🍇ไร่ปลูกรัก🍇

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรื่อง

+ไร่ปลูกรัก+

.

.

.

+

+

+++++++

+

+

.

.

.

        “เฮ่อออ  เอาอีกแล้วเหรอเนี่ย  เมื่อไหร่เอ็งจะเลิกทำตัวแบบนี้สักทีนะ ..  ”  ตาเรียวกวาดมองแค่พาดหัวข่าว แล้วทอดถอนใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ในมือลง  หันไปดื่มไวน์แดงจากแก้วเจียระไนสวยงาม ทอดสายตามองไร่องุ่นสีแดงสดที่รอเก็บเกี่ยวผลผลิต  

“พี่แทคคคค”

ละสายตาจากความเวิ้งว้างแล้วคลี่ยิ้มให้น้องชายแก้มป่องที่ยืนหอบ  “ว่าไงอูยอง”

“แฮ่ก ๆ ระ รู้ข่าวไร่ข้างๆรึยังพี่”

“ข่าว? ข่าวอะไรหล่ะ??? ”

“ก็ข่าวเรื่องโจรปล้นไร่ไง  องุ่นที่ไร่ข้างๆเรา ถูกขโมยมาสอยไปเกลี้ยงเลย น่าเสียดายอ่ะ พันธุ์ดีซ่ะด้วย กว่าจะติดดอกออกผลก็นานโข นี่โจรมันคงจ้องตั้งแต่แรกล่ะ”

 “ องุ่นโดนขโมยเหรอ .. ”  ถามกลับแต่ท่าทีไม่สะทกสะท้านกับข่าวโจรปล้นองุ่น ตาเรียวเหลือบแลที่หนังสือพิมพ์อีกครั้งแล้วกระตุกยิ้มบางๆ  

นั้นสิ .. องุ่นพันธุ์ดี ปล่อยไว้ไกลหูไกลตา ก็มีแต่คนจ้องจะขโมย

นี่คงถึงเวลาที่จะเก็บของดีไว้ใกล้ๆตัวแล้วสินะ

ยกหูโทรศัพท์แล้วกรอกคำสั่งถึงคนปลายสายด้วยน้ำเสียงแสนสุภาพ  

“คุณลุงกับคุณป้าสบายดีใช่ไหมครับ ครับผมเห็นข่าวแล้วหล่ะครับ ผมอยากเรียนตรงๆว่าไม่ชอบใจเท่าไหร่  และผมก็คิดว่าคงถึงเวลาที่เขาจะมาอยู่กับผมแล้ว ผมหวังว่าจะได้พบเขาในเร็ววันนี้นะครับ ขอบคุณมากครับ ”

“สั่งคนงานจัดเวรยามไว้นะ ..”  ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปหยิบ ไรเฟิลด้ามเงินเงาวับ อาวุธประจำกายขึ้นมาขัดลำกล้องเตรียมไว้    “ .. เราจะไปเฝ้าไร่กัน”

        ผู้เป็นเจ้าของไร่เดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่คุ้นเคย ราวกับว่ามันเป็นเพียงสวนดอกไม้เล็กๆ ที่อยู่หน้าบ้าน แม้ความสว่างจะมีเพียงแค่แสงนวลๆจันทร์จากคืนเดือนหงาย ที่สาดส่องให้เห็นทิศทางภายในไร่อันกว้างใหญ่ เท่านั้น

        ในขณะที่ภายในไร่องุ่นมีแสงจันทร์ให้ความสว่าง  .. แต่ภายในห้องพักสุดหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองหลวง กลับมีแสงสลัวสีส้มจากหลอดไฟเพื่อสร้างบรรยากาศตื่นเต้นชวนพิศวาส 

หญิงสาวรูปร่างสูงระหงกำลังขยับกายไปตามเสียงที่เปิดคลอเพยงแผ่วเบา โดยมีสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหลังพิงหัวเตียงจับจ้อง

“วันนี้เร่าร้อนดีจังเลยซูจี”  ชายหนุ่มเอ่ยชม ก่อนจะตวัดเลียริมฝีปาก

“ฉันร้อนได้มากกว่านี้อีกนะค่ะคุณ”   เจ้าของชื่อซูจีหยุดเต้นแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะเดินมาหยุดลงข้างเตียงใกล้ๆ หัวไหล่ วาดขาเรียวขึ้นคล่อม ร่างของ  ‘นิชคุณ หรเวชกุล’

        บุรุษผู้มีใบหน้างดงาม และรอยยิ้มกระจ่างใส  สะกดต่อสายตาทุกคู่ที่ได้พบเห็น ถึงแม้ว่าร่างกายจะไม่แกร่งกำยำด้วยมัดกล้าม แต่รูปร่างที่สูงตระหง่านถึง 180 เซนติเมตรเศษ อีกทั้งเขาเป็นเจ้าของผิวกายขาวผ่องผุดผาด ที่มีกลิ่นหอมที่โชยออกมาจากลมหายใจราวกับอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้  ก็ทำให้เขาดูงดงาม ราวกับเป็นเทพบุตรแห่งสรวงสวรรค์ลงมาจุติ

แต่มีอย่างหนึ่งที่ใครต่อใครต่างก็รู้ดี  ..  นิชคุณ หรเวชกุล เป็นเพลย์บอยตัวพ่อ และชื่อเสียงด้านนี้ของเขาก็เลื่องลือไม่แพ้เรื่องรูปร่างหน้าตา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ..

