คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ohh My love ~ .....??XDaesung Part1
Ohh My love ~ .....??XDaesung Part1
หวัดดีฮะ..ทุกท่านผมคือซึงรี .. แห่งBigBang ฮะ ^______^ หรือที่ บางคนเรียกผมว่า มักเน ซึงฮยอน..หรือว่าแพนด้า-__- โห้ยย เรียกมาได้ไงหน้าตาผมไม่เห็นจะเหมือนแพนด้าสักกะหน่อย -__-^
ผมออกจะหล่อชิมิฮะ .. อ๊ะๆๆ หล่อใช่มั้ยล่า กร๊ากๆๆๆ เฮ้อ .. เครียดฮะเกิดมาหล่อ ทำได้ไงเนี่ย ..??
(พอเถอะซึงอย่าให้เค้าเห็นธาตุแท้)
“...เฮ่ย ไอ่ซึงบ้าป่ะนั่งยิ้มอยู่คนเดียว .. เริ่มไม่ไหวตามไอแดซองไปแล้วนะ=_=^” เสียงเทศเหมือนพระสวดนั้นมาคนที่ไม่ใกล้ไม่ไกล นายควอนจียงกระรอกแทะ ขี้บ่นเหมือนคนแก่ไร้สติ .. ความจริงก็คล้ายๆนะผมเลยแกล้งทำเมินไม่สนใจ กร๊ากๆ ความจริงแล้วพี่เค้าต้องอิจฉาความหล่อผมแน่ๆเลยฮะ ถึงได้ชอบด่าผมแบบนี้ทุกวัน หวังให้หน้าผมมีตีนกาขึ้นละซี่ ... ฮ่าๆ ฝันไปเถ๊อะ !! คนมันหล่อแล้วหล่อเลยเว่ยย ยยย
“เว้ยๆๆ ... ไอ้แพนด้าทำเมินเหรอฮะ!! แกกล้าเมิน G-DRAGON ผู้ยิ่งใหญ่ได้ยังไงฮะ!! เพราะเหตุผลที่แกเมินฉัน ต้องโดนทำโทษ!! โดยการล้างจานแทนไอ้โดเรม่อน 1 อาทิตย์!! เกทมั้ยๆ” ดู๊ดูสิฮะ พอผมทำเมินพี่แกเล่นซะเหมือนผมเอามูลไปปาหน้าเค้าซะอย่างนั้น ... แต่ผมไม่กล้าขัดหรอกนะฮะ.. ไม่ใช่เพราะผมกลัวหรอกนะ!! แต่ว่าเป็นเพราะ... เอิ่ม ... เพราะผมต้องทำตัวเป็นน้องเล็กที่ดีฮะ=__=
“คร้าบบบ~ … ท่านควอนจียง ... กะรอกแทะ”โฮ่ๆๆ เค้าไม่ได้ยินที่ผมพูดประโยคหลังหรอกฮะเพราะผมพูดในใจฮ่าๆๆ สะใจ!!(ตรงไหน?)
“ท่านจียงคร้าบบ แล้วท่านจะให้แดซองมันทำอะไรล่ะคร้าบบ ก็ผมแย่งงานมันหมดนี่นา” ผมทำสายตาปิ้งๆใส่พี่จียง ..
