คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : +ความวุ่นวายของคุณหมอ+
+ความวุ่นวายของคุณหมอ+
“ที่ร้ากกกก ยู้ฮู้ where r u อยู่หนายยยคร้าบบบ มากินยาเร็วเข้า”
ร่างสูงใหญ่เดิน ๆวิ่ง ๆ บ้างทีก็มีรอยยิ้ม บ้างทีก็เริ่มหงุดหงิด แต่อีกเดี๋ยวก็ยิ้มกรุ่มกริ่ม
ทำเอาพยาบาลและผู้พบเห็นเริ่มขยาด เพราะหวังจากที่ประกาศจะแต่งงานแบบสายฟ้าผ่า นายแพทย์อคแทคยอนมักจะไม่เป็นอันทำอะไร
ตามหาว่าที่เมียจ๋าได้ตลอด!!
“ไปไหนของเค้านะ...หรือว่า!!!!” ตาคมกริบเบิกกว้างแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนรวดเร็ว ร่างกายเริ่มจะสั่นและหวาดวิตก เมื่อเห็นร่างขาวผ่องนอนคู้บนพื้นหญ้าเขียวสดในสวนดาดฟ้า
“สัญญากันแล้วนี่ ...อย่าผิดคำพูดนะ....แล้วผมจะอยู่ต่อไปยังไง....ผมจะตายตามจริง ๆ ด้วยจะ..”
...คร่อก ฟรี๊ (Zzz) ริมฝีปากอิ่มขยับจ๊อบแจ๊บ
-เอ๋ เอ่อ นอนหรอกเหรอ???-
ตากลมหวานค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างงัวเงีย มือเรียวเล็กขยี้ตาเบา ๆ แล้วส่งยิ้มให้คุณหมอที่ยังนั่งเหวออยู่
“ทำไม มีอะไรเหรอ ??”
“.....”
“เฮ้ !!! มนุษย์ นี่ มนุษย์ นี่” มือเรียวเขย่าแรง ๆ จนร่างหนาเริ่มหัวสั่นหัวคลอน แต่ก็ยังคงส่งยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น
“นี่จะเจ้า อืออออ”
คุณหมอเจ้าเล่ห์คอยจังหวะ ที่คนตัวเล็กกว่าเอ่ยปากแล้วโอบช้อนท้ายทอยเล็กก่อนทาบทับริมฝีปากร้อนของตนลงอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนดุนดึงลิ้นเล็กที่พลิกหลบแล้วควานหาความหวานทั่วโพรงปากเล็กเนิ่นนาน ก่อนถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง
“ถ้าไม่เรียกชื่อ คุนนี่จะโดนทำโทษน้า คิคิแต่แทคชอบอ่ะ.... อือออ”
ตาคมเหวอเมื่อคราวนี้ริมฝีปากอิ่มนุ่ม กลับเป็นฝ่ายประกบปิดปากตนเสียเอง และเริ่มคลุกเคล้า ดูดดึงหนักหน่วง ลิ้นเล็กซุกไซร้ และขโมยทุกหยดน้ำหวานที่เค้าเพิ่งได้ชิม
-พระเจ้าครับ....ที่รักผมจูบโครตเก่ง เง่อะ ผมยอมแพ้-
“นายหวานจังเลยแทคยอน” นิชคุณกระซิบหลังจากดื่มกินจนหมดสิ้น นิ้วเรียวเกลี่ยคราบใสหวานที่ริมฝีปากคุณหมอเบา ๆ แล้วส่งความหวานใส่เข้าปากอิ่มของตัวเองอีกครั้ง เสียงใสขำเบา ๆ ให้กับอาการหอบตัวโยนของคุณหมอที่ตอนนี้หน้าแดงจัดและจับจ้องกับใบหน้าของตน
-ยะยั่วกันเกินไปแล้วที่รัก ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย กรูจะกด กรูจะกดแมร่งตรงนี้แหล่ะ-
กดเหรอ??? อ้อ.กดนะเอง.... ว๊ากก .. กด!!! เหอ ๆ พลาดอีกแล้วสินะ
ตากลมโตกรอกขึ้นฟ้าอย่างเซ็งจัด! แล้วแกล้งยิ้มหวานใสซื่อให้คุณหมอที่เริ่มหื่นจนหูดำ
“อะอย่านะ ไม่เอาน่า จะ เอ้ย!! แทคเป็นคนเริ่มก่อนนะ”
อคแทคยอนพยายามตั้งสติอีกครั้ง และสูดหายใจลึก ๆ แล้วส่งยิ้มกรุ่มกริ่ม
“...อา...คุนนี่ยอมใช่ไหมครับ ??? ยิ้มหวานจังเลยเนอะ มามะ จุ๊บ ๆ ”
นิชคุณไม่ตอบรับหรือปฎิเสธ มือเล็กยันพื้นหญ้านุ่มแล้วพยายามยันกายตนขึ้น
“ขอบคุณสำหรับอาหาร” ส่งยิ้มให้ ตากลมโตสบเข้ากับตาเรียวคมอีกครั้งแล้วแล่บลิ้นแดงสด... ถอยหลัง 3ก้าว แล้ววิ่งปรู๊ดออกไปรวดเร็ว
เพราะเข้าใจความหมายของคำว่ากดแล้วนะสิ!
