นายปากร้ายกะยัยปากจัด

ลำดับตอนที่ #2 : ณ ชมรมดนตรีสากล

  (jenny talk)
      
          ณ ห้องเก็บเครื่องดนตรีในชมรมดนตรีสากล

     "เร็วๆๆสิยัยเบอะ ชักช้าอืดอาดอยู่น่านแหละ"

     "นี่ นายบ้องตื้น ฉันก็มาแล้วนี่ไง"

     "ตู้หนายเนี่ย หาเร็วสิ"

     "นี่ ตู้นี้ๆๆๆเจอแล้วววววว โอ้ยทำไมมานเปิดไม่ออกนะ"

     "นี่ทำไม เก็บไว้ตู้นี้ ก็รู้อยู่ว่าเมื่อก่อนตู้นี้หะ  ไม่รุเรื่องจิงๆๆ เบอะสมชื่อจิงๆๆเลยเธอนี่"

     "นี่นายปากปีจอ นายมัวแต่ยืนบ่นเป็นคุณชายอยู๋นั่นแหละ ก็ช่วยกันมาเปิดสิเนี่ย คิดบ้างสิ"

      "เออๆๆเด๋วฉันหาอุปกรณ์ก่อน"

    นายนี่ชักจะบ้า มองหาไรห้องนี้มันไม่ได้มี ไขควง พลั่ว ค้อนให้นายมาทุบตู้หรอกนะ ยืนเก๊กวนไปวน

มาอยู่น่านแหละ ไอ้พ่อคุนชายเอ้ย

     "หาเร็วๆๆได้มะ ไม่อยากอยู่ห้องนี้กับนายสองคนเล้ย มันเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ห้องนี้เนี่ย ช่วยหน่อยเถอะ

 ช่วยใช้สมองอันน้อยนิดของนายมาใช้หน่อยสิ"

      "เอ้าเจอแล้วว อุปกรณ์"

      "อารายเนี่ย อุปกรณ์อะไรของนาย ทำไมมันต้องมาอยู่บนหัวฉันด้วย"

      "นี่ไง อุปกรณ์ โอ้ยยยยยยยย มาดึงกิ๊ฟบนหัวฉันทำไมหา  เจ็บหัวๆๆๆๆเว้ยยย"

      "ก้อนี่ไง กิ๊ฟไงอุปกรณ์ที่สำคัญ "

      "นี่จะมาสะเดาะคุณแจหรือยังไง"

     "อืมใช่  น่านเปงไงหล่ะ อึ้งปายเลยล่ะสิที่เห็นความฉลาดของฉันเนี่ย"

      "555++"

    " -  -! ขำไรยัยเบอะ"

      "นี่เราอยู่กันกี่คน จะให้ฉันขำหมาที่หนายเล่า นี่ นายดูตู้หรือป่าวว่าตู้นี้ไม่ได้ใช้ กุญแจไขเว้ยยยยย "

    5555+ ยังไงนายก็ยังโง่อยู่ดี

      "เออหวะ ทามไงดีเนี่ย"

     "มีอีกวิธีคือต้องดึงๆๆๆๆและก็ดึงๆๆ"

    "หรอ โอ้ยฉันยิ่งเป็นคุณชายที่อ่อนแอ ไร้เดียงสา อยู่ด้วย"

    "นี่ไม่ต้องมาอู้มาช่วยฉันดึงเลย ไอ้พ่อคุณชายยยยยย ไร้เดียงสาบ้านป้อนานยดิ เมื่อวานฉันยังเห็น

นายไปต่อยกับพวกพี่ออฟอยู่เลย ปากยังเขียวอยู่เลย ก๊ากๆๆๆๆ"

    "เออ ไม่ต้องพูดมาก ยัยเบอะ"

    ดึงเข้าเร็ว จากนั้นฉันกับนายจิงโจ้ก็ได้ร่วมมือร่วมใจกันดึงตู้ โอ้ยยย!!!ทำไมมันดึงยากดึงเย็นอะไร

