หนี้รักพรางใจ..

อัพทุกวันค่ะ

“จูบจืดชืดแบบคราวก่อนผมไม่อยากได้อีก... ตราบใดที่คุณยังจูบให้ผมพอใจไม่ได้ ถือว่าไม่บรรลุข้อตกลงของเรา”

“ฉันทำไม่เป็น”

“ผมไม่มีเวลาสอนคุณมากนักหรอกนะ ควรจะทำตัวเป็นคนหัวไวเข้าไว้” เขาไล้ปลายนิ้วลงบนเรียวปากบาง ก่อนจะประกบริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างดุดัน ก่อนจะลดความรุนแรงลงเหลือแต่เพียงจุมพิตที่ตักตวงทุกอย่างไป เหมือนนายทุนที่ฉับไว ไม่ยอมเสียเปรียบในธุรกิจของตัวเองเลยแม้แต่สตางค์แดงเดียว

“เห็นแก่คุณ...” ถอนริมฝีปากขึ้นมาแล้วกระซิบเสียงห้าว “เซ็กซ์ครั้งแรกในที่ที่ไม่ใช่เตียงนอนคงจะทำให้คุณเจ็บ... เพราะฉะนั้น เราจะไปต่อกันที่คอนโดฯ ของผม ที่ที่คุณจะต้องไปอยู่เป็นเวลาสองปีนับตั้งแต่วันนี้”

“ฉัน...”

ธาวินไม่รีรอให้หล่อนมีโอกาสปฏิเสธหรือแม้แต่ทำใจ... ครั้นเห็นหญิงสาวยังยืนนิ่งเหมือนคนบ้าใบ้ เขาก็เรียกเสียงห้วน

“มาสิ... หรือจะให้ผม ทำ ตรงนี้เลย?”

บางทีคนคนนั้นอาจจะผ่านเข้ามาในชีวิตนิ่มแล้วก็ได้

แต่เป็นการผ่านเข้ามาที่ผิดที่ ผิดทาง ผิดจังหวะ

ทำให้สิ่งดีๆ กลายเป็นความเลวร้ายไป...

บางทีบางครั้ง นานวันไป สิ่งดีๆ ที่เป็นเนื้อแท้ มันอาจจะปรากฏออกมาให้เราเห็น