คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 เตือนครั้งที่ 1
ตอนที่ 4
“คริสเดินไป ไม่ได้สนใจผู้คนเหล่านั้นเมื่อเรียนเสร็จ เค้าก้อตรงไป หาชานยอลทันที”
“แต่ไปถึง คริสชะงัก เมื่อเห็นภาพตรงหน้า แล้วก้อเริ่มเดือด ขึ้นมา”
.
..
...
................
.............................................
_______ทางด้านชานยอล_____
“เลิกเรียนแล้วกลับบ้านกัน”เสียงของแบคอยอนเอ่ยขึ้นเมื่อมารับชานยอลที่คณะ ตอนนี้ทุกคนก้อต่างออกจากไปหมดแล้ว เหลือแต่ แบคฮยอน กับ ชานยอล
“แบค ต่อไปนี้เค้ากลับบ้านกับแบคไม่ได้แล้วนะ เค้าต้องไปอยู่ที่บ้านเจ้านายอ่า ~~”
“อ้าว งั้นแบคก้อต้องกับบ้านคนเดียวนะซิ” แบคพูดอย่างน้อยใจ แล้วก้อทำแก้มพองลมใส่ ^^
“ไม่งอลนะตัวเอง นะหายงอลนะ” แล้วก้อส่งนิ้วก้อยไปให้ แบคฮยอน ทำจาปริบๆๆ
“ก้อได้...........ชานยอล ก้มมาหน่อยสิ”
“มีอะไรหรอ” เสร็จแล้วชานยอลก้อก้มหน้าลงไป แล้วแบคฮยอนก้อยื่นหน้าเข้าไป แล้วก้อหอมแก้ม ชานยอลอย่างรวดเร็ว แล้วก้อพูดว่า “แบคฮยอนรักชานยอลนะ” แบคพูดจบ ชานยอลก้อยื่นแก้ม เข้าไปหอมแก้ม แบคฮยอนอย่างนุ่มนวล และเอ่ยว่า ชานยอลก้อรัก แบคฮยอนนะ” แล้วก้อยื่นมือไปบีมจมูกแบคยอนน้อยๆอย่างหมันเขี้ยว
ในระหว่างที่คนสองคนกำลังมีความสุขกัน หารู้ไม่ว่าบุคคลที่ 3 กำลังดิ้นพล่านร้อนรุ่ม เหตุการณ์ทุกอย่าง อยู่ในสายตา คริส อู๋ อี ฟาน และ ถ้อยคำที่เชือดเฉือน ก้อนเนื้อข้างซ้ายของคริส “ ชานยอลรักก้อรักแบคฮยอนนะ”
ชานยอลกับแบคฮยอนก้อแยกย้ายกันไปคริสจึงเดินมาแล้วก้อลากชานยอลขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย นี่ !! คุณ คริส คุณจะลาก ผะ ผม ทำไม ผมเจ็บนะ !!!! “ ชานยอลพยามต้านแรงของคริส แต่เหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับเขาเลยสักนิด
“นี่ !!! เงียบ แล้ว ตาม มาขึ้นรถ” คริสปิดประตูรถอย่างแรง ก่อนจะวิ่งไป ฝั่งคนขับแล้วรสสปอร์ตคัน รู้ก้อเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
“คุณคริส คุณขับดีๆ หน่อยได้มั๊ย ผมยังต้องมีชีวิตไปดูแลพ่อแม่นะครับ “ ชานยอลพูดไป แต่เหมือนคนข้างเขาจะไม่รับรู้อะไรเลย
คฤหาสน์ตระกูล อู๋ อี้ฟาน
คริสก้อลากชานยอลออกจากรถ ไม่สนว่าคนที่ถูกลากจะเจ็บหรือไม่ จะแหกปากขนาดไหน เพราะโทสะควบคุมจนไม่สนอะไร
“คุณคริส ปะ ปล่อยผม ผมเจ็บ !!!!” พูดไปก้อเปลืองน้ำลายเปล่า เพราะคริสไม่สนใจอะไร ลากชานยอลจนไปถึงห้องรับแขก ถึงโซฟาก้อ พลักชานยอลลงไป บนโซฟาทันที แล้วตดยังไม่ทันหายเหม็น(?)