“เชอะ!! โลกสวยด้วยมือเราไปก่อนเหอะ ไอ้หื่น....กร๊ากกก”
“คุนนี่ คุนนี่ อ๊ากกกก ม่ายนะ กลับมารับผิดชอบโผมก๊อนนนนน”
“บทเรียนที่ 1 ต้องหน้าด้าน แกล้งตีเนียนเหรอ ?? อ้อ ได้ ๆ เนียน คิคิ ชานจ๋ารักโฮจัง โฮจังก็รักชานจ๋า...ฮา .... สำเร็จชัวร์ !!!”
คิวปิดหน้าอึนนั่งสังเกตการณ์และจดจำบทเรียนจากมายไอดอลและจดยิก ๆ บนกระดาษสีขาวสะอาด ตาพราวระยิบระยับเมื่อเห็น คู่รักหวานแหววหยอกล้อ (?)เสียงโหยหวนอย่างน่าอิจฉาที่สุด
ตาคมกริบเต้นระยิบระยับเมื่อได้กลิ่นปีศาจหอมอ่อนอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของ ปีศาจน้อยสุดแสนน่ารักของคิวปิด สุดหล่ออย่างฮวางชานซอง
โอ๊ะ...นั้นไง ...
บินหวืด ๆอย่างเนือย ๆ มาแว้ววว คิคิ.. ดูตาขีด ๆ นั้นดิ๊ น่ารักจริงๆ ..อะ อะ .
.มองหาชานจ๋าเหรอจ๊ะ ...ฮรี่ เค๊าอยู่ทางนี้
ชานซองยิ้มกว้างโบกมือหนาแล้วทำท่าระริกระรี้ “โฮจัง...โฮจังจ๋า ..โฮจางงงงงงงงงง”
เชอะ!!แล้วคิดว่าปีศาจอย่างจุนโฮจะสนใจไหมหล่ะ..? ใช่แล้ว.. ไอ้อึนคืออากาศ !
ใบหน้าเหวี่ยงวีนสะบัดพรืด ไม่สนใจอาการปีกตกหน้าหงอยของพวกเทพที่เบ่งอำนาจ
“ชริส...ข้ามันเป็นปีศาจนี่ มายุ่งกับข้าทำซากอะไรห่ะ”
“เอ๋.. ไอ้แสบ นี่แกงอนไอ้กามอึนหรอกเหรอเนี้ย ...ฮา...น้องชายข้านับวันยิ่งจะน่ารักเนอะคิคิ”
“ว๊ากกก พี่มาแอบฟังพวกข้าคุยกันเหรอ??? นิสัยไม่ดีนะ!!!”
