🍇ไร่ปลูกรัก🍇

ลำดับตอนที่ #4 : คู่หมั้น

+คู่หมั้น +

กรรม !!  ทำไมฉันต้องมาทำไร่ด้วยฟ่ะ..

ก้ำ.. กรรม !!  ทำไมฉันต้องมีคู่หมั้นเป็นผู้ชายฟ่ะเนี่ยย..

นิชคุณนั่งกระฟัดกระเฟียด  ดีดดิ้น  ตากลมโตมองหน้า พ่อและแม่บังเกิดกล้า ด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนป่วนท้องไส้  

ทำไมป๊ากับหม่าม๊าอยากให้ลูกมีผัวนักก็ไม่รู้ .. 

ถึงแม้ว่า  น้องนิชชี่ ของพี่B1 หรือ พี่โฮมมีของน้องB2  จะน่ารักโมเอ้มากแค่ไหนก็เหอะ  แต่ก็ไม่ต้องรีบให้ลูกมีผัวก็ได้นี่นา   

เรื่องนั้นช่างมันก่อน  ..  เรื่องสำคัญกว่ามันอยู่ตรงนี้ คือ ไม่อยากไปที่โน้นเลย

พับผ่าดิ๊ .. ไร่องุ่นมันไม่เจริญนะคร้าบบ  มันชนบทมากกก  และมันไม่เหมาะกับ คนหล่อน่ารักแบบนิชคุณเลยสักกะตี๊ดดด

“คุนไม่ไปนะป๊า  ให้ตายยังไงก็ไม่ไป ” ยืนกรานเสียงแข็ง เพราะมโนภาพออกว่าตัวเองจะน่าอนาถแค่ไหนยามที่ต้องไปทำไร่

“แกต้องไปนิชคุณ”

“ม่ายป่ายยย .. ” 

“นิชคุณ !!! ”

“ง่า ป๊าอ่ะ หม่ามี๊จ๋า  ช่วยน้องคุนนี่ด้วยครับ”

“คุณค่ะ.. ค่อยๆพูดกับลูกสิค่ะคุณ ลูกตกใจหมดแล้ว”

“โอยย คุณก็เลิกให้ท้ายมันสักทีเถอะ ไอ้คุณมันต้องรู้จักรับผิดชอบบ้าง”

“แหมม ป๊าก็พูดเกินไป ..”   นิชคุณโผล่หน้าออกมาจากคอแม่ แล้วส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก  “  .. ทุกวันนี้คุณก็มีความรับผิดชอบนะ”

“เหรอ เรื่องอะไรบ้างหล่ะ”

“ก็ ใส่ถุงยางทุกครั้งที่มีเซ็กส์ไงครับ”

 “ไอ้ลูกบ้า!!!”

“ก็มันจริงนี่ ที่คุณทำอ่ะ เขาเรียกว่ารับผิดชอบต่อสังคมนะครับ  แล้วถ้าป๊าอยากให้คุณรับผิดชอบต่อบริษัท  ก็ให้คุณทำงานที่บริษัทส่งออกของเราก็ได้นี่ครับ  คุณเรียนการตลาดระหว่างประเทศนะครับ ไม่ใช่เกษตรทฤษฎีใหม่ ทำไมคุณต้องไปทำไร่ด้วย ไม่มีเหตุผลเลย ยังไงคุณก็ไม่ไปหร๊อกกก”

“แต่แกควร ไปดูต้นตอว่า กว่าจะได้องุ่นดีๆมาหมักไวน์ เขาทำกันยังไง .. ” ผู้เป็นพ่อเริ่มตั้งต้นอธิบายให้ลูกชายตัวดีที่วันๆไม่เห็นจะทำอะไรเป็นชิ้น เป็นอัน นอกจากบริหารเสน่ห์ที่มีอยู่ล้นเหลือ ฟังอย่างใจเย็น

“เราไม่ได้ปลูกองุ่นขายนี่ป๊า  เราขายไวน์นะครับ ”