คริสก้อลงไปประกบจูบกับผู้ที่อยู่ใต้ล่างทันที สอดแทรกลิ้นเข้าไป มือข้างหนึ่งกดท้ายทอยของคนตรงหน้าเอาไว้ ชานยอลที่ไม่ได้ทันตั้งตัว ก้อพยามทุบตี เพราะการที่ถูกเหวี่ยงลงไปกระแทงกับโซฟาจึงทำให้จุกจนแทบมีแรง
แรงอันน้อยนิดไม่สามรถทำอะไรคริสได้ แล้วคริสถอนจูบ แล้วมองไปที่ชานยอล ที่หอบหายใจ เอาอากาศเข้าสู่ปอด
“ถ้าไม่อยากโดนแบบนี้อีก อย่ายุ่งกับ ผู้ชายคนนั้นอีก!!!!!!” น้ำเสียงที่ดุดันของคริส ทำให้ชานยอลเกิดอาการกลัว
“ตะ แต่ทำไม ผะ ผมจะยุ่งไม่ได้ คะเค้า เป็นแฟนผม..........”
“ไม่ได้ อย่าลืมสิ ว่าชั้นเป็นเจ้านายเธอ เธอต้องฟังคำสั่งชั้นเลืกยุ่งกับเด็กคนนั้นซะ เวลาอยู่ที่มหาลัย นายต้องมาหาชั้น เวลาที่ไม่มีเรียน เข้าใจมั๊ย ถ้าไม่อยากให้พ่อแม่นายเดือดร้อน ทำตัวดี เชื่อฟังฉันซะ !!!!!” พูดจบคริสก้อเดินออกไปทิ้งให้ชานยอลงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นชานยอลก้อไปเอาของแล้วก้อไปที่ห้องพัก คนใช้ที่อยู่หลังบ้านเก็บของทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วก้อ ไปหาแม่บ้าน
“สวัสดีครับป้า คือผม ชื่อชานยอลเป็นคนรับใช้ใหม่ของที่นี้ครับ” ชานยอลทักทายด้วยกริยาที่นอบน้อม
“อ่อ สวัสดีจ้า ป้าชื่อ ป้าน้อยนะ เป็นแม่บ้านที่นี้”หญิงวัยกลางคนตอบโดยยิ้มแย้ม
“ครับ แล้วผมต้องทำอะไรบ้างละครับ”
“งั้นช่วยป้าทำอาหารก่อนแล้วกัน ทำเป็นใช้มั๊ย”
“ครับ พอจะทำ ครับ” จากนั้นก้อเริ่มทำอาหารเย็นกันจนเสร็จ ก็ช่วยจัดอาหารขึ้นโต๊ะ มีอาหารอยู่มากมายแต่ผู้ที่รับประทานมันกับมี คริส คนเดียว เมื่อจัดแจงทุกอย่างเสร็จชานยอลกำลังจะเดินเข้าไปในครัว
“นี่นาย ! เอาของไปเก็บแล้วมาทานเป็นเพื่อนชั้นซะ” ชานยอลที่กำลังเดินเข้าไปในครัวแต่ก้อตกชะงักเพราะคำเอ่ยชวนจากร่างสูง
“อ่ะ เอ่อ.......ไม่เป็นหรอกครับ เดี๊ยวผมไปกินกับป้าน้อยก้อได้ อีกอย่างผมยังไม่ค่อยหิวะครับ”
โครก คราก~~ เจ้าท้องไม่รักดี หึ้ย !!! หน้าแตกหมอไม่รับย็บเลยไอยอล เอ้ย ชานยอลบ่นเจ้าทองไม่รักดีของตัวเองในใจอย่างหงุดหงิด
