คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ++รักต้องเปิด(หกห่อ)++ (--__--)'
--++รักต้องเปิด(หกห่อ) ++-- (-_-)
“ขอดูเธอหน่อย ฉันเองอ่ะเปิดละ ใจเธอยังไม่เปิด oh oh oh “
ภายในโรงพยาบาลที่มันควรจะสงบเงียบ กลับได้ยินเสียงประหลาดดังลั่น จนปาร์คแจบอม เดินกระฟัด กระเฟียดออกมาจากห้องพัก แล้วมองหาต้นตอของมลภาวะทางเสียง
แมร่งเอ๋ย ! ห้องไหนหว่ะห้องหนายยยย???
ห้องปีกขวา ...อ่อ ห้องคุณหมอแทค
“ขอใจเธอหน่อย ..ฉันเองอ่ะเปิดละ .. แล้วเธอจะเปิดมั้ย.. แล้วเธอจะเปิดมั้ย .. แล้วเธอจะเปิดมั้ย”
ใคร?? .. มันช่างกล้า ทำเสียงดังในห้องผู้บริหารหว่ะห่ะ ใคร!!!
มือเล็กผลักประตูเข้ามาพร้อมกับตวาดแว๊ด “ใครมันกล้าแหกปากในโรงพยาบาลหว่ะ ห่ะประเดี๋ยวพ่อจะจับกรอกยา จะบังคับให้มันนอน จะ ... เจี๊ยกกก !!”
กรูตาฝาด... กรูตาฝาดแน่... มันไม่มีทางเป็นไปได้ ..
(เพราะภาพที่เห็นเป็นใครก็ชอค) เพราะคุณหมอสุดหล่อ ไม่เหลือคราบผู้บริหาร มือหนา ตีอกล้ำๆ ของตัวเองดังป๊าบ ๆ แถมอาการยักคิ้วหลิ่วตาใส่คนไข้ ที่นั่งทำหน้าพะอืดพะอม นี่มันสุด ๆ เกินจะบรรยาย T0T
ฮืออ… อะไรดลจิตดลใจให้ เจ้านายกรูบ้าถึงเพียงนี้ อาไร๊ฟร่ะ?? .... ตายๆ กรูลาออกไปขายกล้วยทอดดีไหม ?
“คิคิ โอวววลุกหนักแหะ” อีจุนโฮ นั่งเลิกคิ้วแล้วส่งยิ้มล้อเลียนพี่ชายคนสวยที่นั่งทำหน้าเบื่อโลก อยู่บนเตียง
“โธ่พี่ชายข้า อย่าเพิ่งบ้านะพี่ ...ฮา”
ตากลมโตถลึงใส่น้องชายที่บังอาจนั่งขำ แล้วถอนหายใจยาวหนัก เมื่อเพื่อนใหม่ทั้งสองปรมมือเป็นจังหวะให้คุณหมอ (ที่นับวันจะไม่ค่อยเหมือนหมอ)
ฮือออ มรึงจะถอดเสื้อเรียกเลือดกรูเหรอ??
นิชคุณนั่งหน้าเหวอมองคุณหมอออกสเต๊ปแล้วอยากจะเบะปาก
“อ่า คุนนี่น่ารักจังเลยครับ ไม่เอาน่า ไม่ต้องเขินหร๊อก คนกันเองทั้งนั้นเนอะ รักกันชอบกันก็ต้องบอกกันสิครับ”
(^O•)
<) )?
_/ \_ " คิคิ ..มานน..แน่นนน..อ๊ก"
“ฮริ้วววววว/ฮา...”
“เงียบเถอะ!” มือเรียวเล็กดึงหมอนใบใหญ่เข้าปิดที่หู ตากลมมองคุณหมอ (ที่เคย)สุภาพ มากระโดดโหยงเหยง แยกแข้งแยกขา
(•_^)
\( (>
"ก๊ก.. โย๊กก.. อ๊ก" _ / \_
“คิคิ/ฮริ้ววววว/ เจ๋งอ่ะหมอ”
“พอเถอะ!!” นอกจากจะไม่ได้ผล กลับยิ่งดังลั่นแถมยังมั่วเต้นตามด้วยน้า
(^O^)
<) )?
_/ \_ "ให๋แบ๊ก.. เอาไว้นานไป๋.. เดี๋ยวใจถ่อออ..ล๊อกกก"
“โว้เย่ ฮา... น่ารักเนอะท่านพรี่ ฮา... น่ารัก น่าขนลุกจริง ๆ จะทำอะไรก็รีบทำเข้าหนา พลาดพลั้งไปจะแน๊นนนอ๊กก กร๊ากกกก”
น่ารัก.น่าร้ากกก น่าลากเอาไปทิ้งที่สุด ฮืออ .อยากจะเอาหัวทุย ๆ โหม่งกับหมอนตาย
“โอ้ยยย ไอ้ดามมมม !!!! เงียบโว้ยยยยเงียบบ กรูไม่ไหวแล้ว เอายามา เอายามาให้กรูกินที กรูอยากนอน เงียบโว้ย ไอ้แสบ ไอ้กามอึน ไอ้คู่หูติ่งต๊อง เงียบโว้ยย หยุดหัวเราะนะ ฮืออ”
(@.@)’’
<) )?
