คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ♡~น้ององุ่น~♡
♥ ~ น้ององุ่น ~ ♥
“อะ ไอ้บ้าเอ๊ย!!” นิชคุณแว๊ดไล่หลังแทคยอนที่เดินออกจากห้องไปแล้ว ก่อนจะนั่งนวดขมับ เพราะมึนหัวตึบ เหวอๆ เบลอๆ สติเหมือนจะหลุดออกจากร่าง ..
แต่อย่าคิดว่ามันเป็นอาการเขินอาย เหมือนหนุ่มน้อยวัยใสที่เพิ่งเสียจูบครั้งแรกนะ เพราะเหวอของ ‘นิชคุณ’ มันคือ ... ค้าง!! ...
ปลุกให้ ‘ค้างเติ่ง’ แล้วจากไปแบบนี้ คือ ร่ะ!!!
ทำไมไม่กดให้มันเสร็จๆไปหว่ะ .. โอ๊ะ! โทษทีพอดีกระแดะไม่เป็น
แมร่งงง .. หยามกันชัด ๆ !
“คูนนน เสร็จรึยางงงง เดี๋ยวแดดร้อน”
ฟังเสียงคนตะโกนเรียกแล้วเซ็งสุด ... นิชคุณเบ้ปากบวมเจ่อของตัวเองอย่างขัดใจ ถอดเสื้อผ้าเปียกๆขว้างไปมุมห้อง แล้วคว้าเสื้อกล้ามสีขาว กับกางเกงสามส่วนสีเทามาสวม
“เร่งอยู่ได้!!!” มือกระชากประตูเปิดกว้างไปแยกเขี้ยว แล้วเตะกลับดังโครมจนคนนั่งคอยสะดุ้งโหยง ก่อนจะเดินกระแทกเท้าปังๆ เพื่อประกาศให้รู้ว่าตอนนี้ ตนกำลังอารมณ์เสียมากกก
“ เฮ้ย!!! ... ” แทคยอนผวา หลบตาไม่กล้าสู้หน้าเพราะเดาว่าที่นิชคุณโกรธเป็นเพราะว่าเขาขโมยจูบ ก่อนจะยืนนิ่งเหมือนร่างทั้งร่างถูกสาปให้เป็นหิน เมื่อสายตาปะทะเข้ากับใบหน้าหวานๆ กับผิวกายที่ถูกปกปิดด้วยเสื้อกล้ามคอกว้างตัวบาง กับกางเกงเข้ารูป
“ .. ปะ เปลี่ยนเสร็จแล้วเหรอ?!!”
“เออ!!” นิชคุณหายใจฟืดฟาด ตวัดตาจิก ก่อนจะถอนใจยาว ๆ แล้วบ่นในใจ .. เปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว แต่กรูอะยังไม่เสร็จ ..
“นะนี่เอ็งจะใส่ชุดนี้ไปปลูกองุ่นจริงๆเหรอ?!!” แทคยอนถามเสียงสั่น หลังจากกวาดสายตาไล้ลงตามลำคอเรียวระหง สู่แผ่นอกขาวที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ใจเต้นตึกตัก เมื่อเห็นตุ่มไตดุดันเนื้อผ้าบางจนนูนเด่น
“เอ่อ ข้าว่าเอ็งเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่านะ”
เม้มปากแน่นแต่ในใจกำลังตะโกนว่า “ก่อนที่จะทนไม่ไหว แล้วเหวี่ยงลงไปบนเตียงโดดขึ้นคล่อมหน่ะ”
“ไม่เปลี่ยนมันร้อน!!!! .. ” ตวาดซ้ำเพราะหัวเสียสุดๆ อะไรจะให้ค้างด้วย ร้อนด้วยรึไง แมร่ง !!
