ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
อัพทุกวันมารอได้เลยจ้า
ใครเลยจะรู้ว่างานอดิเรกของ ‘อัลวาโร อัลทาซา’
ทายาทมหาเศรษฐีพ่อค้าอาวุธสงครามแห่งโมร็อกโก ก็คือการเป็นโจรสลัด
ออกจี้ปล้น อาละวาดจนชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วทั้งคาบสมุทร
แต่เป้าหมายของชายหนุ่มไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทองหรือชีวิตคน หากเป็นผู้หญิง
โดยเฉพาะหญิงสาวพรหมจรรย์ที่กล้าหาญพอจะขัดขืนความต้องการอันเร่าร้อนของเขา
‘หม่อมราชวงศ์หญิงอนามิกา’
ไม่เคยคิดว่าการล่องเรือสำราญในทะเลแคริบเบียนเพื่อพักผ่อนหลังสำเร็จการศึกษา
จะกลายเป็นฝันร้าย
เมื่อเธอต้องตกเป็นเชลยอยู่ในเงื้อมมือของโจรสลัดจอมหื่น
มิหนำซ้ำยังปากเสียผิดกับหน้าตาที่หล่อเหลาจนแทบเคลิ้ม
ทางเดียวที่เธอจะรอดพ้นจากการตกเป็นทาสบำเรอบนเตียงของเขา
นั่นก็คือการคว้ามีดปอกผลไม้ แล้วแทงเขาให้ตายคามือ
***
“ดื้อๆ อย่างเธอมันก็ควรจะถูกขังอยู่ที่นี่หรอกนะ แอนนา...
แต่อย่าลืมว่าเธอใส่ชุดเหม็นๆ ตัวนั้นมาสามวันเต็มๆ แล้ว
เธอคงไม่อยากเป็นขี้กลากใช่ไหม”
“จะเป็นขี้กลากหรือขี้เรื้อนมันก็เรื่องของฉัน คุณมายุ่งอะไรด้วย”
ทำหน้าบูดบึ้ง พอรู้ว่าดวงตาเรียวยาวคมกริบกำลังจดจ้องมาที่เธอ
หญิงสาวก็เชิดหน้าหนีไปเสียอีกทาง ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ได้สบตากัน
“คิดว่าฉันอยากจะยุ่งนักเหรอ
แต่ฉันก็ต้องระวังความปลอดภัยของตัวเองเหมือนกัน...”
“ความปลอดภัยอะไรของคุณ” เธอนิ่วหน้าด้วยความไม่เข้าใจ...
เขาพูดบ้าอะไรของเขาอีกล่ะนี่...
“ก็ถ้าเกิดวันไหนเธอเกิดอารมณ์อยากจะนอนกับฉันขึ้นมา
ฉันจะได้ไม่ติดโรคผิวหนังจากเธอยังไงล่ะ” เขายกมุมปากเป็นเชิงเย้ยหยัน
ก่อนจะส่ายหน้าพึมพำถ้อยคำที่ทำให้หม่อมราชวงศ์หญิงทั้งโกรธทั้งอาย
“ผู้หญิงอะไร หน้าตาก็พอดูได้ แต่ทำตัวสกปรกสิ้นดี...”
“นี่คุณ! ฉันไม่ได้สกปรกนะ!!” อนามิกาแหว ทำตาค้อนควัก
“ฉันอาบน้ำถูสบู่ทุกวัน!!” แล้วทำไมเธอจะต้องไปเถียงเขาด้วยล่ะ
ยิ่งเขารังเกียจเธอ เธอก็ควรจะยิ่งดีใจไม่ใช่หรือ “แล้ว...
แล้วก็อย่าฝันไปเลยว่าชาตินี้ฉันจะยอมมีอะไรกับคุณ!!”
