คู่เดทอลเวง (น่ารัก ขายขำ)

ลำดับตอนที่ #2 : คู่เดทอลเวง

“ได้จองโต๊ะเอาไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าคะ?” พนักงานต้อนรับของร้านอาหาร ที่แต่งกายด้วยเดรสสีแดงยาวกรอมเท้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม ทำเอาฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าร้านที่น้าสาวของฉันจะต้องมานัดพบกับคู่ดูตัว มันจะดูไฮโซถึงขนาดนี้

“จองในนามคุณนทีค่ะ” ฉันรีบตอบกลับไป ก่อนจะก้มมองตัวเองเพื่อสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง และแต่งกายมาสมกับสถานที่

ใช่แล้วค่ะ...ฉันมาเป็นตัวแทนน้าสาวที่ปกติแล้วเป็นคนไม่ค่อยทันคน หรือทันเล่ห์เหลี่ยมของใครสักเท่าไหร่ ก็แหงล่ะ! งานนี้ฉันจะต้องคัดเลือกผู้ชายดีๆ มาให้น้าแพรวด้วยตัวเอง เพราะขืนปล่อยให้พวกแมลงหวี่แมลงวันเข้ามาเกาะแกะเหมือนอย่างคราวสามีคนเก่าของน้าสาวแล้วล่ะก็ เห็นทีชีวิตนี้น้าแพรวคงได้เสียใจจมบ่อน้ำตาจนสำลักตายอย่างแน่นอน

“เชิญทางนั้นนะคะ ตรงริมน้ำพุ เดี๋ยวดิฉันจะพาไปที่โต๊ะค่ะ” พนักงานหันมายิ้มหวานให้ ก่อนจะผายมือเชิญให้เดินตามเธอเข้าไปทางด้านใน ระหว่างนั้นเสียงเพลงบรรเลงจากพวกเครื่องสาย ทั้งไวโอลิน และแชลโล่ ก็ดังขับกล่อมผู้ที่มาทานข้าวมื้อเย็นด้วยเสียงเพลงหวานล้ำ

ฉันแอบมองบรรดาโต๊ะข้างๆ ที่ส่วนใหญ่มากันเป็นคู่ ซึ่งดูแล้วเป็นพวกคนวัยทำงานมากกว่าจะเป็นเด็กวัยรุ่นระหว่างนั้นฉันได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ นึกทบทวนคำพูดต่างๆ นานาว่าจะต้องพูดคุยและสารภาพความจริงกับผู้ชายที่มาว่าอย่างไรบ้าง ในเมื่อคนที่มาในวันนี้ถูกเปลี่ยนตัวกะทันหัน

ไม่นานนักพนักงานก็พาฉันเดินมาถึงโต๊ะ ที่บริเวณรอบๆ นั้นไม่มีโต๊ะอื่นอยู่ใกล้เคียง และดูเป็นส่วนตัวมากๆ รอบด้านนั้นประดับตกแต่งเอาไว้ด้วยดอกกุหลาบสีแดงเข้ากับธีมของร้านตรงโต๊ะนั้นคลุมด้วยผ้าปูสีขาวดูตัดกันกับบรรยากาศ รอบๆ และยิ่งทำให้ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทที่นั่งอยู่เพียงลำพังดูโดดเด่นขึ้นมา

ฉันเหลือบไปมองคู่เดทที่พนักงานต้อนรับบอกว่าเขาคือคุณนทีที่มานั่งรอได้สักพักหนึ่งอย่างชั่งใจ และทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับฉัน ในวินาทีนั้นเหมือนกับโลกและทุกสิ่งทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหวไปในทันที

เบื้องหน้านั้นคือชายหนุ่มรูปงามที่มีใบหน้าคมคาย เรียกได้ว่าหล่อเหลาเสียจนฉันเกือบจะลืมวิธีหายใจไปชั่วขณะ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มยามกระทบกับแสงไฟ ดูราวกับมีมนต์สะกดให้ผู้ที่จ้องมองยอมตกอยู่ภายใต้อำนาจของเขาอย่างไม่มีแรงขัดขืน หัวใจในอกข้างซ้ายของฉันเต้นตึกตัก จนแทบจะหลุดกระเด้งออกมาข้างนอก ต้องบอกว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีที่สุดไม่ต่างอะไรกับพวกนายแบบโฆษณาเลยก็ว่าได้

“เชิญนั่งสิครับ” เสียงทุ้มต่ำที่เปี่ยมไปด้วยพลังลุกขึ้นและเชิญให้ฉันนั่งลงตรงกันข้ามกัน บอกได้เลยว่าฉันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยามที่ถูกสายตาคู่นั้นจ้องราวกับจะมองทะลุไปถึงจิตวิญญาณในใจไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ทางบริษัทจัดหาคู่มาให้จะหน้าตาดีถึงเพียงนี้ ได้แต่คิดไปต่างๆ นานาว่า...คนแบบนี้เนี่ยน่ะเหรอยังเป็นโสดอยู่ และจำเป็นต้องใช้บริการจากบริษัทจัดหาคู่? ทั้งที่เชื่อได้เลยว่าเขาเองก็น่าจะมีผู้หญิงมาต่อคิวขอสมัครเป็นแฟน จนแทบปฏิเสธไม่ทันแท้ๆ หรือผู้ชายคนนี้จะเป็นเกย์ แล้วต้องการหาผู้หญิงมาเป็นคู่ควงเพื่อปกปิดสถานภาพที่เขาเป็น…

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น...ฉันคิดว่าเขาดูอายุน้อยกว่าที่ควรจะเป็นจริงๆ นะ! ก็ในเมื่อโปรไฟล์จากทางบริษัทที่ให้มาเขียนว่าอายุ 40 ปี! แต่หน้านี้ใสกิ๊กอย่างกับเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยมาได้ไม่กี่ปีแท้ๆ

“ขอบคุณมากค่ะ”