คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ✦ Memories # Intro
Memories
"นี่คิบอม ... นายว่าไหมวันนี้อากาศดี๊ดี เนอะ ..."
เสียงร่างบาง 'ลี ดงแฮ ' ที่นอนอยู่บนตักคนรักของเขา
ท่ามกลางบรรยากาศยามเย็น บนภูเขาเล็กๆ แนวชาญเมือง
" ... ดงแฮ ... ถ้าวันนึงไม่มีชั้นขึ้นมาละ นายจะทำอะไรอยู่ตอนนี้ ... หึ .."
ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางที่นอนอยู้บนตักแล้วเขี่ยผมที่ปิดหน้าออก
"ชั้นก็คง .. มีแฟนใหม่ ไม่ก็ เอิ่ม .... ฝันอยู่มั้ง ฮ่ะๆ"
เสียงหัวเราะของร่างบางทำให้ร่างหนา ยิ้ม ...
"ทำไมนายถึงถามแบบนี้หล่ะคิบอม นายทำเหมือนนายจะจากชั้นไปไหน งั้นแหละ หลายวันมานี้นายแปลกๆไปนะ นายเป็นอะไรรึเปล่า ? "
"เอ่อ .. เดี๋ยวชั้นไปส่งนายที่พักก่อนดีกว่า จะมืดแล้ว ..."
ว่าแล้วร่างสูงก็จับมือร่างบางแล้วเดินไปด้วยกัน ..
ท่ามกลางสายลมอันเย็น กลิ่นอ่อนๆ กลิ่นใบไม้ ...
ทำไมวันนี้มือของคิบอมถึงจับแน่น แน่นกว่าปกติ
มันทำให้ดงแฮ รู้สึกเหมือน ... มันจะไม่มีให้จับมือแล้ว ....
คิบอมหยุดมองคนตรงหน้าเอาไว้ ...
แล้วก้มลงจูบที่ ปากแดงๆ ของดงแฮ เป็นจูบที่เนิ่นนาน ...
นานเหมือนโหยหามาตลอด ... นายเหมือนจะจากลา ....
"ดงแฮ ... ชั้รักนายนะ .."
"ชั้นก็รักนาย เหมือนกัน .."
พูดจบทั้งคู่ก็จูบกันท่ามกลางพระอาทิตย์ตก ...
ฝูงนกกำลังบินกลับรัง เสียงแมลงอันไพเราะกำลังบรรเลงเพลงรักให้เขาทั้งคู่อยู่ ..
- - - - - - -
- - - - - - - - - - - -------------------------------
ทุกเช้า คิมคิบอม จะมารับดงแฮ เวลา 6 โมงเช้าตลอด
แต่วันนี้ มัน 8 โมงแล้ว ....... ทำไมยังไม่มานะ
โทรศัพท์ก็ไม่รับ
งั้นถ้าเราไปที่บ้านคิบอม เองหล่ะ คิบอมคงไม่สบายแน่ๆเลย ต้องไปจูบปลุกซะแล้ว อิอิ ...
เอ๋ ?
มีซองจดหมายอยู่ที่กล่องไปรษณีย์หน้าบ้านหนิ
ของใครนะ ปกติไม่เคยมีหนิ ..
"เอ๊ะ ... จ่าหน้าซอง คิมคิบอม "
คิบอมส่งมางั้นหรอ ....
ร่างบางรีบเปิดดูอย่างรวดเร็ว มือสั่น ใจสั่น
สั่นทั้งตัว รู้สึกเหมือนตอนนี้โลกทั้งโลกกำลังจะแตก
รู้สึกเหมือน ตอนนี้ร่างกายของเขา ... มันกำลังไม่ทำงาน ....