“รีบไปเหอะ! ... ” เดินอาด ๆ ผ่านแทคยอนไป ก่อนจะปรายตามอง แต่เมื่อไม่เห็นแทคยอนเดินตามมา ซ้ำยังทำตาวิบวับที่ฉายความปรารถนาชัดเจนใส่ ใบหน้าบูดบึ้งจึงร้อนผ่าว
“.. มะ มองอะไรเล่า ไหนว่าจะสอนปลูกองุ่น รีบไปสิ “ เขาออกปากเร่ง จากนั้นจึงรีบเดินหนี
“อะอืม เราไปปลูกองุ่นกันเนอะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มละสายตาออกจากเรือนร่างของคู่หมั้น แล้วพยายามตั้งสติ ก่อนจะเดินตามไป ทั้งคู่มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าต้นองุ่นที่มีสภาพไม่ต่างอะไรกับต้นไม้ที่รอวันตาย
“เราเริ่มปลูกกันเลยไหม อย่างแรกต้องทำอะไรเหรอ??”
พ่อเลี้ยงหนุ่ม ไม่ตอบคำถามเพราะมัวแต่หลุบตาลงมองใบหน้าหวานสวยเย้ายวน ดวงตากลมโตมีเสน่ห์ จมูกโด่ง รับกับเรียวกปากอิ่มสีชมพูหวานที่เขาเพิ่งได้ชิมอย่างหลงใหล
“แทค แทคยอน”
“ห่ะ ห่ะ อะไรมีอะไรเหรอ”
“ปลูกองุ่นยังไงเหรอ”
“อ่อ เอ่อ อืมม คือ “ เจ้าของไร่กรอกตาคิด นั้นสิ .. องุ่นมันปลูกยังไงหว่ะ?!!!!
‘ไม่ ไม่ แทคยอนเป็นเจ้าของไร่องุ่น เป็นคนปลูกองุ่นพวกนี้ทุกต้น ดูแลมันมาตั้งแต่กิ่งเล็ก ๆ แต่ตอนนี้แทคยอนลืม โอ้ ไม่ ไม่ ไม่ลืม แค่ ต้องมีสมาธิ ใช่ ใช่ต้องมีสมาธิ
แต่ ตอนนี้ ..
“ อ๊ากกก ไม่มีสมาธิโว๊ย!!!” เสียงทุ้มจัดเผลอคำรามดังๆ ทำเอาคนตัวเล็กกว่าที่ก้ม ๆ เงย ๆ ผวาเฮือก ตากลมโตช้อนมอง ด้วยความสงสัย
“ปลูกองุ่นต้องใช้สมาธิมากเหรอ????”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ก่อนอื่น ต้องรดน้ำให้ชุ่มก่อน พอดินอ่อนตัวเราจะได้พรวนดินกัน”
“อ่า รดน้ำ คอยเดี๋ยวนะ คุณจะไปเปิดน้ำ”
“คุณ! .. ” แทคยอนท้วงไว้ก่อนจะสั่งเสียงเข้ม “..เปิดน้ำเบาๆ นะเดี๋ยวเปียก”
“คร๊าบบบ”
ตาเรียวจ้องมองตามแผ่นหลังของคนที่วิ่งดุกดิ๊กไปเปิดก๊อก แล้วส่ายหัวเอ็นดู ..
นิชคุณเป็นคนน่ารัก ไม่ว่าจะยืน เดิน หรือวิ่งก็ดูน่ารัก น่ามองไปเสียหมด น่ารักจนอดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง เอวคอดกิ่ว สะโพกกลมมนได้รูป ขณะที่ก้าวเดินก็จินตนาการเวลาที่อีกฝ่าย ใช้เรียวขาเกาะเกี่ยวที่ข้างเอว ตอนที่กำลังร่อนส่ายอยู่บนตัวเขา
ห่ะ! .. โอ๊ยย คิดเรื่องห่าอะไรอยู่เนี่ย ไอ้เชี่ยแทคคคคคค!!
“คิดลามกกับคุณได้ไง ไอ้บ้าเอ้ย!” ตำหนิตัวเอง เสร็จสรรพก็ใช้มือหนาเขกกะโหลกแรงๆ สองสามที สูดลมหายใจยาวๆ อีกครั้งเพื่อตั้งสติ แต่ยังไม่ทันไร สติก็แตกอีกรอบ .. เพราะตอนนี้เสื้อกล้ามบางๆ เปียกชุ่ม แนบเนื้อเห็นไปถึงไหนต่อไหน จนอยากลงลิ้นไล้ชิมให้ทั่วทั้งตัวเสียเหลือเกิน
โอยยย .. จะเซ็กกะซี่ไปเพื่อใครหว่ะห่ะ!
