คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : --คำสารภาพ--
///คำสารภาพที่น่าซาบซึ้ง///
“อื่อ นุ่มจังเลย! “ มือหนาปัดป่ายไปมา ... อ่อ... ที่นอนนั่นเอง ... นี่ก็คงเป็นผ้าห่มหล่ะสิ
-นึกแล้วว่าต้องฝันไป ...ฮา .... เรื่องมองเห็นผี ปีศาจ ยัน กามเทพมันเป็นแค่เรื่องฝันไป สงสัยจะเครียดเรื่องคุนนี่มากไป ฮรี่ ไม่ไหว ๆ –
อคแทคยอนหัวเราะคิกคัก แล้วเด้งตัวเองขึ้นมาจากที่นอนอบอุ่น ริมฝีปากแย้มน้อย ๆ แล้วเดินเกาหัวแกรก ๆ เข้าไปในห้องน้ำ
มือหนากวักน้ำขึ้นมาลูบหน้าลูบตา แล้วหัวเราะใส่กระจกอย่างอารมณ์ดี
คิคิ ... ฮา....โฮะ โฮะ....หุ หุ .... กร๊ากกกกก....เป็นฝันที่ขำโครต ๆ
แต่จู่ ๆ ก็มีประโยคสนทนาที่แสนจะระคายหู ก็ดังเข้ามากระสบโสตประสาท ส่งผลให้จากอารมรณ์ดี เปลี่ยนเป็นบูดอย่างรวดเร็ว
“พี่คุณ ข้าว่า ไอ้ดำนี่มันบ้านะ พี่เลิกยุ่งกับมันเหอะ”
“แต่ข้าทำสัญญาไปแล้วเปลี่ยนไม่ได้หรอกจุนโฮ
เฮ้ย!.ใครว่ะ ใครมันบังอาจยุ ให้ว่าที่เมียจ๋า เลิกกับกรูฟร่ะใคร ?? เดี๋ยวปั๊ดพ่อเหนี่ยว !
กำลังจะเงยหน้าหล่อมาด่าแต่ต้องทำตาเหลือกเพราะ “... ว๊ากกก “ผีหลอก!!”
ผีถลึงตาขีดตวัดมองแล้วเบ้ปาก ปีกดำกระพือพรั่บ ๆ อย่างไม่ชอบใจ “ข้าเป็นปีศาจชั้นสูง ไม่ใช่ผี ป่ะเดี๋ยวพ่อจับกินตับ แฮร่..” ลิ้นเล็กแล่บยาวถึงเอวแล้วส่ายไปมา เขี้ยวเล็ก ๆยาวขึ้นเรื่อย ๆ ตาขีดเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท
“อ๊ากกก ผี !! ผีหลอก”
“คุนนี่ !!! ออกมาครับ เดี๋ยวผีมันกินตับ “ ร่างหนาตัดสินใจวิ่งหลับหู หลับตา ไปคว้าแขนเล็กแล้วกึ่งลากกึ่งจูง เร่งสปี๊ดจนฝุ่นตลบ (เวอร์ไป!) ออกมายืนหอบตัวโยนอยู่นอกอาคาร
“มาเด้!! อิโด่ กลางแดดเปรี๊ยงตอนเที่ยงวันขนาดเน๊ แน่จริงก็ออกมาเลย! อะอะ ไม่กล้า” แทคยอนจิ๊ปาก อย่างไม่พอใจ ต่อยตีอากาศ แล้วกระโดดท้าทายแหยงๆ
“เพิ่งรู้ว่าโรงพยาบาลผมจะมีผีด้วย โอ๋ ๆ ไม่ต้องกลัวนะครับ แทคไม่มีทางทิ้งคุนนี่หรอก มาม่ะ เดี๋ยวแทคกอดปลอบใจ “
มือหนาลูบหัวทุยเบา ๆ ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างตัว ปลอบโยนเสียงแผ่ว ทำตัวราวพระเอกหนังฮ่องกง พาเมียมาเฟีย หนีตายก็ไม่ปาน ตาคมยังจดจ้องอยู่ที่ตึกสยอง
-โถ โถ โถวววคงจะกลัวมากเลยสินะ คุนนี่ที่น่ารักยืนก้มหน้านิ่งมากเลย น่าสงสารจัง-
อาใช่ นิ่งมาก นิ่งเกิ๊นนนน ...แปลกจัง!!