“ยิ่งเธอคิดจะอยู่บนเรือไปจนแก่ เธอก็จำเป็นต้องมีเสื้อผ้าสำรองเอาไว้มากๆ
เพราะฉะนั้นเลิกดีดดิ้นแล้วเตรียมตัวลงเรือไปกับฉันเสียดีๆ”
“ฉันไม่ไป!!” หญิงสาวสะบัดหน้า
“พูดดีๆ ไม่ฟังใช่ไหม...” กัปตันหนุ่มย่างสามขุมเข้าไปหา
อนามิกาก็รีบเดินถอยหลังกรูด
“เอ๊ะ คุณจะทำอะไรของคุณ... อย่ามาทำบ้าๆ กับฉันอีกนะ...” ปากละล่ำละลัก
ดวงตาก็สอดส่ายไปมารอบตัว
“ถ้าจะมองหามีดล่ะก็ ฉันให้ซาคาเรียเอาไปโยนทิ้งแล้ว”
“คุณอย่าเข้ามานะ...” พูดไม่ทันขาดคำ
อัลวาโรก็ยกร่างของเธอขึ้นมาอุ้มอย่างง่ายดายราวกับตัวเธอไร้น้ำหนัก
ใบหน้าหญิงสาวกลายเป็นสีชมพูจัดด้วยความเขินอาย
ได้แต่หันหน้าหลบไปให้ห่างจากสายตาของเขามากที่สุด... “ปล่อยสิ
ฉันบอกให้ปล่อยยังไงล่ะ”
“ถ้าจะให้ปล่อยก็ต้องเลิกดื้อแล้วยอมเชื่อฟังฉัน”
“ตกลงๆๆ... ฉันยอมไปกับคุณแล้ว... ปล่อยฉันเสียทีสิ...”
“ก็แค่นั้นแหละ...” เขาหัวเราะหึๆ ในลำคอ
อัลวาโรค่อยๆ วางร่างหญิงสาวลงบนพื้นช้าๆ... ก่อนจะปล่อยตัวเธอเป็นอิสระ
เขาก็ถือโอกาสยื่นหน้าเข้าไปสูดแรงบริเวณต้นแขนและหัวไหล่ของเธอ...
หม่อมราชวงศ์หญิงรีบก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ
ถึงแม้จมูกของเขาจะไม่ได้สัมผัสกับร่างกาย เธอก็ยังอดขนลุกซู่ไม่ได้...
“ฉันเชื่อแล้วว่าเธออาบน้ำทุกวัน” กัปตันหนุ่มทำหลับตาเคลิ้ม
“ฉัน... ฉันก็บอกคุณแล้วนี่...” ใบหน้าอนามิกาแดงก่ำขึ้นมาอีก
ชายหนุ่มยื่นนิ้วไป ทำท่าจะกดรหัสคลายล็อกบนแป้นตัวเลขด้านใน
หญิงสาวเห็นเข้าก็พยายามเขย่งเท้า ยืดศีรษะไปมอง เพื่อจะจดจำตัวเลขชุดนั้น
แต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดกลางคันเมื่อใบหน้าของชายหนุ่มหันมาจ้องถมึงเป็นเชิงรู้ทันเสียก่อน
“แต่ถึงกลิ่นตัวจะสะอาดยังไง...” เขาเปิดประตูให้เธอ “แต่ผู้หญิงน่ะ
ก็ควรจะได้เปลี่ยนชุดชั้นในทุกวันนะ”
ได้ยินคำพูดสบประมาทของอีกฝ่าย อนามิกาต้องเบิกตาโพลง กำลังจะหันไปแย้ง
แต่ก็รีบกัดฟัน สองมือกำหมัดแน่น ห้ามใจตัวเองเอาไว้ได้ทัน...
เรื่องพวกนี้เถียงไปก็มีแต่จะเสียเปรียบเขา...
ไอ้คนบ้า! ไอ้คนทุเรศ! ไอ้คนลามกจกเปรต!...
ในหัวมีแต่เรื่องสกปรก ต่ำช้าที่สุด!...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
อยากให้ลงยาวกว่านี้ค่าาาา ค้างๆยังไงไม่รุ้ ขอบคุณนะคะไรท์ 😊
สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สนุกมากค่ะ