คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : -หื่น- (=,.=)
-หื่น- (=.,=)
“จะ ทะ ทำอะไรครับ???” อคแทคยอนถามเสียงหลงเมื่อร่างบางหอมกรุ่นเริ่ม โผเข้านั่งตัก
-เฮ้ยอย่าบอกนะว่า…. อ๊ากกกก อคเปรม ณ.จุดเน๊ ?-
“แต่เดี๋ยวก่อนนะ เราจะเอ่อ … กันตรงนี้จริง ๆ เหรอ??” อคแทคยอนกวาดตาคมมอง
.. แน่นนอน..เขาเห็นผู้ชม ที่ยืนบ้างนั่งบ้าง มีชีวิตบ้างไม่มีชีวิตบ้างมองกันตาแบ๋ว
-ท่ามกลางสายตาของพยานรักนับร้อยคู่เหรอ?? เงอะ คุนนี่แรงสสสสสส์
..กรี๊ดดดดดด ..
“.นั่นแกจะทำอะไรเขาห่ะเด็กบ้า ลุกเลย!!” นิชคุณค่อยๆเงยใบหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่ยืนแผดเสียงดังลั่นตัวสั่น ด้วยความโกรธ ปากอิ่มส่งยิ้มเยือกเย็น
“ยืนอยู่เฉย ๆ เถอะมนุษย์น้อย”
ยืนอยู่เฉย ๆ … เชอะ คิดว่าคนอย่างยุนอาจะฟังเด็กเหรอ???
แม้ใจจะไม่ฟัง แต่ร่างกายกลับไม่ขยับ เหมือน มันขยับไม่ได้!
“แทคครับ”
“คะคะ ครับ คุนนี่จะทำอะไครับ??” คุณหมอถามเสียงสั่นเมื่อมือเรียวเล็กเริ่มวุ่นวายกับกระดุมเสื้อเชิต
“แทครักคุนไหม?” ซาตานนิกถามเสียงเบา ส่งยิ้มบางๆแต่หยาดเยิ้มให้ในขณะที่ปลายนิ้วเริ่มกรีดลงที่หน้าอกแน่น
“รักครับ!!” อคแทคยอนตอบฉะฉานเสียงดังฟังชัด เรียกเสียงปรมมือ โห่ร้อง วี๊ดวิ้ว และเสียงผิวปากของเหล่าผู้ชมที่นั่งชิดติดขอบโซฟา
ใช่!!! ติดขอบโซฟาตัวที่ผู้แสดงนั่ง อยู่ชนิดที่เรียกว่าแทบจะหายใจรดใบหูกันเลยทีเดียว
“แทคครับ ระหว่างคุนนี่หน้าใสกับชะนีหน้าวอก แทคเลือกใครครับ” เรียวปากอิ่มกระซิบถาม แต่บดร่างกายตนแนบแน่น ปลายนิ้วชี้ขาว เกลี่ยริมฝีปากเรียวเบา ๆ
“ไหนตอบดัง ๆ ให้ชื่นใจหน่อยสิครับ ”
“ก็ต้องคุนนี่ที่น่ารักอยู่แล้ว รักโครตๆ รักกว่าชีวิตอีก พอใจไหมครับ??” อคแทคยอนตอบ ตาคมกริบจดจ้องตาโตเพื่อยืนยัน
“แทคน่ารักจังเลยเนอะงั้นคุนนี่จะให้รางวัลน้า...เริ่มกันเลยเนอะ” นิชคุณบอกลูกค้า นิ้วมือกดเกมส์ที่เลือกไว้
“ห่ะ!! ระ เริ่ม เริ่มอาไร๊ ??” คุณหมอเสน่ห์แรงถามเสียงสูง ตาคมเหลือกโต เมื่อเห็นยุนอาทำปากขมุบขมิบ แต่ไม่มีเสียงลอดออกมาให้ได้ยินสักแอะ