“...เออเนอะ! งั้นฉันให้แดซองไปช่วยนายทำก็แล้วกัน ... แต่ว่า!!! พวกนายต้องทำกับข้าวให้ฉันกินด้วย OK” ตอนแรกก็เหมือนจะใจดีนะฮะ=___= แต่ตอนหลังนี่สิ! ... พี่คร้าบบ บบ ทำไมไม่ให้ผมเป็นทาสพี่ไปเลยล่ะคร้าบบ ท่านควอนจียง ..~
“คร้าบๆ งั้นผมไปซื้อวัตถุดิบก่อนนะครับ! โชคดีมีชัยนะครับ” จี จิ้งเหลนแมนช่างเหมือนคนแก่เข้าทุกวัน ..เฮ่อ คนหล่อเซงครับ =__=
แล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น .. เพื่อหาคนที่จะไปซื้อของกับผม .. ความจริงผมหาคนช่วยแบกของต่างหากอ่าครับ=_= เมื่อผมเปิดประตูเข้าไปก็พบกับ .... โดเรม่อนนอนอืดตายอยู่บนโซฟาโดยนอนกอดตุ๊กตาโดเรม่อนแสนน่าชัง .. ฮ่าๆผมเจอเหยื่อแล้วครับท่าน นนน
“นี่ .. แดซอง .. นี่ๆๆ”ผมเอานิ้วจิ้มแก้มมันเพื่อพยายามทำให้มันฟื้นคืนชีพขึ้นมา แต่ผมเพิ่งรู้นะฮะ ... ว่า ...โดเรม่อนก็แก้มนิ่มกับเค้าด้วย=______=
“อืม ... พี่จียงอย่าแกล้งผมสิฮะ .. อืมงืมงำๆ” เหอๆ โดเรม่อนละเมอได้ด้วยละครับ =____=^^ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่า ... ว่า มัน ... น่ารัก เฮ้ย! นี่ผมคิดไรเนี่ย
ผมพยายามสะกิดเรียกมันก็แล้ว ตะโกนใส่หูก็แล้ว ม๊านน ก็ยังไม่ตื่น .. สงสัยต้องใช้ไม้ตายซะแล้วฮะ ผมลุกขึ้นแล้วคร่อมตัวของแดซอง แล้วก็ ... จั๊กจี้ไอ้โดเรม่อนบ้าจี้ตัวนี้
“อ๊ะ ... ฮ่าๆๆๆๆ ซึงฮ่าๆๆๆ รี ฮ่าๆๆๆ หยุดนะฮ่าๆๆๆ”ได้ผลฮะ ... เจ้าโดเรม่อนสะดุ้งตื่นแล้วมาชักดิ้นชักงอ ฮ่าๆทำไมแกล้งโดเรม่อนแล้วมีความสุขงี้นะ
“ไม่หยุ๊ดด .. แกล้งนายแล้วมีความสุขฉันไม่หยุดง่ายๆหรอก ..”ผมยังคงจั๊กจี้ต่อไป .. เพื่อความหรรษาฮะ^____^
“ฮ่าๆๆๆๆ พอ ฮ่าๆๆๆ พอได้ แล้ว ฮ่าๆๆๆ อ๊ะ!” เอ่อ ... เพราะจมูกของผมชนกับจมูกของแดซองจึงทำให้ผมชะงักไป เพราะความตกใจ แต่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าแดซองใกล้ๆครั้งแรก ... ผมว่า ... เค้า... น่ารักดีนะ ..
“นี่ ... แดอ๊ะ ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะ เชิญตามสบาย ฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครว่าพวกนายเป็นแฟนกันแล้ว เอ่อโชคดีนะ” โอ้วว .. ไม่นะ! บรรลัย! .. พี่เท๊มมาเห็นภาพผมกับแดซองเมื่อกี้ !! ตายย
“เอ่อนี่ .. ซึงรี .. ช่วยเอ่อลุกไปก่อนได้มั้ย?? ” แดซองทำให้ผมรู้ตัวว่าตอนนี้กำลังคร่อมแดซองอยู่ ผมรีบเด้งตัวออกมาอย่างรวดเร็ว ... ชีวิตผมมันจบตั่งแต่พี่เท๊มเดินเข้ามาแล้วล่ะครับ เฮ่อ .... ซวย!