“รดน้ำเสร็จแล้วก็พรวนดินใช่ไหมแทค”
“ห่ะ อ่อ อืม ใช่ ใช่ ใช่ ใช่ รดน้ำเสร็จ ก็พรวนดินรอบ ๆ ต้น ก่อนจะใส่ปุ๋ย .. ” แทคยอนที่ตั้งสติไม่ทัน เพราะคู่หมั้นหันมาถามแบบกะทันหัน รีบใช้ปลายนิ้วอุดรูจมูก แล้วยิ้มเจื่อน ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความคิดลามกของตัวเอง “ .. แต่เดี๋ยวแทคทำให้ดูก่อนดีกว่า”
ขันอาสา แย่งส้อมพรวนดินมาทำเอง เพราะรู้ดีว่า ถ้าปล่อยให้นิชคุณก้ม ๆ เงย ๆต่อไป มันไม่ใช่เรื่องดีกับหัวใจที่เต้นรัวยิ่งกว่ากลองชุดของเขาแน่นๆ
“แทค”
“อะไรเหรอ” แทคยอนถามทั้งที่ยังคงก้มหน้าก้มตาพรวนต่อไป โดยไม่สนใจคู่หมั้นขยันยั่ว แล้วก็ไม่สนใจกลิ่นหอม ๆ ที่โชยเข้ามาอยู่แค่ปลายจมูกด้วย
ว่าแต่ทำไมกลิ่นมันหอมจัง .. ห๊อมมมมม หอม
“เฮ้ย!!” เงยหน้าละสายตาจากโค่นองุ่นด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเหวอ แหกปากร้องลั่น หัวใจจะหยุดเต้น เพราะ คอเสื้อย้วยย้อยกว้าง เผยให้เห็นแผ่นอก และตุ่มไตสีหวานแบบชัดเจน
“ทะทำอะไรเนี่ย เอ็งจะก้มทำไม!”
“ก็คุณอยากดูใกล้ๆนี่นา คราวหน้าคุณจะได้ทำเองเป็น”
“ไม่ ไม่ ไม่ ออกไปห่างๆ เดี๋ยวผีผลัก “ คำเตือนอย่างจริงจัง แต่ที่แท้ที่จริงแล้วอยากจะบอกว่า ‘เดี๋ยวผีหื่นมันเข้าสิงแล้วจะเผลอผลักให้ลงไปนอนก่อนจะกดนะ’
“แทคยอน!! ” นิชคุณอุทานอย่างตกใจ ตากลมเบิกโต เมื่อเห็นเลือดข้นไหลจากปลายจมูกโด่งของแทคยอนหยดลงบนโค่นต้นองุ่น
“อะไรอี๊กกก”
“จะ จมูกแทคเลือดไหลอ่ะ! ”
“จมูกเลือดไหล??” รีบแตะปลายจมูกตัวเอง ชิบ(หาย)หล่ะ .. กำเดาไหล !
เฮ่อออ มันจะไม่ไหลได้ยังไงก็เห็นหมดซ่ะขนาดนั้น จับกดใต้ต้นองุ่นดีไหมหนอ ..
“เงยหน้าขึ้นสูงๆ แล้วกดผ้าไว้นะ” นิชคุณรีบถอดเสื้อกล้ามตัวบางของตนเองออก แล้วกดลงห้ามเลือด ก่อนจะคว้ามือของแทคยอนมาวางทับที่มือตนเองอีกที
“ขอบใจนะคุณ ” แทคยอนเงยหน้าขึ้น กดมือลงบนผ้านุ่มกลิ่นหอม แต่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ นิชคุณไปเอาผ้านุ่ม กลิ่นหอมๆผืนนี่มาจากไหน ทำไมเร็วจัง ??
อื้อหือออออออ .. ขาวจั๊วะ!!!!!!!!!!!
