คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -+****+-
"ไม่มีเวลามาอธิบายแล้ว !!" เขากระแทกเสียงเล็กน้องแล้วคว้าแขนเล็กๆของฉันเอาไว้
"OoO อะ..อะไรของนายน่ะ! ปล่อยนะปล่อยยย" ฉันตะโกนเสียงดังแล้วทุบแขนของเขา.. โชคร้ายที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้นเลย - -"
"หุบปากแล้วมากับฉันน่า - -^^^" เขาตะคอกฉันหน่อยๆแล้วเริ่มฉุดกระชากลากถูฉันไปที่รถBMของเขา - -*
(ถ้าเขาเป็นคนลักพาตัวก็ไม่น่าจะรวยขนาดนี้นะเนี่ย.......-O-)
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!
ชายปริศนาคนนี้แล่นรถออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงโวยวายของฉันซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดด >O< นายๆๆๆๆๆๆ ไอ้โรคจิต ลักพาตัวววว ปล่อยช้านน!!!!" ฉันทั้งกรี๊ดทั้งโวยวายดังที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
แต่น่าโมโหมากที่หมอนั่นยังทำหน้าสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น! - -* หนอยแน่ะ
"ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย!!! ฉันโดนลักพาตัววววว ช่วยด้วยยยยยยยยย >O<" ฉันโบกไม้โบกมือพร้อมกับกรีดร้องสุดเสียง
ฮืออๆๆๆๆๆๆๆ ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย TTOTT ชีวิตของชั้นล่ะ!! ฮืออออ
ฉันต้องโดนตัดแขนตัวขาไปขายแน่ๆ > <" หรือไม่ก็ชำแหละอวัยวะส่งนอก!!!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TTOTT !!!!!!!!!!!!
ทันใดนั้นเอง ฉันก็เห็นสนานีตำรวจอยู่ลิ่วๆ
มีตำรวจชายคนหนึ่งยืนตรวจตราอยู่ด้วย! O_o นี่แหละ!!! โอกาสดี >O<
"ช่วยด้วยค่า คุณตำรวจ!! ช่วยด้วยยยยยย!!! ฉันถูกลักพาตัวค่ะ!!!!!!!!ช่วยด้วยๆๆๆๆ!"
ฉันตะโกนดังลั่นแล้วโบกไม้โบกมือไปทางตำรวจ
"เฮ้ย!! รถคันนั้นน่ะ หยุดๆๆๆๆๆๆ"
สวรรค์ทรงโปรด!!!!!!!!!!!!!! TT^TT ฉันรอดแล้ววว
"มีอะไรเหรอครับคุณตำรวจ ^-^" หมอนั่นจอดรถยิ้มหวานให้กับตำรวจ
"มีเรื่องอะไรกันครับเนี่ย คุณผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงได้..............."
"อ๋อ คือว่า..เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ ^v^"
เขาเดินลงจากรถแล้วซุบซิบอะไรไม่รู้ให้ตำรวจนายนั้นฟังพร้อมกับโชว์นามบัตรอะไรบางอย่างงง ?! OoO
"อ๋อ ^O^ เป็นแบบนี้นี่เองน่ะ... เชิญผ่านไปได้เลยครับ" คุณตำรวจหัวเราะเบาๆแล้วปล่อยรถออกมา
"ขอบคุณมากเลยครับ ^^ ที่ให้ความร่วมมือ"
...ความร่วมมือ?!?! OoO........คนพวกนี้มันอะไรกันเนี่ย O_O"
บรื้นนนนนนนน!!
"- -* ไม่นึกเล๊ย ว่าอย่างเธอจะทำเรื่องเดือดร้อนซะขนาดนี้" เขาหันมาตะคอกฉันหลังจากออกรถได้ซักครู่
"ก็ใครผิดเล่า!! >O< อยู่ดีๆนายก็ลากฉันมาแบบเนี๊ย! เป็นใครก็ต้องกลัวย่ะ" ฉันกระแทกเสียง
"เนี่ยนะกลัว.............- -" ฉันว่าเธอกลายร่างมากกว่า"
"นี่นาย!!!! >O<^^^^"
"โอเคๆ ขอโทษ..ฉันผิดเอง ฟังเหตุผลของฉันก่อนสิ ....นะ" เขาขับรถช้าลงแล้วมองตรงมาที่ดวงตาของฉัน
"............."
"ฉันเป็นเจ้าของค่ายเพลงชื่อดัง ฉันชื่อ สึกิโมโตะ อากิระ ตอนนี้นักร้องหน้าใหม่ของเรา ซาซึคิ ริวจิ กำลังจะถ่ายทำมิวสิควีดีโอตัวใหม่ - - แต่พอดีนางแบบเป็นใส้ติ่ง ต้องผ่าตัดด่วน........เราไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้เลยไม่มีตัวสำรอง..." เขามองมาที่ฉันอีกครั้ง..ด้วยสายตาอ้อนวอน นัยน์ตาแสนสวยของเขากำลังเป็นประกาย...
"เธอเลยให้ฉันซึ่งไม่รู้จักเลยเนี่ยนะ - -" มาเป็นนางเองมิวสิควีดีโอแทน?!" ฉันพูดอย่างไม่พอใจพร้อมกับหลบสายตาน่าสงสารของเขา
"ฉันผิดเองแหละที่รีบร้อนไปหน่อย.. ขอโทษนะ ว่าแต่เธอชื่ออะไร" น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายลง
"เอ่อ.. มิยูกิ.....เทนโด มิยูกิ" ฉันตอบเสียงเรียบ - -" และเริ่มผ่อนคลายขึ้นมาหน่อยนึง..