“อื้อ ขอโทษนะแดซอง .. ” ผมหันไปขอโทษแดซอง .. เฮ่อ .. เครียดว่อย ยย เอาเถอะปัญหานี้ค่อยแก้แต่ตอนนี้ผมไปซื้อของก่อนที่จะตายคาตีนของจิ้งเหลนแมน
“อ่า .. ไม่เป็นไร ว่าแต่นายมาปลุกฉันทำไมหรอ ??”ไอโดเรม่อนพูดพร้อมทำตาแป๋วใส่ผม
“ก็เอ่อ ... ไปซื้อของกับฉันหน่อยสิ” ผมเบนหลบสายตานั่น .. เพราะเอ่อ .. ก็ผมพอใจอ่ะใครจะทำไม=_=
“อ่าๆ ก็ได้กำลังอยากได้คอเล๊กชั่นโดเรม่อนชุดใหม่อยู่พอดี” แดซองพูดพร้อมยิ้มตาหยี่แล้วเดินจูงมือผมออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
“นี่ .. แดซองนายรู้มั้ย .. ว่าพี่จียงเค้าลงโทษให้ฉันมาช่วยนายล้างจานแถมต้องทำกับข้าวให้เค้ากินอีกอ่า ฉันละเซ็งจริงๆ เฮ้อ” ผมบ่นๆให้แดซองฟังยังไงๆก็ขอระบายหน่อยแล้วกัน
“เอาน่า .. อย่าไปถือสาพี่เค้าเลยคนแก่ก็อย่างนี้แหละ”แดซองพูดพร้อมตบบ่าผมแล้วยิ้มให้ ... ไม่รู้ว่าผมใจเต้นกับรอยยิ้มนั้นตั่งแต่เมื่อไหร่ ...
“อื้อ ... ขอบใจนะแดซอง” ผมตอบแล้วยิ้มให้กับแดซอง
ผมเดินซื้อของกับแดซองอย่างอารมณ์ดี ... เพราะรอยยิ้มของเค้าทำให้ผมสบายใจขึ้นมามากมายเลยทีเดียว
“นี่ๆ .. ซึงรีโดเรม่อนตัวนี้น่ารักมั้ย ^__^”แดซองจูงผมเข้ามาในร้ายขายตุ๊กตาต่างๆ ในร้านมีแต่เด็กๆทั้งนั้นคงมีผมกับแดซองที่อายุมากสุดละมั้งถ้าไม่นับคนขายนะ
“อ่า ... อืม น่ารักแต่นายน่ารักกว่านะ...” เฮ่ยย .. ผมรีบเอามือมาตะครุบปากของตัวเองเอาไว้ .. นี่ผมพูดไรออกไปวะเนี่ย ยย แดซองต้องหาว่าผมบ้า วิปริตผิดเพศแน่ๆเลย=__=
“หา ?? เอ่อ .. กะ ก๊อตซิลล่าน่ารักดีเน๊อะ!!” โอ๊ะ.. ผิดคาดฮะ แดซองกลับเขินแทน ตอนเขินก็น่ารักนะเนี่ย เฮ่ย ยยยผมแม๊นน!! ไม่มีทาง ผมต้องไม่ได้รักแดซองแน่ๆ อ๊ากไม่ๆ โผ๊ม มม ไม่ได้ชอบแดซองง
“ซึงรี!!!!” ห๊ะ ห๊า ใครเรียกผ๊ม มม อ่อ แดซองน่ะเองว่าแต่ จะตะโกนทำไม?? ..
