คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ohh My love ~ .....??XDaesung Part2 (100%) END
Ohh My love ~ .....??XDaesung Part2
DaeSung : Talk
“นี่.. ซึงรี เอ่อ .. ฉันว่าฉันไปดีกว่านะ แฮะๆ”ผมเริ่มรู้สึกเสียววาบๆ ไม่รู้ว่าทำไมแต่เหมือนว่ามันจะมาจากซึงรีที่ยืนมองผมด้วยสีหน้า ... เอ่อ หื่นๆ ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั่งแต่พี่จียงเดินออกไป.. จะเพราะอะไรก็แล้วแต่ แต่ว่าตอนนี้ไม่ค่อยจะปลอดภัยเท่าไหร่นะฮะ ..
“จะไปไหน?? ” เฮื้อก! .. ซึงรีฉุดข้อมือของผมเอาไว้ .. อ๊ากก ช่วยผมด้วยฮะผมกำลังถูกแพนด้า
ทำร้ายย>_<
“เอ่อ .... จะไปหาพี่จียงน่ะ แฮะๆ” ผมพยายามเบนสายตาหลบตาแพนด้าที่กำลังจ้องมา
“จะไปหาเค้าทำไม??” หวา ~ ... ซึงรีหน้าตาน่ากลัวมากเลยอ่าครับ โดเรม่อนจ๋าช่วยโดราแดซองผู้นี้ด้วย T^T ..
“ก็ เอ่อ ... ไปกินข้าวไงเมื่อกี้พี่เค้ามาตามไม่ใช่หรอ ??” ผมส่งสายตาแหยๆไปให้เค้า อ๊ากใครก็ได้Help me please
“งั้นก็ไปพร้อมกัน!” ว่าแล้วซึงรีก็เดินมากระชากมือผมทำให้ผมเซถลาไปชนกับหน้าอกของเขา .. //O//O*// ผมรีบดันตัวออกอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ ขอโทษ”ผมก้มหน้าเพื่อหลบความอาย อ๊ากก ทำไมผมต้องใจเต้นด้วยเนี่ย ยย หยุดเต้นเดี๋ยวนี้นะ-____-^
(แกก็ตายดิ-*-)
“.....”ไร้ซึงคำพูด ซึงรีทำหน้านิ่งแล้วจูงมือผมออกจากห้องแล้วตรงไปยังห้องครัว ... อ๊ากกซึงรีเป็นอะไรเนี่ยย=__=
ทันทีที่ถึงห้องครัวทุกคนมองมาที่ผมกับซึงรีเป็นตาเดียว .. แล้วทุกคนเป็นอะไรไปนี่ .. แดซองผู้นี้ไม่เข้าใจครับ=_____= ซึงรีจูงมือผมมานั่งข้างๆ ผมยังไม่หายมึน-___-^
“เฮ้~แดซองมาช่วยพี่ยกจานหน่อยสิ” เสียงพี่จียงดังออกมาจากห้องครัวเหมือนทุกวันที่ผมต้องไปช่วยพี่เค้ายกจาน
“ฮะ~^__^ / เดี๋ยว! ฉันไปด้วย!!” ไอซึงรีมันเป็นอะไรของมันวะ=___= ว่อย .. ช่างแม่งเหอะ ซึงรีลากผมเข้าไปในห้องครัว
“อ่าว ซึงรี .. ทุกทีไม่เห็นมาช่วยนี่นา วันนี้เกิดคึกอะไรวะ ฮ่าๆ^[ ]^” พี่จียงแซวตาแพนด้าแล้วยิ้มโลกแตก
“อ้อ .. พอดีผมตระหนักได้ว่าควรทำตัวเป็นน้องเล็กที่ดีน่ะครับ^__,^” ไม่รู้ผมตาฝาดรึเปล่านะครับแต่ว่าซึงรียิ้มโคตรกวนทีนเลยอ่ะครับ=___=
“อ่าว .. ไม่ใช่เพราะ ‘หวง’ โดเรม่อนน้อยของพี่หรอกหรอ??ฮึๆ ^ ^ *” ห๊ะ! .. แล้วมันเกี่ยวไรกับผมล่ะครับ=___= แล้วอีกอย่างผมเป็นของพี่จียงตั่งแต่เมื่อไหร่
“ แดซองไม่ใช่โดเรม่อนของนายซะหน่อย!!!!” ซึงรีพูดเค้นเสียงเพราะความโกรธ
“ไม่ส๊น .. แดซองมายกจานไปเร็ว เดี๋ยวพวกนั้นจะหิวตายซะก่อน” ผมเดินไปยกจานอย่างว่าง่าย .. แต่ว่าซึงรีเดินตัดหน้าผมไปก่อน
