🍇ไร่ปลูกรัก🍇

ลำดับตอนที่ #17 : ☹โกรธ?!☹

 😠โกรธ?!😡

        นิชคุณฝืนเดินโซเซกลับห้องพัก ปิดประตูลงกลอน เพื่อที่จะขังตัวเอง  ก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วยหัวใจที่บอบช้ำ   .. ทว่า  .. เงาสะท้อนของผู้ชายคนหนึ่งในกระจกมันทำให้เขาสติแตก ..

คะใครหว่ะ?!!!!!!!!!!!

อ่อ  ..  กรูเอง

 what ??!!!! 

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับนิชคุณหว่ะครับ

ใบหน้าแห้งกร้าน ปากบวมเจ่อ  และมีผื่นแดงเมล็ดเล็กๆกระจายทั่วไปหน้าและลำคอ

“ฮรืออออออ” 

จบสิ้นกันชีวิตกรู!!

คู่หมั้นจุ๊บกับคนอื่นยังพอรับได้  แต่เรื่องหน้าพังนี่เขารับไม่ไหวจริงๆ ..

 โฮฮฮฮฮ....


ร่างเล็กๆสั่นไหว ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างง่ายดาย  เพราะความเข้มแข็งพังทลาย เมื่อพบว่าตัวเองหน้าพัง   ..  

หลังจากคร่ำครวญปริ่มจะขาดใจตาย จึงเริ่มปฏิบัติการฟื้นฟูผิว เริ่มจากการพอกหน้าด้วยไข่ขาวสูตรพิเศษ

.

.

.

        ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น  แทคยอนก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมด้วยไวน์รสนุ่มลิ้นอีกสองขวด  เขาตาเรียวกวาดหาคู่หมั้นเมื่อพบว่าเก้าอี้ข้างกายนั้นว่างเปล่า

“นิชคุณหล่ะอูยอง?? ”

“อ้าว พี่คุณก็ไปตามพี่แทคกับจุนโฮที่โรงเก็บไวน์ไงครับ  แล้วนี่ไม่เจอกันเหรอ?? ” อูยองบอกเสียงอ้อแอ้  แต่กระนั้นก็ยังเอื้อมมือคว้าไวน์มาเปิดต่อ

“ เอ๋ ? ก็ไม่เจอนี่นา หรือว่า?!!!  ..  “ แทคยอนตัวชาวาบ เพราะวิตกว่าคู่หมั้นจะไปเจอชอตแจคพล็อต เข้าจึงรีบตามไปปรับความเข้าใจที่ห้อง

.

.

.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณ คุณ  เปิดประตูหน่อย .. ”   เสียงทุ้มจัดเอ่ยเบาๆ ก่อนจะใช้ใบหูแนบกับบานประตูเพื่อรอฟังเสียงจากภายในห้อง  “ .. เรื่องที่จุนโฮจูบแทคมันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะ  แทคอธิบาย  เปิดประตูให้แทคหน่อย”

“...”

ก๊อก ก๊อก

“คุณกำลังเข้าใจแทคผิดนะ  ได้โปรด เปิดประตูให้แทคหน่อยเถอะนะ” เสียงทุ้มทอดหวาน อ้อนวอน  ในใจหวาดหวั่นว่าความเข้าใจผิดจะทำให้ใบหน้าหวานนั้นเลอะคราบน้ำตาที่หลั่งออกมาเพราะความเศร้าโศก มันทำให้เขารู้สึกไม่ดีเลย

“...”

“แทคไม่เคยรักจุนโฮมากกว่าน้องชายเลยนะ ไม่เคยเลยสักนิด  เชื่อใจแทคได้ไหม”

“...” 

        ฮือออ ..  ซาบซึ้งอ่ะ  ถ้าไม่ติดว่าพอกหน้าอยู่  นิชคุณจะโดดออกไปหอมแก้มตอบนั้นแบบรัว ๆ เลยให้หน่ำใจ  แต่พรุ่งนี้ค่อยมาได้ไหมหล่ะ   ตอนนี้ไม่สะดวกคุย  อายหนังหน้ามากบอกเลยยย ..