“หึ ๆ คริสหัวเราในลำคอ ก่อนจะพูดต่อไป ฉันบอกให้มานั่งกินด้วกันอย่าให้ฉันพูดซ้ำ”
“เอ่อ ครับ ๆ” ชานยอลไปเก็บของแล้วก้อมานั่งทานที่โต๊ะ อย่างเกร็งๆ ชานยอลยังกังวลกับเหตุการณ์ครั้งนั้นจึงทำให้เลี่ยงที่จะเจอกับคริส
“พรุ่งนี้ นายไปมหา’ลัยพร้อม ฉันนะ ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แล้วเรื่องที่ฉันบอกนะเข้าใจมั้ย”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ จะได้มาเก็บอาหาร” ชานยอลเลี่ยงที่จะไม่ตอบแล้ว รีบที่ครัว
กลางคืน
ชานยอลกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ พรุ่งนี้เขาจะทำอย่างไร คริสจะให้เขาอยุ่ด้วยตลอดถ้าไม่มีเรียนแสดงว่า พักเที่ยง เลิกเรียนต่างๆอ่ะดิโอ แล้วแบคฮยอน อีกล่ะ โอ๊ย !!!!! อียอลจะบ้าตาย
โทรหาแม่ดีกว่า “ฮัลโหลครับแม่ ทำอะไรอยุ่ พ่อเป็นยังไงบ้างฮ้ะ”
“ฮัลโหลจ้า แม่ก้อกำลังจะนอนแล้วแหละจ้า พ่อนะอาการดีขึ้นบ้างแล้วแหละตอนนี้หลับไปแล้ว เป็นยังไงบ้างทำงานหนัก~หรือป่าวลูก”
“ไม่เลยฮะแม่ สบายๆอยู่แล้วครับ”
“จ้า พักผ่อนเยอะๆนะลูก”
“ครับแม่ ราตรีสวัสดิ์นะครับ” วางสายเสร็จชานยอลก้อทิ้งตัวนอนอย่างเหนื่อยล้า
เข้าวันใหม่
คริสและชานยอลต่างก้อทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ และทานอาหารเรียบร้อย
มหา’ลัย
“ชานยอลวันนี้มีเรียนคาบเช้าอย่างเดียวใช่มั๊ย มาหาฉันที่ คณะก่อนเข้าใจมั๊ยแล้วค่อยไปกินข้าวพร้อมกัน”
“เข้าใจแล้วครับ คุณคริส” แล้วทั้งสองก้อแยกย้ายกันไป
โต๊ะในโรงอาหาร
“นี่ ชานยอลเป็นอะมากหรือป่าว น่าเครียดๆ”
“เอ่อ พี่ลู่ฮ้ะ ผมไปกินข้าวกลางวันด้วยไม่ได้ พี่ทานกับแบคฮยอนสองคนนะครับ”
“อืม โอเครได้สิ นายติดธุระหรอ”
“เอ่อ ใช่ครับ” ชานยอลจำเป็นต้องโกหกออกไป เพราะคริสห้ามยุ่งกับบคฮยอน และผมต้องไปกินข้าวกับ คริสอยู่แล้วนิ ผมไม่อยากให้แบคเป็นอันตราย ขอโทษด้วยนะแบคฮยอน
“เอ่อ ผมไปแล้วนะฮ่ะ ฝากบอกแบคให้ผมด้วย” ชานยอลรีบไปก่อนที่แบคจะมาถึง
แบคมาถึงโต๊ะ “ลู่หาน ชานยอลมีอะไรหรอ ทำไม่ถึงดูรีบจัง”
“ชานยอลมาบอกว่า ตอนเที่ยงติดธุระ มากินข้าวด้วยไม่ได้หนะ”