"เทนโด มิยูกิ!!!!!! OoO ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของบริษัทเครื่องสำอางยักษ์ใหญ่นั่นน่ะนะ!!" เขาอุทานอึ้งๆ
"- -' พ่อฉันไม่ได้ทำแค่เครื่องสำอางนะ................" ฉันตอบ
"- -" เฮ้อ...ฉันคงต้องโดนครอบครัวเธอฆ่าตัวหัวแน่ ถ้ารู้ว่าฉุดเธอมาแบบนี้" เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
"เหอะ ก็แน่ล่ะสิ - -^^^^ ทีนี้ปล่อยฉันลงได้รึยังยะ" ฉันเค่นเสียง
"ไม่ได้หรอก O_O .................. ได้โปรดเถอะ!!! เราต้องการความช่วยเหลือจากเธอจริงๆ!"เขาพูดอย่างอ้อนวอน
"ไม่!!!! - - ฉันมาเที่ยวนะ และไม่ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนี้ด้วย" ฉันหันขวับไปทางอื่น..
เฮ้อ... - -" อย่าใจอ่อนๆๆๆ ห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ มิยูกิ!!! นายนี่ก็แค่ปั้นหน้าเก่งเท่านั้น!!!
"นะ.........ได้โปรดเถอะ ฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครอีกแล้ว......... ถ้าขาดเธอ..ทุกอย่าง....จะล้มเหลว"เขาพูดอย่างเศร้าสร้อย... แววตาที่มาดมั่นเริ่มสั่นคลอน
อะไรกัน.........นายนี่ก็ทำหน้าแบบนี้เป็นด้วยเรอะ - -^^
"ไม่เอาด้วยหรอก >O< สาวๆสวยๆที่ฮาวายนี่ก็มีตั้งมากตั้งมาย ทำไมต้องเป็นฉันด้วย!!!"
"............................"
"เห็นมั๊ยเล่า - O - ว่านายก็สามารถหาคนที่เต็มใจมาเล่นมิวสิคได้!!!" ฉันพูดกระแทกเสียง ..เอ๊ะ แต่เสียดายยังไงไม่รู้นะเนี่ย..... = =
เอ๊ะๆๆ!!เราคิดอะไรของเราเนี่ย
ไม่ได้นะๆๆๆๆๆๆๆๆ ห้ามเสียดายเด็ดขาด > <"
"ไม่จริงหรอก มิยูกิ!! ต้องเป็นเธอเท่านั้น" เค้าพูดอย่างหนักแน่น ตายังมองตรงไปที่ถนน
"......"
"หันมาทางนี้ก่อนสิ ฉันจะอธิบายให้ฟัง"...... -//////- ฉันค่อยๆหันไปมองทางเขา แต่ฉันเริ่มรู้สึกถึงถวามเท่ห์ของนายอากิระขึ้นมาน่ะสิ > < อ๊ายยยยย ยัยผู้หญิงใจง่ายเอ๊ย
"- - ปล่อยฉันไปเถอะน่า หันรถกลับซะ"
"ฉันน่ะ ....... มองเธอแว่บแรกก็คิดว่าคนนี้น่ะแหละใช่เลย..! ทั้งบุคลิกทั้งรูปร่างหน้าตาเธอตรงกับบทนั้นมาก"
"อะไรล่ะยะ นายแอบด้อมๆมองๆฉันเรอะ"
"ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น.. แต่เธอตรงกับอิมเมจที่ให้ไว้100%เลย ดีซะยิ่งกว่านางแบบของเราซะอีก"
"ฉันไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น >O< ปล่อยฉันนะ"
"............................"
"ว่าไงล่ะ หันรถกลับสิ!!!"
".................ฉันน่ะ..........................ตระเวนตามหาคนที่เข้ากับบทนี้มา2วันเต็มๆ....จนได้มาเจอเธอ......คนเดียวเท่านั้น...................."
"......."
"................แล้วแต่เธอก็แล้วกันนะ ฉันจะหันกลับถ้าเธอต้องการแบบนั้น...ฉันคงมองเธอผิดไป......."
"............................................เดี๋ยว.... "
"O_O เอ๊ะ??"
"เอาล่ะๆๆๆ ฉันช่วยนายก็ได้ ฉันตกลงๆๆ -O-* " โอ้ย.....ฉันใจอ่อนจนได้!!!!!! >O< อะไรของฉันเนี่ยยย!!
"จริงๆนะ" นายนั่นทำหน้าเศร้าแล้วมองไปทางอื่น
"อือๆๆๆ จริงสิ ฉันจะช่วยนายเอง >O<"
"จริงนะ"
"จริง"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันว่าแล้วว่าเธอต้องใจอ่อนง่ายแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ โดนหลอกง่ายจริงๆ"
"!!!!!!!!!!!!"
"อะไรๆ ทำหน้าแบบนั้นทำไม พูดแล้วห้ามคืนคำสิ! ^O^" นายนั่นหัวเราะเย้ยฉันอย่างสะใจ
หนอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!
"หึหึ.......^-^ งั้นฉันจะพาเธอไปดูสตูดิโอก่อน......"
"..... (หน้ามุ่ย)" เจ็บใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ > <"
"ฝากตัวด้วยนะ" นายอากิระพูด แล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ
"TT-TT"
....................ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!!
ความคิดเห็น