ขนาดเนี้ยเนี่ย เอ้า อีกหน่อย

    "อึบๆๆๆ อึ้ยยยยย โอ้ เหนื่อย "

   "อย่าบ่นนายจิงโจ้ ช่วยดึงเร็วออกแรงหน่อยดิวะ"

    อึบบบ โอ้ย!! เย้ๆๆๆๆๆๆในที่สุดตู้ก็เปิดจนได้ แต่เอ๊ะ ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันอยู่บนตัวอารายก็ไม่รู้ หาๆๆๆ

 0-0 นี่ฉันอยู่บนตัวนายหรอเนี่ยนายจิงโจ้ อี๋ๆๆๆ รังเกียดๆๆ

    "โอ้ย ยัยเบอะ เธอจะลุกจากตัวฉันได้ยังหา  ตัวหนักเป็นบ้า โอ้ยจุก"

    "แหม ฉันไม่ได้ตัวอ้วนนะ ออกจะหุ่นดีขนาดเนี้ย "

    "เออ เอาเหอะ นี่มันกีต้าร์ฉันเนี่ย ทำไมสายมันขาดอย่างเนี้ย"

    "ก็กีต้าร์นายน่าสิ มีอยู่ตัวเดียว จาให้เปงของคายล่ะ"

    อย่าแสดงความโง่เง่าปัญญาอ่อนได้มะ

   "แล้วทำไมสายถึงขาดในเมื่อฉันไม่ได้เล่นมันเลยนี่"

   "จะไปรู้ไหม ในเมื่อสายมันขาดนายก็เอาสายมาใส่ใหม่สิ โง่สมชื่อจิงๆๆ"

   "อะไร ชื่อ โจ้เว้ย ไม่ใช่โง่ "

   "นายออกไปได้แระ ได้กีต้าร์แล้วไม่ใช่หรอ"

   "ยังไปไม่ได้ ในเมื่อกีต้าร์ ไม่ได้กลับมาเป็นอย่างเดิม"

   "อารายของนายอีก"

  "ยังไงฉันก็จะอยู่พาส กลองเหมือนเดิม เพราะกีต้าร์ฉันสายขาด"

  "โอ้ยไอ้คุนพี่โง่ๆๆ ทำไมคุนไม่ไปใส่สายแล้วมันก็จะเล่นได้แล้วอีกอย่างกลองเครื่องก็เต็มแล้วด้วย"

  "ไม่  เพราะกีต้าร์สายขาดก็เหมือนว่ามันเสียแล้ว ยังไงฉันก็จะอยู่พาสกลองเหมือนเดิม"

  "ช่างนายเถอะ ยังไงนายอยู่ก็เหมือนว่านายไม่ได้อยู่ๆแล้วนี่ ช่างๆๆๆปาย ถือว่าไม่มีตัวตน"

  "เออดีมาก ยัยเบอะ"

  "ออกๆๆปายได้แระ แล้วก็เก็บกีต้าร์กลับด้วยถ้านายคิดว่าอยากอยู่พาสกลองเหมือนเดิม"

  "เออ"

  แล้วฉันก็ได้เดินออกจากห้องเก็บเครื่องดนตรี เฮ้ย วันนี้แปลกนะเนี่ย วันนี้กลุ่มไอ้จิงโจ้มันมาเข้าชมรม

กันหมดเลย  มีทั้ง ไอ้ เต็ป  ไอ้แมน พี่เฟ (คนนี้พูดไอ้ไม่ได้ค่ะ เพาะเขาเป็นพี่ชายเจนนี่เอง) โอ้โห ไอ้ตั้ม

ก้อมากับเขา

   "เฮ้ย วันนี้ต้องเลี้ยงฉลองชมรมกันหน่อยไหมเนี่ย วันเนี้ย รู้สึกว่า กลุ่มนายจามาครบเซ็ทเลยนะ นายโจโจ้"

   "หวัดดีครับ ท่านประธานชมรมสุดสวย" 