ความสว่างจากผิวนีออนของนิชคุณ กระแทกเข้าตาจนเลือดทะลักก๊อกสอง
“ถะ ถะ ๆๆๆ ถอด ถอดๆ เสื้อทะม๊ายยยย!!!!!!!!”
“อ้าววก็ต้องใช้ผ้าอุดจมูกนี่น่า หรือแทคจะให้คุณเอากิ่งองุ่นอุดจมูกแทคหล่ะ”
หืมมม ??? .. แทคยอนอยากจะบ้ากับเหตุผลของคู่หมั้น แม้ว่ามันจะฟังดูมีเหตุมีผลก็เถอะ แต่การถอดเสื้อกล้ามบางๆมาซับเลือด .. ใครที่ไหนเขาทำกันครับ ?!
เมื่อแน่ใจว่าเลือดกำเดาหยุดไหล แทคยอนจึงถอดเสื้อของตัวเองแล้วส่งให้นิชคุณที่นั่งทำตาปริบ ๆ
“ใส่เสื้อซ่ะคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ข้าบอกให้เอ็งใส่!”
นิชคุณเอียงคอมองท่าทีขึงเครียดของแทคยอนด้วยความงุนงง เขาแค่ไม่อยากใส่เสื้อเพราะมันร้อน ไม่เห็นต้องดุกันขนาดนี้เลยนี่นา .. ทำไมเขาทำอะไร ก็ดูจะผิดไปเสียหมด
ตากลมเริ่มมีน้ำเอ่อ ปากอิ่มเม้มแน่น ไม่พูดอะไรอีก เขารับเสื้อของแทคยอนมาสวม แล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกห่าง
“ห่างแค่นี้พอไหม แทค .. ” นิชคุณถามเสียงสั่น ตากลมแป๋วจ้องใบหน้าดุติดขรึมยิ่งใจเสีย เลยตัดสินใจก้าวถอยหลังห่างอีกนิด “ .. งั้นแค่นี้พอรึเปล่า ขืนไกลกว่านี้คุณก็คงมองไม่เห็นแล้วหล่ะ”
“เดี๋ยวคุณ .. ” แทคยอนใจหายวาบเริ่มทำอะไรไม่ถูก เมื่อเห็นนิชคุณก้าวห่างออกไปเรื่อย ๆ รีบเดินตามไปคว้าข้อมือนั้นแล้วรั้งไว้ “ .. แทคขอโทษนะ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ทุกเรื่อง ทั้งตวาดใส่ แล้วก็คิดไม่ดีกับคุณด้วย”
“คิดไม่ดี??”
“แทคคิดเรื่องไม่ดีอะไรกับคุณเหรอ” ตากลมกระพริบปริบ
“เอ่อ เรื่อง เรื่อง .. ”แทคยอนอึกอัก หลบตา “ .. เรื่อง ที่อยากทำมากกว่าจูบ”
“หะ ว่าไงนะ!!” นิชคุณตาโต ยกมือเรียวมาป้องปากหัวเราะเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกแทคยอนขโมยจูบที่แก้มฟอดใหญ่
"คนฉวยโอกาส" ต่อว่าเบาๆก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก อาการมึนตึงที่ถูกเมินเฉย และความน้อยใจที่ถูกดุปลิวหายวับไป เหลือแค่ ความเจ้าเล่ห์เท่านั้น...
