ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love to fast ซิ่งนักนะ...รักซะเลย

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 16 ธ.ค. 52


    ความรักเปรียบได้ดังความเร็ว

    ที่ผ่านมายังไม่ทันตั้งตัว

     

    บทนำ

     

                   ณ ถนนย่านดังทีผู้คนพลุกพล่านกันในช่วงบ่ายบัดนี้เวลาเที่ยงคืนกลับเงียบกริบจนได้ยินแม้แต่เสียงร้องไห้จากหญิงสาวผู้หนึ่งที่เดินเรื่อยเปื่อยไปตามความยาวของถนนอย่างไม่รู้จุดหมายว่าควรจะไปจบที่ใด

    “ฮือ ฮือ อึก ฮือ ฮือ”

    ทำไม ทำไม ฉันต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย ฉันคนจะมีความสุขไม่ใช่หรอมีความสุขที่จะได้เรียนที่มหาลัยดังๆมีความสุขที่จะได้เป็นเฟรชชี่และควรที่จะมีความสุขที่เห็นเพื่อนสนิทมีแฟนสิ แล้วฉันจะร้องไห้ทำไมเนี่ย แต่ทำไมแฟนยัยนั้นต้องเป็นแฟนฉันด้วยไม่เข้าใจ จริงๆ

    “ฮือ ฮือ อือ อึก ฮือ”

    ปล่อยไห้น้ำตามันไหลไปเหอะแต่มันไหลจนฉันจะสดุดขาตัวเองเพราะมองไม่เห็นทางอยู่แล้วเนี่ยและในตอนนั้นเอง

    “เห้ย!!!!เธอถอยไปปปปปปปปปปปปป”

    โครม!!!!

    เมื่อกี้มันเสียงอะไรแล้วทำไมภาพทุกอย่างมันถึงได้มัวอย่างนี้นี้เรากำลังจะตายแล้วหรอเนี่ยก็ดีเหมือนกันพ่อจ้า แม่จ้า มารับเมล์ไปอยู่ด้วยแล้วใช่ไหมจ๊ะจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ดับวูบลง

    Website talk::

    ระหว่างที่ผมกำลังขับรถไม่สิไม่ใช่ขับต้องเรียกว่าแข่งมากกว่าซึ่งผมเกือบจะถึงเส้นชัยอยู่แล้วแต่ไม่รู้ว่าใครที่ไหนก็ไม่รู้มาเดินตัดหน้ารถทำให้ผมชนเธอเข้าให้ โอ้ว แม่เจ้านี่มันเรื่องไรเนี่ยตายยังฟ่ะ พอคิดได้ดังนั้นผมก็รับลงไปดู

    “เห้ย เลือด เต็มเลย “

    ซวยแล้วไหมล่ะพาไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า เมื่อคิดได้ผมก็อุ้มเธอไปวางไว้ในรถแล้วรีบบึ่งไปโรงบาลทันที

    ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

    ยัยนั่นยังไม่ออกมาจากจากห้อง ICU เลยจะไปไรมากไหมเนี่ย

    เอี๊ยด

    เมื่อเสียงประตูห้องเปิดขึ้นผมก็รีบดิ่งไปหาหมอทันที

    “หมอครับเธอเป็นอย่างไงบ้างครับ”

    ผมรับถามหมอทันทีเพราะเห็นหมอทำหน้าเสียตั้งแต่เดินออกมาอย่าบอกนะว่า...

    “คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ”

    “ครับ”

    “หมอต้องขอบอกว่า...”
    “ว่าไรครับหมอ”

    “ว่า...”

    “ว่าไรล่ะครับ”

    “ว่า.....”

    หมอศีรษะอยู่หลักแสน(เกือบล้าน)อ้ำอึงพูดแต่คำว่า ว่า ว่า อย่างเดียวมันเริ่มทำให้ผมเริ่มปิ๊ด

    “ว่าอยู่นั้นแหละครับเดี๋ยวก็ไม่มีปากไว้พูดหรอกครับ -_-^^

    “ว่าคนไข้ปลอดภัยดีแล้วครับ หมอขอตัว”

    พอหมอพูดจบก็เผ่นแนบไปทันทีสงสัยหมอจะกลัวไม่มีปากไว้พูดค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าฆ่าคนตายซะแล้วสิเราแต่ไม่รู้ยัยนั้นเป็นบ้าอะไรจู่ๆก็มาเดินตัดหน้ารถดีนะที่ปลอดภัยแล้ว

    ผมเลยเข้ามาดูยัยนั่นสักหน่อยพอดีเป็นคนดีศรีสังคม

    โอ้ว!!!