“เดี๋ยวฉันยกเอง!! นายไปนั่งเหอะแดซอง^___^*”แล้วผมก็โดนซึงรีดันออกมาจากห้องครัวพร้อมกับความ งง ตั่งแต่ตื่นมาไม่เคยมีอะไรที่ผมจะเข้าใจเลย=___= น่าภูมิใจนะฮะ
ตอนกินข้าวพี่จียงชวนผมคุยตลอดแล้วไอ่ซึงรีมันก็ขัดตลอดเหมือนกันครับ=___= ส่วนพี่แทยังกับพี่เท๊มเค้าไม่สนอะไรหรอกครับ ในหัวเค้าคงมีแต่เรื่อง ‘กิน’ เฮ่อ อนาจจริงๆ
“อ้า~อิ่มแปล้เลย^ [ ] ^”กร๊ากๆ วันนี้ผมกะซวกข้าวไปเยอะเลยทีเดียวเพราะเมื่อวานตอนเย็นผมจำได้ว่าผมไม่ได้กินอะไรเลย ท้องมันเลยร้องโครกคราก แน่นอน.. เมื่ออิ่มแล้วหนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดา ไปหาที่นอนเล่นดีกว่าวู้วๆ
“แดซอง .. มาล้างจานก่อนเด้=__= ทำลืมหรอฮะ!”เออว่ะ=_= ผมลืมซะสนิทเลย เอาวะล้างก่อนแล้วค่อยนอนก็ได้ ผมเดินคอตกเข้าไปในห้องครัว
“แล้วไอ่แพนด้ามันไปไหนซะล่ะ ??” พี่จียงเข้ามาถามผมขณะผมกำลังล้างจานอยู่ด้วยความเมามันส์ -.,- ความจริงผมซุยฮะผมล้างหยั่งกะคนชรา=___= เพราะผมง๊วงงง!!~
“ม่ายรู้~ อยู่ห้องมันแหละมั้ง-__-^”ตอนนี้หนังตาผมเริ่มจะมองไม่เห็นแล้วฮะ=__= เพราะว่าตาผมมันโต๊โต พอผมง่วงหนังตามันก็หย่อน ตอนนี้ผมคงเหมือนคนละเมอล้างจานเลยล่ะฮะ=___=
“อืมๆ ... แดซอง”พี่จียงเรียกผมแล้วจับคางของผมให้หันไปมองหน้าเค้า พี่เค้าทำรายเนี่ยคนยิ่งง่วงๆอยู่ วุ้ย=_=
“หืมม??”ผมใกล้จะสลบเต็มที ... ไมมันง่วงงี้วะ=___= เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะเนี่ย ง่วงนอนโว่ยยย~
“นายง่วงนอนหรอ”พี่จียงถามผม เอ้อสภาพแบบนี้ไม่ง่วงก็บ้าและ=___=
“ช่ายยย”ทำไมเสียงผมมันยานเหมือนคนแก่เลยวะ=___=
“งั้นไปนอนพักก่อนก็ได้=_= ดูสภาพถ้าให้นายล้างจานมีหวังบ้านนี้ไม่มีจานไว้ใช้แน่นอน”พี่จียงพูดพร้อมแบกผมไปนอนบนโซฟา โอ้ววขอบคุณพี่จียงหน้าจิ้งเหลนน^___^*
“ขอบคุณฮะ .. เอ่อพี่จียงฮะ รบกวนไรอีกนิดหน่อยได้มั้ยฮะ??”พี่จียงหันมามองหน้าผมงงๆ
“ช่วยเอาตุ๊กตาโดเรม่อนให้ผมหน่อยสิฮะ^____^”ผมพูดพร้อมยิ้มกว้างให้เค้า อ้อนหน่อยๆ
“เออออ”พี่จียงเดินบ่นงุบงิบๆเข้าไปในห้องนอนผมแล้วออกมาพร้อมกับตุ๊กตาโดเรม่อนตัวโปรด ^___^
“ขอบคุณมากฮะพี่จียงสุดหล่อ อิอิ”ผมกำลังรับตุ๊กตาโดเรม่อนมาจากมือแต่พี่เค้าชักกลับไปก่อน =_=
“นายต้องให้รางวัลฉันก่อน ^___,^”พี่จียงยิ้มกวนส้นใส่ผมพร้อมทำหน้าเจ้าเหล่
“ก็ได้ฮะ .. พี่อยากได้อะไร?”พี่จียงไม่ตอบเค้ารั่งท้ายทอยผมขึ้นไปแล้ว
ฟอดดดด~
อ๊ากกกก พี่เค้าหอมแก้มผมอีกแล้วว=___=
“ฮ้า~ชื่นใจ .. ^__^ ไปละบ๊ายบาย”T^T ว่อยยเครียด ช่างแม่งนอนดีกว่า ........
