ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นางเอกชื่อหวาน!!!!
เฮ้ย!!!!!!!!! สายแล้ว ไม่ทันจนได้ อุตส่าห์รีบแล้วนะ
แม่นะแม่บอกให้ปลุกไม่ยอมปลุก คอยดูนะถ้าไม่ทันจะโกรธให้ดู โอ๊ย!!! ไม่ต้องกงไม่ต้องกินกันแล้วข้าวเนี้ย
" ไปแล้วนะแม่"
ป้ายรถเมล์
แง...แง! ไอ้รถเมล์บ้าเมื่อไหร่จะมาซักทีนะ
เอ๊ะ!รถมอไซค์นี่ไปดีกว่า
" พี่อย่างซิ่งเลยนะ"
เอี๊ยด!!!!!!
เฮ้อ! มาถึงโรงเรียนซักที ทันจนได้
" จารย์... หวัดดี"
" นี่!เธอพูดกับฉันอย่างนี้เรอะ แล้วนี่ใครใช้ให้เธอแต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างนี้ห๊า!!
" โธ่! จารย์ ก็คนมันรีบนี่ ไปนะจารย์"
" เดี๋ยวก่อน!! กลับมานี่นะยัยมิกิ ยัยมิกิ"
อะไรกันเนี่ยจารย์แพน (ชื่อจริงน่ะแพนด้า) เปิดเทอมวันแรกก็วีนซะแล้ว เซงว่ะ
อะแฮ่ม! ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อมิกิ ถึงชื่อจะน่ารัก แต่ฉันน่ะทอมบอยเชียวนะ ก็อ่ะนะฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนนี่ เออ...แต่อย่าโม้มากเลยเดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน
โรงเรียน
" กรี๊ด!!กรี๊ด!!พี่มิกิ พี่มิกิ"
โอ๊ย!หูจะแตก ยัยพวกนี้กินนกหวีดเข้าไปหรือยังไง ถึงฉันจะเป็นทอมบอยแต่ฉันก็ไม่สนใจยัยนกหวีดพวกนี้หรอก เพราะว่าฉันน่ะมีแฟนแล้ว อยากรู้ล่ะสิว่าชื่ออะไร
ไม่บอกหรอก ฮิ ฮิ
" นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ"
" สวัสดีค่ะอาจารย์"
โอ๊ยเบื่อโว้ย!!! จะเรียนอะไรกันนักกันหนา เพิ่งจะเปิดเทอมวันแรก เมื่อวานก็กลับดึก จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ฉันดันไปเที่ยวกับยัยแพ ยัยแอนน่ะสิ กว่าจะกลับก็ตีสี่นั่นแหละ โอ๊ยง่วงหลับดีกว่า ZZZ
โอ้โห ขาว สวย น้องมุกของพี่ น้อง...
" ยัยมิกิ มิกิ!! ''
ป้าบ! เสียงอะไรอ่ะ
" หา! อาจารย์"
" ใช่ ฉันเอง ชอบหลับในชั่วโมงฉันนักใช่มั้ย ออกไปยืนหน้าห้องเรียนเดี๋ยวนี้ "
" ค่า~ " แล้วฉันก็เดินออกจากห้องอย่างเซ็ง จะอะไรซะอีกล่ะ ก็เพื่อนฉันน่ะสิขนาดนั่งใกล้ๆยังไม่ยอมปลุกฉันเลย คอยดูเถอะพวกแกตายแน่ แล้วอาจารย์ปลาก็สอนเลขต่อไป (ที่จริงน่ะฉันตั้งชื่ออาจารย์ว่ายัยปลาหมึก) แต่ช่างเถอะคิดแล้วปวดหัวหนีไปเที่ยวดีกว่า ฮิฮิฮิ ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันทำอุโมงค์ลับขึ้นมาเพื่อหนียามฉุกเฉินไงล่ะ โอ๊ย!หนามทิ่มก้น เจ็บอ่ะ แต่ก็ออกมาได้แล้ว
ร้านไอศครีม
ทำไมไม่รับสักที ทำไมไม่รับสักที
แหม!ไม่ต้องแปลกใจ เพลงเนี้ยน้องมุกเค้าตั้งให้
" ฮัลโหล นี่พวกแกจะให้ฉันรอจนรากงอกเลยรึไง"