“คุณจ๋า เปิดประตูให้แทคเถอะนะ”

งื่อออ  ระทวยสิ .. เจอ ’คุณจ๋า’ เข้าไป คนในห้องเริ่มลังเล แต่ยังไม่อยากให้แทคยอนเห็นตัวเองในสภาพนี้จึงใจแข็งไม่ยอมเปิดประตู  

“ก็ได้ คุณ คืนนี้คุณอาจยังโกรธแทคอยู่  แทคไม่กวนใจแล้วก็ได้ ฝันดีนะ” 

        นิชคุณใจเสียที่แทคยอนจากไปทั้งที่ยังเข้าใจผิด  แต่จะออกไปพบทั้งที่หน้าและตัวเต็มไปด้วยผื่นแดง ก็กลัวถูกอีกฝ่ายดุว่าตะกละ จึงยอมปล่อยไปก่อน โดยหวังว่าจะปรับความเข้าใจในตอนเช้าแทน

.. แต่แล้ววันรุ่งขึ้น ..  เขากลับพบว่า  ผื่นแดงที่หน้าเริ่มลามไปทั้งตัว ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ตอนนี้เสียงยังแหบแห้ง พูดแล้วแสบคอ จึงไม่พูดกับใคร  .. เขาเปลี่ยนใส่เสื้อแขนยาว กางเกงตัวใหญ่ เพื่อปกปิดรอยแดง จากนั้นจึงเดินออกไปทานมื้อเช้า

“อรุณสวัสดิ์ครับพี่คุณ”  แม้จะแปลกใจในชุดรุ่มร่ามของว่าที่พี่สะใภ้แต่ อูยองก็กล่าวทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

พยักหน้าหงึกๆ อ้าปากพะงาบๆ  แล้วยกน้ำอุ่นขึ้นจิบเพราะกินอะไรไม่ได้   ถอนหายใจเบา ๆ แล้วลุกออกจากโต๊ะอาหาร  เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แทคยอนเดินออกมาจากห้องพอดี

“คุณ  ฝันดีรึเปล่า”

เสียงทุ้มคุ้นหูเอ่ยทัก ทำให้ต้องรีบก้มหน้าเพื่อซ่อนรอยแดงปื้นใหญ่ แล้ววิ่งกลับห้อง ...

“ทะเลาะกันเหรอครับ?” อูยองถามพี่ชายเสียงเครียด

“คุณเขากำลังเข้าใจข้าผิด” แทคยอนตอบน้องชายด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน  ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ เหลือบตามองตามหลังบางๆไป   แล้วตัดสินใจ เดินกลับไปปรับความเข้าใจอีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก

“คุณเปิดประตูหน่อย  วันนี้เราต้องพูดกันให้รู้เรื่องนะคุณ”

        คนที่เพิ่งหนีกลับห้องมาทายาแก้แพ้และมาร์กหน้า นั่งคิดสะระตะแล้วว่าแค่ให้เข้ามา  เฉยๆ แล้วเขาไม่พูด ไม่ขยับปากคงไม่เป็นไร จึงเดินไปเปิดประตู..

“คุณแทคอยากอธิบาย”

นิชคุณยกมือห้าม ก่อนจะชี้ที่หน้าของตัวเอง .. แล้วเดินเลี่ยงจะไปล้างหน้า  ... ทว่า  เขากลับถูกแทคยอนกลับคว้าแขนแล้วรั้งไว้

 "เดี๋ยวคุณ ! ..  “ เค้นเสียงถามอย่างโมโห  “ ... ทำไมถึงไม่ยอมพูดกัน  ไม่พอใจอะไรก็บอกแทคสิ อย่าทำเย็นชาใส่กันแบบนี้นะแทคไม่ชอบ”

        นิชคุณที่เม้มปากแน่น  (เพราะพูดไม่ได้)  พยายามสะบัดแขนของตัวเองออกจากการเกาะกุมของคู่หมั้นหน้าดุ  แต่นอกจากจะไม่หลุด  ซ้ำร้ายไปกว่านั้น  มันกลับเป็นการเพิ่มแรงบีบให้แน่นขึ้นไปอีก ตากลมช้อนมองอีกฝ่ายอย่างตำหนิ อยากแว๊ดใส่ มากถึงมากที่สุด แต่ก็ทำอย่างใจต้องการไม่ได้จึงถอนหายใจเบา ๆ  แล้วออกแรงดิ้นอีกครั้ง  แต่กลับต้องเซถลา เพราะแทคยอนกระชากเข้ามากอดไว้แน่น 