@ lauch
“คริสมึงจะไปกินข้าวกันกุหิวแล้ว “เทาพูด
“แปป นึงมึงกินไปก่อนเถอะ แล้วคริสก้อคอยืดขอยาวชะเง้อไปมา จนเทาออดทักไม่ได้
“คริสมึงเป็นไรว่ะ ชะเง้อหาใคร นั่นแน่ !! มึงนัดสาวไว้อ่ะดิ”
“ปล่าว เด็กทำงานใช้หนี้หนะ” ทั้งที่พูดอยู่คริสก้อยังชะเง้อรอชายอลอยู่ แล้วชานยอลก้อเดินเข้ามา
“เอ่อ....คุณคริสครับ.....จะกลับเลยมั๊ยครับ”
“........ไม่กินข้าวหน่อยหรอ”
“เอ่อ....แล้วแต่คุณคริสละครับผม”
“นี่ ! คุณคริส คุณไม่ได้อยู่กันแค่สองคนนะเว้ย ชั้นยืนหัวโด้อยู่เนี่ย ทั้งคน !!!” เทารู้สึกเป็นส่วนเกินเลย ว๊ากขึ้นมา
“เอ่อ มึงจะกินไลอ่ะ” คริส
“กิน......... เด็กมีงได้ป่ะ...น่ารักดี” เทาพูดแล้วก้อทิ้งช่วง
ชานยอลยืนงงแล้วนึกใจ “เฮ้ย ผม เมะนะ เข้าใจอัลไลผิดกันหรือป่าว”
“ กินตรีนกูดีกว่ามะ จะกินอะไรก้อเร็วๆ” แล้วคริสก้อฉุนขึ้มาเลยทันที
“นายจะกินอะไร ไปซื้อมา ซื้อของชั้นมาด้วย”
“กินะไรดีนะ แล้วคุณคริสชอบทานอะไรเหล่าเนี่ย ?”
ตอนนี้ชานยอลถืออาหารมาวางบนโต๊ะ ทานกับคริส สองคนก่อนพราะเทายังซื้ออาหารไม่เสร็จ
ตอนนั้นแบคยอนกับลุ่หานพอดี กำลังจะหาโต๊ะนั่งดันหันไปเจอชานยอลนั่งทานอาหารกับคริสอยู่
“ไหน ชานยอลบอกว่ามีธุระไง ทำไมไปนั่งอยู่ตรงนั้นละ”
“สงสัยนัด เพื่อนรุ่นพี่ละมั้งเลยไม่กล้าบอกเรากลัวจะโกรธหรือป่าว”
“อืมคงงั้นแหละไปทานข้าวกันเถอะ”
เซฮุนเดินมาโรงอาหารกับไค เมื่อเห็นลู่หานจึงเดินมาหา
“สวัสดีคับ พี่ลู่หานจำผมได้มั๊ย” ลู่หานเงยหน้าขึ้นมา
“อ่าวเซฮุน จำได้ซิ มาทานด้วยกันมั๊ย” พูดไปลู่หานก้อยิ้มหวานให้
..........เอาอีกแล้วนะพี่ลู่หาน ยิ้มแบบนี้ฆ่าผมเลยดีกว่า ........
“ไอฮุน ไอฮุน ไอฮุนนนนนน !!! “ ไคที่พยามดึงเซฮุนออกจากภวังค์
“ฮ้ะ อะไร”
“พี่เขาถามว่าจะนั่งทานด้วยกันมั๊ย”
“อ่อ ครับๆ “
ลงครบแล้วนะค่ะ ฮึกๆ ฮือๆ
ฝากอ่านด้วยนะะะ ไรท์แต่งรอลงจะแย่แล้วว
ตอนหน้า มี N C แน่นอนขอรับ ฝากเมล์ไว้แล้วกัน
ฟอนต์ไม่หมือนกัน ไรท์งงค่ะบ่องตงงง
จะเปิดเทอมแล้ว ><
กำลังจะเข้มข้นนะ ฝากติดตามหน่อยยยยนะคะ
ความคิดเห็น