อคแทคยอนตาโต ในขณะที่คุณผู้ชมข้างโซฟา เริ่มตาเหลือก โดยเฉพาะเด็กน้อยผู้มาจากดาวพลูโต (เจ้าตัวเค้าคิดเอง) หันไปกระซิบถาม คิมมินจุน
“ย่าห์ พี่จิ้งหรีดเค้าจะทำอะไรกันเหรอออ”
“ไม่รู้จริงเหรอ??” คิมมินจุนเหล่ตามองเด็กแก้มป่องที่นั่งตาเยิ้ม
“จริ๊งงงงง”
“หรออออออ....เหอะ ใครเชื่อแกก็บ้าแล้วไอ้บวม หันหน้ามานี่สิเดี๋ยวจะเช็ดให้” พี่จิ้งหรีดเบ้ปากแล้วรั้งแก้มของอูยองให้หันมา จัดการยัดทิชชูเข้าที่รูจมูกของเด็กที่แอ๊บว่าไม่รู้
ไอ้บวมของกรู แมร่งหื่นตัวพ่อตัวแม่เลย โชคดีที่พกติดมาเป็นกล่อง
“ชรูววววว/ชู้วววว” คู่รักต่างเผ่าพันธุ์หันมาทำหน้าดุใสแต่มีอาการตาเยิ้มเหมือน มนุษย์ผู้มาจากดาวพลูโตไม่มีผิด
“อย่าเสียงดังสิ เสียสมาธิหมดเลย!!” คิวปิดจอมอึนเอ็นเสียงเขียว ตาคมกริบตวัดแล้เอื้อมมือไปคว้าทิชชูในมือของมินจุนมาอุดจมูกตัวเองบ้าง
...ป๊าดดดด.เพื่อนนิก แมร่งโครตแร๊งงงงงงงงงส์!!!
“แต่คุนนี่อายอ่ะ เค้าไม่เค้ยยย ไม่เคย แทคหลับตาได้ไหมครับ?” ริมฝีปากอิ่มกระซิบที่เรียวปากของคุณหมอ มือเรียวเอื้อมไปกดเปลือกตาคมดุแผ่วเบา
อีจุนโฮเหล่ตามองพี่ชายที่แกล้งแอ๊บแบ๋วแล้วหมั่นไส้ เลยลอยหน้าลอยตาล้อเลียน เบ้ปากให้พี่ชาย
“หูวววว เชื้อ เชื่ออ่ะ” แล้วสะดุ้งโหยงเมื่อพี่ชายถลึงตากลมค้อนให้
โป๊ก!!
เสียงปากกาด้ามทองของคุณหมอรูปหล่อปะทะเข้ากับหัวทุย ๆ ของจุนโฮโดยฝีมือของพี่ชายหน้าใส
“ย่าห์เพื่อนนิกอ่ะ เพื่อนนิกทำร้ายดวงใจของเพื่อนอึนทำม่าย โอ๋ ๆ โฮจังเจ็บป่ะครับ มามะ เบา ๆ”
‘หุบป๊ากกกก ทั้งคู่ไม่งั้นไม่ต้องดู !!’ นิชคุณตวาดแว้ดแบบไม่ออกเสียง ชี้นิ้วพลางถลึงตาโตคาดโทษ
“คุนรู้ว่าแทคเหนื่อยใช่ม้า”
แทคยอนพยักหน้ารัว ๆ “ครับช่วงนี้แทคเครียดมากเลย” ตอบพลาง พยายามจะลืมตาดูหน้าหวานๆ ใส ๆ แต่ลืมไม่ขึ้นเลยได้แต่ส่ายหน้า อมยิ้ม
สงสัย?? คุนนี่จะใช้เวทมนต์กับเขาเหมือนยุนอา แต่ไม่เป็นไร แค่ได้กลิ่นหอม ๆ แทคก็เปรมสุดกู่แล้ว ..ฮา.. แทคยอนจิตนาการบรรเจิดจะตาย!
นั้นไงว่าแล้ว.. แทคยอนเกร็งตัวแน่นเมื่อรับรู้ถึงลมอุ่นหอมและความชื้นอุ่นที่โลมเลียแผงอกแผ่วเบา
“คะคุนนี่” ความต้องการทางร่างกายเพิ่มมากขึ้นจนแทบจะปะทุเมื่อความชื้นอุ่นเริ่มไล้ต่ำลงจนถึงลำตับ
“ชอบไหมครับ?”
