🍇ไร่ปลูกรัก🍇

ลำดับตอนที่ #18 : ความริษยา

++ ความริษยา ++

         “คุณ เราไปปลูกองุ่นกันเนอะ” 

        พ่อเลี้ยงอคแทคยอน พ่นลมหายใจบางๆ เมื่อคนถูกชวนสะบัดหน้าพรืด  เบ้ปากคว่ำ  แล้วก้าวฉับ ๆ เดินนำหน้าไปที่ต้นองุ่นหน้าบ้าน โดยไม่ชำเรืองหาตางมามองที่เขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“คุณอ่า ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ ก็บอกแล้วว่า ไม่ได้ตั้งใจไง”

 "ไม่ต้องพูดเลย คนนิสัยไม่ดี!"

คนถูกโวยวายใส่ เค้นยิ้มบางๆ เพราะอย่างน้อย ๆ คู่หมั้นหน้าหวานของเขาก็ไม่ได้ทำตัวเฉยชาใส่เหมือนเมื่อคืนก่อน  

“ขอโทษจริงๆ ก็แทคไม่รู้ว่าคุณพอกหน้าอยู่ ปกติเห็นสีเขียว ๆ กับสีดำๆ ไม่ใช่เหรอ ไม่ยักรู้ว่า คราวนี้พอกเจลใสนี่นา อย่าโกรธแทคเลยนะครับคนดี”

มือที่กำลังจับเสียมชะงักค้าง เพราะประโยคท้ายสุดเว้าวอนแสนหวาน

 “ทีหลังก็ดูให้ดีๆก่อนสิ เข้าใจมั้ย! ”

“คร๊าบบบ ขอโทษนะ ... ” แทคยอนฉีกยิ้มเมื่อคราวนี้ นิชคุณโวยวายเบาลง  “.. แต่แทคว่าคุณไม่ต้องน่ารักมากไปกว่านี้ก็ได้นะ แทคไม่ชอบให้ใครมองคุณ แทคหวง”

       “พูดมากจริง ชริส” นิชคุณจิปาก รีบเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนรอยยิ้มเขินๆ เพราะยังไม่ชินที่แทคยอนป้อนคำหวานระรื่นหูให้ฟัง

“ไม่ได้พูดมาก นี่เขาเรียกว่าชมต่างหาก”

“หึ่ยยย ชมก็ไม่ได้  คุณยังโกรธแทคอยู่นะ”

“โกรธแล้วทำไมเขินแก้มแดงหล่ะ”

“แทคยอน .. ” คนถูกแซวจิกตาใส่ ก่อนจะคำรามเสียงเขียว  “.. คุณโกดดดดด!!”

“โอ๋ ๆๆ ไม่แกล้งหล่ะ” 

"ไม่ต้องมาพูดเลยนะจะไปไหนก็ไปเลย !"

“งั้นแทคเข้าไปทำงานในไร่นะ”

“อ้าววว ไหนบอกว่าจะช่วยปลูกองุ่นไงหล่ะ”

“อ้าวว”

“ไม่ต้องอ้าวเลยนะ ตัวเองเป็นคนบอกจะช่วยเค้าปลูกองุ่น ก็ต้องอยู่ช่วยกันสิ”

“ครับ ครับ ”  เขาส่ายหน้า แล้วรีบแย่งเสียมในมือเรียวของคู่หมั้นมาพรวนดินรอบ ๆ ต้นองุ่น อย่างเอาอกเอาใจ เพราะไม่อยากถูกโกรธเพิ่ม  (แต่จะมีสักวันไหมที่จะไม่ถูกงอน)  

         ในระหว่างที่กำลังนั่งพรวนดินก็ชั่งใจว่าจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับจุนโฮให้นิชคุณเข้าใจดีหรือไม่ เพราะถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะเอ่ยปากว่าไม่โกรธเคืองเรื่องนั้น แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็รู้ว่า นิชคุณคงคิดมาก และเป็นกังวลกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย 