ปัง ปัง ปัง

เสียงเคาะประตูรัวดังขึ้น ทำให้ชายหญิงผละออกจากกันอย่างตกใจ แล้วเป็นนิชคุณที่ดีดตัวลุกพรวด

“ใครมาเหรอค่ะคุณ?”

“ไม่รู้สิ” เขาส่ายหัวรัว ย่นคิ้วใช้ความคิด ก่อนจะเดินไปเปิดประตู และทันทีที่บานไม้หรูหราเปิดออก ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็โถมกายเข้าใส่ ก่อนจะจูบที่แก้มนุ่มของเจ้าของห้องหนักๆ

“เซอร์ไพร์สสส คุนนี่ เฟยคิดถึงคุณจังเลยค่ะ”

“คิดถึงมากไหมย่ะ!!! ..” ซูจีแผดเสียงใส่ แล้วตรงเข้ากระชากแขนนิชคุณออกจากหญิงสาวที่มาใหม่ ก่อนจะหันมาถลึงตาดุใส่  “.. นังนี่เป็นใครค่ะคุณ!”

เวรหล่ะ! ..

นิชคุณยกมือขึ้นกุมขมับ  ถอนหายใจยาวๆ ตากลมกลิ้งกลอกไปมา พยายามหาข้อแก้ตัวแต่ยังไม่ทันจะได้อ้าปาก ซูจีก็ชิงตอบเสียก่อน

“ดูจากสารรูปการแต่งตัว หล่อนก็คงเป็นแค่อิตัวที่นิชคุณเขาหิ้วขึ้นมานอนด้วยเป็นครั้งคราวใช่ไหมหล่ะ”

“แกว่าใครอิตัวห่ะ นังกิมจิ! ฉันเป็นคู่หมั้นของนิชคุณย่ะ  ก่อนจะว่าใคร มองสภาพตัวเองก่อนนะ แล้วหล่อนหล่ะเป็นใครมาทำอะไรในห้องคู่หมั้นฉัน  “ เบ้ปากกวาดตามองรูปร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวอีกฝ่าย แล้วกระตุกยิ้มเย้ย “ .. กลมป๊อกแข็งปั๊กแบบนี้มันถุงน้ำเกลือหรือซิลิโคนราคาถูกหล่ะจ๊ะ”

“นังเต้าเจียว นี่มันจะมากไปแล้วนะ ฉันต่างหากเป็นคู่หมั้นนิชคุณ!!”

“อินังตอ(แหล) !!!”

“แกสิตอ(แหล) ฉันมีหลักฐาน แหกตาดูสิยะ เห็นไหมนี่แหวนหมั้น” ซูจีกระดิกนิ้วนาง โชว์ความวับวาวของเพชรเม็ดงามบนนิ้วเรียว

“เชอะ เพชรเก๊ เพชรลิเกกะโหลกกะลารึเปล่า ... ”  เฟยแสยะยิ้ม หงายหลังมือ “ .. แหกตาดู นี่ของจริง “

ต่างฝ่ายต่างจดจ้องไปที่แหวนเจ้าปัญหาของกันและกัน  ..

แบบเดียวกัน

ขนาดเพชรเท่ากัน 

และคนให้ก็เป็นคนเดียวกัน ..

นิชคุณกระพริบตาปริบ ๆ ส่งยิ้มเอาใจให้คนโน้นที คนนี้ที  แล้วกวาดสายตาไปรอบๆห้อง เพื่อหาหนทางเอาตัวรอด จากวิกฤตการณ์สงครามแย่งชิงคนหล่อ(?) 

ก็แหมมมม ใครมันจะโง่อยู่ให้ถูกรุมฆ่าหล่ะจริงไหม  รีบอาศัยจังหวะที่หญิงสาวทั้งคู่กำลังเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย  ค่อย ๆ ย่องออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ..

“ฉันเป็นคู่หมั้นตัวจริง!”

“ฉันต่างหากตัวจริง!”

ทั้งคู่แยกเขี้ยวใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร   ก่อนจะพร้อมใจกันหันไปหาพ่อตัวดีที่แน่นอนว่า ตอนนี้กำลังจะชิ่งหนี

“นิชคุณ!!  / คุนนี่!! ”

“บะบาย ยาหยีแล้วเจอกันน๊า”  โปกมือหยอยๆ สตาร์ค Ducati Scramble บิดสุดแรงเกิดเพราะถ้าช้าอาจจะได้เกิดใหม่  แล้วขับออกไป ..

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


คุยกัน คุยกัน

ฟิคเรื่องนี้กานจะแต่งให้คุนนี่น่ารักมากกกกก (ก.ไก่ล้านตัวเลย)
น่ารักแบบเอ่อ ไอ้ตากลมนี่โคตรขี้โกง โคตรกระล่อน  แต่มันน่าฟัดหว่ะอะไรแบบนี้ (เข้าใจฟิลพี่แทคป่ะค่ะ 555)

ขอบคุณที่ตามให้กำลังใจกันมาตลอดๆนะค่ะ  ^^
หวังว่าฟิคเรื่องนี้จะทำให้ทุกคนยิ้มได้

กานค่ะ