“กว่าจะมาเป็นไวน์เขาต้องปลูกองุ่น  ต้องมีไวน์เมกเกอร์ปรุง  นะไอ้ลูกโง่ แล้วแทคยอนเขาก็เป็นไวน์เมกเกอร์ที่เก่งมากๆ ไปเรียนรู้จากเขาซ่ะ แกจะได้เก่งแบบเขาบ้าง”

“ใช่ค่ะ ลูก แทคยอนเป็นไวน์เมกเกอร์ที่เก่งมากๆ เขาได้รางวัลชนะเลิศทุกปี แถมมีแบรนด์ดังๆจ้างให้เขาปรุงไวน์ให้ตั้งหลายที่ แต่เขาเลือกจะปรุงไวน์ แล้วส่งมาให้เราขายนะค่ะ “

“หม่ามี๊ชอบเขามากเหรอครับ”

“ใช่ค่ะลูก  แทคยอนผู้ชายในฝันเลยหล่ะ  เก่ง  ฉลาด  แข็งแรง แล้วก็หล่อม๊ากก  ”

“โห สเปคสาวๆ เลยเนอะ งั้นป๋า รีบหย่าให้แม่เถอะครับ  แม่จะมีพ่อใหม่ให้คุนหล่ะ  “

“เดี๋ยวโดดเตะปากเลยไอ้ลูกเวน ยังไงแกก็ต้องไป หรือให้ฉันลดตำแหน่งแกจากผู้บริหารไปเป็นคนทำไม้ก๊อตปิดขวดไวน์หว่ะ ห่ะ”

“หูยยย ป๊าก็ หม่ามี๊ฟังป๊าพูดกะน้องคุนนี่สิครับ ป๊าพูดม่ายเพราะเลยเนอะ  .. นี่คุนเป็นลูกนะป๊า ลูกชายคนเดียวโด้ยยยย ป๊าใจร้ายสวด ๆ เลย อ่ะ  ฮือ อ่ะ  ฮือ กระซิก กระซิก ”

“ฉันพูดจริง “  พ่อลุกพรวดตวาดลั่น แล้วเดินหัวเสียออกไป

“ ห่ะ !!  ไม่นะป๊า  ป๊า คุนไม่ไปนะป๊า   ..  “ นิชคุณมองตามหลังพ่อจนลับไป จึงหันไปหาแม่ รีบคว้าแขนของมารดาไว้ คล้ายจะขอความช่วยเหลือ “ .. หม่ามี๊  ช่วยคุนนี่ด้วย คุนไม่อยากไปจริงๆนะครับ”

“ไปเถอะลูก น้องคุนนี่จะได้ใช้เวลาศึกษาดูใจกับแทคยอนเขาด้วย ลองหลับตานึกภาพตามหม่ามี๊นะค่ะ รักกันกลางไร่องุ่น โรแมนติคนะคะลูก”

โหว .. คิดไป๋ด๊ายยยยย นะแม่  

ไร่องุ่น หรือพารากอนครับ จะได้มีมุมโรแมนติค 

“ก็ได้ ๆ ถ้าอยากให้คุนไป  คุนไปก็ได้  โดวววว” 

พ่อแม่หันมายิ้มแฉ่ง

 “ดีลูก งั้นคืนนี้เตรียมเก็บของเลยนะ  พรุ่งนี้พ่อจะให้แทคยอนมาคอยรับที่ทางเข้าไร่”

 จะอะไรนักหนากะ แค่ทำไร่องุ่นจะสักเท่าไหร่กันเชียว ก็คิดซ่ะว่าไปเที่ยวชมธรรมชาติก็นี่เนอะ..

.

.

.

