คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ++ความเข้าใจ++
++ความเข้าใจ++
“คุนนนนนนนนนนี่ ไปเล่นกันเต๊อะ...ว๊ากกกก ... อกอีบวมจะแหกแตกกระจัดกระจาย คุณหมาเอ้ยคุณหมอจะทำอารายยยยคนป่วย นายเป็นหมอนะ หมอเฟ้ย!! ฉันจะฟ้องกระทรวงยกเลิกใบอนุญาติประกอบโรคของนาย แล้วจะไปฟ้องหนังสือพิมพ์ให้ใส่สีใส่ไข่ว่าโรงบาลแกมีแต่คนโรคจิตที่จะเคลิ้มคนป่วย ฉันจะตั้งทนายฟ้องแก ฉันจะ….”
โป๊ก!!
“โอ๊ย!!!” จางอูยองยกมือเล็กขึ้นลูบบนหัวตัวเองแล้วเบะปากส่งให้คิมมินจุนที่ยืนหน้าหงิก ทำปากจิจ๊ะใส่
“ก่อนจะแหกปาก ช่วยแหกตาก่อนไอ้บวม!”
มินจุนถอนหายใจสุดเซ็ง แล้วเดินเข้าไปหาคนที่นั่งเหวออ้าปากค้าง บวกกับทำตาปริบ ๆ
“ตะเอ๊งงงง หายไปไหนมาหรือ แล้วเรียกคนติงต่องมา ไมอ่ะ เฮ้ย ๆ อย่าบอกน้าว่า ตะเอ๊งกลัวว่าซาตานนิกจะเสียเอกราช โอววมายพระ ตะเองคิดได้ไง๊ น่ารักจัง คิคิ” คิวปิดหน้ามึนนั่งหัวเราะที่ขอบหน้าต่างอย่างอารมณ์ดี ยักคิ้วหงึกหงักล้อเลียน ปีศาจน้อยจุนโฮที่ยืนกระพริบตาขีด
“นี่ๆ เค้าจะบอกให้นะ อีตานี่หน่ะเป็นคนดีมากกกก เป็นคนดีแบบเวอร์เลยแหล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกหน่า อย่างมากก็แค่ขโมยจูบเท่านั้นแหล่ะ ...ฮา..”
อีจุนโฮเหวอแล้วเริ่มขมวดคิ้ว “เป็นไปไม่ได้หรอก ตะกี้ยังจะ หึ่ย! ข้าไม่เชื่อ” ตาขีดมองค้อนกามเทพที่ยังนั่งขำไม่เลิก
“นี่ๆ ตัวเองไม่ต้องกังวลเรื่องว่าที่พี่เขยหรอก อคแทคยอนเป็นคนดีนะ เห็นไหม? แค่เห็นแขนท่านนิกเป็นรอยนิดเดียว น้ำตาก็รื้นแล้ว คนดีก็ต้องได้สิ่งดี ๆ “
จุนโฮมองตามนิ้วที่ชานซองชี้ชวนแล้ว ยืนทำตาปริบๆเกาหัวแกรก ส่งยิ้มให้ว่าที่พี่เขยบาง ๆ อย่างลืมตัว ก่อนจะสะดุ้งโหยงเพราะเสียงไอ้อึนดังลั่นราวฟ้าผ่า
“ว๊ากกกกก ไม่นะ ไม่ อ๊ากกก ข้าไม่ยอมนะ โฮจังเจ้าอย่ายิ้มให้คนอื่นนะ ข้าหึงงงงง! “ ไม่ใช่แค่โวยวายเปล่า มือหนาของเทพคิวปิดโปกสะบัด แล้วถลึงตาใส่ ปีศาจน้อยที่ยืนหน้าเหวอ
“คิคิ รักมากเลยเหรอ??” นิชคุณหัวเราะเสียงใสตากลม มองไอ้กามอึนที่โวยวายโหวกเหวกผ่านหลังหนาของ อคแทคยอนที่ยังนั่งทำแผลให้
“ช่ายยย/ครับมากที่สุดในชีวิตเลย”
“ประสาท” ปีศาจน้อยแยกเขี้ยว ทำปากขมุบขมิบอย่างรำคาญ แล้วโผเกาะเข้าที่ขอบหน้าต่างโดยไม่สนใจอาการกระฟัดกระเฟียดของคิวปิดหน้าอึนที่เจื้อยแจ๋วกลอนบอกรักพามึนต่อไปเรื่อย ๆ
“เธอด่าก็ดูดี เธอตีก็น่ารัก เธอตื้บจนฉันชัก ยังไม่พักจากรักเธอ”
นิชคุณขำเบา ๆให้กับกามเทพจอมตื้อและเด็กแสบที่ไม่ยอมลงให้ง่าย ๆ แล้วหันกลับมาส่งยิ้มให้คุณหมอที่พยายามจะมีส่วนร่วมไปเสียทุกอย่าง “ไม่ได้ถามเจ้าสักหน่อย”
รอยยิ้มที่ทำให้อคแทคยอน หลุดมาดคุณหมอแสนสุภาพ ไปเป็นไอ้หื่นที่นั่งกุมหัวใจตัวเองแน่น
-อย่ายิ้มอย่างแน๊สิคร้าบบบบ อคไม่ไหวจะทนนะ ไม่หวายยเจง ๆ –
“พะพี่ ท่านพี่ ท่านได้ยินที่ไอ้หมอหื่นนี่มันพูดในใจไหมอ่ะ??”