“คุณ เรื่องเมื่อคืน ..” เอื้อมมือมากุมที่มือเรียวเล็กของคู่หมั้นไว้  ลูบไล้แก้มขาวนุ่มนิ่ม  ที่ตนอยากฝังจมูกสูดกลิ่นหอมกรุ่นใจจะขาด  ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ .. มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ”

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ” นิชคุณเบือนหน้าหนี ไม่อยากฟัง

“ไม่ ไม่ แทคอยากอธิบาย”

“ก็ได้  ว่ามาสิ”

“แทคไม่เคยรักจุนโฮเกินพี่น้อง  เชื่อใจแทคนะ”

“อือ .. ” นิชคุณพยักหน้ารับคำง่าย ๆ “ .. แค่จูบคุณโอเค แต่ถ้าถึงกับนอนร่วมเตียงกัน ก็ขอคิดดูก่อน ไม่แน่ว่า คุณอาจหนีกลับโซลแล้วไม่มาให้แทคเห็นหน้าอีกก็ได้น๊า ”

“คุณพูดอะไร?!  นอนร่วมเตียงอะไร ไม่มีทาง!!  แทคไม่มีวันนอนกับจุนโฮหรอกน่า แล้วก็ไม่มีวันยอมให้คุณทิ้งแทคด้วย ”

“อ่อย เสียงเครียดเชียว .. ”  เรียวปากอิ่มสีสดเค้นยิ้มบางๆ  ยืดตัวเขย่งเท้า มือเรียวตบบนบ่าหนาปุๆ  “.. คุณแค่ล้อเล่นน่า แทคซีเรียสไปป่ะเนี่ย”

"อย่าพูดแบบนี้”

"อือ เข้าใจแล้วน่า ปลูกองุ่นกันเนอะ"

“ไม่คุณต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่หนีไป”

“แทคยอนอ่า”

“สัญญาสิคุณ หรือที่ไม่กล้าสัญญาเพราะวันหนึ่งคุณก็ต้องไปอยู่ดีใช่ไหมหล่ะ”

“แทค”  นิชคุณที่ถูกคาดคั้นเม้มปากแน่น  เหลือบตามองหน้าบอกบุญไม่รับของพ่อเลี้ยงหน้าดุที่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะจากคนง้อมาเป็นคนงอน

.
.
.

 

“โย่ววว บักแทค ซำบายดีบ่”

          ยังไม่ทันที่นิชคุณจะได้เอ่ยปากของตนเอง เสียงเหน่อๆของปลัดคิมมินจุนก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อนทั้งแทคยอนและนิชคุณหันขวับ ก่อนจะเป็นนิชคุณที่เบือนหน้ากลับมาให้ความสำคัญกับต้นองุ่นของตนอีกครั้ง เมื่อพบว่า อีจุนโฮก็เดินเข้ามาพร้อม ๆ กับพี่ชายด้วย

“สวัสดีครับพี่แทค เอ่อคุณนิชคุณ” จุนโฮเป็นฝ่ายออกปากเอ่ยทักก่อนอย่างฝืนใจ เพราะกระดากอายกับสิ่งที่เพิ่งทำลงไป  และนอกเหนือจากนั้น คือเขาจะก็ไม่มีวันยอมรับว่านิชคุณแสนดีและคู่ควรกับคนที่ตนรัก

“คุณครับ จุนโฮเขาทักทายนะ หันหน้ามาหน่อยสิ” แทคยอนสะกิดคู่หมั้นที่มัวแต่ลูบต้นองุ่น ให้หันกลับมาเพราะไม่อยากให้มินจุนและจุนโฮลำบากใจ

“หวัดดี! .. ”  ห้วน สั้น กระชับ  ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ เพราะนิชคุณเป็นคนแบบนี้  ไม่ชอบ ไม่พอใจก็แสดงออกตรง ๆ  “ .. ถ้าคราวหลังถ้ามันลำบากใจ นายก็ไม่ต้องทักฉันก็ได้นะ เข้าใจ”

“คุณ ทำไมพูดแบบนี้หล่ะไม่น่ารักเลย”

“ชริส!” 