        ในที่สุด ‘นิชคุณ หรเวชกุล’ หนุ่มหล่อน่ารัก ดีกรีนักเรียนนอกก็มาถึงทางเข้าไร่องุ่นที่เปี่ยมไปด้วยธรรมชาติสักที  .. หลังจากเพลิดเพลินกับการนั่งหลับๆตื่น ๆ เกือบสามชั่วโมง บนเครื่องบินเก่าแก่ประจำประเทศ  จากนั้นก็รอรับเจ้า ‘Ducati Scramble’ พาหนะคู่ใจอีกชั่วโมงครึ่ง แล้วแว้นออกจากสนามบินในตัวเมือง มาเข้าไร่อีกเกือบ 2ชั่วโมง ระหว่างทางก็สัมผัสความหรรษาในการขับขี่ฝ่าดงดินแดง ก่อนจะต่อด้วยการเดินย่ำบนถนนลูกรังเพื่อชมธรรมชาติอย่างใกล้ชิด

อา ชีวิตดูมีสีสันเสียจริง

.
.
 

ถ้าคุณคิดภาพไม่ออก ก็ลองหลับตาของคุณแล้วจินตนาการดูสิ !

ลองปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยไปเรื่อยๆ  ปลดปล่อยจิตวิญญาณ ให้สัมผัสความหรรษาในการเดินทางเข้าไปสู่ดินแดนที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ที่เขียวขจี จากใบของต้นองุ่นหลายร้อย หลายพันต้น 

ดื่มด่ำไปกับสายลม ที่พัดกระหน่ำ หอบเอาเศษใบองุ่นแห้งๆ ปลิวมาติดที่หน้าของคุณสิครับ หลังจากนั้นก็ลองจิตนาการว่าทรงผมที่เข้าซาลอนเกือบสองชั่วโมงในตอนเช้า กระเซอะกระเซิงด้วยแรงผมดูสิครับ   ช่างเป็นภาพที่น่ามองเสียนี่กระไร  ..  

ซ่ะที่ไหนเล่า ไอ้สลัดผัก!!  ...

        ป๊านะป๊า ถ้าบอกกันสักนิดว่ามันกันดาลขนาดนี้  นี่ยกให้ ไอ้คู่หมั้นอะไรนั้นไปเลยนะเอาจริง คนหล่ออยากจะแว้นแมงกะไซด์ ‘Ducati Scramble’ กลับบ้านทันทีที่เท้าแตะลงบนพื้นทางลูกรังสีส้มแดง  ซ่ะเหลือเกินน  

ถ้าไม่ติดว่า เศษหินกรวดมันไม่เจาะยางแบนซ่ะก่อนหน่ะนะ ..

แล้วนี่เวรกรรมแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้  ซื้อแมงกะไซด์มา 4แสน แต่ใช้งานได้แค่  4หมื่น  แถมยังเป็นภาระให้ต้องเดินเข็นไปตามทางลูกรัง    

แค่นั้นยังไม่ซวยพอ!!   

ครั้นเมื่อล้วง ‘Vertu  CERTAINTY’ สมาร์ทโฟนสุดหรู ราคาสี่แสนสอง เพื่อจะโทรไปขอความช่วยเหลือ  กลับพบว่าหน้าจอดำสนิท ไร้ซึ่งสัญญาณชีพใดๆ แล้วอยากเขวี้ยงทิ้งสุด’ไรสุด

 ถ้าใช้ของแพงแล้วเป็นภาระ  คราวหน้าจะขับฟีโน่  กะ  ใช้ซัมซุงฮีโร่  นิชคุณสาบาน !!  

        หรือวิถีคนหล่อ  คือต้องเดินตากแดด  สะพายเป๋  ลากกระเป๋า แบบพระเอกรูปหล่อในหนังเกาหลี  แต่มันร้อนโว้ยยยย ร้อนนนนนน แล้วก็เหนื่อยด้วย  นี่มาเดินเป็นบ้ากลางแดดเปรี้ยงๆ เป็นชั่วโมงแล้วนะโว๊ยยยยย  โอ้ยยยย!! 