แปลก??? กลิ่นหอมนี่ก็แปลก ??? จมูกโด่งฟุดฟิด แล้วยู่จมูก ไม่คุ้นอ่ะ ไม่คุ้นจริง ๆ
“อคแทคยอนข้า เอ๋ย คุณอยู่นี่” นิชคุณเดินเข้ามาหาทำหน้าลัลล้า “อยากเปลี่ยนใจไหมจ๊ะว่าที่ซ่ะมี๊ .... ฮา.....”
“อ้าวคุนนี่ คิคิ คุนนี่น่ารักจังเลยอ่ะ ยิ้มซ้วยสวย ขนาดวิ่งมาด้วยกันยังยิ้มสวยเลย คิคิ อคปลื้ม ...”
หือ???!!!! เอ๋???? ... วิ่งมาด้วยกันนี่หว่า???? วิ่งจับมือเหมือนหนังอินเดียเลยนะ...
นี่ไง แทคยอนยิ้มค้าง เหล่ตาของตนมองมือตัวเองที่ยังจับกับข้อมือเล็กไว้
“ว๊ากกกกกก ไอ้หมอออออออแทคคคค กะแกปล่อยมือออกจาก มายเบบี๋ของช้านนนเดี๋ยวนี้น่ะ!!!!!!!!!!”
คุณหมอเหวอเพราะเสียงตวาดขุ่น พยายามมองหาต้นตอของเสียง ก่อนเหลือบตาขึ้นมอง แล้วเจอกับฮวางชานซองที่ยืนกะพือปีกเท้าเอวมองต่ำลงมา
-คนบิน … เหอะ เอาเข้าไป เอาให้กรูสติแตกเป็นบ้าไปเลยไหมครับ!! ??-
“ของฉันโว้ยของช้านน อ่ะชริ ขี้ตู่ เนอะคุนนี่เนอะ” อคแทคยอนยิ้มเจื่อน ๆ ค้าง ทำใจดีสู้เสือ ภาวนาร่ำร้องในใจ
‘ไม่ว่าจะเป็นใคร อย่าเพิ่งเงยหน้าขึ้นมาน้า ..กรูขอร้อง’
แล้วคิดว่าจะเจ้าของมือจะฟังไหม?
“ข้า ม่ายด่ายย..ชื่ออออออคูนนนนน นนนนนนนนี อี๋ๆๆๆๆๆๆๆ เหอ ๆ ๆๆๆๆๆ“
... ชัดเลย ชัดเป๊ะ!!!!!
คุณหมอรูปหล่อทรุดเข่าอ่อน
เออ....ฮือ. ....กรูรู้แล้วโว้ย...ตะโกนเถียงไปงั้นแหล่ะ ฮืออ.. กรูยังเหนื่อยอยู่โว้ย... ขอพักแป๊บไม่ได้ไง๊... ไอ้ผีไม่มีคุณธรรม ไอ้ผีไม่มีน้ำใจ ..ฮือ.. ไอ้ผีใจดำ ฮืออออ
ส่งสายตาคมค้อน “ปะปล่อยสิโว้ย อย่ามากินตับฉันนะ” พยายามสะบัดมือหนาของตัวเอง ออกอย่างแรง แล้วส่งเสียงคำราม รำพึงรำพัน คร่ำครวญ
-นี่มันเป็นเวรกรรมของคนหล่ออย่าง นายแพทย์อคแทคยอน ใช่ม่ะ ใช่ม่ะ ใช่ม่ายยยย!!-
“อย่าแหกปากในใจได้ม่ะ ข้าโครตจะรำคาญ” อีจุนโฮแสยะยิ้มให้อย่างเยือกเย็นแล้วโน้มตัวเข้าใกล้ “ข้าจะกินตับเจ้า แล้วน้า ตับ ตั่บ ตับ ตั้บ ตับ”
“ว๊ากก ฮือ..ฉันยังไม่ได้แต่งานกับคุนนี่เลยนะ.”
