ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter~4ของขวัญในรอบปีของเจ้าชาย
มาแล้วฮะตอนที่4
แต่คอมเม้นไม่กระดิกเลย
ยังไงก็ต้อนรับวาเลนไทน์ไว้ก่อน
เข้าเรื่องเลยฮะ
____________________________________________________________________________________________________________
"หวัดดีฮะพ่อเรียกเจ้าชายมาทำไมฮะ"เจ้าชายเบลเฟกอลโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะขึ้นไปนั่งบนแท่น
"หึหึ....ทีหลังแกต้องทำตัวเป็นตัวอย่างแก่ทหารด้วยจำไว้"ซันซัสว่าก่อนจะไข้วขา
"ยังไงเจ้าชายก็.......เป็นแค่ลูก"เจ้าชายเบลเฟกอลเน้นย้ำคำหลัง
"หึหึ..เอ้าเอาไป"ซันซัสว่าพลางโยนกุหลาบช่อใหญ่ช่อหนึ่งให้"
"อ๊า.........ชิชิชิกุหลาบสีแดงขอบพระทัยมากท่านพ่อจุ๊บ"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าพลางกระโดดกอดซันซัส
(ไรเตอร์:ได้ไงทำไมไรเตอร์ไม่เห็นได้บ้างเลย)
"ลั้นล่าบ๊ายบีล่ะฮะ"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน
"เดี๋ยว........รอหม่อมฉันก่อน"องค์รักษ์ฮิบาริ(โผ่ลมาจากไหน)สวนขึ้นพลางวิ่งไปหาเจ้าชายเบลเฟกอล
"อะไรล่ะว่ะ"เจ้าชายเบลเฟกอลสบถถ้อยคำ(หมาๆ)ออกมาอย่างเสียอารมณ์
"เอาให้"องค์รักษ์ฮิบาริว่าแล้วก็ยื่นกล่องหัวใจดวงสีชมพูเล็กให้
"อือ"ไอ้คนรับก็ไม่พูดอะไรแต่ก็หน้าแดงนิดหน่อย
"ไปละ"ฮิบาริกลับเข้าสู่โหมดปกติ
"ดะ...เดี๋ยวจะ..เจ้าชาย"
"หือ"
"ขอบคุณนะ"พูดจบเจ้าชายเบลเฟกอลก็วิ่งกลับขึ้นห้องตัวเอง
_________________________________________________________________________________________________________
ที่หลังปราสาท
"ฮิบาริ...ฮิบาริ"เสียงของฮิเบิดร์ดังออกมาเป็นจังหวะ
"เอ๋...เจ้านกน้อยรู้จักเจ้าของชื่อด้วยเหรอ"ฮารุว่าพลางป้อนซูชิที่พ่อครัวคนใหม่ทำให้กินให้ฮิเบิดร์
"รู้จัก...รู้จัก..ฮิบาริ..ฮิบาริ"
"มานี่มา"น้ำเสียงเรียบๆเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับฮิเบิดร์ที่กำลังบินไปหาเจ้าของเสียง
"เอ๋นั่นมัน..........ฮาฮิคุณฮิ..บาริ"ฮารุอุทานออกมาพร้อมลุกขึ้นยืน
"ฮารุนี่เธออยู่ที่นี่เหรอ"ฮิบาริว่าแล้วก็ย่างสามขุมมาหาฮารุ(ขอไม่ใช้คำว่าองค์รักษ์ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าเจ้าชายเบลนะฮะ)
"ฮาฮิ...ฮารุขอตัวไปทำขนมให้ฟูตะก่อนนะค่ะ"ฮารุว่าแล้วก็วิ่งออกไป
"ดะ..เดี๋ยว"
"โย่....ฮิบารินายก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย"ยามาโมโตะ ทาเคชิ เดินเข้ามาตบบ่าฮิบาริแต่ก็โดนสายตาคู่นั้นตำหนิจนได้
"อื้ม"
"ฉันก็มาเป็นพ่อครัวในที่นี่เหมือนกันและดูเหมือนนายก็จะโดนเรียกตัวมาซินะ"ยามาโมโตะคุยไปพร้อมกับขยี้หัวฮิบาริ