“ได้ยินซี่ ชัดเป๊ะทุกประโยค”
“คิคิ ขนลุกเหอะ”
“ไม่ขำโฮจัง ข้าไม่ขำ ทุกวันนี้ข้าจะอ๊วกออกมาเป็นน้ำตาลแล้วเจ้ารู้ไหม?”นิชคุณเบ้ปากอิ่มให้น้องชายที่ทำท่าลูบแข้งลูบขาได้น่าหมั่นไส้ที่สุด
“ท่านกินความรักเป็นอาหารเหรอ ? ได้ไง”
“ก็เจ้าเห็นอะไร รอบตัวข้าบ้างไหมนอกจากความรัก”
“อา ..จริงด้วย ข้าก็ว่าจะถามอยู่แล้วเชียว มนุษย์ที่นี่ดูบริสุทธิ์จังเนอะ”
อคแทคยอนยังคงนั่งทำแผลเงียบ ๆ ให้คนน่ารักที่เจื้อยแจ๋วกับอากาศ ละสายตาคมจากแขนเรียวเล็กขึ้นมองใบหน้าหวานที่มีสีแดงระเรื่อ คิ้วหนาขมวดแล้วค่อย ๆ คลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
-รู้ตัวเหรอ??.. แทครักคุนนี่มาก… รู้ใช่ไหม?-
ดีจังเลยในที่สุดคุนนี่ก็รู้สักที.. เอ๊ะ!! ดะ เดี๋ยวนะทำไมถึงรู้หล่ะ เฮ้ย!! ไม่จริงน่า นี่เขาแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอ ว๊ากกกก หมดกันภาพลักษณ์อย่างเท่ห์ที่อุตส่าห์สั่งสมมา งืออ
เอ๋...หรือว่าที่คุนนี่แว๊ด ๆแล้วไม่อยากแทคชมว่าน่ารักเพราะเขินใช่ไหม? คิคิ เขินหล่ะสินะ
ครั้งแรกที่เจอกัน คุนนี่ก็เป็นคนเข้าหาเขานี่นา ส่งสายตาหวานเยิ้มเลยนะ แอบรักแทคใช่ไหมหล่ะ ว้าว...รักแรกพบ คิคิ ใช่แน่ ๆ คุนนี่ต้องรักแทคมากแน่ ๆ ในโรงอาหารอีก คนของข้า คนของฉัน คิคิบอกรักแทคแล้วหล่ะสินะ ให้ตายสิ น่ารักจริง ๆ คิคิ
แล้วที่โมโหในโรงอาหารเพราะหึงที่แทคคุยกับคนอื่นใช่ม้า กลัวว่าแทคจะรักคนอื่นจะสนใจคนอื่นใช่ม่ะ ต้องใช่แน่ ๆ น่ารักที่สวดดดดด...
เอาหล่ะ แทคเข้าใจแล้ว คุนนี่อยากให้แทคแสดงออกใช่ม้า แทคเป็นเมะนี่ ใช่ม่ะ แทคต้องรุกนี่เนอะ ใช่ ๆ ก็ได้ ....ฮา.... ต่อไปนี้อคแทคยอนจัดเต็ม คิคิ
“...ฮา... มันต้องงี้เด้สาวกข้า จัดปายให้หนัก คิคิ “ คิวปิดชานซองเป่าปาก กระพือปีกระรัว หัวเราะตัวงอ ”สวรรค์สร้างจริง ๆ นะคู่ของเจ้าหน่ะ คิคิ จิตแพทย์กับคนป่วยโรคจิต ..จัดปาย....ฮริ้วว”
ทั้งตากลมทั้งตาขีดเริ่มเหวอ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก เริ่มรู้สึกที่ออร่าความรักแผ่กระจายจนขนลุกซู่
“เฮ้ย! พอแล้วไอ้หมอหื่น อย่าฟุ้งซ่าน ก็กรอกหูอยู่ทุกวันว่าเป็นซาตาน นี่ไม่คิดจะฟังกันเลยเหรอ?”