“ขอโทษแทน คุณด้วยนะจุนโฮ ”

“ไม่เป็นไรครับ คุณนิชคุณคงยังโกรธผมอยู่”

        “เซาเว้าเรื่องนี้เถอะ เฮามีเรื่องสำคัญกั่วน่ะ”  มินจุนรีบตัดบทสนทนา แล้วยื่นซองสีน้ำตาลให้แทคยอน “นี่ หลักฐานจากแลป แล้วก็ กล้องวงจรปิดท้ายไร่ ในนี้เห็นหน้าคนงานของไร่พ่อเลี้ยงเกา ชัดเจน  สูสิเอาเรื่องบ่”

“ไม่อ่ะ  ข้าไม่อยากมีปัญหากับไอ้เกาเท่าไหร่ ไร่ติดกันแบบนี้ ถ้ามีเรื่องข้าสงสารคนงานจะพลอยเดือนดร้อนกันไปหมด”

“ป๊าดติโถว สูคือพ่อพระแท้!”  มินจุนเบิกตาโต ไม่เชื่อหู ไม่เชื่อตาตัวเองว่า เพื่อนรักจะไม่เอาเรื่องอะไรทั้งที่ก่อนหน้านั้นแทคยอนไม่เคยยอมใคร

“เปล่า ข้าแค่ใจเย็นขึ้น อะไรยอมได้ก็ยอม .. ”  พ่อเลี้ยงแทคยอนหันมายิ้มให้คู่หมั้นที่ยืนทำหน้าแป้นแล้นข้างต้นองุ่นแก่ ๆ  “.. ใช่ไหมคุณ” 

“ช่ายยย บ้านใกล้เรือนเคียง รักกันไว้ดีกว่าเนอะ”

“แต่คนพวกนั้นใส่ร้ายพี่แทค ใส่ร้ายไร่ ทำให้ไร่เสื่อมเสียชื่อเสียง  เราต้องเอาเรื่องนะครับ  ใครจะยอมก็ยอมไป ผมไม่ยอมหรอก ผมจะแจ้งความ”

“จุนโฮ นี่มันไร่ข้า หรือ ไร่เอ็ง .. ” แทคยอนถามนิ่ง ๆ ตาเรียวมองหน้าน้องชายเพื่อนด้วยความไม่พอใจ “..  ข้ากับคุณยังไม่เดือดร้อน แล้วเอ็งจะเดือดร้อนทำไม”

“พี่แทค!!! .. ” อีจุนโฮกัดฟันกรอด รู้สึกเจ็บปวด และริษยาที่ตนไม่ได้เป็นคนสำคัญอีกต่อไป “ .. นี่พี่แทคกำลังว่าผมเสรือกเรื่องของพี่เหรอ  ทำไมครับ ตั้งแต่คู่หมั้นพี่มา ผมก็กลายเป็นคนนอกไปแล้วเหรอ”

“จุนโฮ กลับไปก่อน”

“ผมไม่กลับ!  ทำไมหล่ะ ทั้งๆที่ผมรักพี่มากกว่าเขา ดูแลพี่มาตั้งนาน พี่ยังโง่ไปหลงไอ้คนสำส่อนมั่วไม่เลือก วัน ๆ ทำแต่เรื่องฉาวโฉ่อยู่ได้ พี่มันโง่ พี่มันโคตรโง่เลย”

เพี้ยะ!!

มือเรียวของนิชคุณฟาดลงบนแก้มนุ่มของเกษตรหนุ่มจนหน้าสะบัด  เสียงใสตวาดแว๊ด

“จะด่าก็ด่าฉัน อย่าด่าแทค ไอ้เด็กงี่เง่า ผู้ชายเขาไม่รัก จำเป็นต้องทำตัวแบบนี้ไหม ประสาทหลอนเหรอไง เมาแดด เมาลม ก็กลับบ้านนอนสิโว๊ย  ยัง!  ยังไม่ไปอี๊ก!!!  เดี๊ยะพ่อจับฟาดด้วยก้านมะยมแช่เยี่ยวเลย ไป๊ ”