"อย่ามายุ่งกับหัวของผม..และที่ผมมาที่นี่เหตุผลนั้นผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณหรือใครทั้งสิ้น"ฮิบาริกล่าวทิ้งท้ายไว้แล้วก็เดินออกไป(ตามหาฮารุจังมั้ง)
"ว่าแต่ผู้หญิงติ๊งต๊องคนนั้นไปไหนน๊า"ยามาโมโตะว่าพลางวิ่งกลับเข้าไปในครัว
ที่ใน ครัว
"แรมโบ้หยุดนะ"เสียงเล็กของอี้ผิงที่กำลังวิ่งไล่ตามเจ้าวัวบ้าแรมโบ้
"หยุดให้โง่สิตีก้นแปะๆตีก้นแปะๆ"แรมโบ้ว่าพลางทำท่าล้อเลียน
"เอาช็อคโกแลตของอี้ผิงคืนมาน๊า"
"ไม่เอานี่มันของคุณแรมโบ้น๊า"
"หยุดน๊า"ทันใด้นั้นแรมโบ้ก็สะดุดขาตัวเองบาซูก้าทศวรรต(เขียนไงว่ะ)ก็ตกลงมา
"บึ้ม"ควันสีชมพูพุ่งออกมาจากทางหน้าตางของห้องครัว
"หว้า..หวัดดีอี้ผิงแล้ววองโกเลสมัยเด็กหายไปไหนล่ะ"
ชิ้ง!!สายจาเชียบแหลมของเบี้ยงกี้ก็ไปบรรจบที่แรมโบ้สมัยหนุ่ม
"โรเมโอ.ยังไม่ตายอีก..พอร์ยชั่นคุ๊กกิ้ง"
"เหวอ..อาเจ้..อั่กอ๊อก"ฮายาโตะที่เบิ่งเข้ามาก็ปวดท้องจนสลบไปแล้ว
"ที่นี่ที่ไหนค่ะบะหมี่คู่รักวาเลนไทน์ของคุณลุงคาวาฮิระจะอืดแล้วนะเนี่ย"
ทั้งห้องก็ชุลมุนวุ่นวายจนครบ5นาที
"นี่ได้แล้วช็อคโกแลตอี้ผิง"
"ไม่หนุกและคุณแรมโบ้อยากกินเค้ก"
"เดี๋ยวฉันทำให้กินเอาม้า"เบี้ยงกี้ที่เพิ่งวิ่งตามแรมโบ้สมัยหนุ่มก็พูดสวนขึ้น
"อุบอิบ กินก็ตายพอดีแหวะ"แรมโบ้บ่นอุบอิบ
ทันใดนั้น
"มีใครเห็นฮารุบ้างมั้ย"ฮิบาริที่เพิ่งเข้ามาก็สวนถามขึ้นโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"เอ๋.."
"ไม่มีหรอ"แล้วฮิบาริก็เดินกลับไปโดยทำให้คนคนหนึ่งหน้าแดง
"นี่"อี้ผิงกระตุกชายกางเกงฮิบาริ
"หือ"ฮิบาริขานรับเบาๆ
"ให้"อี้ผิงยื่นช็อคโกแลตให้ฮิบาริ
ก็กระโดดลงหน้าต่างพร้อมแต้มดอกบนหน้าผากดอกที่เก้ากำลังจะผุดขึ้น
"บึ้ม"
__________________________________________________________________________________________________________
ทางด้านเจ้าชายเบล
"อะไรอยู่ในกล่องเนี่ยอยากรู้จัง"เจ้าเบลกำลังหาทางแกะกล่องรู้หัวใจที่ฮิบาริให้มา
"โอ๊ยแกะเท่าไหร่ก็แกะไม่ออก"
"เอ๋...หม่อมฉันว่าน๊าอาจจะต้องใช้หัวใจใครบ้างคนแงะก็ได้"มาม่อนที่ไม่รู้โผ่ลมาตอนไหนก็ออกความคิดเห็น
"ไรสาระน่า"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าแล้วก็วางกล่องทิ้งไว้ตรงหัวเตียงเหมือนเดิม
"ไม่เชื่ออีก"
"อื้อ"
~ใครรับโทรศัพท์จะรวยใครรับโทรศัพท์จะรวย~
แต่คอมเม้นไม่กระดิกเลย
ยังไงก็ต้อนรับวาเลนไทน์ไว้ก่อน
เข้าเรื่องเลยฮะ
____________________________________________________________________________________________________________
"หวัดดีฮะพ่อเรียกเจ้าชายมาทำไมฮะ"เจ้าชายเบลเฟกอลโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะขึ้นไปนั่งบนแท่น
