตั้งร้อยกว่าล้าน”
“ความจริงก็ครั้งละไม่กี่สิบล้านหรอก แต่หลายๆ ครั้งเข้า ทบต้นทบดอก รวมแล้วร้อยกว่าล้าน ถ้าเป็นเอ็ง เอ็งจะยอมให้หนี้สูญไหมล่ะ”
ศิลาชักสีหน้า กอดอกมองปู่ด้วยความเจ็บใจ
“ทีงี้ล่ะทำเป็นงกเชียวนะปู่ ทำไมตอนให้ถึงไม่คิด แล้วถ้าเกิดแต่งกันไปไม่ทันไร แล้วปู่เกิดชิงม่องเท่งตาย ก่อนวัยอันควรขึ้นมา ยายนั่นไม่รวยเละเลยรึไงกันครับ”
“แล้วแกจะให้ข้าทำยังไง... ”
กำนันเบิ้มทิ้งกายลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงกันข้าม ย่นคิ้ว เข้าหากันอย่างครุ่นคิด แต่นั่นก็ยังน้อยกว่าศิลา เขาจะ ไม่ยอมให้ปู่ถูกปอกลอก และจะไม่ยอมให้เงินจำนวนนั้น สูญเปล่าแน่ๆ
“สลักหลังทะเบียนสมรสดีไหมครับปู่ ไล่ให้หมดเลยว่าเรามีอะไรบ้าง ฝั่งนั้นมีอะไรบ้าง เวลาตายจะได้ไม่ต้อง แบ่งอะไรให้”
กำนันเบิ้มถอนหายใจ ไม่คิดว่าหลานชายจะขี้งก ถึงขนาดนี้
ความคิดเห็น