“แก๊!!”  อีจุนโฮถลึงตาดุ ตวาดใส่ แล้วทำท่าจะกระโจนเข้าหาหมายจะตบคืน แต่ นิชคุณ ถลึงตาดุกว่า แผดเสียงตวาดใส่ดังกว่า  มือเรียวกำหมัดเปลี่ยนเป็นตั้งการ์ดมวย

“เข้ามาเซ่ !!  ขวาตาย ซ้ายสลบนะเว่ย วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาใกล้ ๆ แข้ง เดี๋ยวพ่อเตะคอหลุด ไม่รู้จัก นิชคุณ ศิษย์บัวขาวซ่ะแล้ว”

บรรยากาศรอบตัวเงียบกรึบ วังเวิงลงฉับพลัน  !!

แทคยอนมองคู่หมั้นอึ้ง ๆ ปนเอ็นดู ในความห้าวหาญ ก๋ากั่น ขณะที่มินจุนและจุนโฮโกยแน่บกลับไปขึ้นรถ  ...

“หมู่เฮากลับหน่ะเน้ออออ”  มินจุนตะโกนบอกเพื่อนก่อนจะขึ้นรถ เตรียมจะบึ่งออกจากไร่ ..

“ฮ่า ๆๆๆ”

“หัวเราะหาห่าอะไรห่ะ” 

แทคยอนยิ้มแหย่ๆ มองคู่หมั้นแก้มป่อง แล้วเผลอยิ้ม ไอ้ท่าแว๊ด ๆ กับตั้งการ์ดขู่ก็น่ากลัวอยู่หรอก แต่ในสายตาของเขา แก้มป่อง ๆ กับ ตากลม ๆ นั้นลดทอนความน่ากลัวลงเหลือแค่มุ้งมิ้งเท่านั้นเอง

“ดุจัง”

“เอ่อเซ่ อย่ากวนประสาทนะจะไปไหนก็ไปเลยป่ะ!!!”  เค้นเสียงตะเบง เม้มปากแน่น  โคฟหน้าเป็นตูดเป็ด บ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดจัด 

        แทคยอนชอบตอนที่นิชคุณงอนที่สุด  เพราะคู่หมั้นจะหน้างอ เม้มปากแน่นๆ  จนแก้มขึ้นเป็นลูกกลมๆ น่ารักน่าเอ็นดูที่สุดเชียวหล่ะ   แต่ถ้าปล่อยให้งอนมากไปกว่านี้ จนไม่ยอมคุยกันอีก เขาคงอกแตกตาย จึงหาวิธีเรียกร้องความสนใจจากคู่หมั้น ที่กำลังบ้าระห่ำกับการพรวนดิน

“คุณอ่า ตวาดแบบนั้น แล้วยังจะเม้มปากแน่นๆ อีก ระวังปากจะเป็นรอยยับนะครับ”

.. ซึ่งมันได้ผล เพราะนิชคุณสติแตก .. 

“ห่ะ จริงดิ ว๊ากกกก ยับมากไหมอ่ะแทคยอน ดูหน่อยโหน่ยยย ... ”  หน้าขาวๆ พรวดพรานยื่นเข้ามาใกล้ๆ  "  ... มุมปากเหรอ มุมปากใช่ม่ะ อ๊ากกก ต้องรีบพอกหน้า"

โวยวายแล้วจะผลุบผลันกลับขึ้นบ้านจนเขาต้องใช้แขนคว้าเอวไว้  ก่อนจะพูดยิ้มๆ   “แทคล้อเล่น”

“ย่าห์ เรื่องนี้มันไม่ตลกนะ”

“ฮ่าๆๆ แทคชอบที่คุณเป็นแบบนี้จัง”

“แบบไหนหล่ะ ใช่ส่ำส่อนเหมือนที่จุนโฮบอกรึเปล่า”

“ทำไมพูดแบบนี้หล่ะครับ”