ซาตานนิกได้ฟังแล้วกระพริบตาปริบ ๆ แล้วถอนหายใจยาวอย่างหนักอกแน่นใจ
‘จ๊ะ คอยต่อไปเหอะคุณหมอ’ เฮ่อออ...อยู่ไกล ๆ ไอ้หื่นนั้นน่าจะดีกว่า
ยิ่งตากลม ๆ หันไปเห็นไอ้กามอึน ทำหน้าล้อเลียน ยิ่งเซ็งจัด คิดแล้วก็สวอนเลสออกมาอย่างเนียน
“ไปหาไอ้จิ้งหวีด กับไอ้ติงต๊องดีกว่า โอ๊ะอยู่นั้นไง” นิชคุณระบายยิ้มน้อย ๆ แล้วขมวดคิ้ว “แล้วกำลังจะทำอะไรกันหล่ะเนี้ย ?” ชะงักเท้า เมื่อหูได้ยิน
“...อีกอย่าง ฉันต้องจูบเก่งกว่าคุนนี่ก่อนสิ”
อะ ไอ้หื่น ... อะฮือ กรูอยากตาย ...
อคแทคยอนยังคร่ำครวญต่อไ ในขณะที่มือหนาก็สะบัดอย่างแรง
“ที่สำคัญฉันยังไม่ได้กดคุนนี่ด้วย ฮืออ.. ค้างหลายครั้งจนจะเป็นหมันแล้วเนี้ย”
“...ฮือปล่อยฉันเถอะ ฉันจะไปหาคุนนี่... ฉันต้อง...โอ้ย!! ”
“โว้ยยยยยยไอ้ดามมมม ไม่ไหวแล้วนะโว้ย!!! ”
โป๊ก!!!!
เป็นเสียงการกระทบกัน ระหว่าง มือเรียวเล็ก +ศรีษะหนาใหญ่ และเป็นเสียงที่แสนศักดิ์สิทธิ์ เพราะมีอำนาจหยุดการคร่ำครวญ (แต่เรื่องน่าอาย)ได้ชะงักนักแล
“อ่ะอืออ เจ็บนะ”
“แกนั้นแหล่ะปล่อย !! ไอ้หื่น..ไปจับมือไอ้แสบไว้ทำซากอะไร!! ” นิชคุณ ตวาดแว๊ด ตากลมโตมองคนร่างหนาที่วิงวอนแต่เรื่องน่าอับอายไม่หยุดหย่อน
คุณหมอรูปหล่อเบะปาก “คุนนี่ ช่วยแทคด้วย” แล้วโผเข้ากอดร่างบาง จมูกโด่งฝังลึกเข้าที่กลุ่มผมอ่อนนุ่ม แล้วสูดกลิ่นหอมเข้าเต็มปอด
-อา กลิ่นนี้แหล่ะ ไม่ผิดหร๊อก ห๊อมหอม ฮืออ คุนนี่ของ แทค welcome to my embrace น่ะคร้าบบ –
นิชคุณจิ๊ปากอิ่มสีสวย อย่างหงุดหงิด ย้ำว่าหงุดหงิดมาก ม๊ากกก มากกกก กับอาการนัวเนียมืออยู่ไม่สุข ของคุณหมอ
“ตกลงแกกลัวจริง ๆ หรือว่าแกสำออยกันแน่ห่ะ อคแทคย๊อนน”
แล้วจัดการประเคนอีก .. ป๊าบ .. เข้ากลางหลังหนาๆ ด้วยความหมั่นไส้
“แล้วอะไรห่ะ อะไร๊! เรื่องที่อยากทำก่อนตาย มันมีแต่เรื่องจ้องจะกด ข้าอย่างเดียวเลยหว่ะห่ะ.. ไอ้สมองถั่ว! ”
คนร่างบางถลึงตาโต ตวาดแว๊ด ๆ ไปทางซ้ายทีขวาทีอย่างโกรธจัด“แกก็เลิกเล่นได้แล้วไอ้แสบ ป่ะเดี๋ยวพ่อสาปให้หน้าตาเป็นแบบนี้ทั้งชาติจะว่าข้าไม่เตือนไม่ได้นะ”
นิ้วเรียวนวดขมับตัวเองช้าๆ อย่างเซ็งจัด ... เจริญแต่ละคน !!!
พยายามระงับสติอารมณ์ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเล็กแกะมือหนาของแทคยอนออกแล้วหันมาเผชิญหน้าตรง ๆ อีกครั้ง แล้วกุมมือหนาไว้ เสียงใสถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย อคแทคยอน เจ้าพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างข้าไหม??”
