คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF :: รู้มั้ย??หัวใจฉันมันเรียกร้องแต่นาย 2
SF :: รู้มั้ย??หัวใจฉันมันเรียกร้องแต่นาย 2
คำเตือน: คู่ในเรื่องนี้อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด??
ปล. ใครรับคู่แปลกมากๆไม่ได้กรุณากดปิดเถิด-.,-
........................................................................................
“พี่แทพี่แด ตื่นได้แล้วฮะ จะสายแล้วนะเดี๋ยวไปทำงานไม่ทันหรอก”เสียงของน้องเล็กของวงที่ปลุกเหล่าพี่ๆที่ขี้เซาทั้งหลายให้ตื่นขึ้นมาทำงาน
“อือ ... นอนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอ”แดซองขยับตัวแล้วครางออกมา เมื่อคืนเค้านอนดึกเพราะว่าจียงชวนเล่นอะไรพิเรนๆ แล้วเค้าก็บ้าจี้เล่นตามเพราะคำท้านิดเดียวที่ยอมทำเพราะกลัวเสียหน้า แต่ผลที่ได้มันเลวร้ายยิ่งกว่าซะอีก...
........................................................
ยอนกลับไปเมื่อคืน..
“นี่แด...ฉันมีอะไรสนุกๆจะให้เล่นละ”จียงถามแดซองขณะที่กำลังนั่งดูหนังรักโรแมนติกที่แสนจะซึ้ง กับเนื้อหาที่กินใจ แต่ไอบ้าสองตัวนนี้ไม่ได้สนเนื้อเรื่องแม้แต่น้อย สิ่งที่สนก็คือ ... นางเอกที่สวยระเบิด คือสิ่งเดียวที่ดึงดูด =__=*
“เล่นไรอ่ะ”แดซองตอบโดยไม่ได้หันไปมองหน้าคนถามเลย สายตายังคงจับจ้องไปที่เดิม เช่นเดียวกับคนถามที่มาแนวเดียวกัน=_=
“นายจำเรื่องที่ฉันเล่าให้นายฟังได้เปล่า?...ที่ซึงรีมาบอกรักฉันอ่ะ”จียงมักจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้แดซองฟังเสมอ เพราะเป็นคนเดียวที่จียงสนิทที่สุด
“ได้สิ...ไมอ่ะ หรือว่านายตอบตกลงไปแล้ว 55+”คำพูดของแดซองก็ได้รับผลตอบแทนก็คือ...
โป๊ก~!!
“เอาไว้ชาติหน้าแล้วกัน=__=” แดซองคลำหัวตัวเองป้อยๆ ที่ตบมามันเบาซะที่ไหนเล่า
“เออออ รู้แล้ว...พ่อใจแข็ง ว่าแต่เกมมันเกี่ยวไรกับซึงรีอ่ะ”
“ก็ฉันอ่ะจะเล่นเกมเดิมพันกับนายไง”จียงพูดพรางทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วละสายตามาจากทีวีเพราะมันโฆษนาอยู่
“เดิมพัน?? ... เดิมพันอะไร”แดซองทำหน้างง เกม ซึงรี เดิมพัน??=_=
“ก็...เดิมพัน ว่าถ้าหากฉันทำให้เทมโปมาสารภาพรักกับนายได้นายต้องเป็นแฟนกับเทมโปแต่หากฉันทำไม่ได้ฉันจะตอบตกลงกับซึงรีส่วนนายต้องทำให้ซึงรีเลิกรักฉันให้ได้หากนายทำไม่ได้ ... ต้องไปฮันนีมูนกับเทมโป2อาทตย์”จียงพูดออกมาอย่างมาดมั่น
“บ้า!! ฉันไม่มีทางเล่นหรอก อีกอย่างฉันเล่นไปก็ไม่ได้อะไรด้วย”แดซองปฏิเสททันทีที่จียงพูดจบ
“ใครว่าล่ะ...? ถ้านายทำสำเร็จฉันจะทำอย่างที่นายขอมาเลยเอ้า”ถึงแม้จียงจะพูดอย่างนี้แดซองก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี
“เหอๆ ให้ตายฉันก็ไม่เล่น -*-”แดซองพูดอย่างตัดพ้อ ... ทำให้คนอื่นแตกแยกเค้าทำเป็นที่ไหนกันล่ะ?=__=
“โถ่เอ๊ยย!! แสดงว่านายไม่กล้าอ่ะดิ ... โด่ให้มันรู้กันไปเลยว่าแดซองแห่งบิ๊กแบงปอดแหก!!”จียงพูดอย่างท้าทายเพราะรู้ว่าแดซองมีนิสัยที่ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกตัว
“ฉันไม่ได้ไม่กล้าสักหน่อย!!”แดซองขึ้นเสียงอย่างลืมตัวเพราะไม่ชอบให้ใครมาดูถูก
“การกระทำมันฟ้อง-____,-”จียงพูดแล้วกวนอารมณ์แดซองต่อไปเรื่อยๆ
“ที่ฉันไม่เล่นมันก็มีเหตุผลนะ!!”
“แล้วอะไรล่ะ?? เหตุผลของนาย”จียงพูดอย่างท้าทาย ... เค้ารู้อยู่แล้วว่าแดซองทำให้คนแตกแยกไม่เป็น ก็แค่อยากทำให้เพื่อนร่วมวงสมหวังโดยการเอาเรื่องนี้มาอ้าง แต่ถ้าทำสำเร็จก็ดี เค้าก็รำคานเต็มทนเหมือนกัน
“ก็...คือ...”แดซองอ้ำอึ้งเพราะคิดว่าถ้าพูดออกไปจียงก็ขำตายแน่ๆ
“ว่าไง?”จียงยังคงกระเซ้าต่อไป
“โถ่เอ๊ย!! ไอเกมพันนี้มันจะขนาดไหนกั๊น”
“งั้นก็แสดงว่านายตกลง??”จียงยังคงเก็กหน้านิ่งแต่ในใจกำลังเริงระบำที่จะทำให้เพื่อนในวงสมหวัง แล้วก็ได้แกล้งมันไปในตัวด้วย
“ ....ก็เออน่ะสิ!!”แดซองพูดออกมาอย่างหงุดหงิด ‘หลุดจนได้’
................................................