_/ \_ “โว๊ะ ม่านนนแน่นนน อ๊กต๊ะโยกกกออกก ...อ๊ากกก ....มายไอดอลลลล” คิวปิดหน้าอึนออกสเต็ปตามอย่าง งง แล้วหันมาหัวเราะเบาๆ อย่างเขิน ๆ ให้โฮจัง
“ ขอเวลาเค๊าฝึก กับมายไอดอลแป๊บนะจ๊ะ” และแน่นอนอีจุนโฮแยกเขี้ยวใส่อย่างไม่ต้องสงสัย
“ไม่ต้องงงง แกควรจะอยู่เฉย ๆ นะไอ้อึน ว่ะ ว๊ากกก กะ แกจะถอดเสื้อเพื่ออาไร๊”
อีจุนโฮเหวอ แล้วถลาเข้าหาพี่ชายที่นั่งทำหน้ามู่ทู้ บอกบุญไม่รับ
“งืออพี่ ช่วยข้าที ข้าไม่ไหวจะทนกับหน้าอึนนี่แล้วนะ”
“เจ้าต้องช่วยข้าก่อนน้องชาย เพราะข้าจะตายอยู่แล้ว
-โธ่คุนนี่คร้าบบบ.. เขินเหรอ??? เขินน่ารักน่าจุ๊บที่สุด-
“เชคเรตติ่งหน่อย baby… ถ้าม่ะเฟิร์มนะ honey …เชคแล้วทิ้งเล้ยย baby!!!!!”
(^_•) /// (•_^) /// (•O•) /// (^_^)
<) )? \( (> <) )? _/{+}\_
_/ \_ _/ \_ _/ \_ _/ \_
“ว๊ากกกกก กรูม่ะไหววววแว้วววว “
“ฮา... สวดยอดเลยคุณหมา เอ้ย!! คุณหมอ เช็คเรทติ้ง ต่ะดิง ตะดิ่ง ติง ต๊ะดิง ตะดิ่ง ติง ต่ะดิง ตะดิง ติ๊งงงงงง”
ปาร์คแจบอมค่อย ๆ ปิดประตูลงอย่างเลื่อนลอย ใบหน้าที่หวานเฉี่ยวแบบฉบับคนที่มีความมั่นใจเต็มร้อยเจื่อนลง มือเรียวยกขึ้นนวดขมับที่มันเริ่มจะเต้นตุบ ๆ
ภาวนาในใจเบา ๆ .... กรูตาฝาด??? เพี้ยง!! ขอให้กรูตาฝาด
“เชคเรตติ่งหน่อย baby”
“เช็คสมองก่อนไหมครับหมอ ฮืออ”
“… ถ้าม่ะเฟิร์มนะ honey”
“กรูคอนเฟิร์มว่า พวกมรึงมันผิดปกติ อะฮือออ..”
“…เช็ดแล้วทิ้งเล้ยย baby!!!!!”
“ช่วยเอากรูไปทิ้งนอกโรง’บาลบ้าที!!!!!”
ใครก็ด้ายยย บอกกรูทีว่ากรูฝันไป ไอ้หน้าแมวนั้นไม่ใช่คุณหมอแทคยอนใช่ไหม??
แจบอมคนนี้ร่ำร้องอยู่ในใจ อย่างน่าสงสารที่สูดดดด และท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับ
“เอ้อ... ช่างแมร่งเหอะ !!!!”
เสียงบทสวด เสียงขานรับและบทเพลงสรรเสริญพระเจ้าดังกระหึ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใช่แล้ว อีก ไม่กี่นาที จะเข้าสู่วันขอบคุณพระเจ้าแล้ว !!
อาคารสูงและตึกผู้ป่วยประดับด้วยไม้กางเขน และดอกไม้สวยงาม ฮวางชานซองกระพือปีกพั่บ ๆ อย่างชอบใจ ส่งยิ้มตาเยิ้มให้กับอีจุนโฮที่นั่งทำหน้าเหมือนปลาบู่สำลักน้ำ
“นี่โฮจางงง ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับมันจะยิ่งน่ารักน้า”
“หึ่ย ไอ้บ้านี่ ข้าเป็นปีศาจ เข้าใจ๋ ไอ้งานพิธีนี่มันไม่ใช่สำหรับข้า”อีจุนโฮตวัดตาขีดมองเทพร่าเริงอย่างเนือย ๆ “ถ้าไม่ติดที่ท่านพี่อยู่ทีนี่ จ้างข้าก็ไม่มา ไร้สาระ อ่ะชริส์”
เสียงกรี๊ดเบา ๆ ดังขึ้นเป็นระยะ นิชคุณพยายามเบิกตากลม ๆ ให้เปิด ยากนักก็เลยใช้นิ้วเรียวถ่างมันออก
“เขากรี๊ดอะไรกัน หล่ะหือ V8?”
