🍇ไร่ปลูกรัก🍇

ลำดับตอนที่ #20 : กับดัก

กับดัก



        ภายในสำนักงานการเกษตรที่แสนเงียบสงบ  ... อีจุนโฮนั่งมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่นาน เพราะกำลังชั่งใจว่า สิ่งที่ตนกำลังคิดจะทำนั้นคือสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่   หากแต่ความคิดผิดชอบชั่วดีที่อยู่ภายในสามัญสำนึกนั้น กลับถูกความริษยาเข้าครอบงำจนมืดบอด  

เขาตัดสินใจ กดเบอร์โทรศัพท์มือถือของเพื่อนรัก เพราะคืนที่มีงานเลี้ยงแอบสังเกตุว่านิชคุณเป็นคนถือครองแทนผู้เป็นเจ้าของ   

"สวัสดีอูยอง" แกล้งทักทายปลายสาย ด้วยเสียงเคร่งเครียดแม้จะรู้ดีว่าคนที่กดรับคือนิชคุณ ผู้เป็นศัตรูของหัวใจ 

"สวัสดี นี่นิชคุณพูดครับ  พอดีว่าผมเอาโทรศัพท์ของเขามาใช้ คุณจะคุยกับอูยองเหรอ เดี๋ยวผมไปตามให้ "

"อ่อ นายนั้นเอง อูยองไม่อยู่แถวนั้นเหรอ แย่จังฉันมีเรื่องจะบอกอูยองเกี่ยวกับไร่องุ่นเสียหน่อย"

"ถ้าเรื่องที่เกี่ยวกับไร่บอกผมก็ได้"

"อ่าจริงสิ นายก็เป็นเจ้าของไร่ครึ่งนึงนี่น่า  งั้นฟังให้ดีๆนะ  ฉันต้องการปรามพ่อเลี้ยงเกา เรื่องวางยาไร่องุ่น เพราะมันเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของฉัน แต่มันไม่มีเจ้าทุกข์ และฉันอยากให้นายช่วยเล่นละครเป็นเจ้าทุกข์ ให้หน่อย คราวหน้าพ่อเลี้ยงเกาจะได้ไม่กล้าเล่นสกปรกอีก"

"เล่นละครเหรอ" คนปลายสายคิ้วขมวด 

"ใช่ นายจะช่วยฉันรึเปล่า"

"..." 

"คิดดูสิ เขาวางยาไร่องุ่น ทำให้มีคนป่วยหลายคน ยิ่งไม่เอาเรื่องเขายิ่งได้ใจ นี่ก็ไม่แน่ว่า เขาอาจเป็นคนบงการให้เอาแมลงมาปล่อยที่ไร่ด้วย   นายจะนั่งดูไร่ของตัวเองถูกทำร้ายไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเหรอ "


"..เอ่ออ คือออ ...."   นิชคุณนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะตกปากรับคำ  " ...ตกลง เห็นแก่แทคยอนและไร่องุ่น ผมจะเป็นคนไปบอกเขาเอง  "


"ก็ดี งั้นฝากด้วยนะ"


เรียวปากบางกระตุกยิ้ม ทันที่ที่บทสนทนาล่อเนื้อเข้าปากเสือจบลง  นายเกษตรหนุ่มล้วงมือเข้าไปในลิ้นชักทำงาน หยิบรูปแทคของแทคยอนออกมาจุมพิตเบาๆ ตาเรียววาวโรจน์ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะขยับพูดช้าๆ 

"ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกนะนิชคุณ แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ.."  

นิ้วเรียวกดอีกหมายเลข ไม่กี่อึดใจเขาก็กรอกเสียงลงไป " ..ผมส่งนิชคุณเข้าไปป้อนถึงปากแล้ว ที่เหลือมันเป็นหน้าที่ของคุณแล้วนะ พ่อเลี้ยงเกา"


.
.
.


"เอ นั้นพี่คุณกำลังจะไปไหน?..." จางอูยองละสายตาจากแฟ้มงาน เหลือบมองตามหลังของว่าที่พี่สะใภ้ด้วยความสงสัย  "..นี่จะแอบเข้าไปขโมยกินองุ่นของตัวเองอีกแล้วเหรอ  .. หรือว่า คิคิ แหม ห่างกันไม่ได้เลยน๊า จะไปให้กำลังพี่แทคในไร่หล่ะซี่ "

เขายิ้มแป้นเพราะกำลังคิดไปว่า อีกฝ่ายต้องไปหาพี่ชายของตนที่คุมคนงานอยู่ในไร่จึงหันกลับมาให้ความสนใจงานเอกสารที่กองอยู่ด้านหน้าของตนอีกครั้ง 


.
.
.