ร่างบอบบางเบี่ยงตัวออก เมื่อแทคยอนทำท่าจะจูบแก้มอีกข้าง หลังจากนั้นจึงรีบเขย่งสุดปลายเท้า แล้วเป็นฝ่ายจูบที่แก้มตอบนั้นเบาๆ
"มันยังไม่ถึงเวลาแทคยอน" นิชคุณบอกพลางส่งยิ้มหวาน ขยับเข้าไปใกล้ร่างสูงกว่า มือเรียวยกขึ้นลูบไล้บนแผ่นอกแกร่งกำยำที่มีแต่มัดกล้ามเบาๆ
"อือ คะ คุณ~" แทคยอนเผลอครางเบาๆ เพราะแค่ถูกสัมผัสร่างกายของเขาก็ร้อนรุ่ม จนแก่นกายเบี้องล่างตื่นตัวคับแน่นเต็มอันเดอร์แวร์เสียดสีกับเนื้อผ้าจนเจ็บร้าว
"อย่าแกล้ง~" รีบคว้ามือเรียวนั้นมากุมไว้ก่อนที่ปลายนิ้วจะสะกิดที่จุดไวสัมผัส
"คืคิ จมูกแทคแดงเหมือนลูกองุ่นเลย น่ากิน" นิชคุณหัวเราะเสียงใส เมื่อเห็นว่าคนห้ามหน้าแดงจัดเหมือนพวงองุ่น เขาเขย่าขา ใช้ฟันซี่เล็กๆ งับปลายจมูกโด่งแดงก่ำเบาๆ แล้วผละออก แต่ถูกแทคยอนตะบปลงเอวคอดด้วยสองมือแล้วกระชากเข้าหา
"เฮ้ย!.." นิชคุณเบิกตาโพลงยามเมื่อได้สัมผัสถึงคสามแข็งเครียดที่กำลังดุนดันที่สะโพก "อย่านะแทค อย่าทำอะไรบ้าๆแถวนี้นะ"
"คุณทำให้มันตื่น.." แทคยอนแกล้งเย้าแล้วเบียดตัวเองแนบชิดขึ้น โน้มใบหน้าลง เผยอปากออกขบเม้มใบหูอ่อนๆ แล้วกระซิบเสียงพร่า
"..แทคเคยสัญญากับตัวเองว่า จนกว่าจะถึงวันแต่ง แทคจะไม่ล่วงเกินคุณมากไปกว่าการจูบ แต่อีก 2สองเดือน กับ15 วัน ถ้าคุณทำแบบนี้อีก คุณจะต้องเป็นคนทำให้มันหลับเข้าใจไหม"
นิชคุณไม่ตอบคำถาม แต่ซ่อนใบหน้าหวานที่มีรอยยิ้มละไมไว้ด้วยการก้มงุดๆ รู้สึกหัวใจพองโต
แม้ถ้อยคำที่ออกมาจากปากของคนที่กำลังกอดตนอยู่ ไม่มีคำบอกรัก เหมือนที่เคยได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนจากคู่ควงคนอื่นๆ ที่หวังจะใช้มันเป็นการปูทางไปสู่ความสัมพันธ์ทางกายที่เลยเถิด ... ทว่าคนที่มีสิทธิเหนือใคร ในฐานะคู่หมั้น กลับไม่ได้เรียกร้องอะไร และเป็นคนเดียวที่ให้เกียรติตน
"ขอบใจนะแทค"
"แทคจะรอวันของเรา.." แทคยอนยิ้มบางๆ "..แต่ตอนนี้ขอจูบหน่อยสิ แล้วจะรีบไปกล่อมลูกนอน "
"ไม่เอาอ่า ไม่ให้จูบหรอก ...." นิชคุณเบะปาก พยายามดันตัวเองออกจากอ้อมแขนอุ่น ที่กำลังยวนเย้าปลุกความต้องการของตนให้ลุกพรึ่บ
"..ถ้าจูบกันแล้วน้องชายคุณตื่นจะทำไงหล่ะ" บอกเหตุผลแล้วรีบเม้มปากแน่น รู้สึกอายที่หลุดปากพูดแบบนั้นออกไป
"งั้นเดี๋ยวแทคไปกล่อมลูกชายก่อน เดี๋ยวจะรีบกลับมาสอนใส่ปุ๋ยนะ " แทคยอนยิ้มเจื่อนๆ แล้วเดินตัวแข็งกลับเข้าบ้านไป ปล่อยให้นิชคุณนั่งพรวนดินคนเดียว
.
.
.