“ไม่เอา แทคไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น  เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน  คุยกับแทคสิคุณ ไม่พอใจแทค โกรธแทคก็บอกแทคสิ อย่าเย็นชากันแบบนี้เลยนะ”

กรอกตาไปมาทำหน้าอยากร้องไห้   
..ไม่ใช่อะไรหร๊อก ... แค่อยากเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าจะได้คุยกัน แต่ถ้าถูกกอดอยู่แบบนี้เขาจะพูดอะไรได้เล่า  

“ใช่ซี่ อยู่กับแทคมันไม่มีความสุขนี่ คุณถึงได้อยากหนีจากกันตลอดเวลา ” 

โอยย..มันจะมโนไปหนายย😒 ..  

ถอนหายใจแรงๆอีกหน  แล้วดิ้นหนีวงแขนอีกครั้ง   ก่อนที่ตาโตๆหลุบมองปลายจมูก ส่งสัญญาณว่ากำลังมาร์กหน้าอยู่ แต่แทคยอนดูไม่ออกเองอยู่ดี

.

.

.

             ในขณะที่นิชคุณพูดอะไรไม่ได้ เพราะติดมาร์กหน้าสูตรพิเศษ คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็น้อยใจขั้นสุด  ..

 "หึ"  แทคยอนเหยียดยิ้ม ตาเรียวมองหน้าคนในอ้อมกอดอย่างตัดพ้อ “ .. ที่คุณจูบกับคนอื่นได้ตั้งหลายคน แทคยังไม่เห็นว่าอะไรคุณเลย"

คนถูกค่อนขอดช้อนสายตามองคนพูดด้วยความไม่ชอบใจนัก แต่จำใจกลืนความรู้สึกนั้นลงไป เพราะอันที่จริงมันก็เป็นแบบที่อีกฝ่ายพูด 

“แทคมันไม่ได้มีความสำคัญกับคุณตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี้ใช่ไหมหล่ะ”

“....”

“แทคมันก็เป็นแค่ไอ้บ้านนอก คุณไม่ต้องสนใจแทคก็ได้ใช่ไหม”

“....”

“แทคมันบ้าไปคนเดียว แทคก็แค่รักคุณข้างเดียว”

.
.
.

           เอาเป็นว่าความอดทนอันน้อยนิดกระจิ๊ดริดกระจ้อยหร๊อยของนิชคุณหมดลง เขาก็ตวาดแว๊ดใส่คนขี้ใจน้อยอย่างเหลืออด

“โอ๊ย!!  ไอ้บ้านี่ ฉันเบะปากกรอกตาจนเวียนหัวแล้วนะโว๊ยย ไม่แหกตาดูหน่อยเหรอว่าฉันมาร์กหน้าอยู่ แล้วเสียงฉันก็แหบเป็นเป็ดเนี่ย จะให้พูดยังไงห่ะ แมร่ง!! "

ด่าร่ายเป็นประโยคยาวแบบไม่หยุดพัก  .. ผลคือ..นิชคุณหอบแฮ่กๆ แต่แล้วหลังจากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าตนมาร์กหน้าอยู่ จึงรีบวิ่งไปที่กระจกจัดการล้างครีมพอกหน้าออก  

กรี๊ดสุดเสียงก่อนจะปล่อยโฮดังลั่นห้องน้ำ

“ อร๊ายยยยยยย!!!!  ไม่จริงอ่ะไม่จริ๊งงงงงง...โฮ ฮือออ ""



            เสียงแผดแปดหลอดของนิชคุณ ทำให้คนที่ถูกสตั๊นด้วยคำด่าได้สติ เขารีบตาลีตาเหลือกวิ่งไปที่ห้องน้ำด้วยอาการของคนตื่นตระหนก 


"ไม่ไม่ หยุดนะ อย่าเข้ามานะ ..ฮืออออ ..อย่าเข้ามา....โฮ"



"คุณเอ็งเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น?!! .." เพราะความห่วงใยทำให้แทคยอนไม่หยุดตามคำสั่งเขา รีบเดินเข้าหาในขณะที่ร่างเล็กกว่าเซถลาถอยร่น ก้มหน้างุด  "..เอ็งเป็นอะไรคุณ ก้มหน้าทำไม เกิดอะไรขึ้น?!!"