-หอมจุงเบยยยย คิคิ ว่าที่เมียจ๋า วันนี้แทคจะไม่ล้างมือน้า ..โอยสุขจัง อ่ะ น่าร๊อกกก-
ตากลมเหวอแล้วเบ้ปากกับ อาการเพ้อตาลอย ของคุณหมอจิตแพทย์ ที่ก้มลงจูบมือของตัวเอง ใบหน้าหวานทำท่าพะอืดพะอม กับอาการโคม่าแล้วส่ายหัวปลงตก ก้มหน้าหวานลงรวดเร็วแล้วรับสภาพ
เออ!! ก็ได้ สรุปเลย แมร่งโครตจะคลั่งกรู จบ !!
อคแทคยอนเห็นอาการปลงตก กับท่าทางน่ารักของคนที่(โครต)น่ารัก แล้วยิ้มขำ
คิดว่าอคจะช๊อคไหมหล่ะ.. เออ..ยอมรับว่าโครตจะช๊อค
จะมีเมียเป็นซาตาน .. ซาตานนะโวยยย ไม่ใช่นางงาม ไม่ช๊อคก็บ้าแล้ว !
.... แต่ก็รักไปแล้วนี่ มันเปลี่ยใจไม่ได้หรอกน้า ....
อคแทคยอนไม่ใช่คนโลเลนะ จริงจังกับเรื่องความรักด้วยซ้ำ เพราะหลังจากประกาศและแถลงการณ์ออกสื่อไปแล้ว คุณชายอค โทรสายตรงหาป๊ะป๋า และหม่ามี้ที่ บอสตันแทบจะทันที
‘อย่ายึดติดกับความรัก แล้วแกจะไม่ทุกข์ไอ้ลูกชาย’
... เหอ ๆ ป๊ะป๋าคร้าบ บินมาดู หน้าว่าที่เมียจ๋าของลูกแทคก๊อนนนนไหม๊???
ใครไม่ยึดไว้กับตัวก็โง่โครตๆ ยิ่งมามองหน้าแบ๋ว แป๋วแหว๋วขนาดนี้ ยิ่งต้องย้ำให้มั่นใจ
-โถวว รักแทคมากช่ะม่ะ กลัวจะเสียแทคไป อ่ะเด้ โอ๋ ๆๆ ไม่ต้องกลัวหรอกคร้าบบบ-
“คุนนี่ไม่ต้องกลัวว่าแทคจะเปลี่ยนใจน่ะ เหอ. ให้ตายแดดิ้นก็ไม่เปลี่ยน มีเมียเป็นซาตานโครตเท่ห์”
“...” นิชคุณยืนนิ่งกระพริบตาปริบๆ น้ำใสคลอหน่วยตา พยายามยกมือเรียวของตนขึ้นมาเช็ด
-นั่นไง!! คุนนี่ซาบซึ้งจนร้องไห้เลยเหรอ โถวววว ทูนหัวของพี่แทคน่าร๊อกกกอีกแล้ว-
คุณหมอคว้ามือเล็กที่กำลังจะปาดน้ำตาไว้แล้วจูบเบา ๆ พร้อมกับส่งยิ้มบาง ๆให้อย่างอบอุ่น แล้วโอบกอดร่างหอมนุ่มเบา ๆ โดยไม่สนใจอาการดิ้นหนี อย่างเขินอาย(?)ของคนน่ารัก
“แทคไม่มีวันเปลี่ยนใจหรอกครับ ก็เรารักกันมากนี่เนอะ”
“ป่ะปล่อยข้าเถอะ อึก”
แทคยอนส่ายหัวส่ายหน้า มือหนาช้อนใบหน้าหวาน ๆ ให้ขึ้นมาสบตากับตน แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ไม่ครับ .. ไม่มีอะไรมาพรากเราออกจากกันได้หรอกครับ แทคสัญญา”
ซาตานนิกเม้มปากอิ่มแน่น ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลพราก อย่างสุดกลั้น แล้วร้องไห้ สะอึกสะอื้น
ฮวางชานซอง นั่งมองฉากรักแสนโรแมนติกตาแป๋ว “คิคิ .. โรแมนตี๊ก โรแมนติกเนอะ โฮจัง เค้าชอบแบบนี้อ่ะ” แถมมือหนาๆจัดการกึ่งจูงกึ่งลากอีจุนโฮมาดูด้วย
“น่ารักเนอะ ฮรี่ เราต้องรักกันมากๆแบบนี้นะจ๊ะจุนโฮ มายเบบี๋” ตาคมกรุ่มกริ่ม พยายามสบตาหยีขีดที่มองเลยด้านหลังเขา แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร
‘แผนตีเนียน’ น่าจะสำมะเร็ดดดด ...ฮา...