"หึหึ....ทีหลังแกต้องทำตัวเป็นตัวอย่างแก่ทหารด้วยจำไว้"ซันซัสว่าก่อนจะไข้วขา
"ยังไงเจ้าชายก็.......เป็นแค่ลูก"เจ้าชายเบลเฟกอลเน้นย้ำคำหลัง
"หึหึ..เอ้าเอาไป"ซันซัสว่าพลางโยนกุหลาบช่อใหญ่ช่อหนึ่งให้"
"อ๊า.........ชิชิชิกุหลาบสีแดงขอบพระทัยมากท่านพ่อจุ๊บ"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าพลางกระโดดกอดซันซัส
(ไรเตอร์:ได้ไงทำไมไรเตอร์ไม่เห็นได้บ้างเลย)
"ลั้นล่าบ๊ายบีล่ะฮะ"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน
"เดี๋ยว........รอหม่อมฉันก่อน"องค์รักษ์ฮิบาริ(โผ่ลมาจากไหน)สวนขึ้นพลางวิ่งไปหาเจ้าชายเบลเฟกอล
"อะไรล่ะว่ะ"เจ้าชายเบลเฟกอลสบถถ้อยคำ(หมาๆ)ออกมาอย่างเสียอารมณ์
"เอาให้"องค์รักษ์ฮิบาริว่าแล้วก็ยื่นกล่องหัวใจดวงสีชมพูเล็กให้
"อือ"ไอ้คนรับก็ไม่พูดอะไรแต่ก็หน้าแดงนิดหน่อย
"ไปละ"ฮิบาริกลับเข้าสู่โหมดปกติ
"ดะ...เดี๋ยวจะ..เจ้าชาย"
"หือ"
"ขอบคุณนะ"พูดจบเจ้าชายเบลเฟกอลก็วิ่งกลับขึ้นห้องตัวเอง
_________________________________________________________________________________________________________
ที่หลังปราสาท
"ฮิบาริ...ฮิบาริ"เสียงของฮิเบิดร์ดังออกมาเป็นจังหวะ
"เอ๋...เจ้านกน้อยรู้จักเจ้าของชื่อด้วยเหรอ"ฮารุว่าพลางป้อนซูชิที่พ่อครัวคนใหม่ทำให้กินให้ฮิเบิดร์
"รู้จัก...รู้จัก..ฮิบาริ..ฮิบาริ"
"มานี่มา"น้ำเสียงเรียบๆเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับฮิเบิดร์ที่กำลังบินไปหาเจ้าของเสียง
"เอ๋นั่นมัน..........ฮาฮิคุณฮิ..บาริ"ฮารุอุทานออกมาพร้อมลุกขึ้นยืน
"ฮารุนี่เธออยู่ที่นี่เหรอ"ฮิบาริว่าแล้วก็ย่างสามขุมมาหาฮารุ(ขอไม่ใช้คำว่าองค์รักษ์ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าเจ้าชายเบลนะฮะ)
"ฮาฮิ...ฮารุขอตัวไปทำขนมให้ฟูตะก่อนนะค่ะ"ฮารุว่าแล้วก็วิ่งออกไป
"ดะ..เดี๋ยว"
"โย่....ฮิบารินายก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย"ยามาโมโตะ ทาเคชิ เดินเข้ามาตบบ่าฮิบาริแต่ก็โดนสายตาคู่นั้นตำหนิจนได้
"อื้ม"
"ฉันก็มาเป็นพ่อครัวในที่นี่เหมือนกันและดูเหมือนนายก็จะโดนเรียกตัวมาซินะ"ยามาโมโตะคุยไปพร้อมกับขยี้หัวฮิบาริ
"อย่ามายุ่งกับหัวของผม..และที่ผมมาที่นี่เหตุผลนั้นผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณหรือใครทั้งสิ้น"ฮิบาริกล่าวทิ้งท้ายไว้แล้วก็เดินออกไป(ตามหาฮารุจังมั้ง)
"ว่าแต่ผู้หญิงติ๊งต๊องคนนั้นไปไหนน๊า"ยามาโมโตะว่าพลางวิ่งกลับเข้าไปในครัว