"...ฮืออ อย่าเข้ามา ห้ามมองนะ ห้ามมอง ฮือออ"


"เงยหน้าขึ้นคุณ" 


ร่างเล็กๆนั้นสั่นหัวปฏิเสธ จนเขาต้องใช้ปลายนิ้วเชยคางมนขึ้นมา  สบตากับดวงตาแป๋วแหววแดงระเรื่อเพราะร้องไห้  ใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยคราบน้ำตาออกจากแก้มเลอะเบาๆ


"คุณเป็นอะไรบอกแทคสิ"


"หน้ายับ"


"หน้ายับ ???"  แทคยอนมึนตึบ พยายามมองหารอยยับ "..ไม่ยับนี่"


"ยับสิ นี่เห็นไหมตรงหางตา กับมุมปากเนี่ย" นิชคุณปาดน้ำตาแล้วบอกกับแทคยอนอย่างขุ่นเคือง  หลังจากนั้นจึงระบายความโกรธด้วยการเตะหน้าแข้งของแทคยอนรัวๆ  

เรียวปากเบ้บิด  สะอื้นอึกอึก  มือเรียวออกแรงผลักแทคยอนให้ออกไปจากห้องอย่างแสนงอน

"ฮือออ หน้าเหี่ยวเลย อคแทคยอนบ้า  คนบ้า ฉันโกรธแล้ว รีบออกไปจากห้องฉันเลย ไปเลยนะไปเลย โป้งแล้วโป้ง โกรธสิบปี อย่ามาดีสิบชาติเลย ไปให้พ้นเลย ”


"เอ่อคือ แทคไม่ได้ตั้งใจ"


"ไม่ต้องแก้ตัว ไม่อยากฟัง เรื่องที่นายจูบกับจุนโฮฉันให้อภัยได้ แต่เรื่องนี้ฉันโกรธมากกกก!!!"


แทคยอนถอนหายใจเบาๆ อย่างโล่งอกที่รู้ว่านิชคุณไม่ได้โกรธเรื่องเมื่อคืน แต่เขากลับหนักใจที่ถูกโกรธด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแทน...


"ส่ายหัวแบบนี้หมายความว่าไงห่ะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย... "  คนงอนตวัดตาจิก "..ฉันโกดดดดดดด!!"


"ครับๆ จะออกไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ.."  เหลือบตามองท่าทีสะบัดสะบิ้งของคู่หมั้นแล้วลอบยิ้ม ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นผืนแดงที่แผงอก

 "...เอ๋ เดี๋ยวๆ นี่ทำไมผื่นขึ้นทั้งตัวเลยหล่ะ คุณแพ้อะไรรึเปล่า"


"เปล่า ไม่มี๊ ไม่แพ๊ " นิชคุณรีบหลบสายตา ออกอาการอึกอัก พยายามเดินเลี่ยงไปทางอื่นแทน 


"ขอแทคดูหน่อย" เสียงทุ้มออกคำสั่งเสียงเรียบ แฝงไว้ด้วยความน่าเกรงขาม ทำให้อีกฝ่ายจำเป็นต้องทำตามคำสั่ง  นิชคุณถอดเสื้อตัวใหญ่ออกจากกาย เผยให้เห็นผื่นแดงที่กระจายอยู่ทั่วตัว 


"ไปกินอะไรมา .." ปลายนิ้วแตะเบาๆที่รอยแดง  "ตั๊กแตนแน่ๆ..เดี๊ยวแทคไปเอายามาทาให้ คอยเดี๋ยวนะ"


.
.
.