ร่างบางนั่งเบ้ปากให้น้องชายที่บังอาจยืนแว๊ด ๆ ใส่ ตากลมถลึงใส่ “น้อยหน่อยไอ้แสบ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวปีกหัก ... ข้ามานั่งอยู่ตรงนี้เป็นชาติแล้ว”
ก่อนหัวเราะเยาะเบา ๆ “งอนไอ้กามอึนหล่ะซี่
“ท่านพี่ อย่ามาหัวเราะเยาะข้านะ หึย!!! แล้วที่ท่านทำสัญญากับ อคแทคยอนมันหมายความว่าไงห่ะ!! คิคิ รักไอ้หมอหื่น แล้วหล่ะซี่ ไม่ไหว ไม่ไหว ใครกันน้าบอกไม่เคยรักใคร “
“คุนนนน คุนนี่จ๋า มาม่ะ มาสู่อ้อมกอดของแทคเร็ว เดี๋ยวหนาวนะ หายไปไหนอีกแล้วเนี้ย?? วิ่งดุ๊กดิ๊กมาทางนี้นี่นา”
“อะ ไอ้...ว๊ากก” ปากอิ่มกำลังจะเปล่งเสียงแว๊ดแปดหลอดถ้าไม่ติดที่หูเกิดได้ยินเสียงโหยหวนชวนสยองเสียก่อน
นิชคุณหน้าเหวอสะดุ้งเฮือก นั่งตัวลีบ พยายามหลบหลังจุนโฮ
“บังให้ข้าหน่อยจุนโฮน้องรัก”
“เหอะทีนี้ทำมาพูดหวาน เฮ้ย!!! ข้าไม่ใช่ผีนะ ข้าเป็นปีศาจชั้นสูง!!!”
“ ชรูวววว อย่าส่งเสียงดังสิ เดี๋ยวไอ้หื่มมันได้ยินแล้วจับข้ากดจะทำไงห่ะ”
คิดปิดชานซองเกิดนึกสนุกกระพือปีกขาวพรึ่บพรับ ตะโกนโหวกเหวก “....ฮา.....ทางนี้ทางนี้ มายไอดอล สาวกข้า คู่แท้เจ้าหลบอยู่ทางนี้ ...ฮา”
“ไอ้กามอึน!!! หุบป๊ากกกก ป่ะเดี๋ยวข้าจะเด็ดปีกเจ้าเล่น ไอ้เทพโรคจิต!” นิชคุณแง่งใส่อย่างเหลืออด มือเรียวเล็ก กอดกระชับหลังน้องชานแน่น
“คิคิ รอให้เจ้าสละกายหยาบให้ได้ก่อนเถิดเพื่อนนิก…ฮา”
“ถ้าเจ้าช่วยข้าไอ้กามอึน ข้าจะยอมขายวิญญาณไอ้แสบให้เจ้า!”
เป็นข้อเสนอที่ .... น่าสนใจที่สวดดดดดด!!!
“โอ๊วววว พี่ชายที่เคาร๊บบบ น้องเขยจะช่วยพี่ชายเอ๊งงงงง บังไว้เนอะ บังไว้!!”
อีจุนโฮเหวอ!! ตาขีดเบิกกว้าง แล้วตวาดแว๊ดใส่พี่ชายที่เอาตัวรอดอย่างน่ารักที่สุด
“ว๊ากกก พรี่ ท่านมันนิสัยเสีย!!!!!”
“เงียบนะไอ้แส๊บบบ”
“ช่ายยยยเงียบสิจ๊ะเบบี๋ ...ชรูววว” ชานซองส่งยิ้ม นิ้วแตะปาก แถมส่งจูบ ”จุ๊บ ๆ “
“เงียบไปเลยไอ้อึน”
“โธ่โฮจังจ๋าหายงอนเถอะนะ”
“คุนนนนนน คุนนี่คร้าบบบ ออกมาเต๊อะ”
“เฮ้ย!! อย่าเพิ่งทะเลาะก้านนนโว้ยยยช่วยข้าก้อนนน!” นิชคุณเบ้หน้าให้คู่รักทั้งสองแล้วหลบหลังจุนโฮแถมกางปีกขาวสะอาดของคิวปิดมาบังอีกชั้น
รอคอยอย่างใจเต้นระทึก
ใกล้เข้ามาแล้ว... “คุนนี่ คร้าบบบบบ”
ใกล้เข้ามาแล้ว... “คุนนี่จ๋า อยู่ไหนจ๊ะ”
ใกล้แล้ว.... ฮืออ “คุนนี่”
ใกล้แล้ว.... ใกล้แล้ว......ใกล้แล้ว..... คิ้วเรียวขมวด “เงียบไปแล้ว”
อคแทคยอนยิ้มกว้างเมื่อตามมาจนพบคนน่ารัก ... คิคิ อยู่นี่เองเหรอ?..ต่อให้หลบหลังคนอื่น ออร่าความโอโม่+นีออนส่วนตัวมันก็สว่างเวอร์อยู่ดีนั้นแหล่ะ
จะหลบทำไมคร้าบบ .โธ่เอ้ย!!เขินสินะถึงได้หลบหลังคนอื่น .