“หรา ชานซองงงงง เอาแบบนี้เลยหรา”
“จ๊ะ เอาแบบนั้นเลย!” ฮวางชานซองพยักหน้ารัวแล้วหันหลังไปดู มายไอดอลที่นอนจุกแอ๊ก หน้าดำหน้าเขียว
“... เฮ้ย!! ” ก่อนจะตกใจกับเสียงตว๊าดแว๊ดของนิชคุณ
“ ไอ้หื่นนนนไอ้บ้าเอ้ยยย!!”
“กะ เกิดอาไร๊ขึ้นหว่ะห่ะ มันควรจะซึ้งนี่ใช่ไหม?? เหมือนพระเอ๊กกก พระเอก รักมั่นคง เหมือนหนังรักโรแมนติก” ฮวางชานซองเกาหัวแกรก ๆ นี่เขาพลาดอะไรไปห่ะ ตาคมกริบเลิกเป็นเชิงถามอีจุนโฮที่นั่งหัวเราะเย้ยคิกคัก
“อุ๊กกกก….” นายแพทย์ อคแทคยอน โค้งตัวงอ หายใจระทวย แทบหมดแรง เพราะเข่าเล็กแหลมของว่าที่เมียจ๋าที่แสนน่ารัก กระแทกเข้าที่จุดยุทธศาสตร์สำคัญ
“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น???”
“คิดว่าข้าจะซึ้งนักหนากับการบอกรักแบบบ้า ม่อ ของเจ้าเหรอ !!!.แมร่งเอ๋ย -แรกๆก้อ "จีบ" / ต่อมาก้อ "จับ" / พอสนิทก้อ "จูบ" / แต่สุดท้ายจะให้กูเจ็บ (..)ใช่ม่ะ !!! “ คนร่างเล็กเดินกระฟัดกระเฟียดออกห่าง
“คะคุนนี่ ถ้ามันพิการไปจะจะทะทำไงหล่ะคร้าบบ ..ฮืออ ตะกี้คุนนี่ยังร้องไห้น่ารัก รอให้ แทคปลอบอยู่เล้ยยน้า”
“แกหวังจะเห็นฉาก nc หวานหยดอะเด้ ไอ้อึนหื่น คิคิ เปล่าเลย เพราะทันทีที่พูดจบ ไอ้ดำก็จูบปากต่อ ตามด้วยไซร้ซอกคอ แล้วก็ล้วงชายเสื้อพี่ชายข้า แล้วก็...คิคิ เป็นอย่างที่เห็น ...ฮา... อยากได้แบบนี้ไหมหล่ะ หือ ฮวางชานซอง ข้าจะจัดให้ “
ตากลมโตเสมองตรงไปยังกลุ่มควันโขมง ที่พุ่งออกมาเป็นระยะ แล้วชี้ให้คู่ดูโอ พี่จิ้งหรีด&น้องแก้มบวม ที่กำลังปิ้งเผือก เผามัน กินกันอย่างเอร็ดอร่อยที่สนามหญ้า ของโรงพยาบาลบ้า !!!
“ข้าสำลักควันโว้ย แค่ก ๆ ไอ้หื่นหูดำ”
อคแทคยอนเหวอ ตาคมกระพริบปริบ ๆ “ห่ะควัน!!! อ้าววว แทคนึกว่าหมอก”
“หมอกจาง ๆ หรือควัน คล้ายกันจนบ้างทีไม่อาจรู้ (จู้ ฮุก กรรรรู ...)อยากจะถามดู ว่าเธอเป็นดั่งหมอกหรือควานนนนนน....ฮา..... ไอ้ดำเอ๋ย !!! สมน้ำหน้า เอ้ย! น่าฉงฉานนนน ฮา..”