( เออ! ก็พวกชั้นเพิ่งเลิกเรียนนี่ แล้วแกล่ะหายไปตั้งแต่คาบแรกเลยนี่หว่า)
" อ้าว! ก็มันน่าเบื่อนี่นา''
(เออ!นี่แกรู้ไหม ตอนที่แกหนีออกมาน่ะ อาจารย์ปลาแกวีนแตกเลยล่ะ)
" พอ พอ พวกแกเลิกเมาส์ได้แล้ว รีบมาเลย"
แล้วฉันก็นั่งรอพวกมันจนฉันน่ะสั่งไอติมไปตั้ง 4 ถ้วยแล้วน่ะ และขณะที่ฉันกำลังจะตักไอติมคำสุดท้ายเข้าปาก ฉันก็ได้ยินเสียงยัยพวกนกหวีด กรี๊ด กรี๊ด!!!!กันอยู่นั่นแหละ ฉันถึงกับอ้าปากค้างกับเสียงที่ทำให้ฉันหูชาไปหมด ฉันจึงหันไปดู เลยได้เห็นผู้ชายขี้เก๊ก 3-4 คน และมียัยพวกนกหวีดล้อมรอบอยู่ ฉันน่ะเห็นแล้วอยากจะตะโกนออกไปว่า ' นี่ไม่มีอะไรทำกันแล้วรึไง' แต่ฉันว่าอย่าดีกว่าเพราะยัยพวกนั้นเยอะกว่า (นี่ฉันไม่ได้กลัวนะ) และขณะที่ฉันมองพวกนั้นอยู่ ฉันได้เห็นสายตาคู่หนึ่งมองมาทางฉัน แต่โดยธรรมชาตินางเอกจะหลบสายตาใช่มั้ย แต่คิดหรอว่าฉันจะหลบ ... ฉันหลบ ฮือ ฮือ
ก็มันน่ากลัวนี่นา
แม่นะแม่บอกให้ปลุกไม่ยอมปลุก คอยดูนะถ้าไม่ทันจะโกรธให้ดู โอ๊ย!!! ไม่ต้องกงไม่ต้องกินกันแล้วข้าวเนี้ย
" ไปแล้วนะแม่"
ป้ายรถเมล์
แง...แง! ไอ้รถเมล์บ้าเมื่อไหร่จะมาซักทีนะ
เอ๊ะ!รถมอไซค์นี่ไปดีกว่า
" พี่อย่างซิ่งเลยนะ"
เอี๊ยด!!!!!!
เฮ้อ! มาถึงโรงเรียนซักที ทันจนได้
" จารย์... หวัดดี"
" นี่!เธอพูดกับฉันอย่างนี้เรอะ แล้วนี่ใครใช้ให้เธอแต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างนี้ห๊า!!
" โธ่! จารย์ ก็คนมันรีบนี่ ไปนะจารย์"
" เดี๋ยวก่อน!! กลับมานี่นะยัยมิกิ ยัยมิกิ"
อะไรกันเนี่ยจารย์แพน (ชื่อจริงน่ะแพนด้า) เปิดเทอมวันแรกก็วีนซะแล้ว เซงว่ะ
อะแฮ่ม! ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อมิกิ ถึงชื่อจะน่ารัก แต่ฉันน่ะทอมบอยเชียวนะ ก็อ่ะนะฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนนี่ เออ...แต่อย่าโม้มากเลยเดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน
โรงเรียน
" กรี๊ด!!กรี๊ด!!พี่มิกิ พี่มิกิ"
โอ๊ย!หูจะแตก ยัยพวกนี้กินนกหวีดเข้าไปหรือยังไง ถึงฉันจะเป็นทอมบอยแต่ฉันก็ไม่สนใจยัยนกหวีดพวกนี้หรอก เพราะว่าฉันน่ะมีแฟนแล้ว อยากรู้ล่ะสิว่าชื่ออะไร
ไม่บอกหรอก ฮิ ฮิ
" นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ"
" สวัสดีค่ะอาจารย์"
โอ๊ยเบื่อโว้ย!!! จะเรียนอะไรกันนักกันหนา เพิ่งจะเปิดเทอมวันแรก เมื่อวานก็กลับดึก จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ฉันดันไปเที่ยวกับยัยแพ ยัยแอนน่ะสิ กว่าจะกลับก็ตีสี่นั่นแหละ โอ๊ยง่วงหลับดีกว่า ZZZ
โอ้โห ขาว สวย น้องมุกของพี่ น้อง...