ไหน!!!  ไอ้คู่หมั้นที่ป๊าบอกจะแสล่นมารับที่หน้าทางเข้าไร่ไง  แล้วนี่มันไปมุดหัวอยู่ไหน  ขอเหวี่ยง เหอะ นาทีนี้นิชคุณ อยากเหวี่ยงโว้ยยยย

ปวดเข่า ปวดขา หน้ามืดตาลาย  มือไม้อ่อนแรง  เหมือนนางเอกละครใกล้เป็นลมเลย 

ห่ะ!!  เดี๋ยวๆ  

นิชคุณต้องเป็นพระเอกแมนๆ สิ  หรือไม่ใช่  

งื่ออ ..  ตอนนี้นิชคุณสุดหล่อ ชักไม่มั่นใจในความแมนของตัวเอง ก็ตอนที่ต้องเดินฝ่าแดด ฝ่าลมนี่หล่ะ   อ๋อยยยย  .. คนหล่อจะเป็นลมเหอะ! 

.

.

.

“อ๊าวว นี่พี่แทคยังไม่ไปรับคู่หมั้นที่หน้าไร่อีกหรอ”

“หืมม  เอ๋??? .. ”  คนถูกทักละสายตาจากถังบ่มไวน์ แล้วขมวดคิ้ว  ก่อนจะเบิกตาโต  “ .. เอออ จริงด้วย ข้าทำงานในไร่จนลืมไปเลย ”

 “ลืม!!!”

“พี่แทคลืมคู่หมั้น  โหว เป็นไปได้เหรอเนี่ย  แล้วนี่มันหลายชั่วโมงด้วย  .. ฮ่า .. ซวยแน่พ่อเลี้ยงแทคยอน”

ใช่ซวย!  ..  ซวยแท้ๆ

มิน่าล่ะตอนปรุงไวน์ ถึงรู้สึกว่าหนังตาขวากระตุกยังไงชอบกล 

นึกขยาดเมื่อได้ยินกิตติศัพท์เรื่องหวี่ยง วีน ของคู่หมั้นที่ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเรื่องหน้าตาก็ยิ่งหวาดหวั่น  ป่านนี้จะโกรธแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้..
 

      เมื่อรู้ตัวว่าผิดก็รีบแบบตาลีตาเหลือก  ร่างสูงใหญ่วิ่งไปคว้าอีแต๋นคันงาม แต่ราคาย่อมเยาว์สมกับสมรรถนะของตัวเองที่จอดไว้ที่หน้าโรงบ่ม แล้วขับออกไป

'คอยข้าหน่อยน๊า ข้ารีบอยู่~" แต่แม้ว่าจะรีบสุดชีวิต แต่อีแต๋นคันงามมันทำได้แค่แถ๊ดๆๆ ไปตามทางอย่างช้าๆเท่านั้นเอง ...   

.
.
.


โครกกก~~

นิชคุณเบะปาก นิ่วหน้า เมื่อได้ยินเสียงท้องร้องเป็นรอบที่สอง  ใช้ปลายนิ้วกดลงบนท้องแรงๆ ไม่ให้กระเพาะบีบตัวเพื่อบรรเทาอาการจุกเสียด

“อูย หิวจัง ลอกหนังลูกวัวที่หุ้มเวอร์ทูออกมาแทะเล่นก่อนดีไหมหว่ะ ”  บ่นกระปอดกระแปด  พิง Ducati ที่ต้นองุ่น ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งใต้ร่มเงาอย่างสิ้นเรี่ยวแรง  ตากลมโตปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะสะดุ้งโหยง เมื่อของเหลวข้นหนืดบางอย่างตกใส่หน้า

แผละ

“อี๊ ขี้นก  แหวะๆๆๆ   อ๊ากกกก  ไอ้นกบ้า  เดี๋ยวจับแดรกซ่ะหร๊อกก”  คนน่ารักเงยหน้าแว๊ดใส่นกตามประสาคนมุ้งมิ้ง  

โอ๊ะ กรูไม่อดตายหล่ะ  ..  พลันตากลมก็เบิกโต เมื่อเห็นองุ่นพวงระย้าสีสด จะเอื้อมมือคว้า ก็สุดแขน  แต่จะลุกขึ้นยืนเก็บก็ขี้เกียจ  

“ ฮ่า ... ฮ่า ... ฮ่า  ฮืออ  ฮือออ  “

นิชคุณนั่งหัวเราะน้ำตาพรากอย่างบ้าคลั่ง  ก่อนจะหยิบ  ‘Vertu  CERTAINTY’  ราคาสี่แสนสอง  ขว้างใส่พวงองุ่น แล้วนั่งเก็บลูกที่ตกลงพื้นกินแบบสบายใจเฉิบ

ยิ่งกินก็ยิ่งเพลิน จนเผลอหลับไป ..