จากตอนแรกที่นิชคุณตั้งใจจะเข้าไปเอาเรื่อง พ่อเลี้ยงก๊อตฟรี่ เกา  แต่ไปๆมาๆ เขากลับมายืนตื่นตะลึงอยู่ท่ามกลางพวงองุ่นสีสวยลูกโต 

"โอ้มายก๊อตตต  นี่มันสวรรค์ของนิชคุณชัดๆ"  เขาอุทานลั่นไร่แล้ววิ่งถลาเข้าไปคว้าพวงองุ่นสีแดงจัด  มองขนาดใหญ่โต ของพวกมันอย่างตื่นเต้น กำลังจะเด็ดเข้าปากแต่สิ่งแรกที่ผุดเข้ามาในหัวคือ  ..อันตราย!..

"ม่ายยย อย่ามาอ่อยซ่ะให้ยาก พวกแกมันเป็นตัวอันตราย ฉันไม่กินพวกแกหรอกนะ ไม่ว่าพวกแกจะอวบใหญ่เต่งตึง น่ากินมากแค่ไหนก็ตาม เชอะ"  สะบัดหน้าค้อน 'องุ่น' ในมือคอแทบหลุด  แม้ว่าในใจกำลังโหยหวนอยากกิน 

"กินได้ครับ องุ่นต้นนี้ไม่มียา"  เสียงเอ่ยทัก เชิงอนุญาตกึ่งยืนยัน ไม่ต่างอะไรกับเสียงสวรรค์  

"จริงเหรอครับ กินได้แน่นะ"  

"จริงสิครับ งั้นผมกินให้ดูก่อนก็ได้"  เจ้าของไร่บอกพร้อมกับส่งยิ้ม  เอื้อมคว้าองุ่นพวงที่ใกล้ที่สุด เด็ดออกจากขั้ว ยัดใส่ปากเคี้ยวแก้มตุ้ย

ตากลมมองอย่างชั่งใจ แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นว่าคนสาธิตไม่มีอาการผิดปกติใดๆ จึงเด็ดเข้าปากบ้าง

"หือออออ   หว๊านหวานอ่ะ ลูกก็โต๊โต อร่อยจริงๆ"

"ชอบก็ทานเยอะๆนะครับ"

"ครับขอบคุณครับ  งั้นผมไม่เกรงใจน๊า~" ร่างโปร่งเขย่งเพียงนิด เอื้อมมือคว้าอีกพวง "...ว้าแต่ทำไมองุ่นของพ่อเลี้ยงลูกใหญ่จังหล่ะครับ"

"องุ่นพวกนี้เป็นพันธุ์นอกหน่ะครับ ดูแลยาก แต่ผลผลิตคุ้มค่า  ผมมักจะขายแบบทานสดมากกว่าเอามาทำไวน์"

"อ่าใช่  องุ่นที่ไร่แทคเป็นองุ่นที่ใช้ทำไวน์นี่น่า"

"ครับ มันละพันธุ์กัน" พ่อเลี้ยงเจ้าเล่ห์ยิ้มอย่างใจดี เหมือนหมาป่าที่ซ่อนความคิดที่จะขย้ำเนื้อลูกแกะไว้ภายใต้หน้ากากเทวดา "...อ่อ จริงสิ องุ่นต้นนั้น มันก็ออกดอกรึยังครับ"

"ยังเลยครับ..." นิชคุณส่ายหัวรัวๆ ในขณะที่เอาองุ่นเข้าปาก "..แต่เริ่มแตกใบอ่อนหล่ะ"


"งั้นลองเอาปุ๋ยของที่ไร่ผมไปใส่ไหม เผื่อว่าอาจจะติดดอกออกลูกเร็วขึ้น" เขาหยิบยื่นอย่างใจดี  ก่อนจะกวักมือเรียกคนงานที่อยู่ไม่ไกลนัก" ..เอ็งไปแบ่งปุ๋ยของเรามาให้คุณนิชคุณสักกระสอบสิ"