“ตะโกนไม - -*”ผมหันไปถามแล้วทำหน้ากวนตีนใส่แดซองเพื่อความแมน ผมไม่แต๋วหรอกเฮ่ย ยย
“ก็ฉันเรียกนายแล้งนายไม่หันนี่นา .. กลับกันเหอะ ใกล้มืดแล้วสงสัยหิวกันไส้ปริ้นแล้วมั้ง”แดซองพูดพร้อมจูงมือผมไป เอิ่มจะผิดมั้ยที่ผมจะบอกว่า .. มือแดซองนิ่ม ..?? อ๊ากก ผมต้องแมนสิ ฮ่าๆ ผมมันแมน!!(แกบ้าไปแล้ว-*-)
“กลับมาแล้วคร้าบบ บ~”ทันทีที่ถึงบ้านผมก็พบกับพี่ๆทั้ง 3 กำลังยืนกันหน้าสลอน แล้วทำสายตาที่ผมไม่เข้าใจ .. ตรงมายังมือที่ผมจับกับแดซองอยู่
“พวกนายสองคน .... คบกันแล้วทำไมไม่บอกพวกพี่บ้างล่ะ??” โอ้วว แม่เจ้าคำถามแรกที่มาจากปากของท่านจีจิ้งเหลนช่างแทงใจคนแมนอย่างผมเสียเหลือเกินT^T
“เอ่อ ... /ช่ายๆ ... ฉันจะได้สละห้องให้นายได้นอนกับแดซองตั่งแต่แรก .. จะได้ไม่ต้องไปทำอะไรกันโจ่งแจ้งขนาดนั้น .. คราวนี้จะได้ไม่มีอุปสรรคไง” ท่านพี่แทยังฮะ... โปรดฟังผมพูดก่อนได้ม๊ายยย
“ช่ายๆ ... คราวนี้พวกนายก็ไม่ต้องทำอะไรปิดๆกันแล้วล่ะจะได้สบายใจ”T^T อนาจ.. ชีวิตของผมมัน
อนาจมากเลยฮะ .. ไม่มีใครฟังผมเลยย แล้วเจ้าโดเรม่อนมันไม่คิดจะช่วยผมบ้างรึไงนะ
“คร่อก... ฟี้~” โอ้วว - -* ผมเกทละฮะ ขนาดเกิดเรื่องขนาดนี้มันยังหลับได้เลยฮะ .. ไม่พอนะฮะมันยืนพิงไหล่ของผมหลับด้วย=__= ... ผมรู้สึกถึงสายตา3คู่ที่จ้องมองมายังผม เว่ย... เอาเข้าไป .. กรูแมนว่อยยทำไมไม่มีใครเข้าใจผมบ้างเลยT___________T
“อ่า ... งั้นวันนี้นายไม่ต้องทำกับข้าวกับล้างจานก็ได้นะซึงรี .. พาแดซองไปนอนเถอะ ... แล้วดูแลมันดีๆด้วยนะ มันยิ่งไร้เดียงสาอยู่”พี่จียงพูดพร้อมกับดึงของในมือของผมไปแล้วตบบ่าผมอย่างให้กำลังใจ ...มันจะดีมากถ้าพี่เปลี่ยนจากการให้กำลังใจมาเป็นการฟัง!! ว่อยย ซึงรีอยากบ้าฮะ~!!
“อ่าว .. นี่ตุ๊กตาแดซองสินะ เอาไปด้วยละกัน ไปละโชคดีนะ^__^”แล้วทุกอย่างก็พังลงพร้อมกับร่างของพี่ๆที่จากไป....ว่อย ยยยยย ผมแมนนนนนน
“แดซอง ... นี่แดซอง...แดซองโว่ย ยย”ฮึ้ยย ไอ้โดเรม่อนขี้เซา ช่วยไม่ได้ผมจึงต้องอุ้มแดซองแล้วเดินเข้าห้องของมันอย่างจำใจ ... พรุ่งนี้ผมคงต้องย้ายสำภาระมาอยู่ห้องนี้อย่างถาวรเป็นแน่=__= เป็นเพราะไอพี่ๆทั้ง3ที่ไม่มีหูนั่นเอง- -*
ผมเดินเข้าห้องแล้ววางร่างแดซองลงบนเตียงพร้อมกับยัดตุ๊กตาโดเรม่อนให้ด้วยแล้วห่มผ้าให้ แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนข้างๆกับแดซอง เฮ่อ .. ในความซวยมันก็มีความดีเหมือนกันแฮะเพราะวันนี้ผมไม่ต้องทำกับข้าวแล้วก็ล้างจานด้วย วูปปี้~ กร๊ากๆ คนมันหล่อก็งี้แหละฮะ=__=
“อืม .... พี่จียงหน้าจิ้งเหลน .. ” บ๊ะ .. ไอแดซองมันละเมอถึงพี่จียงตลอดเลย .. ทำไมวะ?? .. ทำไมผมถึงต้องรู้สึกอิจฉาด้วย?? ... ไม่ๆๆ ผมแมนนนน ผมแมนนใช่มั้ยฮะ=___=
“อืม ... ซึงรีหน้าแพนด้า...”เฮ่ย .. ผมได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย .. วู้วแดซองละเมอถึงผมด้วย .. เฮ่ยแล้วผมจะดีใจทำไมวะ=_= ช่างแม่งนอนดีว่าคร่อก ...(หลับง่ายดีจริงๆ-*-)
.......................................................