" ยัยมิกิ มิกิ!! ''
ป้าบ! เสียงอะไรอ่ะ
" หา! อาจารย์"
" ใช่ ฉันเอง ชอบหลับในชั่วโมงฉันนักใช่มั้ย ออกไปยืนหน้าห้องเรียนเดี๋ยวนี้ "
" ค่า~ " แล้วฉันก็เดินออกจากห้องอย่างเซ็ง จะอะไรซะอีกล่ะ ก็เพื่อนฉันน่ะสิขนาดนั่งใกล้ๆยังไม่ยอมปลุกฉันเลย คอยดูเถอะพวกแกตายแน่ แล้วอาจารย์ปลาก็สอนเลขต่อไป (ที่จริงน่ะฉันตั้งชื่ออาจารย์ว่ายัยปลาหมึก) แต่ช่างเถอะคิดแล้วปวดหัวหนีไปเที่ยวดีกว่า ฮิฮิฮิ ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันทำอุโมงค์ลับขึ้นมาเพื่อหนียามฉุกเฉินไงล่ะ โอ๊ย!หนามทิ่มก้น เจ็บอ่ะ แต่ก็ออกมาได้แล้ว
ร้านไอศครีม
ทำไมไม่รับสักที ทำไมไม่รับสักที
แหม!ไม่ต้องแปลกใจ เพลงเนี้ยน้องมุกเค้าตั้งให้
" ฮัลโหล นี่พวกแกจะให้ฉันรอจนรากงอกเลยรึไง"
( เออ! ก็พวกชั้นเพิ่งเลิกเรียนนี่ แล้วแกล่ะหายไปตั้งแต่คาบแรกเลยนี่หว่า)
" อ้าว! ก็มันน่าเบื่อนี่นา''
(เออ!นี่แกรู้ไหม ตอนที่แกหนีออกมาน่ะ อาจารย์ปลาแกวีนแตกเลยล่ะ)
" พอ พอ พวกแกเลิกเมาส์ได้แล้ว รีบมาเลย"
แล้วฉันก็นั่งรอพวกมันจนฉันน่ะสั่งไอติมไปตั้ง 4 ถ้วยแล้วน่ะ และขณะที่ฉันกำลังจะตักไอติมคำสุดท้ายเข้าปาก ฉันก็ได้ยินเสียงยัยพวกนกหวีด กรี๊ด กรี๊ด!!!!กันอยู่นั่นแหละ ฉันถึงกับอ้าปากค้างกับเสียงที่ทำให้ฉันหูชาไปหมด ฉันจึงหันไปดู เลยได้เห็นผู้ชายขี้เก๊ก 3-4 คน และมียัยพวกนกหวีดล้อมรอบอยู่ ฉันน่ะเห็นแล้วอยากจะตะโกนออกไปว่า ' นี่ไม่มีอะไรทำกันแล้วรึไง' แต่ฉันว่าอย่าดีกว่าเพราะยัยพวกนั้นเยอะกว่า (นี่ฉันไม่ได้กลัวนะ) และขณะที่ฉันมองพวกนั้นอยู่ ฉันได้เห็นสายตาคู่หนึ่งมองมาทางฉัน แต่โดยธรรมชาตินางเอกจะหลบสายตาใช่มั้ย แต่คิดหรอว่าฉันจะหลบ ... ฉันหลบ ฮือ ฮือ
ก็มันน่ากลัวนี่นา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น