   แหม นายเต็ปกับนายแมนนี่พูดได้ถูกหูม๊ากมากกกก เด๋วให้ 20 เลยนี่อิอิอิ

   "ดี เอ้ย วันนี้เป็นไงมาไงมาเข้าชมรมได้เนี่ย ปกติตอนนี้พวกนายทั้งหลายตัวต้องปายหาสาวกันหมด

แล้วนี่ เหอะๆๆ หรือว่า เขาไม่เอาพวกเมิงแล้ววะ 5555 ก๊ากๆๆ"


   "นี่พูดให้มันดีๆๆหน่อย นี่ฉันเป็นรุ่นพี่ของเธอนะ ยัยเจนนี่น้อย"

   "ค่ะๆๆ คุณพี่เฟ ที่ร้ากกกกก"

    เฮ้อออเหนื่อยใจกับพี่ฉัน พี่ชายฉันออกจะเป็นคนดีมีชาติตระกูลไม่น่าจะมาคลุกกับปูนกับไอ้พวกจิงโจ้

เลย พูดแล้วเซง

   "นี่มาเข้าชมรมนี่จะมาซ้อมไหม จะมาซ้อมก็เข้าพาสตัวเองได้แระ นี่คือคำสั่งของประธานชมรม"

   "แหม เด๋วนี้ใช้สิทธิ์ เนี่ยไม่ติดว่าเป็นน้องไอ้เฟนะ จีบปายแล้วนะเนี่ยน้องเจนนี่"

   "ไอ้ แมน เมิงหยุดพูด กูหวงน้องเว้ยยยย ในกลุ่มนี้คัยห้ามยุ่งกับน้องสาวกูเด็ดขาดโดยเฉพาะแก ไอ้

โจ้ แกได้ใกล้ชิดกับน้องกูมากที่สุด เมิงอย่ายุ่งห้ามชอบเด็ดขาด"

   "โอ้ยยย ทามอย่างกับกูอยากจะยุ่งตาย เจอกันก็ด่ากันทุกวัน เบื่อขี้หน้า แล้วปากจัดกวนส้นอย่างเนี้ย

คายจาปายชอบลง"

    "นี่ ฉันก็ไม่คิดที่จะชอบนายเหมือนกานแหละ ไม่อยากคิดสั้น"

    "เออๆๆๆ เจนนี่ที่พี่มาวันนี้อ่า พี่จะมาบอกว่าวันนี้พี่ไม่กลับบ้านนะพี่จะไปนอนบ้านไอ้โจ้มัน"

    "อื้อได้ๆๆๆ จาปายไหนก็ปายเถอะ"

    "อย่ากลับเย็นนะ เด๋วพี่จะไปดูว่ากลับเย็นหรือป่าว ถ้ากลับเย็นโดนเตะแน่"

    แหม หวงจังเลยยย เซงมีพี่แบบนี้ แต่ก็ภูมิใจอิอิอิ พี่ห่วงน้อง  เหอะๆๆๆ

    "เออน่า เจนนี่อยู่มอไรแล้ว ม. 5 แล้วนะ แหม เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ"

    "ผู้ใหญ่บ้าบอไรล่ะ  วันนั้นจะไปขึ้นรถเมย์ยังไปไม่ถูกเลยว่าป้ายรถเมย์อยู่ไหน "

    "แหม อย่าพูดได้ป่ะ มานเป็นอดีตปายแล้ว อายเขา"

    "5555++ ยัยเบอะขึ้นป้ายรถเมย์ไม่ถูกเรอะ เบอะซะไม่มี"

    โหยยย ไอ้พี่เฟบ้า แกจะพูดต่อหน้าเพื่อนแกทำไมวะเนี่ยแมร่งอายไม่รู้จะเอาหน้าปายไว้หนายแล้ว

เนี่ย

    "เออน่า นี่ปายก่อนนะพี่เฟ เด๋วปายดู จิ๊งก่อน เด็กใหม่เพิ่งเข้าชมรม"

    "อื้อ  บายน้องรัก แหมถ้าไม่ติดเพื่อนอยู่ ปกติต้องหอมแก้มก่อนไปด้วยนะเนี่ย"