...................................................................................................................................................
G-DRAGON : Talk
หวัดดีฮะผมควอน จียง^__^ กร๊ากๆ ผมกำลังมีความสุขฮะ .. เพราะอะไรน่ะเหรอ?? ก็เพราะว่า .. ผมแกล้งไอ้แพนด้าสำเร็จไงล่ะฮะ ว๊ากก ฮะฮะฮ่า เมื่อกี้ผมแกล้งหอมแก้มไอ่โดเรม่อนมา ไม่ใช่เพราะผมชอบมันหรอกนะฮะ=__= แต่เพราะว่าผมเห็นไอแพนด้ามันยืนอยู่หลังเสา กิ๊บกิ้ว~^ [ ] ^ นึกว่าตูไม่เห็นรึงาย... กร๊ากๆ ควอนจียงมีฟามสุข ฮ่าๆบวก
“นี่ไอ่จี ...”
“อะราย^ [ ] ^~*”ผมหันไอหาไอแทยังแล้วทำหน้าบานใส่ เฮ่ย หน้าผมไม่ได้บานสักหน่อย ขี้ตู่จริงๆ=__=
“เป็นบ้าไรวะ เห็นนั่งยิ้มทั้งวัน =__=” -0- ตูเห็นนะเว่ยย ว่าเมิงแอบทำหน้าเอือมใส่กรู ไม่มีอะไรรอดสายตาจี ดราก้อนผู้ยิ่งใหญ่ได้หรอกฮะฮะฮ่า!!! -*-
“เป็นมนุษย์”
“-________________-^^^^^^^^”นี่คือสีหน้าของไอ้แทยังครับ=__=
“^ [ ] ^ | ^____^ | >M<”สีหน้าของผม ..
“นึกว่าเป็นจิ้งเหลน ...” เฮ่ยๆๆ ๆด้ยินนะโว่ยย=__= ไอ่เตี้ยตัวตัน
“เมิงกล้าว่ากรูเหรออ??”ผมชี้หน้ามันอย่างหาเรื่อง ควอน จียงผู้นี้ไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว วว
“เมื่อกี้เมิงเห็นกูด่าเมิงป่ะละ-__,-“ อ่าวไอ่นี่=__=บังอาจมากก บังอ๊าจ บังอาจ ด่าตูไม่พอยังทำหน้าประจวดใส่อีก อภัยให้ไม่ได้ซะแล้ว ววว
“ไอ่ เตี้ยตัวตัน!!! เมิงบังอาจมาก กกก ถึงมากที่สุด เย็นนี้อดข้าวเว่ยย แล้วห้ามย่องมากินด้วย ถ้าฉันเห็น ... แกเดธสมอเล่แน่!!!!” น่านๆ ได้ผลฮะ .. ไอแทยังทำหน้าเหมือนอมขี้ สมเว่ย บังอาจมาว่ากรุจิ้งเหลน=__= แต่ว่าหน้าผมเหมือนจริงๆเหรอ?? =___=......