“ชะชอบ” แทคยอนตอบเสียงกระเซ่าหอบ พยักหน้าให้กับความมืดรัว ๆ “ชอบที่สุดเลยครับ คุนนี่”
“แทคอยากให้คุนนี่ช่วยไหม คิคิ” เสียงหวานใสคลอเบา ๆ ดังที่ข้างหูก่อนจะรู้สึกถึงแรงขบเบา ๆ ที่ต้นคอ “ แทคเป็นของคุนนี่คนเดียวนะ”
“คะครับ”
“น่ารักจังเลย งั้นคุณจะนวดให้นะ”แทคยอนสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกถึงมือเรียวเล็กกำลังกอบกุมตัวตนของเขา
“แทคอยากให้ใช้มือ” มือเรียวเล็กบีบเบา ๆ ที่มือหนาของตน แล้ววนเป็นวงกลม
“หรือปากหล่ะครับ?? ” ก่อนนิ้วกลางจะถูกดูดกลืนเข้าสู่โพลงปากอิ่มอุ่น
แน่นอน... แทคยอนเลือก....
“ปากครับ… นวดด้วยปากนะ” แทคยอนตอบแบบไม่ต้องคิด แล้วสะท้านสั่นเมื่อรู้สึกถึงเรียวปากอิ่มนุ่มๆกอบกุมและกลืนกินร่างกายของเขาไว้ เรียวปากค่อย ๆ และเล็มไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รีบร้อน สลับกับขบเบา ๆ
“อืมม คุนครับ แทครักคุนจังเลย”
“อื่อคุนรู้”เสียงใสขานรับเบา ๆ แล้วเร่งจังหวะระรัว
“อืมมมมมมม” ไม่นานนักแทคยอนก็เกร็งตัวแน่น ปล่อยเสียงครางลากยาว ปลดปล่อยตัวเอง แล้วหอบหมดเรี่ยวแรง
นิชคุณหันมายิ้มให้ ท่านผู้ชมครางออกมา แล้วหัวเราะเมื่อเห็นทุกคนนั่งหอบ หมดเรี่ยวแรงเหมือนพระเอกที่โดนนางเอกรีดพิษงูน้อย เห็นจะมีแต่อีจุนโฮเท่านั้นแหล่ะ ที่นั่งส่ายหน้าระอาใจ
อ่ะชริส์.. เรื่องแค่นี้ มีเหรอจุนโฮจะไม่รู้ แต่ใครจะไปสนใจไอ้แสบกันเล่า…ฮา
มือหนาของแทคยอน พยายามจะไขว่ขว้า หวังจะโอบกอดคนตัวขาวร่างโปร่งหอมที่ยังคงซบอยู่ที่แผงอกหนาของตัวเอง
“ขอบคุณนะครับคุนนี่” ซาตานนิกเห็นอาการคว้าอากาศ เลยเผลอหัวเราะคิกคักยิ่งคุณหมอรูปหล่อทำตาเยิ้มยิ่งนึกสนุก
“ลืมตาได้แล้วแทค”ซาตานเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มกว้าง แล้วเดินเข้าไปหาคุณหมอที่พยายามปรับม่านตาเพื่อรับแสงสว่างจ้า
แทคยอนก้มลงมองเป้ากางเกงตัวเอง ก่อนผวาเฮือกเมื่อเจอกับพุดเดิ้ลตัวน้อย ขนปุกปุยบนนอนตักของเขา แทนที่จะเป็นว่าที่เมียจ๋า...