“อ้อ คงเป็นแฟนคลับของพี่จิ้งหรีดหล่ะมั้ง อีกเดี๋ยวพี่จิ้งหรีดก็จะเป็นต้นเสียงร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้านะ”
จุนโฮโฉบขึ้นไปนั่งเท้าคางดูพิธีด้วยความเซ็งจัด สายตาทอดมองหาพี่ชายที่ดูจะหมดเรี่ยวแรง แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้
“เวลาแบบนี้แหล่ะเหมาะที่สุด”
“อะไรหล่ะโฮจัง” ซาตานนิกขมวดคิ้วเล็กน้อย ตากลมปรือคล้ายจะหมดแรง มองพิธีที่ถูกบังคับให้มานั่งร่วมอย่างช่วยไม่ได้
อีจุนโฮไม่ตอบอะไรนอกจากชี้นิ้วไปยังแท่นพิธี ที่มีแพทย์และผู้ช่วยพยาบาลยืนนิ่งสำรวมเป็นระเบียบเรียบร้อย และหัวแถวบนสุดก็คือ อคแทคยอน เจ้าของโรงพยาบาล
ตาคมกริบกับใบหน้าคร้ามดูสงบเยือกเย็น และดูมีเสน่ห์อย่างประหลาด แววตาจริงจัง ไม่มีเค้าความบ้าคลั่งที่หาดูได้ยาก ทำให้นิชคุณเผลอส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้
“เฮ้ยท่านพรี่ เคลิ้มเชียว ข้าหมายถึงสละกายหยาบไง๊ นี่อย่าบอกข้านะว่าพี่ชักจะชอบไอ้หมอหน้าแมวเหมียวนี่แล้วอ่ะ !!”
ผ่างงงงงงงง (ตามด้วย) ผัวะ!
อันเนื่องมาจากมือเล็ก ๆ ของนิชคุณประเคนที่หัวน้องชายตัวแสบที่นั่งหน้าหงิก
ซาตานนิกไม่พอใจ มากกก ย้ำว่ามาก ตากลมถลึงใส่น้องชายที่นั่งคลำหัวตัวเอง ถ้าไม่ติดอยู่ที่กายนี้รับรอง อีจุนโฮจะได้กลายเป็นหนอน !!!
“หุบปากอีจุนโฮ ข้าเป็นซาตานและไม่เคยมีความรัก ข้าไม่มีทางรักใครแม้ตัวตัวข้าเอง เงียบซ่ะ นำข้าไป ข้าอยากนอนพักที่โลกมืด” นิชคุณพูดเสียงดังอย่างหงุดหงิด ร่างเล็ก ๆ เดินออกจากพิธีอย่างเงียบเชียบ
วันนี้เป็นวันดีจริง ๆ ที่ออกมาข้างนอก วันที่มีอิสระเต็มที่ ในขณะที่ภายในวุ่นวาย ด้วยเรื่องการต้อนรับบาทหลวงที่หน้าตาเหมือนไอดอล อีจุนโฮหัวเราะเบา ๆ ให้พี่ชายที่นับวันความเยือกเย็นและเหน็บหนาวจางหายลงไปเรื่อย ๆ
อา พี่ชายข้าน่ารักจังเลยนะ!
“หุบปากจุนโฮ!!! แล้วบอกมาว่าข้าต้องทำอย่างไร ก่อนที่มีมีคนมาขัดขวางเรา “ นิชคุณแหวเสียงดุเมื่อพาตัวเองมาหยุดอยู่ ที่ริมระเบียงชั้นบนสุดของหอพักผู้ป่วย
ซ่ะที่ไหนกัน!!!
คิวปิดฮวางชานซองเห็นทุกอย่างแหล่ะ เรื่องโฮจังทำอะไร... ที่ไหน? ...เมื่อไหร่?..
“ห่ะ!!! อะโหยยยวว โฮจางเล่นทีเผลอตาหลอดดดด เดี๋ยวเค๊าจะตีก้นตะเอ๊งน้า”
“หุบปากกกไอ้อึนอย่ามาขวางข้า ไปชิ้วววว เลิกยุ่งกับข้าสักที!!!”