ที่ใน ครัว
"แรมโบ้หยุดนะ"เสียงเล็กของอี้ผิงที่กำลังวิ่งไล่ตามเจ้าวัวบ้าแรมโบ้
"หยุดให้โง่สิตีก้นแปะๆตีก้นแปะๆ"แรมโบ้ว่าพลางทำท่าล้อเลียน
"เอาช็อคโกแลตของอี้ผิงคืนมาน๊า"
"ไม่เอานี่มันของคุณแรมโบ้น๊า"
"หยุดน๊า"ทันใด้นั้นแรมโบ้ก็สะดุดขาตัวเองบาซูก้าทศวรรต(เขียนไงว่ะ)ก็ตกลงมา
"บึ้ม"ควันสีชมพูพุ่งออกมาจากทางหน้าตางของห้องครัว
"หว้า..หวัดดีอี้ผิงแล้ววองโกเลสมัยเด็กหายไปไหนล่ะ"
ชิ้ง!!สายจาเชียบแหลมของเบี้ยงกี้ก็ไปบรรจบที่แรมโบ้สมัยหนุ่ม
"โรเมโอ.ยังไม่ตายอีก..พอร์ยชั่นคุ๊กกิ้ง"
"เหวอ..อาเจ้..อั่กอ๊อก"ฮายาโตะที่เบิ่งเข้ามาก็ปวดท้องจนสลบไปแล้ว
"ที่นี่ที่ไหนค่ะบะหมี่คู่รักวาเลนไทน์ของคุณลุงคาวาฮิระจะอืดแล้วนะเนี่ย"
ทั้งห้องก็ชุลมุนวุ่นวายจนครบ5นาที
"นี่ได้แล้วช็อคโกแลตอี้ผิง"
"ไม่หนุกและคุณแรมโบ้อยากกินเค้ก"
"เดี๋ยวฉันทำให้กินเอาม้า"เบี้ยงกี้ที่เพิ่งวิ่งตามแรมโบ้สมัยหนุ่มก็พูดสวนขึ้น
"อุบอิบ กินก็ตายพอดีแหวะ"แรมโบ้บ่นอุบอิบ
ทันใดนั้น
"มีใครเห็นฮารุบ้างมั้ย"ฮิบาริที่เพิ่งเข้ามาก็สวนถามขึ้นโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"เอ๋.."
"ไม่มีหรอ"แล้วฮิบาริก็เดินกลับไปโดยทำให้คนคนหนึ่งหน้าแดง
"นี่"อี้ผิงกระตุกชายกางเกงฮิบาริ
"หือ"ฮิบาริขานรับเบาๆ
"ให้"อี้ผิงยื่นช็อคโกแลตให้ฮิบาริ
ก็กระโดดลงหน้าต่างพร้อมแต้มดอกบนหน้าผากดอกที่เก้ากำลังจะผุดขึ้น
"บึ้ม"
__________________________________________________________________________________________________________
ทางด้านเจ้าชายเบล
"อะไรอยู่ในกล่องเนี่ยอยากรู้จัง"เจ้าเบลกำลังหาทางแกะกล่องรู้หัวใจที่ฮิบาริให้มา
"โอ๊ยแกะเท่าไหร่ก็แกะไม่ออก"
"เอ๋...หม่อมฉันว่าน๊าอาจจะต้องใช้หัวใจใครบ้างคนแงะก็ได้"มาม่อนที่ไม่รู้โผ่ลมาตอนไหนก็ออกความคิดเห็น
"ไรสาระน่า"เจ้าชายเบลเฟกอลว่าแล้วก็วางกล่องทิ้งไว้ตรงหัวเตียงเหมือนเดิม
"ไม่เชื่ออีก"
"อื้อ"
~ใครรับโทรศัพท์จะรวยใครรับโทรศัพท์จะรวย~
"เดี๋ยวหม่อมฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์เลวี่แปปนะเพคะ"
10นาทีผ่านไป
"วันพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงต้อนรับรุ่นที่10โดยเชิญทุกคนมางานเพคะ"
"ก็ดีแล้วจิลมามั้ย"
"อันนี้หม่อมฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันเพคะ"
"ไปตัดชุดวาเรียตัวใหม่ให้เจ้าชายด้วยชิชิชิชิ~"
"เพคะ"
_______________________________________________________________________
บ๊ายบีละครับ
สาธุ
คอมเม้นกระดิกซักทีนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น