“คะคุนนี่ นี่มันเรื่องอะไรกันครับ?” ตาคมจดจ้องคราบขาวขุ่นที่ปากหมาน้อยแล้วเหวอ ปลายนิ้วเกลี่ยคราบขุ่นที่แสนจะคู้นนนน คุนขึ้นมามอง แล้วทำหน้าสลดลง
-รังเกียจกันจนถึงให้หมาช่วยเลยเหรอ เจ็บปวดจัง!-
“เค้าเรียกการแฝงฝันหน่ะ ” จู่ ๆ อีจุนโฮก็พูดขึ้นกางปีกสีดำสนิทของตัวเองออกมาพัดเบา ๆ คลายความร้อนรุ่มที่ร่างกาย
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าพี่ชายจะใช้วิธีนี้ก็เหอะ แหมหลับตา จินตนาการแล้วมันสวดยอดเจงๆ
“แฝงฝัน!! ถ้าคุนนี่จะรัง...เฮ้ย!” อคแทคยอนส่งสายตาตัดพ้อ น้อยใจ ก่อนจะเหวอ เพราะร่างบางเข้ามาซบที่ตักเรียบร้อย และปลายนิ้วของเขาก็เข้าไปอยู่ในโพรงปากอิ่มสีแดงสด อย่างรวดเร็ว
“หวานกว่าที่คิดแหะ” ลิ้นอุ่นเลียไล้เก็บกวาดทุกหยด แล้วเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มพร้อมยู่จมูกรั้นอย่างน่าเอ็นดู
-คงไม่รังเกียจแล้วหล่ะม้างงงงง เอ่อ แต่แทคโครตเขินอะ คิคิ-
“ คิคิ คราวหลังทำเองดีกว่า” ซาตานนิกทำตาโต แล้วรีบจับหมาน้อยขึ้นมาเขย่า ๆ จนหัวหลุดกลิ้งหลุน ๆ ไปอยู่ใต้โซฟา
ร่างบางรีบดีดตัว ออกจากอ้อมอกของแทคยอนแล้วรีบผลุบลงตะครุบหัวหมาน้อย ที่ยังกลิ้งหนีซาตานนิกไม่เลิก
“ย่าห์ ไอ้ปุยเจ้าคายออกมาคืนข้าเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ปุย อย่าหนีนะ ไอ้ปุยยยย”
นิชคุณทำตาละห้อยส่งเสียงจิจ๊ะ เมื่อผู้ช่วยสี่ขาวิ่งดุกดิกหายวับออกไปนอกอาคาร
“มานี่เลยพ่อตัวดี” แทคยอนคำราม ลุกขึ้นคว้าข้อเท้าเล็กของนิชคุณที่โผล่มาจากใต้โซฟา ออกแรงลากเบา ๆ ให้พ้น ดึงรั้งให้ลุกขึ้นยืนก่อนเรียวปากจะประกบที่ปากอิ่มสีเรื่ออย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงฮือฮาของท่านผู้ชมอีกรอบ
“อ๊ากกกก เลิฟซีน ๆๆๆๆๆ” เสียงท่านผู้ชมตะโกนเชียร์ดังลั่น ฮวางชานซองกลืนน้ำลายข้นเหนียวลงคอ อย่างยากเย็น หันไปมองอีจุนโฮที่นั่งหัวเราะเสียงดังลั่นอย่างอารมณ์ดี
“..ฮา...จัดไปเลยไอ้ว่าที่พี่เขย!!!” อีจุนโฮเป่าปากแล้วกระโดด กระพือปีกพรึ่บพรับ พร้อมกับโบกพู่เชียร์ (ไปเอามาจากไหน?)
“แก้แค้น/ แก้แค้น/ แก้แค้น”
“โฮจางงงงงเค้าก็อยากทำแบบนี้นะ”
“เหรอออ”
“จ๊ะ”
“เร็วไปม้างงงง เราเพิ่งจะคบกันยังไม่ถึงเดือนเลยไอ้อึน” อีจุนโฮแว๊ดๆประเคนพู่ในมือใส่คิวปิดจอมหื่น ใส่แล้วนั่งกินป๊อปคอร์นต่ออย่างไม่สนใจจะมองไอ้อึนที่ยังนั่งกระเซาะไม่เลิก
“เร็วเหรอ???” ชานซองสะกิดบ่าเล็กยิก ๆ แล้วส่งสายตาอ้อนวอนแล้วถามซื่อ ๆ “แล้วไอ้คู่หูนั้นมันรักกันกี่วันหล่ะครับเบบี๋” คิวปิดเบ้ปากชี้นิ้วไปที่คู่หูอินเลิฟที่ยืนจูบกันดูดดื่มแบบไม่แคร์สายตาหงอย ๆ ของคิวปิดผู้แสนจะอาภัพ
“...”ตาขีดของปีศาจน้อยกระพริบปริบ ๆ แล้วถอนหายใจเบา ๆ
มนุษย์พวกนี่มัน....แร๊ดดดด ....แรด !!!!!