-โอ๊ยเขินได้น่ารักมากเลย อคปลื้มใจ น่าร๊อกกกกสุดกู่เล๊ยยย คิคิ-
…เดี๋ยวนะ !!...หลบหลังคนอื่น ใครกัน ??? แล้วทำไมคุนนี่ต้องไปกอดมันด้วย!!!
นิชคุณหัวเราะเบา ๆ มือเล็กค่อย ๆ ลดปีกขาวของชานซอง แล้วค่อย ๆ โผล่หน้าออกจากหลังของอีจุนโฮส่งยิ้มอย่างโล่งอก
.เอ๊ะ!!...เสียงเงียบไปแล้ว... สงสัยเลยไปแล้วหล่ะ คิคิ ??
“คะ คุน!!!!!”
ว๊ากกกก ... อกคนหล่อจะแหก แกจะตะโกนทำด๋อยอะไรห่ะ!!
อคแทคยอนก้าวเข้ามาอย่างช้า ๆ และหยุดตรงหน้าของจุนโฮ ตาคมตวัดมองคนน่ารักที่ยืนทำหน้าตกใจหลังคนอื่น เบ้ปาก ทำเสียงจิ๊แบบไม่พอใจแล้วผลัก อีจุนโฮออกให้พ้นทาง แล้วดึงร่างของนิชคุณออกมา
“พวกนี้มันเป็นใคร!!!”
พวกนี้ พวกไหนอ่ะ...ห่ะเห็นด้วยเหรอ???
นิชคุณเหวอตากลมกระพริบปริบ ๆ “ทำไมจะ เอ้ย..แทคถึงมองเห็นด้วยหล่ะ”
“พวกนี้มันเป็นใคร??.” แทคยอนกดเสียงต่ำแล้วถามย้ำอีกครั้ง ก่อนเบิกตาโต
“อย่าบอกนะว่า...”
นิชคุณพยักหน้าช้า ๆ อย่างยอมรับ
“รู้แล้วใช่ไหมหล่ะ ดีจังเลย ทีนี้ก็รู้เสียทีว่าข้า ไม่ได้บ้า..ฮือ...รู้สักที”
อคแทคยอนยืนนิ่งเงียบ ประสาทสั่งงานถูกดึงปลั๊ก สมองเบลอ มือหนาสั่นอย่างโกรธจัด แล้วตวาดแว๊ดเสียงขุ่น
“นายมีกิ๊กตั้ง 2 คนเลยเหรอ!!!! คนใจร้าย .. คุนนี่ใจร้ายมาก!!!!!”
….หว๋า …...
เป็นการตวาดที่ดังยังกับฟ้าผ่า ปีศาจน้อยน่ารัก(แสนซน?) ของฮวางชานซองผวาเข้ากอดคนที่อยู่ใกล้ที่สุดซึ่งก็คือ คิวปิดหน้าอึน ที่ยืนหน้าซึนเหวอ
หือ?? อะไรอุ่น ๆ หอม ๆ
..กะ กอด ..
จะจุน จุนโฮกอดกรรรรรรรรรรรรรรรรู ว๊ากกกกกกก
คิวปิดสุดหล่อเบิกตาโต หัวใจเต้นระทึก ตึกตัก
จุนโฮกอดกรู.... โฮจังกอดกรู..... อ๊ากกกก ตามจีบมา 300ปี ยังไม่เคยได้จับแขนเลยนะ ว๊ากก ... ทำไงดี ทำไงดี ....ตื่นเต้นโว้ยตื่นเต้น ... ฮุ ๆ ๆ หายใจเข้า –ออกช้า ๆ ไม่ไหวโว้ย ไม่ไหว ตื่นเต้น อกจะระเบิด ใจเย็นชานซอง หายใจลึก ๆ อ๊ากกก
อีจุนโฮเหวอหน้าแดง ดีดตัวเองออกจากอ้อมกอดของ ชานซอง เค้นยิ้มแหยๆ ลิ้นเล็กแล่บ ออกอย่างเขิน ๆ แล้วเอ่ยขอโทษเบา ๆ
“อ่ะเอ่อ ขะ ขอโทษ”
คิวปิดยิ้มตาเยิ้มส่ายหัวส่ายหน้าระรัว
“มะไม่เป็นไรครับ”
แอร๊ย..น่ารักโว้ย มะไม่ไหว อ๊ากก กอดเหอะ กอดเลย เค๊าช๊อบ ชอบบบบ!