        รถอีแต๋นแถ แถ๊ดๆ ไปตามทางลูกรังเสียงดังสนั่นลั่นทุ่ง  คนขับกวาดสายตามองซ้าย - ขวา ก่อนจะสะดุดตากับภาพอันอุจจาดตาของคู่หมั้นที่นั่งพิงต้นองุ่นหลับ  แม้จะมีใบหน้างดงามแต่ ก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กออทิสติกที่นอนพริ้มหลับอ้าปากหวอ  ในมือยังถือพวงองุ่น  และมีบางส่วนที่ค้างอยู่ในปาก

เบ้ปากกรอกตาและถอนใจ ก่อนจะเดินไปตบที่แก้มใสของคนนั่งหลับเบาๆ

“เอ็ง  เอ็ง ตื่นเถอะ ”

คนหลับบุ้ยปากไปมา  ส่งเสียงแจ๊บๆ   แล้วพลิกหน้าหนี   

“เอ็ง ตื่นเถอะ ข้ามารับแล้ว”

“หืม”  

ใคร ??  เสียงอะไรแง่วแง่ว  หมาแมวที่ไหนมาร้องเอ๋ง เอ๋ง  

แมร่งง ... คนยิ่งง่วงๆ แถมอารมณ์ไม่ค่อยดี  เดี๋ยวพ่อก็ไล่เตะซ่ะหรอก ..

“เอ็ง เอ่อ นิชคุณ  ตื่นเถอะ  ข้า เอ๊ย ผม  มารับเข้าไร่แล้ว”

“นายมาจากไร่องุ่นเหรอ .. ” นิชคุณจำใจตื่นในขณะที่ปรือตาขึ้นมอง  สมองก็กำลังประมวลผล  “..แล้วนายชื่ออะไร”

“แทคยอน อคแทคยอน”

“อ่อ อคแทคยอนคู่หมั้นฉันนะเอง .. ”  นิชคุณยิ้มกริ่ม พ่นลมหายใจยาว รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ถามชื่อคนตรงหน้าก่อน “ .. นายชื่อ อคแทคยอนแน่นะ”

“อือ .. รีบขึ้นรถเถอะ แล้วก็ขอโทษที่มารับช้านะ พอดีว่าข้าทำงานในไร่เพลินไปหน่อย”

โอ๊ะ คุณพระ!  

ฟังคำแก้ตัวสิครับ  ‘ทำงานเพลินจนลืมเวลา’

แล้วดูพาหนะที่ขับมารับสิดู๊!!!!!!!!

ท้าด้า รถอีแต๊นคันโก้ รุ่นโกโลโกโส เชียวนะครับ น่ารักซ่ะไม่มี๊

ใครขำเหรอ !!

ขอโทษ ‘นิชคุณ หรเวชกุล’  ยิ้มไม่ออก

“กองไว้เหอะ .. ” ใบหน้าหวานงอหงิก แถมพ่นลมหายใจฟืดฟาด  ตากลมโตส่งค้อนขุ่น  “ .. ถ้ามาช้าขนาดนี้ก็ไม่ต้องขอโทษหรอก ปล่อยให้ฉันเดินอยู่แถวนี้แหล่ะ ”

“ข้าขอโทษจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจแกล้งให้เอ็งต้องมาเดินตากแดดนะ”

“ไสหัวไปให้พ้นเลย ไอ้คนทุเรศ”

“แต่ข้ามารับ”

“ไสหัวไป!!!” 