"ไม่ๆ อย่าเลยครับผมเกรงใจ แคร่กๆ.. " นิขคุณรีบร้องห้ามอารามตกใจทำสำลักแคร่กๆ 


มือหนาใหญ่ฉวยโอกาสลูบแผ่นหลังเบาๆ  "รับไว้เถอะครับ ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวผมให้คนงานแบกไปส่งให้ ถือว่าเป็นน้ำใจจากเพื่อนบ้านนะครับ"

"ก็ได้ครับขอบคุณมาก แต่จะขอบคุณม๊ากมาก ถ้าจะแถมอีกกระสอบนึง ฮ่าาๆ"

"ฮ่าๆๆคุณนิชคุณนี่ตลกดี ตกลงครับ ผมให้สามกระสอบเลย..เอ็งสั่งคนงานเอาปุ๋ยไปส่งที่ไร่โน้นสามกระสอบนะ อ่อ แล้วขอน้ำเย็นๆมาให้คุณนิชคุณด้วยนะ   "

 หันไปสั่งคนงาน ก่อนจะส่งยิ้มกว้างเมื่อแผนการณ์ของตนกำลังสำเร็จลุล่วงอย่างง่ายดาย   เพราะหากเขานิชคุณมาครอบครองได้สำเร็จ  รับรองว่าเขาจะต้องเป็นผู้ส่งออกไวน์ รายใหญ่แทนอคแทคยอน และอีกฝ่ายจะต้องเจ็บแค้นจนแทบกระอักเลือดตาย ที่รู้ว่าต้องเสียทั้งคนรัก และเม็ดเงินมหาศาลให้กับเขา

วิธีนี้ถือเป็นการล้างแค้นที่เจ็บแสบที่สุด เพราะมันคือการยิงปืนนัดเดียวแต่ได้นกถึงสองตัว ...

"น้ำเย็นครับคุณนิชคุณ.."  มือหนารับแก้วน้ำเย็นจากคนงานส่งให้  "..ดื่มเสียหน่อยเมื่อสักครู่ผมเห็นคุณสำลักนี่นา"

"อ่อ ขอบคุณครับ"  คนไม่ระวังรับแก้วน้ำเย็นมาดื่มดับกระหายก่อนจะยิ้มบางๆ ..


.
.
.


"ห่ะ!!!  เอ็งว่าไงนะอูยอง นิชคุณไปหาข้าที่ไร่เหรอ ??" 

ทันทีที่แทคยอนกลับมาที่บ้านหลังจากคุมคนงานในไร่  เขาก็ออกตามหานิชคุณไปทั่วทุกมุมบ้าน แต่ไม่พบจึงเดินไปถามอูยองที่สำนักงาน  แต่คำตอบที่ได้รับจากน้องทำให้เขาเริ่มสติแตก!!

"คุณไม่ได้ไปหาข้า เอ็งไม่เห็นรึ แดดร้อนออกแบบนี้ คุณเคยเข้าไร่เสียเมื่อไหร่"


"อ้าวว ก็ผมเห็นเดินเข้าไปในไร่กับตา  ถ้าไม่เข้าไปหาพี่แทคจะให้เขาเดินทะลุท้ายไร่ เข้าไปหาพ่อเลี้ยงเกาที่ไร่โน้นรึไงเล่า"

"ห่ะ/ห่ะ" สองพี่น้องอุทานพร้อมกัน แล้วก็เป็นแทคยอนที่ออกอาการร้อนรน ในใจของเขาตอนนี้เหมือนลาวาร้อนที่เดือดปุดๆใกล้ประทุ  พ่อเลี้ยงแทคยอนพ่นลมหายใจแรงๆ กำหมัดแน่น  กัดฟันกรอด  หมุนตัวออกข้างนอก

"เดี๋ยวครับพี่แทค นั้นพี่แทคจะไปไหน"

"ไปบ้านชู้!!!"


💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣


คุยกัน   คุยกัน

ระเบิดจะลงหนูนิชหล่ะคะ อทย เป็นคนขี้หึงมากด้วย 😓  .. แต่ว่าสิ่งที่เราๆท่านๆรอคอยก็กำลังจะตามมาในไม่ช้านี้   ..เอ..แล้วแบบนี้ นี่ควรดีใจหรือเสียใจน๊า 😂😂

ยังไม่ได้ตรวจน๊าาา( ผิดเยอะมากก  เอาหูไปนาเอาตาไปไร่นะคะ อย่าสนใจมันมาก 555)

enjoy reading
kanka💋💋