    "ไม่ต้องมาเวอร์ กับชีวิต ปายไหนก็ปาย ไป๊"

    "เหอะๆๆๆ  ครับๆๆๆ นี่แล้วตกลงให้พวกพี่อยู่พาสเดิมกันใช่ไหม"

    "อื้อใช่ ก็ พี่เฟกับนายเต็ปอยู่ พาสเบส  นายแมนกับนายตั้มอยู่ พาสคีบอร์ด แล้วนายโจโจ้โคดโง่นาย

ก้อคงอยู่ กลองเหมือนเดิมปายเหอะไม่อยากบังคับ"

    จากนั้นฉันก็เดินออกจากกลุ่มพี่ๆๆของฉัน แล้วก็มาที่ห้อง ซ้อมกลอง  เอ้อ ดูจิ๊งเล่นกลองดีก่า อื้อ จิ๊งนี่

ก็ฝีมือดีไม่น้อยนะเนี่ย ใช้ได้เชียวเลยหล่ะ ทั้งท่าทางการตี จังหวะที่ตีเข้าท่าแล้วแถมหน้าตาก็ยังดีอีกโอ้

เห็นนายนี่ทีไรแล้วใจจะละลายจิงๆๆเลยฉันเนี่ย เฮ้อออ เห็นแล้วปลื้มใจจิงๆๆ ที่มีคนอยู่ในชมรมที่

เก่งกล้าสามารถและก็หล่อเหลาเอากาน อ้า หมดเวลาซะแล้วหรอเนี่ย เฮ้อออ  อยู่ต่ออีกหน่อยดีก่า

แล้วฉันก็เดินไปหา พวกเพื่อนของฉัน  

    "เออ  พวกแกจะกลับกันก่อนก็ได้นะ เด๋วเขาขออยู่ต่ออีกหน่อยแล้วกัน"
   
    "เออเชินเหอะงั้นพวกเรากลับก่อนนะ แล้วจิ๊งหล่ะ ยังไม่กลับหรอ"

    "อ่อยังอ่าคับ  เด๋วผมอยู่เป็นเพื่อนเจนนี่ก่อนก็ได้ครับ"

    โอ้ยพ่อสุภาพบุรุษรูปงาม อยู่เป็นเพื่อนเราด้วย ตอนนี้ฉันยิ้มไม่หุบเลย เหอะๆๆ ก็คนมันชอบอ่านะ จะ

ให้ทำยังไงหล่ะ แล้วฉันก็บ๊ายบาย และไล่ เพื่อนฉันไปเร็วๆ จะได้อยู่กับ จิ๊งสองต่อสอง เอ้ย

ไม่ใช่ แหมเราก็ต้องเข้าไปคุย เพื่อนทำความรู้จักให้มากกว่านี้ซะแล้วสิ

    "เอ่อ พอเถอะจิ๊ง เรามานั่งคุยกันดีก่า"

     แล้วฉันกับจิ๊งก็ได้นั่งคุยกันไปคุยกันมา เรื่อยๆๆ รู้สึกว่า คุยกับจิ๊งแล้วสบายใจสนุกๆสนานยังไงก็ไม่รู้

จิ๊งเขาเป็นคนกันเองมากเลย เขาไม่ถือตัวเลย ฉันเพิ่งรู้เองว่าจิ๊งเป็นลูกของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้

ดูเขาเป็นคนกันเองมากๆๆ และฉันก็เริ่มจะรู้สึกว่าฉันชอบจิ๊งเข้าแล้วหล่ะ ทำไงดีเนี่ย ฉ้านนนน

แล้วเราก็คุยกันไป หัวเราะกันกระหนุงกระหนิง เหมือนแฟนกันเลย (เหอะๆๆ แต่ก็อาจในอนาคตนะไม่

แน่) แล้วฉันก็ได้ถามเรื่องเกี่ยวกับตัวเขามากขึ้น และเมื่อคุยกันไปก็เหมือนว่าสนิทกันอย่างรวดเร็วมาก

