คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF :: รู้มั้ย??หัวใจฉันมันเรียกร้องแต่นาย Part1
SF :: รู้มั้ย??หัวใจฉันมันเรียกร้องแต่นาย
คำเตือน: คู่ในเรื่องนี้อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด??
ปล. ใครรับคู่แปลกมากๆไม่ได้กรุณากดปิดเถิด-.,-
.................................................................................
คริ้มอกคริ้มใจอยากแต่งฟิคเศร้า=_= 555ลองอ่านดูแล้วกัน >_< ฟิคนี้มี2คู่นะ 5555ลุ้นๆเอากร๊ากๆ
(เรื่องเก่ายังไม่จบยังจะมาแต่งเรื่องใหม่55555)
การรักใครสักคน...บางคนอาจจะต้องการให้คนๆนั้นได้รับรู้ แค่นั้นก็เพียงพอไม่ต้องการให้เค้ารักตอบ... เพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
แต่สำหรับผม...คือการปกปิด...และเก็บความรู้สึกที่มีเอาไว้ เพียงเพราะว่าต้องการความใกล้ชิด กับคนที่เรารัก ... เพราะรู้ตัวเองว่าเรามันไม่มีสิทธิ์
...............................................................
“ เฮ้!! .. แดซอง!! ทำไมนายไม่ตั่งใจซ้อม แล้วเต้นให้ดีๆมั่งฮะ!!??”เสียงตะคอกของหัวหน้าวงดังในเกาหลีที่กำลังว่าอย่างหัวเสียเพราะว่าสมาชิกในวง ไม่ยอมตั้งใจซ้อม แถมยังเต้นผิดเต้นถูก หยั่งกับไม่เคยเต้นมาก่อน ทั้งๆที่ซ้อมกันมาทุกวี่ทุกวันอยู่แล้ว
“ข ขอโทษฮะพี่จียง”แดซองตอบเสียงอ่อย ... วันนี้เค้าไม่มีสมาธิในการซ้อมเลย เพราะมัวแต่คิดเรื่องบางเรื่องอยู่
“เอาเป็นว่าวันนี้ซ้อมแค่นี้ก็แล้วกัน .. ฉันเบื่อ!!”จียงเดินกระแทกเท้าออกมาจากห้องซ้อมอย่างอารมณ์เสีย ... ทิ้งให้ใครบางคนก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด ซึงรีรีบตามจียงออกไป
“ไม่เป็นไรนะแดซอง.. ไอจีมันก็เป็นงี้แหละ โกรธง่าย เดี๋ยวมันก็หาย”แทยังตบบ่าแดซองเพื่อปลอบใจ
“เหอะ! … ทำตัวเองแท้ๆ ไม่ต้องไปปลอบใจมันหรอกแทยัง อยากทำตัวไม่ได้เรื่องเอง!!”เสียงดูถูกเหยีดหยามของเทมโป ที่ซ้ำเติมความรู้สึกผิดและความเจ็บปวดเข้าไปอีก
“ไม่เอาน่าเทมโป...แดซองมันเสียใจนะเว้ย!”แทยังหันไปตำหนิเพื่อนอย่างหาไม่ได้
“ก็ช่างมันสิ! เจ้าตัวไม่ได้เดือนร้อนอะไรสักหน่อย!นายจะไปเดือดร้อนแทนมันทำไม?? แล้วอีกอย่าง ฉันก็พอใจที่จะพูดด้วย!!”เทมโปจ้องแทยังอย่างหาเรื่อง
“นายเป็นบ้าอะไรวะเทมโป!!?”แทยังกระแทกเสียงใส่เทมโปอย่างไม่พอใจ
“ฉันไม่ได้เป็นบ้า...มีแต่นายแหละที่ชอบทำตัวงี่เง่า!!...อ๋อ...ทั้งนายและฉันไม่ได้งี่เง่าและก็บ้าหรอก แต่เพราะว่ามีคนที่สติไม่ดีอยู่ใกล้ๆ ก็เลยดูบ้าตามมันไปด้วย”เทมโปกระแทกเสียงประชดประชันแดซอง
“เฮ้ย! มันจะเกินไปแล้วนะเว้ย!! ทำไมต้องไปด่าแดซองขนาดนั้นด้วยฮะ!! ”แทยังตะคอกใส่หน้าเทมโปอย่างอดไม่ได้
“เกินไปหรอ?? ... เมื่อกี้ฉันไม่ได้เอ่ยนามสักหน่อย ”เทมโปตีหน้าเซ่อแล้วพูดกับแทยังอย่างหาเรื่อง
“พอเถอะฮะ ... พี่แทยัง ... ผมว่าเราอย่าไปอยู่ใกล้คนไม่มีมนุษย์สัมพันธุ์เลย ไปหาที่ๆมันไม่มีกลิ่นเหม็นๆของคนปากหมาเถอะฮะ” แล้วแดซองก็ดึงมือแทยังให้เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เทมโปยืนอารมณ์เสียอยู่คนเดียว
“เฮ้อ...ทำไมฉันถึงปากเสียอย่างนี้นะ...”เทมโปบ่นกับตัวเอง ทั้งๆที่เค้ารักแดซองแต่ปากมันไม่ยอมตรงกับใจ ... ชอบพูดแดกดันด่าแดซองสารพัด ตอนนี้เค้าคงถูกเกลียดอย่างไม่มีวันญาติดีด้วยแน่ๆ
……………………………………………………………………………………….
