คู่เดทอลเวง (น่ารัก ขายขำ)

ลำดับตอนที่ #16 : คู่เดทอลเวง

 “อันที่จริงคุณอาของผมเองก็ไม่ได้ดูแก่เหมือนผู้ชายอายุ 40 หรอกนะครับ ท่านออกจะดูเหมือนผู้ชายอายุสามสิบต้นๆ เสียด้วยซ้ำ คุณต่างหาก ที่ดูเหมือนเด็กมหาลัย ไม่คิดว่าจะอายุ 35 เลยจริงๆ”

“คือว่าฉัน...” ฉันอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก มันก็แหงอยู่แล้วล่ะย่ะ ก็ฉันยังเรียนอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย เพียงแต่อาศัยการแต่งหน้าแต่งตัวให้ดูแก่กว่าวัยอันควรก็เท่านั้น หากฉันในเวลานี้กลับคล้ายเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย แถมสมงสมองก็ดูสับสนไปหมดยามที่ถูกผู้ชายตรงหน้าจ้องมาอย่างไม่กระพริบตา คำพูดที่เตรียมมาว่าจะอธิบายให้อีกฝ่ายได้เข้าใจว่า ฉันเองก็ไม่ใช่น้าแพรวตัวจริง มีอันต้องอันตรธานหายวับไปในทันใด

“เอาเป็นว่าเราทานอาหารไปพร้อมๆ กับพูดคุยเรื่องรายละเอียดก็แล้วกันนะครับ คุณแพรว...” เทมส์พูดจาด้วยถ้อยคำที่สุภาพ และเรียกชื่อเล่นอย่างเป็นกันเอง แต่นั่นก็ไม่ทำให้บรรยากาศรอบๆ หายกดดันสักเท่าไหร่ อีกทั้งฉันเองก็ยังหาโอกาสที่จะบอกเขาไม่ได้ ในเมื่อฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกเขาสะกดจิต ให้จ้องมองแต่ใบหน้าที่ดูหล่อกระชากใจ และท่าทางที่ดูน่าหลงใหล ไม่ว่าจะคำพูดและรอยยิ้มนั่น...

ฉันแทบจะไม่รู้เลยว่าเวลามันหมุนผ่านไปรวดเร็วขนาดไหน เมื่ออีกฝ่ายเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาทั้งหมด ที่ฉันเองก็เริ่มรู้สึกคลายอาการเกร็งลง ต้องบอกว่าคงเป็นเพราะเทมส์เป็นคุยสนุก หากแต่ท่าทางออกจะดูเคร่งขรึมผิดกับอายุจริงๆ ที่เขาเพิ่งจะบอกฉันว่าแท้จริงแล้วเขาอายุ 27 ปี กระนั้นเรื่องราวที่เขาชวนคุยล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันสามารถประเมินความคิดของเขาได้จากทัศนะคติที่แสดงความคิดเห็นออกมาในเรื่องต่างๆ ที่เราพูดคุยกัน ไม่ว่าจะเรื่องธุรกิจ ระบบเศรษฐกิจของประเทศ หรือแม้แต่เรื่องกระจุกกระจิกอย่างพวก ขนม อาหาร หรือแม้แต่การปลูกต้นไม้ และสัตว์เลี้ยงแสนรัก

นับว่าเป็นโชคดีที่ฉันเองก็เป็นคนคุยสนุก และค่อนข้างจะรู้ทันเรื่องรอบตัวอยู่ไม่ใช่น้อย แม้บางทีเรื่องบางเรื่องอาจจะดูยากไปสักนิดสำหรับเด็กที่ยังเรียนไม่จบอย่างฉัน กระนั้นฉันก็ทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีและฟังในสิ่งที่เขาอธิบายให้ได้เข้าใจ