ว่าที่พี่เขยจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด ส่งสายตาค้อนขุ่นให้ ปีศาจน้อยที่แล่บลิ้นปลิ้นตาให้
-เชอะ พอเหอะ ไอ้เปี๊ยก ฉันขี้เกียจกลัวแกแล้ว ไปง้อว่าที่เมียจ๋าดีกว่า-
“เงียบเลยไอ้ปีศาจตาตี่ ว่าที่พี่เขยโว้ย เคารพกันมั่งเด้ อะชริ ... คุนน คุนนี่รอแทคโด้ยววไม่ใช่อย่างง้านนนน อย่าเข้าใจแทคผิดสิคร้าบบบ”
“ว่าใครไอ้เปี๊ยกห่ะ ไอ้ดำ เฮ้ยเดี๋ยวเด้!! กลับมาก่อน !! ข้ายังด่า ไม่จบนะ ไอ้ดำ ไอ้ดำ ไอ้ดามมม!
“ย่าห์ ใครอยู่แถวนี้บ้างมาช่วยกันดับไฟที่สนามหน่อย เร็ว ๆ เข้า วากก มันจะลามแล้วโวย”
แทคยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างรำคาญ ในขณะที่ฮวางชานซองปล่อยโฮ เสียงดังจนจุนโฮต้องหันกลับมามอง
“อะไร เป็นอะไร ห่ะ สำลักควันอีกคนเหรอไง? “
“เปล่า!! แต่เค๊าเสียใจ อ่ะ เสียจายมากกก “ คิวปิดหน้าอึนปิดหน้าปิดตาสะอื้นอึกอัก ทำท่าสะบัดสะบิ้ง
”โฮจังรัก อคแทคยอนใช่ไหมหล่ะ ใช่ซี่ แทคยอนหน่ะ ตัวใหญ่กว่าเค๊านี่ ตัวดำกว่า บางทีก็เท่ห์กว่าด้วย แถมยังใจดีสุด ๆ เป็นสุภาพบุรุษ รอให้แทคยอนตายแล้วจุนโฮจะได้อยู่ใกล้กับแทคยอนใช่ไหมหล่ะ อยากเลิกกับชานซองแล้วหล่ะสิ เบื่อเค๊าใช่ไหมหล่ะ ..ฮือ.. ใจร้ายจังเลย ..ฮือ..”
“...”
“ทำไมหล่ะพูดไม่ออกเหรอ เถียงไม่ออกใช่ม่ะ ฮื่ออ ความรักเปลี่ยนแปลงปีศาจได้ด้วยเหรอ !!!”
“....”
“ใจร้าย ที่สุดในโลก เลย!!” ชานซองสะอื้นเสียงสั่น แล้วทำท่าจะกางปีกก่อนโผขึ้นท้องฟ้าแต่ใบหน้าหล่อ ๆ แทบคะมำเพราะแรงกระชากของปีศาจตาขีดคนตัวเล็ก
“ว้ากก โฮจังมันอันตรายน้า ไม่รักเค๊าก็อย่าทำร้ายร่างกายเขาสิ ใจร้ายจังเลย “
“ใครบอกว่าข้าไม่ได้รักเจ้า”
“ไม่มีใครบอกหรอก ห่ะ เอ๋ ??? อืม รักเหรอ ตะเอ๊งรักเค๊าเหรอ?? จริงเหรอ ??”
ชานซองเหวอทำหน้าอึ้งๆ ที่โวยวาย เออ..เขาแค่ใช้ ทฤษดี ‘แกล้งตีเนียน’ ว่าเป็นคนรักกัน แบบที่มายไอดอลมันใช้เองนะ...... ที่จะบินหนี เพราะกลัวโฮจังปารองเท้าใส่ตะหาก ด่าไปตั้งเยอะ คิดว่าจะโกรธนี่ แต่ที่ไหนได้ โฮจังสารภาพรักเฉย อะฮืออออออ.. แล้วกลอนบอกรักเป็นพัน ๆบทที่กรูแทบจะท่องได้นี่มันไม่มีความหมายเลยเหรอ ???