"คุณนิชคุณ นี่ขยันจังนะครับ"
ตากลมละสายตาจากโคนต้นองุ่นเหลือบมอง แล้วส่งยิ้มให้คนที่เข้ามาทักทายด้วยความเป็นมิตร
"อ้าวคุณจุนโฮ มีธุระกับพ่อเลี้ยงเหรอครับ "
"ครับ พอดีว่าผมเอาผลตรวจสารปนเปื้อน อีกฉบับมาให้พี่แทคหน่ะครับ"
"งั้นผมไว้ก็ได้ครับ" นิชคุณปัดเศษดินออกจากมือ แล้วยื่นมือไปรับซองเอกสารจากจุนโฮ แต่ถูกจุนโฮส่ายหน้าปฏิเสธ "ของพี่แทคครับ ไม่ใช่คนอื่น"
จุนโฮจงใจเน้นย้ำคำว่า'คนอื่น' จนคนฟังใจกระตุก
"คุณเกษตรหมายความว่าไงครับ" นิชคุณจับสังเกตจากแววตาที่ก้าวร้าวของอีกฝ่าย แล้วรู้ได้ทันทีว่า อีจุนโฮรู้สึกกับแทคยอนมากกว่าพี่ชายเพื่อน และมองว่าเขาเป็นศัตรูหัวใจ...
"ก็หมายความอย่างที่พูดนั้นแหล่ะครับ" จุนโฮยิ้มร่าเหมือนเด็กน่ารักสดใส ทว่ามีเพียงสิ่งเดียวที่สะท้อนความในใจคือแววตาที่แข็งกร้าว
"ผมไม่ใช่คนอื่นนะครับ ผมเป็นคู่หมั้นของเขา.." นิชคุณยิ้มกว้าง เตรียมพร้อมรับมือกับเด็กเกเรอย่างใจเย็น ".. และอีกไม่นาน ก็จะเป็นเจ้าของที่นี่"
"ไม่จริงอ่ะ คุณยอมรับเถอะ ว่าคุณไม่เหมาะกับที่นี่จะฝืนทำไมครับ คุณปลูกองุ่นไม่เป็น ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แถมยังจะทำให้พี่แทควุ่นวายได้ไม่หยุดหย่อนอีก คุณกลับไปอยู่ที่ของคุณเถอะ"
"อ่า ~จริงด้วย งั้นพอแต่งกันแล้ว ผมจะให้แทคยอนไปอยู่โซลกับผม"
"ไม่มีทาง!! พี่แทคไม่มีวันทิ้งไร่นี้ ไม่มีวันทิ้งองุ่นหรอกครับ อย่าสำคัญตัวเองนักเลย ..." จุนโฮตวาดใส่อย่างเหลืออด แต่เรียวปากกลับยกยิ้มเย้ยหยัน
"...คุณมันก็แค่คนคาวๆ ที่พ่อกับแม่เอามาประเคนให้พี่แทค เพื่อแลกกับสัญญาซื้อขายไวน์เท่านั้นหล่ะ"
"แหมมม ดราม่ามาเต็มเลยนะครับคุณเกษตร แต่บังเอิญว่าผมไม่ใช่นางเอกในนิยายน้ำเน่า ที่พอใครพูดอะไรก็มานั่งร้องไห้ แล้วก็นอยด์พระเอก พาลโกรธไม่พูดจา เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าหนีกลับบ้านนะครับ"
"คุณนี่มันหน้าด้านจริงๆ
"ที่คุณมาฟาดงวงฟาดงาใส่ผม เพราะอิจฉาที่แทคยอนเขาเลือกผมเหรอครับ..." นิชคุณพูดจี้ใจดำ แล้วส่ายหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจการพรวนดินรอบโคนต้นองุ่นอีกครั้ง "..ผมว่าคุณเอาเวลานี้ไปทำให้เขารักคุณ เลือกคุณดีกว่ามาวุ่นวาย ทำตัวเป็นนางร้ายใส่ผมนะ"
.
.
.
