คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [ WGM ] Assistant Up now
[ Diary :: Minho ]
เช้าของอีกวัน ผมตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย ส่วนคนข้างกายนั่นยังหลับไม่รู้เรื่อง
ผมคว้า MACBOOK ที่หัวเตียงเครื่องโปรดขึ้นมาพร้อมเช็ตเรตติ้งรายการ เรียลลิตี้บ้าๆนี่ ผมชักไม่สนุกซะแล้วสิ
เมื่อไหร่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
มันชักจะล้อเล่นกับชีวิตคนสองคนมากขึ้นไปเรื่อยๆ ผมนั่งอ่านคอมเม้นท์ที่วิพากย์วิจาร์ณต่างๆเกี่ยวกับเรียลลิตี้นี้
ผมคลิ๊กดูแกลลอรี่ที่เก็บภาพต่างๆของผมกับคีย์
มันดูตลกๆ....มันไม่เหมือนคู่แต่งงานเลยด้วยซ้ำ..ทั้งๆที่คอมเ้ม้นท์ส่วนมากอยากให้เราสวีตกันเยอะๆแต่ผมว่าคีย์คงไม่
แน่นอนเค้าเป็นคนพูดมากและขี้จุกจิก แต่ไม่ชอบให้ใครจุกจิกหรือสั่งนู่นนี่
ผมไม่รู้ว่าอนาคตต่อจากนี้มันจะเป็นยังไงต่อไป แต่ว่าผมไม่อยากให้ทุกอย่างจากนี้มันเปลี่ยนไปอีกแล้ว
ผมอยากให้พวกเราเป็นแบบนี้ต่อไป ผมยังไม่อยากเล่นตลกอะไรกับเรียลลิตี้นี่ถ้ามันมีทางเดินที่จะทำให้เกมส์จบ โดยที่ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกใครนั้นผมก็จะทำมัน
ถ้าการที่เฝ้ามองเค้าแบบนี้ โดยไม่ได้รับความเห็นใจจากสายตานั้นคืนมา ผมก็ยังอยากจะมองเค้าตลอดไป
แต่ต่างจากอีกคนที่ทั้งร้องขอความเห็นใจ...ร้องขอให้เค้ามอง...แต่เค้ากลับมองข้ามมัน..
เพราะว่าไม่เคยมีใครมองผมเลยต่างหาก
ขอแค่มองอยู่ตรงนี้ กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ผมก็ยังทำได้แค่มองมัน ฉะนั้นเพื่อให้เกมส์นี้จบ ผมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้เค้าไม่รู้ตัว ผมก็จะปกปิดมันตลอดไป
[ The end diary :: Minho]
"เช้าแล้วเหรอฉันยังไม่อยากตื่นเลยนะ"คีย์บ่นงัวเงีย
"ตื่นเหอะจะได้ไปรับคนเร็วๆ"
"รับใครอีกล่ะเนี่ย"
"ไม่รู้"มินโฮตอบด้วยนำเสียงเนิบๆไร้ชีวิตชีวา
ตัวจริงของมินโฮเค้าเป็นยังไงกัน
คนที่ร่าเริง ขี้บ่นน่าเบื่อ หรือ เย็นชาสุดๆกันแน่
___________________________________________อัพต่อค่ะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เงียบเหงา
คนร่างสูงตรงหน้าทานอาหารได้ไร้ชีวิตชีวาที่สุดผิดกลับร่างบางที่นัยต์ตาสดใสนั้นฉายแววดีใจอะไรบางอย่าง
“ถ้านายกินเสร็จแล้วก็ตามฉันออกไปก็แล้วกัน”ร่างสูงทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้แล้วเดินออกไป
“อะไรกันรอแค่นี้ก็ไม่ได้..ชิส์”คีย์กัดริมฝีปากบางอย่างไม่พอใจ
@สนามบิน
ชายตัวสูงสวมแว่นดำกำลังนั่งกดโทรศัพท์อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจผิดกับคนตัวเล็กข้างๆ
“เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย...นานแล้วนะ”
“คงจะไฟท์หน้านี่แหละ”
“ไฟท์หน้ามาห้ารอบแล้ว”ร่าบางว่าก่อนจะกระชับแว่นกันแดดสีชาให้เข้าพอดีกับใบหน้าเรียวเข้ารูปนั่น
“อ๊ะ...มาแล้ว”มินโฮว่าพลางเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า เค้าชูป้าย ชื่อตัวเองกับคีย์ขึ้นมาเพื่อให้แขกในวันนี้รู้
ผู้โดยสารต่างๆค่อยๆทยอยหายไปทีล่ะนิด ทิ้งไว้เพียงเด็กผู้ชายน่าตาน่ารักกับกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบ
“นั่นมัน...”ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบคีย์ก็วิ่งเข้าสวมกอดเด็กชายตรงหน้า
“ยูกึน..จองยูกึน...มาหาคีย์อัปป้าเหรอครับ...ฮึ”คีย์ขยี้หัวยูกึนเบาๆอย่างเอ็นดู
“มินโฮ..อัปปา..”