เหมือนกับว่ารู้จักกันมาตั้งแต่ชาติบางก่อนอย่างงัยอย่างนั้นเลย โฮะๆๆ

  "เอ่อคือ ไปกันเถอะ จิ๊ง กลับบ้านกันเถอะ เย็นมากแระ เด๋วพี่เฟด่า"

  "อื้อ เด๋วจิ๊งไปส่งไหม "

      เกรงใจอ่านะแต่ว่าถ้าไม่ขัด ก็ไปเถอะ เหอะๆๆ จะกลับคนเดียวทำไมกัน ในเมื่อเขาชวนทั้งที

เหอะๆ  เราอย่าให้เขาต้องเสียน้ำใจ

  "อื้อได้"

      จากนั้นเราก็เดินกลับบ้านกันทั้งสองคน ทั้งๆๆที่จิ๊งขับรถมาแต่จิ๊งก็ลงทุนเดินเป็นเพื่อน  เหอะๆๆ 

บรรยากาศนี้เป็นบรรยากาศที่สวยมาก เลย เราสองคนเดินกลับบ้านกันท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ลมพัด

โชยๆๆ เหอะๆ นึกภาพนี้แล้วเหมือนเราอยู่ใน ละครที่พระเอก บอกรักนางเอกตอนที่เขาเดินกลับบ้าน

กันเลย โฮะๆๆๆ คิดมากอีกแล้วฉ้านนนนน

        "อื้อ ถึงบ้านเจนนี่แล้วนะ แล้วบ้านจิ๊งหล่ะ อยู่แถวไหนหรอไกลไหม"

        "ไม่หรอก แค่ ถัดไปอีก 2 หลังเอง"

     หา 0_0  ไรนะ บ้านของจิ๊งถัดไปอีก 2 หลัง อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ดดดด!!!!! อยากจะลงไปกระโดดน้ำสูง

100 เมตรจังเลย (นี่คืออาการดีใจ) โอ้ยทำไมฉันรู้สึกตื่นเต้นอารายเช่นนี้ เมื่อรู้ว่าจิ๊งอยู่บ้านถัดไปอีก 2

หลังเนี่ย  ตายแระ จิ๊งจ๋า สงสัยเราต้องเป็นคู่กันแหงๆเลย ดวงเราออกจะสมพงษ์อะไรเช่นนี้นะ

     "อื้อ งั้นจิ๊งปายก่อนนะเจนนี่ แต่ เอ๋ เจนนี่เมลไรหรอ เด๋วเราจะได้คุยต่อ ทางเอ็ม"

     ฉันได้ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่ง ซึ่งในแผ่นนั้นมีทั้งเบอร์โทรศัพท์และ อีเมลล์ฉัน เหอะๆๆๆ

 คือเตรียมไว้ก่อนแล้ว เหอะๆๆๆ  รวดเร็ว  เผื่อเขาขอจะได้ให้เลย

   "อ่อ อืมคับ  มีเบอร์ด้วย เหอะๆๆจิ๊งกะจะขออยู่พอดีงั้นเด๋วคืนนี้จิ๊งโทรปายหาแล้วกันนะ บายคับ"

   "อื้ม  บาย"

     แล้วจิ๊งก็เดินจากปายพร้อมรอยยิ้ม โอ้ย ฉันเห็นจิ๊งยิ้มแล้วใจจะละลายทุกทีเลย รอยยิ้มจิ๊งช่างมีเสน่ห์

เหลือหลายจิงๆเลยอ่า เขามีลักยิ้มด้วยอ่า น่ารักซะไม่มี แล้วฉันก็เดินเข้าบ้านไปพร้อมกับ หัวใจของจิ๊ง

เอ้ย ไม่ใช่ พร้อมกับหัวใจที่หลุดลอยของเรากลับเข้าบ้านด้วย แหะๆๆ เป็นมากแล้วนะเรา  โอ้ยอยาก

ตะโกนดังๆๆ จังเลย ว่า วันนี้มีความสุขจิงๆๆเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ^ 0 ^