ผมรีบวิ่งเข้าน้ำไปส่องกระจก ... แล้วพบกับ!! O___O กับ ... โอ้วว ก๊อชช คนไรวะแม่งหล่อจริงๆเลย กร๊ากๆ ไม่เห็นจะเหมือนจิ้งเหลนตรงไหน .. ไอแทยังนี่ขี้ตู่จริงๆ รู้งี้ให้อด1อาทิตย์ เลยดีกว่า-0-* ข้อหาตาต่ำ =_=
“จียง … นายเป็นไรมากป่ะ-___-^”เสียงของไอ่คิงคองเถื่อน แน่นอน มันคือ ไอ T.O.P เถื่อนสะท้านโลกัลย์!!!
“เป็นคนหล่อที่สุดในโลก~>__<”
“งั้นฉันก็หล่อที่สุดในจักวาลอ่ะดิ -__,-*”
“ไม่ ฉันเป็นคนหล่อครอบจักวาล ลลลล”
“เอาเห๊อะ! เอาเป็นว่าฉันหล่อกว่านายแล้วกัน”
“เฮ่ยยย ได้ไง ฉันหล่อ+เท่กว่านายตั่งเย๊อะ .. นายมันเถื่อนว่อยย!!”
“นายมันจิ้งเหลน..”
“อ๊ากกก นายเอาไรมาพูดด ฉันออกจะหล่อหน้าเหมือนเจ้าชายวิลเลี่ยม นาตาลีเห็นแล้วตกหลุมรักถวายหัวฉันเลยนะเว่ยย” ผมยังคงไม่ยอมแพ่ต่อไป=__=
“งั้นฉันก็หล่อเหมือนเจสซี่ ปารีสเห็นแล้วกรี๊ดกร๊าดหยั่งกะชะนีเจอผัว”
“ว่อยย ยังไงๆฉันก็หล่อกว่านายว่อยย-___-^^” กูหล่อกูมั่นใจ ใครจะทำไมกูไม่ส๊น เพราะกูหล่อ
“เบื่อจริงๆเลย ไม่หล่อแล้วไม่เจียมเนี่ย เฮ้อ ... คนหล่อขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวคนไม่หล่อแถวนี้จะยอมรับความจริงไม่ได้”แล้วไอเท๊มก็จากไป... เฮ้ยยย เมื่อกี้มันด่ากูไม่เจียมนี่หว่า=___= อย่าให้เจอ .. พ่อจะเอาน่องปาดหัวแตกเลย=__=
.............................................................................
.............................................................................
มาต่อแล้วๆ-0-*
...............................................................................
Sungri : Talk
ผมมีอะไรจะบอกฮะ... ผมจะบอกว่า ... ผมโมโหเว้ยยยย!!! อ๊ากกก ไอพี่จียงมันบังอาจมากก บังอาจมาหอมแก้มแดซอง!! ฮึ้มม~!! แต่เอ๊ะ.. ทำไมผมต้องโมโหด้วย ?? หรือว่า .... ผมขี้ไม่ออก ?? บ้าป่าวเมื่อเช้าผมก็ขี้ออกนี่หว่า-.,-* แล้วมันเป็นเพราะอะไรกัน!!~ T^T ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับทุกท่าน
[ซึงรีนางฟ้า : เพราะว่านายชอบแดซองยังไงละซึงรี .. ]
....ห๊ะ .. นี่ผมชอบแดซองจริงหรือนี่!? ….
[ซึงรีนางฟ้า: ใช่แล้วล่ะ นายก็ลองสังเกตดูสิ ตอนที่นายอยู่ใกล้แดซอง นายมีความสุขใช่มั้ย?? แต่พอเห็นคนอื่นเข้ามาใกล้ชิดกับแดซองนายกลับโมโหรู้สึกไม่พอใจ .. นั่นก็แสดงว่านายรักแดซองเข้าซะแล้วล่ะ]
....ห๊า นี่ผม ..OMO* ผมรักแดซอง!!!....แต่มันก็จริงนะ .. ผมรู้สึกหงุดหงิดที่พี่จียงเค้ามายุ่งกับแดซอง..นี่ผมชอบแดซองจริงๆหรอเนี่ย...