คนถูกค่อนขอดไม่ได้ว่าอะไร นอกจากส่งยิ้มให้เหมือนเดิมแล้วยกแขนเล็กๆ ขึ้นมาเป่าเบา ๆ อย่างอ่อนโยน
“หายเจ็บรึยังครับ?”
“คุนนี่ไปโดนอะไรมาเหรอ?”
นิชคุณยิ้มบาง ๆ ให้ เพื่อนที่เดินเข้ามาชะโงกหน้าด้วยอาการอยากรู้อยากเห็น แล้วส่งแยกเขี้ยวส่งให้แทคยอนที่ผละออกไปหลังจากทำแผลที่ต้นแขนเสร็จแล้ว
“อ๋อ นี่นะเหรอ โดนปีศาจสาวในชุดขาวหยิกหน่ะ”
“ห่ะ นี่นายก็เห็นปีศาจเหรอ ตายแล้ว” มินจุนสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินคำว่าปีศาจ หันซ้ายขวา แล้วทำหน้าวิตก
“ทำไงดีหล่ะ”
“มีอะไรหรอ??” นิชคุณขมวดคิ้ว แล้วหรี่ตากลมมองเพื่อนที่นั่งหน้าซีด เอามือปิดปากแน่น
“คิคิ พี่จิ้งหรีดเค้ากลัวปีศาจมาขโมยเสียงของเขานะซี่ นี่ก็ใกล้วันขอบคุณพระเจ้าแล้วด้วยนะ”
“วันขอบคุณพระเจ้า เฮ้ยย!!!! ตายห่า ซวยแล้วกรู”
“คุนนี่ครับ” ซาตานนิกหันกลับมาตามเสียงเรียก แล้วยิ่งเหวอหนักเพราะมือเล็ก ๆ ของเขาถูกคว้าหมับเข้าแนบอกของไอ้หมอหื่นอย่างรวดเร็วแถมมีออพชั่นจูบมือด้วย
“ถ้ากลัวแทคจะจับมือคุนนี่ไว้แบบนี้นะ อุ๊ยตาย คุนนี่มือนุ่มจังเลยเนอะ ผิวเนียนละเอียดยิบเลย แถมหอมด้วย อ๊ากกกก.... แทคชอบ แทคชอบคุนนี่มากๆเลยนะ รักจะตายอยู่แล้ว ลองจับหัวใจแทคดูสิ”
ไม่ใช่แค่พูดเปล่าอคแทคยอนรั้งมือหนาเข้าหาตำแหน่งหัวใจได้พอดีเป๊ะ (สมเป็นหมอ)
“รู้สึกไหมครับ?? มันเต้นระรัวเลย มันกำลังเต้นบอกรักคุนนี่นะครับ “
“แหวะ/แหวะ/แหวะ”
“.....ฮา....”
“โครตเลี่ยน /โครตเลี่ยน/โครตเลี่ยน”
“......โครตชอบ ไอ้หมอ แกเป็นไอดอลช้านนนนน ฮา... นับถือ ๆ”
คนถูกชมแถมถูกบอกรัก ถึงกับอึ้งตากลมกระพริบปริบ ๆ พยายามดึงมือกลับ
จริงอยู่ที่เคยได้ยินไอ้หมอหื่นนี่บอกรัก แถมชมไม่เว้นวัน แต่มันอยู่ในใจโวย ในใจ แต่นี่มัน.. นี่มันพูดโต้ง ๆ เลยนะ ประกาศออกสื่อเลยนะโว้ยยย ต่อหน้ามนุษย์ ต่อหน้าไอ้กามอึน และต่อหน้าไอ้แสบ อ๊ากกกก กรูอายโวย กรูควรจะต้องอายแล้วนะโว้ยยยย
“ไอ้บ้า ไอ้เวรรรรรรร ปล่อยกรู “ ตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นสักขีพยานนั่งยิ้มกันแก้มปริ
“ไอ้พวกนี้นี่ ยิ้มทำไมห่ะ หยุดยิ้มนะ ห้ามยิ้มนะ!!!”
