คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลูกสาวจอมมารกับจอมมาร
โรเรียนมัธยมแห่หนึ่ภายในัวเมือ
“้าื่อลูเีย บุรสาวสายเลือแท้เพียนเียวออมมาร เป็น Fallen Angel”
นัเรียนใหม่ผู้มีหน้าาสละสลวย ผมยาวสีำเป็นเา แนะนำัวหลัาที่ไ้เียนื่อัวเอลไปบนระาน…..
ริบ………
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!!”
“นัเรียนใหม่ลีแฮะ !!!!!”
“ใ่ๆ ั้น็ว่าั้น !!!!”
นัเรียนทั้ั้น่าพาันำ๊าราวับว่าไม่เยหัวเราะันมา่อนในีวิ
“อะ…. เอ่อ….”
“เียบๆันหน่อยสิ….” รูประำั้นเอ่ย
“ให้ายสิ….”
“เพราะเ้าพ่อบ้านั่นแท้ๆ” ลูเียเริ่มพึมพำเบาๆ
.
.
หลายวัน่อน
ปราสาทอมมาร
“ท่านพ่อเรีย้าเ้าพบ ?” ลูเียที่ในปาำลัเี้ยวอะไรัอย่าอยู่เอ่ยออมา
“่ะ….”
“เห็นว่าเป็นเรื่อสำัสำหรับเื้อพระวศ์” เมสาวภายในปราสาทอบ
“ให้ออานรารีไม่เอานะ"
"้าล่ะเบื่อพวแ่ๆหัวหอะายั” เธอพูพลาเ็ปาไปพลา้วยผ้าเ็ปาที่เรียมไว้
.
.
ห้อโถให่ภายในปราสาทอมมาร
แอ๊
เสียเปิประู่อยๆแ้มออมาอย่า้าๆ Fallen Angel สาวที่ถูเรียัว็เินเ้ามา
“อรุสวัสิ์่ะ ท่านพ่อ !!!”
“เรีย้ามาพบแ่เ้ามีเรื่ออะไรั้นเหรอ ?” เธอแหนหน้ามอายผู้เป็นพ่อที่นั่อยู่บนเ้าอี้บัลลั์
“วันพรุ่นี้เป็นวัน….." อมมารยัพูไม่บ
“วันเิ้า !!!!”
“ท่านพ่อำไ้้วยเหรอ !!!!”
“รัท่านพ่อที่สุเลย !!!!” ลูสาวอมมารโผล่ออมา
“ใ่….”
“เป็นวันเิอเ้า” อมมารพู้วยน้ำเสียเรียบๆ
“แล้วะัานที่ไหนเหรอะ ?”
“ในปราสาท ?"
“หรือริมทะเลสาบ้อสาป ?”
"หรือะัที่บ้านพัาอาาศในนรั้นที่ 13 ?” ลูสาวอมมารูเธอะื่นเ้นเอามาๆ
“เอิ่ม….”
“อะแฮ่ม !!!!”
“ไม่ใ่เรื่อัานหรอ…” อมมารพูั
“เอ๊ะ ?”
“ั้นหมายวามว่าปีนี้ท่านพ่อะไม่ัานวันเิ้าั้นเหรอ !!!!”
“ทำไมล่ะ !!!! เ็บภาษีไม่รเป้าั้นเหรอ หรือว่าพวเราำลัะล้มละลาย !!!!”
“ใเย็นๆ่อนนะ”
“พวเรายัอยู่ีมีเินใ้”
“แ่มันมีปัหาเรื่อธรรมเนียมที่สืบทอ่อๆันมานิหน่อยน่ะ”
“ธรรมเนียม….” ลูสาวอมมารหรี่าลพร้อมับทำหน้าบึ้ึใส่
“อืม….”
“เมื่ออนอายุ 16 แม่อลูเอ็ทำแบบนี้เหมือนัน”
“มันเป็นที่สืบทอ่อๆันมาน่ะ”
“แล้วไอ้ธรรมเนียมที่ว่าน่ะ มันอะไร ?” ลูสาวอมมารเริ่มทำหน้าไม่สนโล
“ือลูะ้อไปเรียนรู้วันธรรมอพวมนุษย์ที่โลน่ะ” อมมารล่าว
ปึ๊ เสียออะไรัอย่าาล
“ท่านพ่อ……”
“นี่หมายวามว่าท่านะไล่้าออาบ้านั้นเหรอ….”
ลูสาวอมมาราปีออพร้อมับปล่อยออร่าสีำออมาทั่วร่าทำเอาปราสาทอมมารทั้หลัสั่นสะเทือนราวับเิแผ่นินไหว
รืนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“พะ…. พ่อว่าลูใเย็นๆ่อนีว่านะ”
“ือมันเป็นอราวศ์น่ะ้ะ พ่อเอ็ัืนมันไม่ไ้หรอนะ” อมมารัวสั่นเป็นเ้าเ้า
“แล้วพ่อะให้้าไปอยู่ที่โลมนุษย์นานแ่ไหน ?”
“็ราวๆ…..”
“1 ปีมั้” อมมารหลบสายาอลูสาว
เปรี้ย !!!!!!
เิฟ้าผ่าึ้นบริเวรอบๆปราสาทอมมาร ลื่นลมที่รุนแรราวับพายุโถมัเ้าที่ำแพปราสาท
“วะ เหวออออออออ”
“เี๋ยวปราสาท็พัหรอลู !!!!” อมมารเริ่มแหปาโวยวาย
“ิ…..”
ลูสาวอมมารหยุพลัอเธอล ลื่นลมลับมาสบ ท้อฟ้าเอ็ลับมาสใส ไร้ึ่เมฝนฟ้าะนอ
“เฮ้ออออออออออออ”
“นึว่าะายะแล้ว” อมมารถอนหายใออมา
“เฮือ !!!!”
หลัาที่เยหน้าึ้น อมมาร็ไ้ป๊ะเ้าับหน้าลูสาวอนที่ำลัทำหน้าเือาลยัไม่หาย
“พะ… พ่อให้พวเ้าเรียมอที่ำเป็นให้ับลูเรียบร้อยแล้ว้ะ”
“ถ้ามีอะไราเหลือ็โทรหาพ่อไ้ทุเมื่อเลยนะ”
.
.
เรื่อมัน็เป็นอย่านี้แล~
ความคิดเห็น