[ซึงรีปีศาจ:นายจะบ้าหรอฮะ!! แดซองเป็นผู้ชายน๊ะ!! นายจะชอบเค้าได้ยังไง!!]
…เออใช่! ผมก็เป็นผู้ชาย แดซองก็เป็นผู้ชาย ... ผมจะรักแดซองได้ยังไง! มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!!...
[ซึงรีนางฟ้า: ความรักมันไม่จำกัดเพศหรอกนะ ... นายไม่จำเป็นที่จะต้องไปสนใจเสียงนกเสียงกา นายลองฟังเสียงหัวใจของนายดูสิ ... แล้วนายจะรู้ว่าหัวใจของนายมันเรียกหาใคร ..]
...ก็ผมไม่รู้นี่ฮะ...
[ซึงรีนางฟ้า: เวลานายอยู่กับเค้าแล้วหัวใจเต้นแรง โลกทั้งโลกดูสดใส .. แสดงว่านายตกหลุมรักคน คนนั้นเข้าแล้วล่ะ..]
...นี่ผม .. รักแดซองจริงหรอเนี่ย ... เพราะทุกอย่างที่เค้าพูดมาตรงกับผมทุกอย่าง ... ไม่น้าผมเป็นเกย์หรอเนี่ยยยT^T ผมแมนนะฮะ! ผมแม๊นนนน-0-*
[ซึงรีปีศาจ: บ้ารึเปล่า .. ความรักมันต้องอยู่กับชายและหญิงสิ! หรือว่านายจะเป็นพวกผิดเพศฮะ!]
...ไม่รู้ละ ... ผมตัดสินใจแล้วว่า จะทำตามเสียงหัวใจของตัวเอง(อีซึงแอบน้ำเน่า)...
แดซอง!! ฉันจะเอาความรักไปให้นายแล้ววว=____________=^^^(พอเถอะซึงรี-*-)
“ซึงรี...ฉันเห็นนายทำหน้าเหมือนคนโรคจิตเลยจะถามว่า ... ต้องการยาดับประสาทมั้ย??-___-^^” ขอบคุณในความหวังดีนะฮะพี่เท๊ม=____= แต่ ... หน้าผมมันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอฮะ -*-
“เอ่อ ... ไม่เป็นไรฮะ แฮะๆ ว่าแต่พี่เห็นแดซองมั้ยฮะ ??”
“อ๋อ .. มันนอนอือยู่บนโซฟาอ่ะ”
“ขอบคุณฮะ^____^”
“ไม่เป็นราย .. แต่ขอค่าตอบแทนเป็นกล้วย1หวีนะ ขอบใจเบบี๊” ว่าแล้วพี่เค้าก็หลุดหายไปอย่างรวดเร็ว -0-* ตกลงพี่เป็นคิงคองหรือปลาไหลกันแน่ฮะ-0-* หรือว่า!! ... พี่เค้าเป็นคิงคองเทอร์โบว์เรนเจอร์!! พอเถอะครับ-0-*ปลงตัวเองจริงๆ
แล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่พี่เท๊มบอกมา ... คราวนี้ต้องเอาดอกเบิ้ยหน่อยแหละ=__= ไม่ได้มาฟรีนะเว่ย.. รู้งี้ไม่ถามหรอก=___= ผมเดินไปตรงโซฟาแล้วพบกับแดซองกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ.. เอ่อนะ ให้ตื่นก่อนแล้วค่อย ...................
ทำตามเสียงหัวใจของผม 555555555555 + -0-*
รู้สึกผมจะเริ่มน้ำเน่า-0-* เอาเถอะผมอุ้มแดซองเข้าไปในห้องแล้วห่มผ้าให้ แล้วนอนลงข้างๆ กร๊ากๆถือโอกาสนอนกอดโดเรม่อนซะเลย^________^ มีความสุขฮะ กร๊ากๆ แล้วถึงเวลาพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เทเลทับบี้บอกลา เฮ้ยย! ไม่ใช่ฮะ -0-* แล้วสักพักผมก็เคลิ้มหลับไป...
.............................................................................................................................