    ยัยนี้น่ารักชะมัดปากนิดจมูกหน่อยแถมขาวซะซีดเลยมั้งเนี้ยเห็นแล้วอยากได้แต่ยัยนี้เกือบทำรถฉันเป็นรอยปล่อยไว้ไม่ได้มันต้องแก้แค้นสักน้อยเล็กๆน้อยๆหนุกแน่งานนี้

    End talk::Website

    สอง อาทิตย์ผ่านไป~~

    “โอ้ย”

    เจ็บจังทำไมมันเจ็บไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ยแล้วเราอยู่ที่ไหนเนี่ย ไม่ใช่ห้องเรานี่หว่า

    แกร็ก

    เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับปรากฎร่างปริศนาของใครบางคน

    “อ้าว ยัยจูออน เธอตื่นแล้วหรอ”

    “นายเป็นใครแล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง”

    “ฉันเป็นคนพาเธอมานะสิแล้วฉันก็เป็นเจ้าของรถที่เธอมาเดินตัดหน้าเล่นด้วยนะสิยัยจูออน”

    ตานี้กล้าดียังไงเรียกฉันว่าจูออนฉันเหมือนจูออนตรงไหน

    “นี่ฉันไม่ใช่จูออนสักหน่อย แล้วกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าจูออน -o- ^^

    ฉันเถียงทันที่เพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาตั้วชื่อให้ฉันเพราะฉันมีความหลังอันเจ็บปวดกับมัน

    “ก็ฉันจะเรียกเธอว่าจูออนมีปัญหาไรไม่ทราบ แบ่ร  : p

    อีตานั่นยังมีหน้ามาแลบลิ้นใช่ฉันอีกหน้ารักตายล่ะ

    “เธอรู้ไหมว่าเกือบทำรถฉันเป็นรอยแล้วรู้ไหมว่ารถคันนั้นมันแพงแค่ไหน ห่ะ”

    จู่ๆก็มาเรียกฉันว่าจูออนแล้วยังมาด่าฉันที่เกือบทำรถเขาเป็นรอยอีกไรเนี่ยนายหัดห่วงคนบ้างสิ

    “ตาบ้า นายควรจะห่วงฉันสิตาบ้านายผิดเองต่างหากที่ไม่มองทาง”

    ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อยก็ตอนนั้นมัน....

    “เธอต่างหากที่ผิดตามีไว้ประดับใบหน้าหรือไงนะถึงไม่รู้จักใช้มองทางบ้างห่ะ”

    “ก็ตอนนั้นฉัน...ฉัน ..ฮือ ฮือ ฮือ ToT

    “เห้ย!!! ยัยจูออนเธอร้องไห้ทำไม OoO

    “ก็ตอนนั้นฉันเสียใจนี่หน่าจนทำให้ฉันมองไม่เห็นทาง ฮือ ฮือ แล้วมันผิดหรือไงกัน ฉันไม่ผิดสักหน่อยตานั้นต่างหากที่ผิด ฮือ...อึก...ผิดที่มาบอกเลิกฉัน”

    ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดกับใครทั้งนั้นอยากอยู่คนเดียวอยากปล่อยให้ความรู้สึกมันระบายออกมาจะได้ไม่ต้องไปเจ็บปวดและเสียใจกับมันอีก

    “นี่..ยัยจูออน”

    “ฉันขออยู่คนเดียวก่อนได้ไหมออกไปก่อนนะ ฉันไหว้ล่ะ T^T

    ฉันหันหน้าไปขอร้องนายนั่นตอนนี้ฉันไม่ต้องการที่จะทะเลาะกับใครทั้งนั้นต้องการแค่ระบายความรู้สึกทั้งหมดออกมาก็พอ

    “อย่าไหว้ฉันสิเดี๋ยวฉันอายุสั้นพอดี ก็ได้ๆ ตามใจเธอแล้วกันยัยจูออน”

    ออกไปก็ออกไปสิทำไมต้องทิ้งท้ายไว้ด้วยเนี่ยคนยิ่งเฮิร์ทๆอยู่ค่อยดูนะถ้าฉันหายเมื่อไรนายได้ตายแน่ตาบ้าแต่ตอนนี้ฉันขอปล่อยให้ความรู้สึกระบายออกมาก่อนแล้วกัน จำไว้นะฮอต์เมล์เธอต้องเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ่ และนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะร้องไห้เข้าใจไหม ฉันคงบ้าแล้วมั้งเนี่ยที่พูดคนเดียวได้ แต่ฉันก็บ้าจริงๆ บ้าที่ไปรักคนอย่างนาย ไฟล์

     

     

    ฮอตเมล์::เม้นนะแล้วเมล์จะรักทุกคน>///<

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×