        “ก็จุนโฮพูดถูก ฉันมันมั่ว ส่ำสะ  .. อืมมม”   เจ้าของดวงตากลมสะดุ้ง เบิกโต เพราะเรียวปากร้อนของแทคยอนครอบลงบนริมฝีปากของตนอย่างรวดเร็ว  ลิ้นร้อน ๆ ซอกซอนเข้าโพรงปากอุ่น กวาดซับดูดกลืนทุกหยดความหวานก่อนจะผล่ะออก จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นเลาะเล็มที่ซอกคอขาว ไล่เลียมาที่ใบหูก่อนจะกระซิบบอกคนในอ้อมกอด

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะคุณ แทคไม่สนใจว่าคุณจะผ่านอะไรมา  แทคเลือกแล้วนั้นหมายความว่าเลือกแล้ว ไม่มีใครมาเปลี่ยนใจแทคได้ เข้าใจรึเปล่า”

 “ขอบใจนะแทค”  สองคนยิ้มให้กันอย่างจริงใจ โดยไม่ได้สังเกตว่า คิมมินจุน และจุนโฮยังคงแอบดูอยู่ที่ลานกว้างหน้าบ้าน

.
.

 

       “ทำใจเถอะจุนโฮ บักแทคมันมักของมันหลายๆ  ข้าว่าตัดใจเถอะ”  มินจุนตบบ่าน้องชายก่อนจะขับรถออกจากไร่ไป  ..

“จอดตรงหนี้หล่ะพี่”  คนที่เอาแต่นั่งเงียบ เอ่ยเบา ๆ  เมื่อถึงทางเข้าไร่ของพ่อเลี้ยงเกาเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปบอกพี่ชาย  “ ... ถึงพี่แทคไม่เอาเรื่อง แต่ ผมเป็นคนดูแลงานเกษตรทั้งหมด  ผมจะไปแจ้งทัณฑ์บนกับพ่อเลี้ยงเกา  อย่างน้อย ๆ เราก็ควรจะปรามเข้าบ้าง พี่รออยู่ในรถแล้วกัน ผมจะเดินเข้าไปเอง  ”

“เฮ้ย!! ไม่ได้ เอ็งจะไปคนเดียวได้ยังไง มันอันตราย”

“มันเป็นหน้าที่ของผม  พี่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เขาไม่กล้าฆ่าผมหมกไร่หรอก เพราะผมต้องเป็นคนเซ็นรับรองคุณภาพขององุ่นจากไร่เขา”

“แต่ว่า”

“รอผมอยู่ที่นี่ นะครับ ผมจะรีบไปรีบกลับ” จุนโฮ ไม่อยู่รอฟังคำคัดค้านจากพี่ชาย เขารีบโดดลงจากรถแล้วเดินตรงไปที่ทางเข้าไร่ของพ่อเลี้ยงที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าเล่ห์และทรงอิทธิพลมากคนหนึ่งในจังหวัดเพียงลำพัง

“ฉันมาขอพบพ่อเลี้ยงเกา”  ยื่นซองเอกสารให้การ์ดที่เฝ้าอยู่ที่หน้าทางเข้า   เมื่อการ์ดหลีกทางจึงเดินเข้าไปภายในบ้านพักหรูหราที่ซุกตัวอยู่ในป่าองุ่นกว้างใหญ่

 
.
.
.
 

        “สวัสดีครับ คุณเกษตร ลมอะไรหอบมาถึงนี่หล่ะครับ .. ”  ก๊อตฟรี่ เกา เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบซองเอกสารที่แขกตาตี่โยนใส่ 

“ .. แหมมม  อ้าวว มีของมาฝากด้วยเหรอ นี่ใช่ เอกสารรับรององุ่นจากไร่ผมรึเปล่าน๊า .. ”    

พ่อเลี้ยงเจ้าเล่ห์เค้นยิ้มบาง ก้มลงหยิบซองบนพื้นออกมาเปิดอ่าน  จากนั้นจึงยิ้มระรื่น   

“ ..  หลักฐานเท็จรึเปล่าคร๊าบบบ ผมถูกใส่ร้ายนะเนี่ย”