เพราะเหตุผลนี้ทำให้เค้าต้องมานั่งเครียดทั้งคืน=_=จนนอนไม่หลับ จะหลับก็ปาไปตีสามตีสี่ ที่เป็นอย่างนี้เพราะพี่จียงคนเดียวเลย!!
“ไม่ได้นะพี่แดซอง ... ตื่นแล้วก็ไปปลุกพี่จียงด้วยก็แล้วกัน”ซึงรีพูดเสียงดุแต่ประโยคหลังเริ่มดูจะหมองๆลง เพราะอะไรคุณๆคงรู้กัน
“ไม่ต้องไปปลุกฉันหรอกแดซอง...ไปปลุกไอเทมโปแทนละกันเพราะว่าฉันตื่นแล้ว จะมาบอกแค่นี้แหละโชคดี^^*”จียงเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้องแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้แดซองนั่งหน้าซีดอยู่บนเตียง
“ทำใจเถอะแดซอง…พี่ไปก่อนนะ”แทยังปลอบใจแดซองแล้วตบบ่าเบาๆ เมื่อคืนเค้าบังเอิญเดินผ่านมาได้ยินเรื่องเดิมพันของสองคนนี้พอดี ถึงจะปลอบใจแดซองแต่เค้าก็เชียร์จียงอยู่เล็กๆ แต่ก็ไม่อยากให้ซึงรีเสียใจ เอาเป็นว่าเป็นกลางละกัน
“ซวยจริงกรู=_=”แดซองพูดอย่างเหลืออด เช้ามาก็ต้องไปเจอะไอคิงคองปากหมานั่น แล้ววันนี้มันจะรอดมั้ยวะเนี่ย คิดอย่างหมดหวังแต่ก็เดินออกจากห้องแล้วเดินตรงไปยังห้องคนที่กำลังคิดถึงอยู่
ก๊อกๆ~
.......
แดซองสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไปข้างใน พบกับเทมโปกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ
“พี่เท๊มฮะ ... ตื่นได้แล้ว!!”แดซองพูดพลางเอาหมอนข้างเขี่ยๆตัวคนตรงหน้า
“อือ...จะนอน”เสียงครางอู้อี้ในลำคอแต่แดซองก็ได้ยินชัดทุกถ้อยคำ
“นี่มันจะสายแล้วนะฮะ ... เดี๋ยวจะไปทำงานสาย”แดซองยังคงเอาหมอนข้างเขี่ยๆตัวของเทมโปต่อไป
“...............”ไร้เสียงตอบกลับ ... แดซองสูดหายใจแรงกว่าตอนแรก แล้วเดินไปมุมห้อง
“ไอคุณพี่เท๊ม ตื่นได้แล้วโว้ยยยยยยย~~~~!!!!!!”แดซองตะโกนสุดเสียงแล้ววิ่งเต็มแรงกระโดดทับตัวของเทมโปเต็มๆ
“โอ้ยยยย!!”เทมโปร้องเสียงหลงแล้วลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วทำให้แดซองเสียหลักคว้าคอเทมโปให้ล้มลงตามไปด้วย
“อ๊ากกกก!!หนักว่อยย ... คนหรือควา.ยวะเนี่ย!!”เทมโปล้มลงมาทับท้องของแดซองเต็มๆ ก็น่าจะรู้ว่าเทมโปถึกแค่ไหน
“อ่าวๆพูดงี้ก็หาเรื่องกันดิ”เทมโปยังคงไม่ลุกขึ้นมาจากท้องของแดซอง
“หาเรื่องเบ๊แกดิ ลุกไปเร็วๆ!! ตัวก็ใหญ่ทับลงมาได้ ลุกไปเร็วๆ!!”แดซองพยายามดันตัวของเทมโปออกมาจากตัวแต่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะ…-*-
“ฉันไม่ได้ทับนายซะหน่อยนายแหละที่ดึงฉันลงมาเอง ... แล้วนายก็เป็นคนกระโดดทับฉันก่อนด้วย”เทมโปลุกขึ้นแล้วดึงแดซองให้ลุกขึ้นตามมาพลางบ่นงึมงำ
“เอออๆฉันผิด ฉันมันไม่ดี =_= แล้วพี่ก็ช่วยไปอาบน้ำได้แล้วเพราะว่ามันจะสายแล้ว”
“เอออออ”ว่าแล้วแดซองก็เดินออกมาจากห้องอย่างหน่ายใจ ‘ยังจุกไม่หายเลย’
ณ.ห้องนั่งเล่น
“วันนี้มีคิวงานไรมั่งวะจี”แทยังถามจีที่นั่งดูตารางงานอยู่
“โชคดี...วันนี้มีออกรายการเดียว”
“รายการไรอ่ะ”
“ไปถึงก็รู้เอง”
……………………………………………………………………………………………………………….
To be con
เหอๆ-*-
อัพแย้ว~~>_<
จะเปิดเทอมละ
ขี้เกียจไป
55+
เหอๆหายไปนาน-*-
ขออภัย
ไม่รุมีคนอ่านอยุป่าวหว่า-*-
ความคิดเห็น