"อ้าวจุนโฮ เอ็งมีธุระอะไรกับข้ารึเปล่า" แทคยอนเดินเข้ามาทักทายเพื่อนน้องชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จากนั้นจึงทรุดตัวลง แย่งส้อมพรวนดินในมือคู่หมั้น ก่อนจะเอ็ดเสียงดุ
"..ทำไมคุณไม่ใส่ถุงมือหล่ะ เดี๋ยวมือเป็นแผลนะ เอามานี่แทคทำต่อเอง คุณไปนั่งหลบแดดตรงโน้นเถอะ"
"โอยย อย่าดุนักสิ คุณไม่ใช่เด็กๆแล้วน๊า"
"อย่าดื้อน่า ไปนั่งก่อนนะ "
"ไม่เอาอ่า~" นิชคุณทำเสียงมุ้งมิ้งใส่คู่หมั้น แต่ปลายตามองใบหน้าบูดบึ้งของจุนโฮ
"ก็บอกว่าอย่าดื้อไงคุนนี่ เดี๋ยวไม่สบาย"
"พี่แทคผมเอาเอกสารมาให้!" จุนโฮทนเห็นภาพแสลงใจไม่ไหว จึงไม่รีบยื่นซองน้ำตาลให้แทคยอน "..เอกสารสำคัญมาก พี่จะเปิดดูก่อนไหม"
"งั้นเอ็งเอาไปให้อูยองที่สำนักงานนะ เดี๋ยวข้าไปดูทีหลัง ตอนนี้ขอสอนคุณเขาปลูกองุ่นก่อน"
"องุ่นใกล้ตายต้นนี้ มันสำคัญมากกว่าเอกสารสิทธิส่งออกรึครับ" จุนโฮถามเสียงกระด้าง
ตาเรียวดุตวัดมองใบหน้าของจุนโฮอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะบอกเสียงเขียว
"ใช่! มันสำคัญสำหรับข้ามาก หมดธุระแล้วเอ็งก็กลับเถอะ"
"พี่ไล่ผม?!!" จุนโฮถามคล้ายคนละเม ตาเรียวตัดพ้อ
"เปล่า แค่อยากให้เอ็งกลับไปพัก ช่วงนี้เอ็งดูเครียด แล้วก็ทำตัวไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน"
จุนโฮเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินหน้างอกลับออกไปจากไร่
.
.
.
"อย่าไปสนใจคำพูดของจุนโฮนะคุณ" แทคยอนบอกคู่หมั้นตาแป๋วที่นั่งหลบแดดอยู่ข้างๆ
"แอบฟังเหรอ?"
"คุณอยากให้แทคอธิบายเรื่องหมั้นมั้ย"แทคยอนไม่ตอบแต่ถามกลับสีหน้ามีเค้าลางความกังวลใจ
"ไม่ต้อง ... คุณไม่สนใจว่าเราจะหมั้นกันเพราะอะไร หรือมีเงื่อนไขอะไรหรอก แต่คุณจะพิสูจน์ให้เด็กคนนั้นเห็นว่าคุณไม่ใช่พวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง คุณอาจจะไม่ถนัดทำไร่ แต่คุณจะดูแลองุ่นต้นนี้ให้ดีที่สุด จะทำให้มันออกดอกให้ได้เลย ไม่เชื่อก็คอยดู"
คำพูดของนิชคุณทำให้แทคยอนอมยิ้ม คล้ายความกังวลลง เขาคว้ามือเล็กๆนั้นมากุมไว้ ก่อนจะบีบเบาๆแล้วให้กำลังใจ "แทครู้ว่าคุณทำได้แน่ "
"ช่ายยย ไม่รู้รึงัยว่าคู่หมั้นของแทคเก่งจะตาย ...คิคิ..." นิชคุณหัวเราะร่วน แล้วประทับริมฝีปากลงจูบบนเปลือกของต้นองุ่นเบา "...สู้ๆนะน้ององุ่น~~ ไฟว์ติ้งง"
🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇🍇
คุยกัน คุยกัน
ฟิคอารายยยยเวิ้นซ่ะยาวเบยยย
กานอยากให้ฟิคมันหวานๆ เบาๆ เพราะเซ็งมาม่า
ยังไงก็ทนอ่านไปนะคะ 😁😁
ปล. ช่วงนี้ฟินดัลแคนกะไรอันมากเลย นี่กะลังมโนว่า อีกไม่นานแทคคุณจะมีบลูเป็นไอดอล 55
ยังไม่ได้ตรวจน๊าาา
enjoy reading
kanka
ความคิดเห็น