ถึง ลีดงแฮ ที่รัก
สวัสดีดงแฮ นายคงแปลกใจหล่ะสิที่ชั้นส่งจดหมายให้นาย วันนี้ชั้นไม่ได้มาหานายที่บ้านเหมือนแต่ก่อน ... นายกินอะไรรึยัง อย่าไปโรงเรียนสายนะ ... ชั้นกำลังเปิดดูรูปนายอยู่หน่ะ .. นายรู้ไหม ชั้นอยากกอดนายมากๆเลยดงแฮ .. เห้อ ตอนนี้ชั้นคงอยู่บนเครื่องบินแล้ว ขอโทษนะที่ชั้นจากนายมาโดยที่ไม่ได้บอกลาเลย ชั้นขอโทษ ชั้นจำเป็นต้องมา ไม่อยากเห็นหน้านายตอนที่เรากำลังจากกัน .... ชั้นชอบรอยยิ้มนาย ชอบเวลานายหัวเราะ .... ตอนนี้นายยังไม่ต้องรู้สาเหตุที่ชั้นมาที่นี่หรอกนะ สักวันนายจะรู้ด้วยตัวนายเอง .. เวลาที่ชั้นไม่อยู่ นายต้องไปเรียนตอน 6 โมงเช้า เดินเส้นทางที่เราเคยเดินด้วยกัน ถึงวันนี้จะไม่มีชั้น แต่ความทรงจำมันยังอยู่หนิดงแฮ ... อากาศรอบๆนายมันจะคือชั้นตลอดไป .... นายต้องตั้งใจเรียน ถึงจะไม่มีชั้นคอยติวให้นายแต่นายต้อง ติวตัวเองรู้ไหม ..... ชั้นขอพูดแค่นี้แหละ ..... รักนายมากนะดงแฮ รักมาก นายเจ็บปวด ชั้นก็เจ็บปวด....นางฟ้าอยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วยนะ ... เวลาที่นายเหงา .. นายก็ส่งผ่านความรู้สึกนายผ่านสายลมมาหาชั้นนะ .... นางฟ้าของชั้น .. ............ นิรันดร ..
คิมคิบอม
นายเขียนได้แค่นี้หรอ คิบอม ?
ไม่มีใครบอกชั้นนายจะกลับมาเมื่อไหร่ ....
ถ้านายจากชั้นไปตลอดหล่ะ ...
ชั้นจะได้เจอนายอีกไหม คิบอม ....
ตอนเช้าชั้นจะเดินไป โรงเรียนกลับใคร
ชั้นจะกินข้าวกับใครชั้นจะ ติวกับใคร ...
ชั้นจะหัวเราะกับใคร ......
นายจากไป ชั้นจะอยู่ยังไง ? ......
--------
หลายวันที่ร่างบางเอาแต่นอนอยู่บนเตียง
นอนคุกอยู่บนนั้น .... สิ่งสุดท้ายก่อนที่เขาและคนที่เขารักจะจากกัน มันคุ้มค่าแล้วหรอ ...
วันที่เราต้องจากกัน .. ไม่มีใครบอกว่าเราจะได้เจอกันเมื่อไหร่ ...
ทุกๆวันตื่นมา ... ต่อไปนี้ก็จะไม่ได้เจอคนที่เขารักที่ โรงเรียน ..
ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่เขาชอบมากที่สุด ...
ชั้นต้องรออีกนานเท่าไหร่ ......
ต้องรอความฝันลมๆ แล้งๆ ใช่ไหม ?
จูบวันนั้น คือความทรงจำของกันและกัน
ชั้นเชื่อว่านายไม่ลืมชั้น ..... ?
สิ่งที่เหลืออยู่คือความทรงจำที่อบอุ่น มีเพียงสายลมที่โอบกอดรอบๆตัวไว้
ต้องเดินกลับบ้าน ทางที่นายเคยมาส่ง มันทำให้ภาพเก่าๆย้อนกลับมาในสมอง
นึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ เหตุการณ์ที่เคยมีความสุขด้วยกัน ... หยอกล้อกัน ...
ตอนนี้มันกลายเป็นความทรงจำ ตลอดไป ...
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น .. นายคือความทรงจำของชั้น ตลอดไป ....
ที่รักของ ชั้น "คิมคิบอม "
ชั้นจะรอ และ รักนาย ตลอดไป ....
ความคิดเห็น