นิชคุณเบ้ปากอิ่มตวัดตาหวานมองว่าที่คู่รัก สมองนิ่มอย่างระอา ปนอ่อนเพลียหัวใจ แล้วหันกลับไปมอง อคแทคยอนที่ตอนนี้ยังยืนนิ่งแถมทำท่าเหมือนจะกินหัวทุย ๆ ของตัวเอง
“เมื่อกี้เจ้าว่าอะไร นะ กิ๊ก ๆ”
“ฮึ!!”
งอน!!!! … อคแทคยอนสะบัดหน้าหนีเบะปาก ทำตาห้อยเหมือนแมวหงอยไม่มีเจ้าของ
แต่ขอโทษ.. มือหนานี่ไม่ได้สะบัดออกจากเอวบางขอดเหมือนใบหน้าหรอกนะ ..อิโด่
“ มีชู้ไง ชู้ อ่ะ ชรู้ ฮือออ ใจร้ายที่สวดดดด” ถึงจะตัดพ้อแต่ก็ยังมีแก่ใจจะซุกหน้าเข้าซอกคอ แทะโลม ดอมดมกลิ่นหอมอ่อน จนนิชคุณต้องใช้นิ้วเรียวคีบปลายจมูกโด่งออกด้วยความรักที่ท่วมท้น(หรา)
ชู้?
“หยุดเลยไอ้หื่น ...แล้วชู้มันคืออะไรเล่า??? ”
.
ห๊ะ??... แทคยอนเหวอ อยากเอาหัวโหม่งเสาแต่ไม่ดีกว่า...ฮรี่...มันคงจะเจ็บน่าดู
“ลองดูไหมหล่ะ??”
“ไม่หล่ะครับ ขอบคุณ ว๊าก.. สะเสา อะไรหว่ะห่ะ...แล้วมันโผล่มาได้ไงหว่ะห่ะครับ?? “
อีจุนโฮเลิกหน้าแดงแล้วเดินเข้ามาแหย่ คุณหมอที่เริ่มจะประสาทเสีย สติแตก!!
“....ฮา... คิดถึงเสา เสาก็มา”
“หัวเราะทำไมครับ คนไม่ดี คุนนี่เป็นของผมคนเดียวนะ อย่ามายุ่งกับคนของผม”
คุณหมอแทคยอนแว๊ดใส่ ตาคมกริบตวัดมองเขม็ง แล้วขมวดคิ้ว
คนบ้าป่ะเนี้ยใส่คอลเพลย์จะไปงานเหรอ??? ...ยี้ ... คนบ้า ไปชริ้วววอย่ามายุ่งกับคุนนี่นะ ชริส..
“เจ้าว่าใครบ้าห่ะ ป่ะเดี๋ยวพ่อสาป แน่จริงต่อยกับชานซองเลยเด้!!!!”
“เอ้าโฮจางงงง ทำไมตะเอ๊งงงน่ารักถึงเพียงนี้หล่ะคร้าบบบ”
อีจุนโฮแว๊ดเขย่งขาทรงตัวบนปลายเท้า ตาขีดถลึงมอง มนุษย์น้อย(แต่ตัวโครตใหญ่)แล้วจิ๊ปากไม่ชอบใจอย่างแรงส์
ก่อนจะเริ่มคิดได้แล้วเหวอ...เฮ้ย!!! คุยกันรู้เรื่องด้วยเหรอ
มือเรียวโบกไปมา แล้วเดินวนรอบ “นี่เจ้าเห็นพวกข้าด้วยเหรอมนุษย์น้อย??”
“ย่าห์ อย่ามาเรียกผมว่ามนุษย์น้อยนะ ไม่ดูตัวเองเลย ไอ้เปี๊ยก!!”
…ว๊ากกก… ไอ้เปี๊ยกเหรอ!!!!???