...............................
วันรุ่งขึ้น
“เฮ้...ซึงรีแดซองตื่นได้แล้ว~!!!” .. ใครวะมาปลุกตอนคนกำลังนอนอย่างมีความสุข .. หมอนข้างผมก็
นุ่มนิ่มแถมหอมอีกด้วย แล้วผมก็กอดหมอนข้างแน่นขึ้นอีก
“เฮ่ย...อย่ามาสวีทกันให้เห็นได้มั้ยวะ .. รีบๆลุกเลย” โอ้ยยยไรวะสวีทอะไร . . แค่นอนกอดหมอนข้างมันสวีทตรงไหน .. แล้วผมก็ลืมตาขึ้นมาพบกัน ...
“เฮ้ยย! ..”ผมกำลังกอดแดซองอยู่ฮะ=__=ม่ายยย ดับแล้วดับอีก .. ชีวิตผม ที่ดับก็เพราะว่าพี่จียงเข้ามาเห็นผมกอดแดซองพอดีน่ะเส่ -_______-^
“เออรู้แล้วว่ารักกัน ... แต่อย่ามาพลอดให้เห็นได้มั้ยวะเลี่ยน..” พี่จียงพูดพร้อมหยิกแก้มแดซองเพื่อเรียกให้มันตื่น
“อืมม ... อ๋า..โดเรม่อนตัวโต ช้านจับแกได้แล้วว”เอ่อ เพราะความละเมอทำให้แดซองกอดเอวของจียงแล้วดึงลงมานอนข้างๆแทนที่ผม
“เฮ้ยย !! แดซองงตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!” เหมือนพี่จียงเค้าคิดอะไรบางอย่างออก แล้วกิริยาของพี่เค้าก็เปลี่ยนไปจากมือที่เคยผลักกลับเลื้อยเข้าไปกอดเอวของแดซองแทน
“อ่าแดซอง .. ฉันเพิ่งรู้นะว่านายเอวคอดแล้วก็บางด้วยฮึๆ”=___=อ๊ากกพี่เค้ากำลังทำผมสติแตก .. ทำไมผมถึงโมโหขนาดนี้ก็ไม่รู้ แล้วสติผมก็ขาดผึ่งเมื่อเห็นจียงหอมแก้มของแดซอง
“อ่า .. แก้มนายนิ่มแล้วก็หอมมากเลยนะแดซอง ฟอด~ฟอด~”ไม่พอครับ .. พี่แกเล่นหอมทั้งซ้ายทั้งขวาอ๊ากกกอิจฉาว่อย ยยย
“อ๊ะ!... พี่จียงทำอะไรผมเนี่ย”แดซองตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือแล้วเอามือจับแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง
“หอมแก้มไง^___^นายตื่นก็ดีแล้วฉันไปก่อนนะ รีบๆลงมากินข้าวล่ะโดเรม่อนน้อยของพี่ฮ่าๆๆ”แล้วจียงก็ทิ้งระเบิดไว้ข้างหลัง=_________=
“พี่จียงเป็นอะไรของเค้า ... นี่ซึงรี..” โอ้ยยย อิจฉาฮะ... ผมควรทำไงให้หายอิจฉาดี?? ... ก็..ทำแบบที่พี่จียงทำยังไงล่ะฮะหึๆๆ แต่ผมจะทำมากกว่านั้นแน่นอน กร๊ากๆๆ เครียมใจไว้เหอะไอโดเรม่อนแสนน่ารัก
..........................................
…………………………………..Tobecon………………………………
ความคิดเห็น