“จุ๊ๆๆ ไม่ต้องเสียงดังกลบเกลื่อนความเขินหรอกครับ ใจเราตรงกันนะ เรารักกันมากนี่นา” แทคยอนตีหน้าขรึมเพียงแค่แว๊บเดียวแล้วฉีกยิ้มกว้างหน้าขึ้นริ้ว
“ระรักกัน เหรอ ตอนไหนหว่ะ..”.
ตาคมกริบหลิ่วให้คนน่ารัก ที่นั่งทำตัวไม่ถูก ส่งยิ้มกว้างให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดอย่างน่าเอ็นดู จนอดใจไม่ไหวต้องกดจูบสักฟอด
“ว๊ากกก ไอ้บ้าจะทำอะไรหว่ะห่ะ ปล่อยช้านนนน “
คิ้วขมวดเป็นปมแต่ตาคมยังมองใบหน้าขาว ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัดเพราะความเขิน (หรา?) แล้วชักจะสงสาร
“โธ่เขินมากเลยเหรอ ก็ได้ครับ คนรักกันชอบกัน ก็ต้องแคร์ความรู้สึกกันและกันเนอะ เข้าใจ เข้าใจ” นายแพทย์หนุ่มสุดหล่อพยักหน้าหงึกหงัก ค่อย ๆ ปล่อยมือนุ่นลงช้า ๆ ส่งยิ้มกว้างให้คนน่ารักที่นั่งปั้นหน้ายากให้เพื่อนที่นั่งเขินหน้าแดง
“อ้อ..คุนนี่ครับ”
“อะไร๊ของมรึงอี๊กกกกก !!” นิชคุณตวาดแว๊ด นั่งตัวสั่นด้วยความโกรธจัด ตวัดตากลมโตมองไอ้หมอหื่นที่ทำหน้าอึน (แมร่งเอ๋ย... สาวกไอ้กามอึนใช่ไหม?)
“อิจฉาเครื่องบิน..อยู่ใกล้แอร์พอร์ต อิจฉาปรอท..อยู่ใกล้คนไข้ อิจฉาเส้นเลือดใหญ่..อยู่ใกล้หัวใจ อิจฉาใครต่อใคร...ที่อยู่ใกล้เธอ”
ฮวางชานซองหัวเราะลั่นตึกผู้ป่วย ปรบมือระรัว เป่าปาก “ ฮริ้ววววววว ข้าปลื้มเจ้า ไอ้สาว๊กกกกกกกก มายไอดอลลลลล....ฮา......”
“อะ ไอ้บ้า อย่ามาพูดเลี่ยน ๆ น่ะโว้ยยยย ข้าจะอ๊วกกก”
“น่ารักจังเลยครับ” อคแทคยอนพูดต่อแบบไม่สนใจเสียงแว๊ด ส่งสายตาวิบวับให้คนที่นั่งหน้าแดงแล้วแดงอีก
“อาใช่แล้ว วันขอบคุณพระเจ้าเราน่าจะสาบานรักกันนะ ฮา...เราจะได้อยู่คู่กันตลอดไป”
“เอิ่ม!!ท่านพี่ข้าว่าไอ้มนุษย์นี่อาการหนักอ่ะ ม๊ากกกกก” อีจุนโฮกระซิบ (ไม่รู้จะกระซิบทำไม) ส่งยิ้มแบบเพลีย ๆ ให้พี่ชายที่เคารพรัก “ท่านคงต้องรีบทำให้มนุษย์หน้าแมวนี่เกลียดท่านจริง ๆ แล้วหล่ะ ก่อนจะได้ลั่นระฆังวิวาห์ ฮึ่ย สยองอ่ะ !!”
“อ๊ากกกกจุนโฮ หุบปากเหอะ ข้าอยากตาย”
-------+------------+----------+----------+
คุยกัน คุยกัน
หมอแทคจะจัดเต็มแล้วหล่ะนะ เตรียมกระโถนเหอะรีด เพราะมันโครตจะเน่าหลังจากที่ชายคิดว่าท่านนิกก็มีใจ 555+++ ถ้าคิดว่าคิวปิดเน่านะ อคแทคยุงชุม คิคิ
ออ เรื่องนี้ไม่มีอะไรเลยนะ ไรท์พิมพ์ไปเรื่อย ๆ ตามมุขที่ได้ อย่าไปหวังว่ามันจะสนุกเพราะมันไม่สนุก แค่ยิ้มๆ เท่านั้นแหล่ะ ^0^
Enjoy reading เน้อ
Kanka
(ก็เหมือนเคยคือไม่ได้ตรวจ โทดคร่า)
ความคิดเห็น