แทคยอนกลับมาอีกครั้งพร้อมยาแก้แพ้ ทั้งยากินและยาทา  เขายื่นยากินให้ จากนั้นจึงสั่งให้คู่หมั้นไปนอนบนเตียง

"นอนเฉยๆ เดี๋ยวแทคทายาให้ "


"แต่คุณทาเองได้"


"นอนลงอย่าดื้อ" แทคยอนกดร่างนุ่มให้นอนราบไปบนเตียงนอนอีกครั้ง ปลายนิ้วปาดเนื้อครีมเย็นลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มของคู่หมั้น

 แม้ว่าจะพยายามให้ความสนใจกับรอยผื่นแดงมากแค่ไหน ..แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองปลายยอดอกที่ชูชันเชิญชวนให้สัมผัสจนใจเต้นรัว 

"อืมมม ทะแทค ดะเดี๋ยว~~" 


เสียงครางแผ่วหวานที่ดังจากปากของเจ้าของผิวกายนุ่ม เปรียบเสมือนน้ำมันราดที่ลงบนเพลิงปรารถนาที่กำลังลุกโชนของเขา 

อยากสัมผัสมากกว่านี้  อยากตีตราแสดงความเป็นเจ้าของให้ใครต่อใครได้รับรู้ว่า คนๆนี้มีเจ้าของแล้ว

ทว่าแม้จะปรารถนามากเพียงใด แต่เขาก็ไม่ต้องการเป็นแค่อีกคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาเชยชมความงามแล้วก็ผ่านไป   แต่อยากเป็นคนสุดท้ายที่คอยดูแลตลอดไปมากกว่า  

ผิดไหม??..
ถ้าแทคยอนต้องการทั้งร่างกาย และความรักจากคนที่เขารักเหลือเกิน ..


"เอ่อ คุณทายาเองแล้วกัน แทคนึกขึ้นได้ว่าที่ไร่มีงานด่วน" แทคยอนส่งยาให้นิชคุณ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะลุกพรวด ก้าวฉับออกไปจากห้องไปทันที..



😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠😠


คุยกัน คุยกัน 

ถาม : ฟิคเรื่องนี้มาสาระอะไรไหม??
ตอบ : ไม่มีค่ะ 😌 *ยิ้มอ่อน*

แม้จะไม่มีสาระแต่กานชอบนะ  ..  อ่อ .. วันนี้กานดีดมากค่ะบอกเลยเพราะมีเพื่อนรีดใจดี ส่ง pic กับคลิปหื่นฟินๆให้ดู

ปริ่มใจ ..เพื่อนรีดของ'กานค่ะ'นี่น่ารักมากๆเลย  กอบกุนก๊าบ 🙏  ..

เมื่อก่อนกานเคยสงสัยว่า จริงๆแล้ว 'อทย' เป็นคนหื่นแบบที่กานมโนไหมหนอ  และแล้ววันนี้ก็ได้คำตอบ  ..อิแทคโคตรหื่นนนน..
 
Step18+ มันเริ่มมาจาก  ตีเบาๆ-->จับ-->ล้วง-->ส่อง..

ถ้าไม่เรียกว่าหื่นก็ไม่สามารถหาคำนิยามให้เมนได้ค่ะ  นี่ยอมใจในความหื่นแบบมี step ของมายเมนหล่ะเกิล  ทำดีค่ะ  ทำต่อไป😂😂

เห็นแบบนี้แล้วอยากแต่ง nc เจงๆ .. แต่..คงต้องติดไว้เดือนหน้านะคะ เพราะพรุ่งนี้กานต้องแพคกระเป๋าไปสัมฯที่เกา จะกลับไทยวันที่ 3พค

ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงกันบ้างเน้อ ^^

แล้วเจอกันคร่าาา

กานค่ะ😊😊😊


 

 

ปล.ในฐานะแม่ยกแทคคุณที่อยากเห็นเมนได้กันมั่กๆ  นี่ถ้าว่างจะแอบเอากุญแจคู่รัก 'taeckhun' ไปคล้องที่สะพาน  (แต่จะทำได้ไหมก็เป็นอีกเรื่องนึง 55)