“อะไรเหรอครับ”มินโฮขานรับยูกึนด้วยท่าทางอ่อนโยน
“คนแก่ฝากให้”ยูนกึนยื่นซองสีชมพูให้มินโฮ
“ยูกึนอ่านี่ใครๆ”คีย์ชี้มาทางตัวเอง
“คีย์..อัปป้า..”ยูกึนตะโกนเสียงดังก่อนที่คีย์จะช้อนตัวเขาแล้วเดินตามมินโฮไป
“คิดถึงจัง...จุ๊บหน่อยสิ”ยูกึนยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บริมฝีปากคีย์เบาๆ
“คีย์...อัปป้าชอบสกินชิพยูกึนที่สุดในโลกเล้ย”
“สงสัยสกินชิพกับจงฮยอนบ่อยเลยติดมาล่ะซี้”มินโฮพูดทิ้งท้ายคีย์ก่อนจะเดินตึงตังออกไปปล่อยให้คนข้างหลังยืนงง เค้ากับจงฮยอนเกี่ยวอะไรกัน ไม่เกี่ยวกันเลยสักนิด
คีย์เร่งฝีเท้าตามมินโฮ
“เหอะๆ..รีบกลับบ้านไปโทรหาแทมินใช่มั้ยล่ะ”คีย์แหย่คนตรงหน้าเล่นๆแต่มินโฮหันกลับมาถลึงตาใส่คีย์ก่อนจะค่อยๆหันไปสงบสติอารมณ์
“แต่พูดถูกถึงกับโกรธเลยเหรอ”
“คีย์อัปป้า...”ยูกึนเบนความสนใจคีย์
“ไอติม”
“ยูกึนอยากทานเหรอครับเดี๋ยวอัปป้าคีย์ไปซื้อให้นะ”คีย์หันไปพูดกับยูกึนก่อนจะหันไปหามินโฮ
“ส่วนนาย..อยากกลับก่อนก็เชิญ..ฉันจะพายูกึนเที่ยว”
“ที่นี่แทกุก..อย่างกะตัวเองรู้ทางตายล่ะ..เอามานี่”มินโฮแย่งยูกึนไปจากคีย์ก่อนจะสาวเท้าไปที่ร้านไอศกรีม
“นายมันไม่มีเหตุผล..เอายูกึนมา”
“เหตุผลที่ฉันเป็นสามี..เข้าใจมั้ยครับคุณภรรยา”มินโฮโน้มหน้าเข้ามาย้ำกับคีย์
“สามีที่ไม่เคยทำหน้าที่ที่ดีน่ะสิ”คีย์บ่นเบาๆ
“จะเอาแบบไหนล่ะ...สัมผัส...จูบ..หรือว่าเซ็กส์”มินโฮเน้นคำหลังชัดๆ
“มินโฮ..นี่มันต่อหน้ายูกึนนะ...นายไม่ควรพูดเรื่องแบบนี้”คีย์เริ่มเดือด
“ต่อหน้าแล้วไง...อยากจูบต่อหน้าด้วยมั้ยล่ะ..ต่อหน้ายูกึน..ต่อหน้ากล้อง..หรือต่อหน้าคนทั้งประเทศ”มินโฮเริ่มยั่วโมโหคีย์ที่เริ่มจิกมือตัวเองแน่น เค้าทำอะไรไม่ได้เลย..ทั้งๆที่โดนดูถูกแบบเสียๆหายๆแบบนี้
“อัปป้าเถียงกันทำไม”
“...”เสียงของยูกึนทำให้มินโฮและคีย์สงบลง
“เปล่าเถียงนะครับ..แค่ตกลงกันไม่ได้เฉยๆ”
มินโฮแย้ง
“ไอติมผมล่ะ”ยูกึนเบ้ปาก ...มัวแต่ฟังสองคนนี้เถียงกันจนลืมเรื่องไอติมของยูกึนไปแล้ว
“ไปเดี๋ยวนี้เลยฮะ”
“ชิส์...ทีกับฉันล่ะ..ทั้งพูดทั้งด่า..นายมันไม่ปกติ..ผีเข้าผีออก..เหอะๆทีกับแทมินคงจะหวานหยดจ๊ะจ๋า..ทำไมไม่คู่กันไปเลยล๊า..เอาฉันมาเกี่ยวทำไม”คีย์บ่นๆๆ..แต่ก็ยอมตามไปด้วยดี
ณ ร้านไอติม
"ยูกึนอ่าหกแล้วครับ"คีย์ว่าก่อนจะใช้ปลายนิ้วตวัดคราบไอติมที่มุมปากยูกึน
แถมยังใช้ปลายลิ้นของตัวเองแตะชิมรสช็อคโกแลตที่เปื้อนบนนิ้วอีก
"โอ๊ะ....ช็อคโกแลตก็อร่อยดีนะ"คีย์ว่าก่อนจะเลียไอติมของตัวเอง
"เลอะแนะ"ไม่ว่าเปล่ามินโฮกลับใช้ลิ้นของตัวเองสัมผัสเข้าที่แก้มของคีย์จนคนตัวเองตกใจไอติมหล่นไปกองที่พื้น
"นายทำอะไรอะ"คีย์ผลั่กมินโฮออกห่างตัวเอง
"....."เค้าทำเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก
"คีย์อัปป้า...ไอติม"ยูกึนชี้ไปที่ไอศกรีมสีชมพูสตอเบอร์ที่ละลายอยู่บนพื้น
"อ่าเสียดายเลยไม่ได้กิน"
"กินกลับฉันมั้ยล่ะ"มินโฮยื่นข้อเสนอให้
"คีย์อัปป้า..กินๆ"ยูกึนก็ยื่นข้อเสนอให้อีกเช่นกัน
แล้วคีย์จะเลือกใคร
เมื่ออีกคนเริ่มเบ้ปากทีละนิด
แล้วอีกก็คนก็มากับสายตาอ้อนสุดๆ
แล้วจะเลือกอะไร
ช็อคชิพ หรือช็อคโก้
"ฉันจะเอา......"
__________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
ความคิดเห็น