"เจ้ากล้าเรียกปีศาจชั้นสูงอย่างข้าว่าไอ้เปี๊ยกเชียวเหรอ อย่าอยู่เลย ย่าห์”
“ไอ้แสบหยุดก่อน”นิชคุณที่ยืนอยู่นานแล้ว เริ่มปะติดปะต่อแล้วถอนหายใจเบา ๆ
“ห่ะ ฮืออ พี่ ท่านพี่เข้าข้างไอ้หมอหื่นนี่เหรอ?? “อีจุนโฮเบะปาก ตาขีดค้อนคว่ำ สะบัดหน้าพรืด “ท่านพี่เห็นคนอื่นดีกว่าน้องชายตัวเองเหรอ ชริส์..”
ปีกสีดำสยายออกแล้วโผบินขึ้นยอดไม้สูง
“นะน้องชายเหรอ.. มะมีปีกด้วย!!”
“นี่มายไอดอล แอนด์เดอะมายสาว๊กก เจ้านี่มันปากเสียจริง ๆ เลย อะชริส ... โฮจางงง โอ๋ โฮจังจ๋าอย่านอยด์น้า เดี๋ยวเค๊าไปปลอบ” ฮวางชานซองตะโกนบอกและหันมาแยกเขี้ยวให้ อคแทคยอน กางปีกสีขาวสะอาดใหญ่ยักษ์ของตนออกแล้วโฉบไปบนยอดไม้ที่เดียวกับจุนโฮ
“.......”
“นี่ ๆ แทคยอน” นิชคุณส่ายหัวให้ว่าที่คู่รักข้าวใหม่ปลามันแล้วหันไปสะกิดว่าที่สามีที่ยืนเหวอทำหน้าเอ๋อ แบบไม่ต้องพึ่งมุขฝืด ๆ ตามคาเฟ่
-นี่มันเรื่องอะไรฟร่ะ ...กรูตาฝาด.... เห็นคนมีปีก.... กินยาหน่อยดีกว่า-
“เจ้าไม่ได้ตาฝาดหรอกแทคยอน คิคิ”
แทคยอนหันขวับมองคนน่ารัก ที่นั่งเจื้อยแจ๋วบนพื้นหญ้าอย่างสบายใจ แล้วเริ่มขมวดคิ้ว
-นี่อีก คุนนี่เหมือนจะรู้ทุกเรื่องที่ อค คิดเลยนะครับ อคไม่เก็ตนะ ... ไม่เก็ตตต!!-
นิชคุณหัวเราะร่วนเสียงใส แล้วกวักมือเรียก คู่รักทั้งสองลงมา
“นี่จุนโฮ ไอ้กามอึน เอ้ย! กามเทพลงมานี่หน่อยสิ เร็วๆๆ .... นี่น้องชายข้า ชื่ออีจุนโฮ ส่วนไอ้ปีกขาวนั้นเป็นกามเทพที่เจ้าไปขอพรเมื่อ 3 เดือนก่อนไง๊ ชื่อฮวางชานซอง ส่วนข้าเป็นซาตานชื่อนิก อ้อแต่จะเรียกว่าคุนนี่ก็ตามใจ ข้าขี้เกียจท้วงแล้วเหนื่อย จบม่ะ”
“...?????? ....”
จบไม่จบ ไม่รู้ .รู้แต่ว่าอคแทคยอนช๊อคตาค้าง... แล้วหงายหลังนอนราบไปหมดสติไปแล้ว!
“เฮ้ย อคแทคย๊อนนนน ก็ข้าบอกแล้วว่ามันจะมีแต่เรื่องยุ่งยาก ก็ไม่เชื่อนี่นา เฮ่ออออ”
นิชคุณหัวเราะคิกคักแล้วนอนราบลงเคียงข้างคุณหมอ
“พรุ่งนี้คงมีเรื่องให้ปวดหัวอีกเยอะ....ฮา... อย่าเพิ่งบ้าไปก่อนน้า ว่าที่สามี..คิคิ”
+++------++++------++++
คุยกัน คุยกัน
และแล้ว อคแทคก็เห็นโฮจังสักทีเนอะ เรื่องวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้นอีกแล้วหล่ะ 555+++
เรื่องนี้มันไม่ค่อยมีสาระอะไรนักนะค่ะ (เอ่อ ไม่มีเลยมากกว่า คิคิ)
ดีใจที่รีดชอบนะค่ะ ไรท์ขอบคุณจริง ๆ ^0^
(ไม่ได้ตรวจอีกแล้วนะค่ะ ชินกันเหอะ!!)
enjoy reading นะจ๊ะเบบี๋
kanka
.”””เฮ้ย
ความคิดเห็น