“ผมไม่คิดว่าผู้หญิงน่ารักๆ อย่างคุณแพรวจะยังโสดอยู่” เทมส์พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจของฉันเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ฉันลืมไปแล้วว่าจะต้องอธิบายให้เขาได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่น้าแพรวคู่เดทของคุณอาเขา

“แล้วคุณนที คุณอาของคุณล่ะคะ ทำไมถึงยังโสดอยู่ล่ะ บางทีทั้งเขาและฉันอาจจะมีเหตุผลเดียวกัน” เมื่อฉันยังไม่คิดจะเฉลยความจริง ก็เลยเล่นละครสวมบทบาทเป็นน้าแพรวต่อไป เพราะคิดว่าเอาไว้ไปบอกเขาตอนหลังก็คงจะไม่สาย ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็มาเป็นตัวแทนด้วยกันทั้งคู่

“คุณอาของผมเอาแต่ทำงานหนัก แล้วก็ไม่มีเวลาให้กับความรัก”

“ส่วนของฉันก็ผิดหวังในความรัก...” ฉันพูดไปตามความเป็นจริง เพราะน้าแพรวที่ใสซื่อบริสุทธิ์ถูกผู้ชายเฮงซวยคนนั้นหักอกแล้วทิ้งไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่

“ผู้ชายคนนั้นคงจะตาต่ำแน่ๆ ที่ทิ้งผู้หญิงแบบคุณไป” เทมส์พูดเหมือนกับจะปลอบใจฉัน ที่กำลังใช้ส้อมตักขนมหวานตรงหน้าเข้าปากเป็นการแก้เขิน

“เขาเลือกที่จะไปคบกับผู้หญิงที่สาวกว่าและสวยกว่า จริงๆ ฉันเองก็ไม่ค่อยได้เจอใครสักเท่าไหร่ วันๆ ก็ขลุกอยู่แต่ในครัว ทำขนม อบขนม ไม่มีเวลาแต่งตัวหรือคิดจะไปแข่งสวยกับใคร” ฉันบอกเขาในสิ่งที่น้าแพรวเป็น ซึ่งเทมส์ก็พยักหน้าเข้าใจ หรือถ้าพูดให้ถูก ดูเหมือนเขาจะรู้สึกเห็นใจซะมากกว่า

“ความสวยเป็นสิ่งฉาบฉวย แต่ความดีต่างหากที่ยั่งยืนกว่า”

“บางทีความดี ก็แพ้จริตมารยานะคะ” ฉันคลี่ยิ้มออกไป นึกเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้าสาวทั้งที่เธอเป็นคนดีไม่เคยคิดร้ายกับใคร หรือคิดจะแย่งของๆ คนอื่น

“แต่ผมดูออกนะว่าผู้หญิงคนไหนเข้ามาด้วยจุดประสงค์อะไร...” สายตาของเทมส์ทอประกายวิบวับ และจ้องฉันเขม็งราวกับจะมองทะลุไปถึงก้นบึ้งของจิตใจ กระนั้นฉันก็ไม่ได้ใส่ใจหากเขาเองก็คิดจะประเมินทุกอย่างจากลักษณะท่าทางและทัศนะคติของฉันที่พูดแทนน้าแพรวเสียเป็นส่วนใหญ่

“แล้วคุณคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันเหมาะสมกับคุณอาของคุณรึเปล่าล่ะคะ?” ฉันลองหยั่งเชิงถามออกไป ในเมื่อรู้ดีว่าสุดท้ายการพบกันในวันนี้ทั้งเขาและฉันต่างก็ต้องพากันไปรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งอาและน้าของตัวเองได้ฟัง ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่น้าแพรวตัวจริงก็เถอะ

หากยังไม่ทันที่เทมส์จะได้ตอบอะไรกลับมา...จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าภาพตรงหน้าของฉันมันหมุนเคว้งและมีอาการคล้ายกับจะเป็นลม

นะ...นี่ฉันเป็นอะไรไป! หรือว่าฉันจะถูกเขาวางยา!