พระเอกหลิ่วตาเล็กน้อยให้ผู้ชมแล้วค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกช้า ๆ ส่งยิ้มกว้างให้ร่างหอมๆที่ยืนเหวออึ้ง
“คุนนี่ก็หวานมาก ๆ เลยนะครับ” ปลายนิ้วค่อย ๆ เช็ดคราบหวานสีใสออกจากกลีบปากอิ่มแผ่วเบาแล้วส่งเข้าที่ปากของตัวเองอย่างแสนเสียดาย
“เรามาเริ่มกันจริง ๆ ดีไหมครับที่รัก” เสียงทุ้มออดอ้อน กระซิบที่ใบหูขาวพร้อมกับเป่าลมอุ่นเบา ๆ มือหนาเริ่มลูบไล้ตามร่างกายเล็ก ที่ยังยืนมองตาปริบ ๆ
“ระเริ่มเหรอ??” นิชคุณเหวอ พยายามดันตัวเองออกห่างจากอ้อมกอด เมื่อสบเข้ากับตาคมดุที่ส่องประกายระยิบระยับ และแสดงความต้องการออกมาอย่างไม่คิดจะปิดบัง
-คิคิ น่าร๊อกกกกที่สูดดดด น่ากดที่สวดดดดดด –
“ถะถอยออกไปห่าง ๆ ข้านะ ไอ้มนุษย์งี่เง่า” นิชคุณถอยกรู ปากอิ่มแว๊ดใส่แต่หน้าหวานแดงจัด
“มีคนอยู่ตั้งเยอะไม่มียางอายเหรอ ไอ้หื่น”
“คน?! อ้อ ครับเยอะจริง ๆ ด้วยสิเนอะ คิคิ แต่ อคไม่สนใจหร๊อกกกก”
-อายอ่ะ..อายอาไร๊ คนเยอะแยะ ฮา..ใครอายก็อายไปเหอะ อคม่ายอาย เหอ เหอ-..
ตาคมกริบหลิ่วให้กับคนน่ารักที่เริ่มจะเหงื่อตก ลิ้นร้อนแกล้งเลียที่ริมฝีปากตัวเองช้าๆ “ขอแทคชิมของคุนนี่บ้างน้า”
ห่ะ!!! ชะ ชิม ชิมอาไร๊!!!
“มะไม่ ไม่ออกไปให้ไกลๆข้านะ ไอ้มนุษย์โรคจิต !!” ซาตานนิกออกคำสั่งเสียงกระท่อนกระแท่นไม่กล้าสบตาคุณหมอที่สาวเท้าเข้าหาช้า ๆ อย่างกดดัน
“อย่านะ ออกไปเซ่ ไอ้แสบ!!! โว้ยยยย ไอ้แสบบบบบบ ! มาช่วยข้าที๊”
“คิคิคงไม่ได้อ่ะท่านพี่ เพราะมันเป็นสัญญาอ่ะ เหอ ๆ ท่านซวยแน่!”
เหวอเลยสิทีนี้ ซาตานนิกเหวอรับประทาน ที่พึ่งสุดท้าย ดันมาหัวเราะคิกคัก
แมร่ง ...อยากเห็นพี่ชาย เสียเอกราชมากนักหรือไงหว่ะห่ะ ไอ้น้องรัก!!!!!
เมื่อไม่มีใครช่วย ซาตานนิกเลยจำเป็นต้องช่วยตัวเองโดยการส่งยิ้มหวานหยดให้คุณหมอที่ตอนนี้เหมือนฆาตกรโรคจิต เพราะการก้าวช้า ๆ กับหัวเราะหึหึ
ช่างแสนจะสั่นประสาท
“ทะแทค แทคยอนครับ คือเราหาอะไรกินกันดีกว่าเนอะ คุนนี่หิ๊วววว หิว”
“เหรอครับ งั้นเราจะกินของหวานแล้วค่อยต่อของคาว หรือกินของคาวก่อน แล้วค่อยกินของหวานหล่ะหือ เบบี๋”
“ของคาว???... ของหวาน????” นิชคุณนิ่งคิดแล้วเหวอตาโต
-วันนี้. อคทบต้นทบดอก ไม่มีใครจะมาขัดขวางเราได้ เตรียมตัวเหนื่อยนะจ๊ะ-
“ไม่ว่าอะไรก่อนอะไรหลังกรูก็ต้องโดนกดไม่ใช่หรือไง๊….ไอ้สมองถั่ว!!!”