“มันไม่ง่ายนะจ๊ะเบบี๋ เพราะตัดกระดาษต้องใช้กรรไกร ถ้าตัดใจต้องใช้เวลา ถ้าไม่ติดว่าเค๊าโครตรักตะเอ๊งนะเค๊าเลิกยุ่งไปนานล่ะ “
“จะทะเลาะกันอีกนานไหม?? ...แล้วข้าต้องทำไงต่อจุนโฮ”
“ง่ายจะตายไป ก็แค่โดดลงไปแค่เนี้ย ท่านก็หลุดออกจากกายหยาบแล้วท่านนิก จริงไหม? ..” ท้ายประโยคหันไปพูดกับ ซึลองและโจวควอนที่นั่งหมอบอยู่ก่อน “คู่หูคิวบัส”
“ขอรับ/ขอรับ”
ร่างบางพยักหน้ารัวๆ อย่างเข้าใจ เท้าเล็กพาร่างเล็ก ๆ ออกมายืนนิ่ง สายลมบางเบาพัดพาความหอมของกลิ่นดอกไม้ที่ปลูกรอบโรงพยาบาลขึ้นมาล้อลม
แค่โดดลงไปก็ได้กลับไปสู่โลกเก่าแล้วเหรอ ??
เพียงแค่โดดลงไปทุกอย่างจะกลับไปเหมือนเดิม ….
ตนจะกลับไปโลกมืดมิดอีกครั้ง ....
“คุนนี่อยู่ไหน??” ใบหน้าคมที่เคยสงบนิ่งเริ่มลุกลี้ลุกลน แค่แว่บเดียวที่หันไปสนทนากับบาทหลวงแล้วหันกลับมา ร่างเล็ก ๆ ขาว ๆ ที่เคยอยู่มุมในสุดนั้นหายวับไป ใช่หายไป!!!!
หายไปไหนหล่ะ ?? เข้าห้องน้ำเหรอ...
“เร็วโว้ย!!! มายไอดอล เนื้อคู่ของเจ้าจะโดดตุ๊บแล้ว!!!!” ฮวางชางซองตะโกนใส่หูกาง ๆ ของคุณหมอรูปหล่อที่ดูวิตกจริต ตาคมกวาดตามองซ้ายขวา อาการเบาโหวงในใจทำให้เริ่มนั่งไม่ติด
เพลงสรรเสริญพระเจ้าที่เคยเพราะจับใจกลับฟังดูแง่ว ๆ น่ารำคาญ เมื่อไหร่มันจะจบๆอคแทคยอยนั่งเงียบเริ่มขรึมมากขึ้น ถอนหายใจอย่างแรง โอ้ยยยย! โอยไม่ไหวแล้วโว้ย ว่าที่เมียจ๋ากรูหายไปไหน???
-นาทีนี้มารยาทหน่ะ ช่างแมร่ง ..กรูถ่อย.. ไปตามหาว่าที่เมียจ๋าดีกว่า-
“ผมขอตัวสักครู่ครับ”
“เร็วเถอะท่านพี่ ข้ารู้สึกว่าเรื่องยุ่งยากจะตามมาอีก ในไม่ช้า 5...4...3...2..”ปีศาจน้อยเร่งเร้า “พี่ต้องกลับไปกับพวกข้าเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า...ไม่มีเวลาแล้ว”
“ลาก่อนนะ ทุกคน ข้าคงคิดถึงพวกเจ้า” นิชคุณหันกลับไปส่งยิ้มกว้าง ตากลมทอดมองลงไปข้างล่างอย่างสดใส “แล้วเจอกันที่โลกมืดน้า ทำบาปเยอะ ๆ หล่ะคิคิ”
ร่างเล็กโน้มลงอย่างรวดเร็ว ......
วูบ!!!
++-------++--------++---------++---------++----------++-----------++-----------++
คุยกัน..... คุยกัน
คิดถึงเค้าอ่ะปล่าววววว คิคิ ... ไรท์คิดถึงงงงงงงรีดจังเลยค่ะ ^0^ ไรท์เริ่มจะป่วยแล้วอ่ะ T_Tปวดหัวตุ๊บ ๆ อาการหวัดจัดเต็มมาก 55++
เรื่องนี้มันชักจะออกอ่าวแล้วเนอะ ว่าไหม??? ไรท์เริ่มจะเพี้ยนตามฟิคแล้ว โฮะๆๆ
แต่เรื่องนี้มันไม่ยาวหรอกค่ะ ไม่น่าจะเกิน 15 ตอน ถ้ายังไม่รำคาญกันซ่ะก่อน ก็เป็นกำลังใจให้กันด้วยเน้อ!!
รักษาสุขภาพกันด้วยน้ารีดที่รัก ....
(ไม่ได้ตรวจน่ะค่ะ)
Enjoy readingคร่า
kanka
ความคิดเห็น