“คุณก็รู้ว่ามันไม่ใช่หลักฐานเท็จ อย่าเล่นลอบกัดแบบนี้อีกนะพ่อเลี้ยง .. ”  จุนโฮตวาดแว๊ด  “ .. ถ้าเตือนไม่เชื่อคราวหน้าผมจะแจ้งจับคุณ”

“แจ้งจับ แจ้งจับอะไรครับ ฮ่า ๆๆ แจ้งจับก็ต้องมีเจ้าทุกข์นี่ ใช่ม๊า แล้วไหนเจ้าทุกข์หล่ะ”

“ถึงพี่แทคเขาไม่เอาเรื่อง แต่คุณก็ไม่มีสิทธิทำแบบนี้นะ”

“แหมมม วางตัวเป็นเมียเจ้าของไร่เชียว ได้ข่าวว่า คู่หมั้นไอ้แทคมันไม่ใช่คุณเกษตรนี่ครับ”  เจ้าของไร่เค้นยิ้มเหยียด

.. แน่หล่ะ .. เขารู้ว่าอีจุนโอหลงรักแทคยอน และเขาจะใช้ความรักของอีจุนโฮ หาประโยชน์ใส่ตัว 

“คุณ คุณพูดเรื่องอะไร ?! .. ”  จุนโฮหน้าซีด ทำตัวไม่ถูก ความห้าวหาญหายวับ เพียงแค่เอ่ยถึงชื่อคนที่ตนแอบรัก “ .. หมดธุระแล้วผมกลับหล่ะ”

“ไอ้แทคมันโง่จริงๆ ที่มองข้ามคนที่เสี่ยงตายเข้ามาเอาเรื่องผมถึงในไร่ได้”  พ่อเลี้ยงเกาพูดลอยๆ หย่อนกายลงนั่งบนโซฟาตัวนุ่ม ตามองแผ่นหลังที่หยุดที่หน้าประตูแล้วเอ่ยต่อ “ถ้าผมเป็นมัน ผมจะไม่มีทางปล่อยให้คนที่รักผมและยอมทำทุกอย่างเพื่อผมให้หลุดมือไปอย่างแน่นอน”

“นี่ !!!  พี่แทคไม่ได้โง่นะ .. ” ตาเรียวหันกลับมามองจ้องคนที่บังอาจว่าร้ายคนที่ตนหลงรักอย่างเอาเรื่อง  “ .. พี่แทคแค่หลงไอ้หน้าขาวนั้น ไม่กี่วันก็หาย”

“เหรอ แล้วคุณเกษตรจะต้องรอไปอีกกี่วันหล่ะ วันนึง เดือนนึง หรือปีนึง ไม่เจ็บปวดใจเหรอครับ ”

“....”

“แต่จะว่าไปผมก็สงสารไอ้แทคมันนะ มันดูหลงรักนิชคุณจัง  แต่กับนิชคุณ คุณเกษตรจะรู้ได้ยังไงว่าเขารักไอ้แทคมันจริง ๆ หรือแค่จะควงเล่นๆ แก้ขัด  ดูก็รู้ว่าเขาไม่ได้ใยดีกับไร่เท่าไหร่นี่น่า ไม่งั้นคงมาอาละวาดแทนคุณแล้วหล่ะ จริงไหม”

“พูดแบบนี้หมายความว่าไง .. ”  อีจุนโฮขมวดคิ้วมอง  “.. คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่”

“เอาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมนะ ผมอยากได้นิชคุณ พอ ๆ กับที่คุณก็อยากได้ไอ้แทคยอนนั้นหล่ะ ในเมื่อต่างฝ่ายอยากได้ ทำไมเราไม่มาร่วมมือกันหล่ะ”

“คุณมันชั่วจริงๆ ” จุนโอสบถเสียงเครียด ในขณะที่คนถูกต่อว่า กลับมีรอยยิ้ม

“คิดดูดี ๆ สิครับ  เราได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งคู่นี่นา  ในโลกนี้ ไม่มีคนแสนดีเหมือนในนิยายหรอกนะ ถ้าอยากได้ แล้วขอดี ๆ เขาไม่ให้ เราก็ต้องแย่งมา จริงไหมหล่ะ”

