(พ่อแง่แม่งอน)

ลำดับตอนที่ #1 : วิวาห์รัญจวน (เลิฟซีนแซ่บ) (๑)

ตอนที่ 1 ตัวแทน

ภายในห้องทำงานซึ่งเต็มไปด้วยชั้นหนังสือและแฟ้มเอกสารมากมาย มีหญิงสาวร่างเล็กนั่งอยู่ตรงกลางห้อง ดวงตาคู่สวยทอดมองภาพถ่ายจากสมุดอัลบั้มภาพเล่มใหญ่ สีของภาพค่อนข้างเก่าออกเหลือง แสดงให้เห็นถึงกาลเวลา  ที่ล่วงเลยมาหลายปี ภาพเหล่านี้สามารถบอกเล่าเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้อย่างดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นภาพชาย      วัยสามสิบกลางๆ กำลังอุ้มเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม สอนให้   หัดเดิน สอนให้ขี่จักรยาน ไปจนถึงวันที่เด็กหญิงคนนั้น      เข้าเรียน

ภาพทั้งหมดคือภาพของเธอกับบิดาที่ถ่ายด้วยกันตั้งแต่ครั้งที่เธอยังเยาว์วัย ท่านเป็นผู้ชายอบอุ่น อ่อนโยน ทุกครั้ง   ที่ศศิรินทร์มีปัญหา หรือแม้กระทั่งมีเรื่องไม่สบายใจ บิดาคือคนแรกที่เธอนึกถึง

“ทำไมทุกอย่างถึงได้รวดเร็วขนาดนี้... ”

เธอพึมพำกับภาพถ่าย พร้อมๆ กับหยาดน้ำตาที่เริ่ม    รินไหลอีกครั้ง

บิดาของเธอจากไปด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวอย่างเฉียบพลันเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก     จนเธอไม่มีแม้โอกาสจะบอกลาหรือฟังคำสั่งเสีย เพราะมารดาและน้องสาวต่างพยายามช่วยกันเธอให้ออกห่าง    ด้วยกลัวบิดาจะยกอะไรให้กาฝากอย่างเธอ

ความริษยาตัวเดียวแท้ๆ ...

‘ศศิรินทร์’ ถูกอุปการะโดยครอบครัวโชติกานต์เมื่อ     25 ปีก่อน ด้วยความเชื่อเรื่องลูกอิจฉา แค่เพียงสามปีให้หลัง ความเชื่อที่ว่าก็กลายเป็นความจริง สายเลือดที่แท้จริงของโชติกานต์ถือกำเนิดขึ้น เธอผู้นั้นมีนามว่า ‘ดารินทร์’ ทุกคน   ในบ้านเห่อสมาชิกใหม่กันหมด ศศิรินทร์ต้องอยู่อย่างคน     ไร้ตัวตนนับตั้งแต่วินาทีนั้น บางครั้งเธอยังคิดติดตลกเลยว่า

‘พอดาวฤกษ์มา ดวงจันทร์เช่นเธอก็ด้อยค่าลงไปทันที’

ที่เธอคิดเช่นนี้ เพราะดารินทร์เปรียบเสมือนดวงดาว    ที่พราวแสง ส่วนศศรินทร์นั้นเปรียบเสมือนพระจันทร์เต็มดวง ตามทฤษฎีแล้ว ทั้งดวงดาวและพระจันทร์มักไม่อยู่ด้วยกัน หากคืนไหนพระจันทร์เต็มดวง คืนนั้นก็จะมองไม่เห็นดวงดาว เพราะแสงของพระจันทร์จะบดบังรัศมีของดวงดาวจนหมด กลับกัน... หากคืนไหนไร้แสงพระจันทร์ คืนนั้นก็จะมองเห็นดวงดาวพราวระยับเต็มท้องนภา ทว่าอนิจจา... นั่นมันคือ  ความจริงของวัตถุที่อยู่บนฟ้าไ ม่ใช่ชะตาชีวิตของเธอ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหน ข้างขึ้นหรือข้างแรม พระจันทร์ดวงนี้ก็  ไม่มีโอกาสได้เฉิดฉาย เพราะถูกรัศมีของดารินทร์ แม่ดาว  ดวงน้อยๆ ดวงนี้บดบังรัศมีเสียจนมิด แต่เธอก็ไม่เคยคิดริษยาสมาชิกใหม่แม้แต่น้อย

‘เลือกมองแต่สิ่งดีๆ นะคะคุณเจ้าขา คิดถึงแต่สิ่งดีๆ เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอดีตได้ แต่เราสามารถทำปัจจุบันให้ดีได้ ชาติกำเนิดของคุณเจ้าขาอาจจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่มันก็คือความจริง คุณเจ้าขาจะต้องอยู่กับมัน    ให้ได้ คิดในแง่ดีนะคะ คุณพ่อคุณแม่ของคุณเจ้าขาช่วยให้คุณเจ้าขามีครอบครัวที่สมบูรณ์ พวกท่านเลี้ยงดูคุณเป็นอย่างดี อาจจะน้อยกว่าคุณหนูดา แต่คุณเจ้าขาก็ยัง        โชคดีกว่าใครหลายๆ คน ถ้าไม่มีพวกท่าน ป่านนี้คุณเจ้าขาอาจจะเป็นเด็กไร้บ้านอยู่ที่ไหนสักแห่งแล้วก็ได้’

นมแม้นสอนให้เธอรู้เท่าทันโลกที่โหดร้ายใบนี้ตั้งแต่ อายุยังน้อย เธอจึงค่อนข้างเข้าใจชีวิตและยอมรับชะตากรรมของตนเอง นั่นยิ่งทำให้มณีและดารินทร์ได้ใจ เรียกใช้เธอเหมือนคนใช้คนหนึ่ง เธอรับได้เพราะถือหลักเรื่องความกตัญญูรู้คุณตามที่นมแม้นสั่งสอน แต่คนที่รับเรื่องนี้ไม่ได้   คือชรินทร์... ผู้เป็นบิดา เพราะท่านรักเธอเหมือนลูกแท้ๆ   จึงต่อว่ามณีและดารินทร์ทุกครั้งที่รับรู้ ทำให้เกิดการกระทบกระทั่งกัน ศศิรินทร์ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้คนในบ้านต้องมาผิดใจกัน จึงตัดปัญหาด้วยการขอย้ายตัวเองออกจากบ้านโชติกานต์ทันทีที่เรียนจบ ทว่าก็ไม่สามารถตัดขาด   ความรักความอาทรที่ชรินทร์มีให้เธอได้เลย ท่านยังคงหมั่นมาเยี่ยมเยียน และขอร้องให้เธอกลับไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน    อยู่เนืองๆ ท่านมักจะเป็นเช่นนี้เสมอ ห่วงใยเธอ เสมือนเธอคือเจ้าหญิงตัวน้อย ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเธอห่างไกลจาก    คำว่าเจ้าหญิงหลายขุมนัก