“แต่ โฮจังด่าอคแทคยอนนี่ เค๊าเคยอ่านเจอ ท้ายรถตู้ว่า ผู้หญิงด่าเขาว่าผู้หญิงรัก”
“ข้าเป็นผู้หญิงเหรอไงห่ะ!!!”
อีจุนโฮถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แล้วทำหน้านิ่ง ..ให้ตายเหอะ.. พลาดจริงๆที่สารภาพรักไปสารภาพว่ารักไอ้อึน!!! ยิ่งเห็นหน้าอึน ๆ ยิ่งหงุดหงิด
“ไม่เชื่อก็ตามใจแต่อย่าหวังว่าข้าจะพูดเรื่องงี่เง่าน่าอับอายนี่อีก ไปหล่ะ”
“ว๊ากก โฮจางงงงรอเค๊าก่อน อย่าเพิ่งงอนน๊า เค๊าเชื่อจ้า เชื่อสุดลิ่มทิ่มใจเล๊ย
ใต้ดินมีนรก ..ใต้พิภพภพมีสวรรค์ ...ใต้ผืนฟ้ามีกันและกัน ...ว๊ากกก ใต้ฟ้าไหงมีเปลวไฟหว่ห่ะ!!!
บุรุษพยาบาล 3 คนอันประกอบด้วย แจบอม ชางมิน และจินอุน วิ่งกระหือกระหอบ แล้วใช้ถังดับเพลิงสกัด ก่อนที่จะโทรเรียกรถดับเพลิง
ไซเรนขอทางเสียงดังมาแต่ไกล จัดการพ่นน้ำใส่กองไฟขนาดจ้อยที่ตอนนี้มันใหญ่มากจนถึงขั้นลามไปที่หอพักฟื้นผู้ป่วยที่อยู่อีกด้าน
จางอูยองยืนกระพริบตาปริบ ๆ ในมือยังถือเผือกเผาที่สุกกำลังดีส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ในปากยังเคี้ยวมันเผาแจ๊บๆ
“ใครก่อไฟห่ะ” ปาร์คแจบอมถามเสียงขุ่นอย่างไม่พอใจมาก ตาเรียวขีดขุ่น มองไอ้ตัวต้นเหตุแล้วอ่อนใจ
“พี่จิ้งจก เอ้ย พี่จิ้งหรีดครับ”
“ไอ้บวม เงียบเลย แล้วใครมันอ้อนให้เผามันว่ะห่ะ นิสัย” มินจุนแกล้งตีเสียงขรึมแต่แอบยิ้มบางๆ ส่ง่ให้ ไอ้แก้มบวมที่ยังคงเคี้ยวเผือก เคี้ยวมัน
ปาร์คแจบอม เครียดเลยนะจุดเน๊ !!!ไม่ใช่เรื่องมันจะเผาอะไรหรอก ตามใจพวกมันเหอะ แต่โครตจะเครียดที่ ออร่าสีชมพูอมม่วงมันเริ่มจ่าแผ่มาถึง คู่หูติ่งต๊องแห่งโรงพยาบาลต่างหาก
แค่คู่เจ้านายกับไอ้น่ารัก … กรูก็มึนแล้วโว้ยยพี่น้อง ขอร้องอย่าเพิ่งรักกันเลยนะ
ก็ไม่รู้ว่าความในใจที่พร่ำเพ้อกับพระเจ้า ไอ้คู่หูนั้นจะได้ยินรึเปล่าเพราะมันจูงมือกันไปแล้วหล่ะ
+++++++ คุยกัน คุยกัน+++++++++
ย่าห์ ก่อนอื่น ไรท์จะบอกว่า เมื่อวานเค้าก็อัพนะแต่ว่ามันไม่ขึ้น เซ็งมากกก!!!
สงสัยเด็กดีจะงอแง 555+++ แต่วันนี้น่าจะขึ้นมั้งนะ ถ้าไม่ก็เจอวันจันทร์เหอะ
ใกล้จะจบแล้วน้า คิคิ บางทีก็ยังไม่อยากให้จบ?? เอ๊ะยังไง
..... มีรีดชอบไรท์ก็มีกำลังใจแต่งต่อ หุหุ
วันจันทร์เจอกันค่ะ ^0^
(ยังไม่ได้ตรวจน้า)
enjoy reading ค่ะ
ความคิดเห็น