จุนโฮอึ้ง ฟันซี่เล็กขบที่ริมฝีปากของตนอย่างเคร่งเครียด  ความริษยาบวกกับบาดแผลจากการถูกตบ กระตุ้นเตือนให้เคียดแค้นนิชคุณมากยิ่งขึ้น

“ตกลงผมจะร่วมมือกับคุณ” 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คุยกัน คุยกัน

กลับมาแล้วค่ะ!   

กลับมาพร้อมกับมาม่าด้วยนะจ๊ะ   ..  แหมมมม ..   คิดถึงกันจนต้องมองค้อนเลยทีเดียวเชียว 555 ++ กานก็แค่แทรกมาม่าแก้เลี่ยนเท่านั้นหล่ะน่า

.. ถ้าไม่ม่า แทคยอนก็หาเรื่องกดหนูนิชไม่ได้หน่ะเซ่   อูยย พิมพ์อะไรลงปายยย

เอาหล่ะ ๆ .. เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ  คือ หลังจากไร่ปลูกรักจบ กานมีแพลนจะอัพเรื่องใหม่ต่อ อันที่จริงมีเรื่องคร่าวๆ อยู่ในสมอง  3 เรื่อง

1. กลกาเม  ( เรท 25+)..อ่านแล้วจะจิตตก  เพราะพระเอกเป็นคนวิปลาส และฆาตกรเลือดเย็น  

2. สายใยของสายลม  .. พระเอกตาบอด ถูกตัวร้ายกรอกหูว่านายเอกนิสัยแย่ แต่ตลอดเวลาที่พระเอกตาบอด คนที่ดูแลเป็นนายเอก  ..หูวว ..โรแมนติคจริงๆ  คิคิ

3. แฟนครับ .. ตอนแรกกะจะไม่แต่งต่อหล่ะ แต่โครงเรื่องมันน่ารักดีก็เลยเอามาเวิ้นเล่น..แต่เพิ่มความโอเวอร์อีกเท่าตัว

เพื่อนรีดสนใจเรื่องไหนค่ะ  ช่วย ๆ กันเลือกเน้อออออ  ^^  

ยังไม่ได้ตรวจคร่าชินใช่ม่ะ

พยายาม enjoy reading นะค่ะ

กานค่ะ

.
.
.
 

คุณเคยเกลียดใครโดยที่เจ้าตัวเขาก็ยังไม่ทำอะไรให้เราเลยไหม  แต่แค่เห็นชื่อ ไม่ว่าจะเป็นไทย หรืออังกฤษ หรือแม้แต่อะไรที่จะสื่อถึง  ก็เกลียด  เบ้ปาก ไม่ชอบ  ไม่มอง  พอได้เห็น ได้รู้ข่าว จะรู้สึกใจเต้นแรง แล้วก็พาลให้วันนั้น เราหงุดหงิด อารมณ์เสียทั้งวัน 

กานไม่ชอบ ... ค่ะ  แล้วตอนนี้ก็มันก็กลายเป็นเกลียดไปเรียบร้อยแล้ว นี่ก็รู้สึกแย่นะ  ไม่อยากเป็นแบบนี้จริงๆนะคะ เหมือนเคยให้โอกาสแล้ว เคยพยายามเปิดใจแล้ว แต่สันดานและความเห็นแก่ตัวมันทำให้กานทำใจยอมรับ ไม่ได้จริงๆ  แล้วพอมันได้เกลียด มันไม่มีทางจะกลับไปเฉยๆได้อีก ไม่มีทางกลับไปมองได้อีก ตอนนี้ก็เริ่มลามไปที่คนอื่นๆแล้วด้วย

ปูลู กรูไม่ใช่ควาย จะเกลียดใครไม่ต้องให้เสี้ยมหรอก กรูเกลียดมันด้วยสามัญสำนึกของตัวเองได้