“พี่แทยังฮะ...ผมไปทำอะไรให้พี่เทมโปให้เค้าโกรธหรือเค้าเกลียดหรือไง เค้าถึงได้รังเกียจผมขนาดนี้”แดซองบ่นให้แทยังฟัง เค้าไม่เคยเห็นพี่เทมโปทำดีกับเค้าเหมือนกับคนอื่นๆเลยสักครั้ง
“มันก็แค่...ปากไม่ตรงกับใจหน่ะ”แทยังบอกแดซอง ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าเทมโปคิดยังไงกับแดซอง...ก็แค่คนปากไม่ตรงกับใจ ชอบทำอะไรที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึก
“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าพี่เทมโปเค้าคิดยังไงฮะ”แดซองมองหน้าแทยังอย่างไม่เข้าใจ
“รู้สิ!...ทำไมจะไม่รู้ มันก็แค่คนปากแข็งคนนึงเท่านั้นแหละ...แล้วฉันก็รู้ว่าเทมโปมันคิดยังไงกับนาย”
“พี่เทมโปเค้าคิดยังไงกับผมหรอฮะ”แดซองกระเซ้าถามแทยัง
“เอาน่ะ...เดี๋ยวนายก็รู่เอง ... รู้จากปากไอเทมโปเอง ฉันคงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดหรอก”
“....ป่านนี้พี่จียงจะหายโกรธผมรึยังน้า”แดซองพึมพำออกมาเบาๆ
“คงจะหายแล้วแหละ ... นายก็รู้หมอนั่นนะโกรธง่าย หายเร็ว”แดซองพยักหน้างึกงัก ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อไปหาจียง
...............................................................
“พี่จียงฮะ!! รอผมด้วยสิ!”ซึงรีวิ่งตามจียงออกมาจากห้องเพราะความเป็นห่วง ...
“นายจะตามฉันมาทำไม!!”จียงหยุดวิ่งแล้วหันมาเผชิญหน้ากับซึงรี
“ก ก็ผมเป็นห่วงพี่นี่นา..”ซึงรีว่าพลางหุบตาต่ำเพื่อหลบสายตา
“เหอะ! เก็บมันกลับไปเถอะ ... จะต้องให้ฉันบอกนายกี่รอบถึงจะเลิกยุ่งกับฉันสักที ว่า ฉัน ไม่ ได้ รัก นาย!!!”จียงเน้นนี้ให้ซึงรีฟังแล้วเดินออกไปอย่างไม่ใยดี
“แต่ว่า..ผมรักพี่นี่นา” ซึงรีพึมพำอย่างปวดใจ เค้าเคยสารภาพรักกับพี่จียงหลายต่อหลายครั้งแต่ผลที่กลับมาก็มีแต่คำปฏิเสทอย่างไม่ใยดี เค้าควรจะตัดใจได้แล้วมั้ง...??
........................................................
“พี่จียงฮะ...”แดซองเรียกจียงอย่างกล้าๆกลัว ... คนถูกเรียกหันหน้ามามองอย่างสงสัย
“มีอะไรแดซอง??” จียงพูดเสียงปกติ จึงทำให้แดซองรู้ว่าตอนนี้จียงหายโกรธเค้าแล้ว
“พี่จียงหายโกรธผมแล้วใช่มั้ยฮะ??^^” แดซองพูดพลางยิ้มกว้างแล้วเข้าไปอ้อนจียง
“ฉันเคยโกรธนายด้วยหรอ??”จียงทำหน้าเหรอหราแล้วยิ้มให้แดซอง
“ผมขอโทษฮะ...ผมจะไม่เหม่อเวลาซ้อมอีกแล้ว”แดซองพูดพลางก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“อื้อ...^^”แล้วทั้งคู่ก็คุยกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสายตาทั้ง2คู่มองมาอย่างอิจฉาแล้วคิดอย่างหมดหวังว่า ‘T^T อกหักรักคุด’(ซะงั้นอ่ะ-*-๗
................................To be con……………………………
สั้นไปมั้ย??
555555
ความคิดเห็น