“อืม....” หือ?? ... นี่ผมหลับไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ยย -0-* โอ้วว บ่าย4แล้วหรอเนี่ย =___= อืม... บ่าย4ห๊า~!!บ่าย4เรอะ!!! โอ้วจอร์จ อดดูรายการแพนด้าน่ารู้เลย=___= เครียด!? เอาเหอะ แต่...โดเรม่อนน่าสนใจกว่า-0-*ใช่มั้ยฮะกร๊ากๆๆๆ
“แดซอง... นี่แดซอง!!”ผมพยายามปลูกแดซอง ... แต่ก็รู้อยู่แก่จิตนะฮะ ว่ามันยาก!! -________-
“แดซองถ้านายไม่ตื่นฉันจะจูบนายนะ!!! ...”ผมพูดจริงทำจริงนะเออ!!!
“ฉันจะนับ1ถึง10นะ!! ถ้าไม่ตื่นฉันจูบ!!”ไร้ซึ่งวี่แวว - -*
“...1..!!”ไร้ซึ่งวี่แวว
“…2…!!”ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
“…3…!!”ขยับตัวหน่อยๆ
“...4...!!”กลับมาไร้วี่แวว=___=
“ 5 ” สลบเหมือบ!! -*-
“ 6 ” ครางนิดหน่อย
“ 7 ”ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“ 8 ”ทำหน้าปวดขี้-0-*
“ 9 ”ไร้ซึ่งวี่แวว
“นายจะตื่นไม่ตื่น!! ถ้าฉันนับ10 นายโดนแน่!!”
“ฉันจะนับละนะ!!” ม๊านนนก็ยังไม่ตื่น สงสัยอยากให้ผมจูบจริงๆ ได้!! ขอมาซึงจัดให้~!!
“ 10!! ไม่ตื่นใช่มั้ย?? ” ผมประกบปากแดซองอย่างรวดเร็ว และส่งลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากอย่างกระหาย
“อื้อ ..~” เสียงครางอย่างขัดใจของคนด้านที่ยังไม่รู้ตัว... แต่ก็ต้องลืมตาโพรงด้วยความตกใจ-0-* ผมถอมปากออกมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แดซอง
“น นาย .. ทำอะไรฉัน!! แฮกๆ” กร๊าก ผมไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย... ^_______^
“ก็จูบไง ~ มันช่วยไม่ได้ก็ฉันบอกนายแล้วว่าถ้านับ1-10ไม่ตื่นฉันจะจูบนาย .. ถือว่าฉันเตือนนายแล้วนะฮึๆ”
“ก็...ฉันนึกว่านายพูดเล่น .. แต่นายก็ไม่น่าจะทำจริงๆนี่นา!!!>M<*”
“ทำไมฉันจะทำกับคนที่ฉัน รัก ไม่ได้ฮึ!”
“ว ว่าอะไรนะ!! นาย รักฉันงั้นหรอ!!!”สีหน้าของแดซองตอนนี้ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้>_< แก้มแดงๆนั่นน่าหอมซัก10ฟอดก็ยังไม่พอ อ๊ากกก
“อือหึ^__^ นายจะว่าอะไรฉันไม่สนแต่ฉันจะทำให้นายมาเป็นของฉันคนเดียวไม่ว่าอะไรทั้งนั้น” นายต้องรับฉันคนเดียวด้วย ปกติผมไปดูพวกแฟนคลับเค้าจิ้นกันนะฮะ ... เค้าก็จะเอาผมเคะตลอดเลยฮะ-__-^^ เช่นจีริ เทมซึง ให้ตาย... ผมจะบอกอะไรนะฮะว่า ... อย่างผมน่ะรุกอย่างเดียวกร๊ากๆ -0-*
....แต่แดซองนายอย่าหวังว่าจะหนีฉันพ้น ฉันไม่มีวันปล่อยนายไปแน่! ฮึฮึ....
END
โปรดสังเกตสายตาซึงรีรูปด้านล่าง ... ซึงรีมองไรจ๊ะกร๊าก
กร๊าก จบแบบซื่อๆ-0-*
ฟิคเรื่องต่อไปแปลกกว่าเน้อีก..
พดีไปเจอรูปให้จิ้นเยอะ-0-*
นั่นก็คือ...
เทมแด นั่นเองง!!!
อีกไม่นานเกินรอ-0-*เทมแดจะมา5555
ความคิดเห็น