--คิคิ เบบี๋ของแทคย๊อน น่ารักสุด ๆ เหมือนลูกแกะตัวน้อย ๆ เลย คิคิ มาม่ะมาให้หมาป่าสุดหล่อขย้ำ อั้มๆ ดีกว่าเนอะ—
มือหนาของแทคยอนคว้าร่างบางที่ยืนสั่นอย่างโกรธจัด เข้ามาโอบเบา ๆไม่สนใจอาการดีดดิ้นของร่างหอม พร้อมก้มกระซิบที่ข้างหูขาวอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องกลัวนะครับแทคจะอ่อนโยนกับคุนนี่นะ.. วันนี้แทคกับคุนนี่จะได้ใช้คำว่า ’เรา’ได้อย่างเต็มปากสักที”
“ปะปล่อยข้านะ” แล้วคิดว่าอ้อยเข้าปากช้าง หมูเข้าปากหมา มันจะปล่อยไหมเล่า?.. ยิ่งเห็นหน้าหวานหยดแดงแปร๊ด ยิ่งได้ใจมือหนาของแทคยอนยิ่งกอดกระชับแน่นมากขึ้นไปอีก ใบหน้าคมโน้นเข้าใกล้เรื่อย ๆ ก่อนชะงักกึก
“คุณหมอครับ มีสายด่วนมาจากบอสตันครับ” บุรุษพยาบาล ปาร์คแจบอมเดินยิ้มกรุ้มกริ่มเข้ามา แล้วยื่นมือถือเครื่องหรูของเจ้านายให้ โดยไม่ได้สังเกต ว่าตนเองจะเข้ามาขัดจังหวะฉากรัก แสนโรแมนติค
อะไรอ่ะ บรรยากาศยะเยือกเชียว เอ่อ คือ ปาร์คหวังดีนะ คือ ปาร์คไม่รู้
ซวย!!! แล้วปาร์ค
ร่างบาง ๆ ของปาร์คแจบอมโค้งสุดตัวคางชิดอกแล้ว ทำตาละห้อย “งั้นเดี๋ยวผมเข้ามาให้นะครับ”
ก๊อก ๆ
“คุณหมอครับ.ผมปาร์แจบอมครับ มีสายด่วนจากบอสตันครับ .. ทันไหมอ่ะ??”
ทันไม่ทันไม่รู้ ... รู้แต่นิชคุณยืนถอนหายใจโล่งอกแล้ววิ่งปรู๊ดดดด!!!
ได้ยินแต่เสียงใสหัวเราะคิกคักกับตะโกนแว่ว ๆ “...ฮา....ทำบุญบ้างนะไอ้หื่น!”
“ดะเดี๋ยวคุน คุนนี่ คุนครับ หึ่ย!!” อคแทคยอนตะโกนตาม แล้วคอตกทำตาละห้อย เหลือบมอบตัวตนที่เริ่มจะปวดร้าวของตัวเองแล้วถอนหายใจยาว ก่อนเดินไปนั่งบนเก้าอี้ทำงานอย่างเซ็งชีวิต!!