        “เอางั้นก็ได้ .. ” แทคยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่  พยายามข่มอารมณ์โกรธ เพราะรู้ตัวว่าตนก็ผิดที่ไม่รักษาเวลา ก่อนจะเดินกลับไปยก ‘Ducati Scramble’ “ ขึ้นท้ายรถ แล้วหยิบเป้ กับ สมาร์ทโฟนหรูโยนตามลงไป  แล้วหันไปบอกคนที่นั่งหน้างอ  “ .. เดี๋ยวข้าขนไอ้พวกนี้ไปให้ ส่วนเอ็งเดินไปเองก็แล้วกัน  อีกประมาณ5กิโลก็ถึง”

“เออ จะไปไหนก็ไป!!  ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ไอ้คนเฮงซวย! ”  เสียงใสตะเบงแข่งกับเสียงลมที่หวีดหวิว  แล้วยันกายลุกขึ้นยืน อย่างมีทิฐิ  แล้วออกเดินไปตามทางลูกรักเรื่อยๆ โดยไม่หันหลังกลับมามอง

“คนอะไร ไม่มีเหตุผลเลย แล้วเอาแต่ใจตัวเองชะมัด” แทคยอนมองตามหลัง แล้วบ่นพึมพำ ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ ก่อนจะขับแซงหน้าไป  แล้วใช้หางตาเรียวมองคนที่เดินย้ำบนถนนอยู่เบื้องหลัง

“เฮ้ย!!!”

 อคแทคยอนไม่เคยง้อใคร ไม่เคยง้อ และไม่คิดจะง้อ  นั้นมันก่อนจะได้เจอกับไอ้ตัวป่วน

ร่างสูงใหญ่รีบหยุดรถ แล้วโดดลงไปคว้าแขน ที่กำลังจะดึงองุ่นพวงใหญ่ เข้าปาก

“นี่ใจคอเอ็งจะกินองุ่นของข้าให้หมดเป็นไร่เลยเหรอไงเนี่ย”

“เอ่อ!!  ทำไม มีไรม่ะ จะเดินไปกินไปให้ท้องแตกตายเลย”

“เอ็งนี่มัน .. มัน”

“มันอะไรหล่ะ  กวนตีนงี้  น่าถีบงี้   เอาเหอะ  อยากจะด่าอะไรก็ด่าไป  ฉันไม่สนใจหรอก นายรีบบึ่งอีแต๊นไปเลยป่ะ ฉันจะค่อย ๆ เดินละเลียดกินองุ่นหวานๆ แถวนี้ไปเรื่อย ๆ  แล้วพอถึงไร่ นายก็ช่วยโทรบอกป๊ากับหม่ามี๊ให้ด้วยว่า ฉันมันนิสัยไม่ดี เราจะได้ถอนหมั้นกัน แล้วฉันจะได้รับกลับ โอเค๊ “ นิชคุณบอกไปเคี้ยวไป ก่อนจะทำตาโต ทำหน้าเคลิ้ม แล้ววิ่งดุ๊กดิ๊กไปคว้าองุ่นอีกพวง กำลังจะเด็ดออกจากขั้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อถูกตีมือดังแป๊ะ แถมคนตียังถลึงตาดุใส่

“กลับไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย นิชคุณ”.

“ไม่เอา จะเดินไป กินไป ”

“ข้าบอกให้กลับไปขึ้นรถ”

“ไม่เอา”

"กลับขึ้นรถ เดี๋ยวนี้นะ!"

"ชริ!"

"เอ็งนี่มัน"


คนถูกเอ็ด ยัดองุ่นใส่ปาก เคี้ยวตุ้ย ๆ ทำท่าไม่สนใจ


"เอ็งนี่มัน โคตรน่ารักเลย"


"ห่ะ!!"  คนถูกชมอ้าปากค้าง องุ่นลูกที่ยังไม่ถูกเคี้ยวหลุดออกจากปาก ก่อนจะกลิ้งหลุนๆ  ...

แทคยอนอาศัยจังหวะที่อีกคนเหวอ รีบอุ้มขึ้นรถ รีบขับออกไปก่อนที่องุ่นในไร่จะหมด เพราะความโมโหหิวของคู่หมั้น  ...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คุยกัน คุยกัน

เวิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน

ยังไม่ได้ตรวจคร่าา

enjoy reading
kanka