-เหอ เหอ ฮือ ฮือ กรู อดอีกแล้ว ไอ้ปาร์คนะไอ้ปาร์ค!!!-
-พรุ่งนี้ อคจะไปทำบุญครับ!!!-
“ไม่ทัน/ ไม่ทัน/ไม่ทัน/ไม่ทัน” ผู้ชมประสานเสียงแล้วเบ้หน้า อีจุนโฮกับฮวางชานซองสยายปีกของตนออกแล้วโผกลับขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยอาการเซ็งจัด
แจบอมเหวอแล้วถลามาที่หน้าต่าง ตวาดแว๊ดเสียงดังเมื่อเจอคู่หูโรงพยาบาลแตกยืนเกาะกิ่งไม้ใหญ่อยู่
“นี่ๆ พวกนายไปทำอะไรกันบนนั้น ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วไปกินยานอนโว้ยย”
คิมมินจุนเบ้ปากให้แจบอมแล้วพยักหน้าให้กับอูยองที่ตอนนี้ทำหน้าบูดเพราะไม่ได้ดูฉากที่แสนรอคอย
“ไปกันเถอะเดี๋ยวค่อยมาดูใหม่ลงดี ๆ หล่ะ”
“อื่อพรุ่งนี้ก็ได้เนอะ”
“จ๊ะ” มินจุมยิ้มรับหวานหยดแล้วจูงมืออูยองทันทีที่เท้าแตะพื้น
“รักกันเข้าไป รักกันเข้าไป !! หึ่ย น่าโมโห นี่ เดินจูงมือกันแบบนั้น กลัวคนอื่นเข้าไม่รู้เหรอว่าเป็นแฟนกันห่ะ ชริส!!” แว๊ดจบก็หันกลับมาแล้วสะดุ้งโหยงเพราะดันไปสบเข้ากับสายตาอาฆาตของพระเอกหน้าดำเข้าพอดิบพอดี
“ชะอุ้ย! แฮร่...หมดธุระแล้วผมขอตัวนะครับคุณหมอ”
“เดี๋ยว!!! พายุนอาออกไปด้วย เขายืนอยู่นานแล้ว”แทคยอนสั่งเสียงเรียบแล้วถอนหายใจยาวอย่างพยายามระงับสติอารมณ์
ปาร์คแจบอมพยักหน้ารับคำสั่งรัว ๆ แล้วรีบเดินเข้าหา คนที่ยืนอ้าปากค้างทำเสียงขมุบขมิบ สะกิดหลายครั้งเจ้าตัวก็ยังไม่รู้สึก ก่อนจะยิ้มกริ่มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วจัดการบีบ ‘ปี๊บ’ เข้าที่หน้าอกนุ่ม
เหอ ๆ ได้ผล..เพราะเจ้าหล่อนตบผั่วะ เข้าที่แก้มของแจบอม แล้วแหกปากร้องลั่น
“กรี๊ดดดดด ไอ้บ้าแจบอมมม ไอ้ลาม๊กกกก”
แม้ปากจะแว๊ด ๆ แต่ถอยกรูออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว พร้อมกับส่งเสียง ตะโกนโหวกเหวกไปตลอดทาง
“ผีหลอกกกกก ช่วยด้วยผีหลอกก!!!”
ผี??? ปาร์คแจบอมขมวดคิ้วแล้วจิ๊ปาก ส่ายหน้าด้วยความเซ็งจัด!!
“รับยากลับไปกินที่บ้านสักแผงไหมห่ะยัยเพี้ยน… ไม่ได้เรื่องเอ้ย!!”
“ขอตัวก่อนนะครับ คุณหมอแทค”แจบอมยิ้มให้เจ้านาย ที่ตอนนี้ออร่าความทะมึนแผ่ซ่านจนน่าขนลุก
กำลังจะสาวเท้าพาร่างออกไปก็ต้องชะงักค้างเพราะได้ยินเสียงที่แสนบาดหู จนแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่
“50%นะปาร์คแจบอม”
คนพูดนั่งทำงานไปเงียบ ๆ แต่คนฟังแทบจะน้ำตาไหลพรากเลยทีเดียว!!!!
++++++คุยกัน คุยกัน++++++
อุแหม่...เปิดมาก็ล่อเป้าโดนแบนกันเลยทีเดียวเชียว .... งานนี้ต้องขอบคุณเจ้าปุยมันเนอะ คิคิ ไม่งั้น อิเหมียว ลงแดงตาย 555
น่าสงสารปาร์ค นะ 50% โอ้ววววว คิคิ
แอบเห็น 100% ด้วยแหล่ะ ปลื้มเชียว ขอบคุณนะค่ะ (^___^)
ช่วงนี้.... เจ้าลัทธิ TK ของเรา (เหล่าสาวก) ขยันสาดความหวานให้ได้ฟินกันเนอะ หุหุ....มิตรผล อายเลย!!!
อ่อ...ช่วงนี้โรคตาแดงระบาดนะจ๊ะเบบี๋ รักษาสุขภาพด้วยน้า
เพราะอิไรท์ เป็นแล้ว (T_T) แต่ยังสามารถ up ได้ 55 ...แคร์ใครที่ไหน??...
(ไม่ได้ตรวจน้า)
Enjoy reading
kanka
ความคิดเห็น