คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเริ่มต้นของความรู้สึก 2
“ นี่ค่ะคุณหนูเค้กจากเชฟดังที่สุดของร้านเราในกล่องนี้มีทุกรสที่ขายดี ทานให้อร่อยนะคะ ” พนักงานเรียกฉันไว้ก่อนที่ฉันจะออกจากร้านและยื่นกล่องบางอย่างให้ฉัน
“ เอ๋ ? ” ฉันงงๆหรือว่าจะเป็นผู้ชายที่หล่อๆเมื่อกี้นี่คงเห็นว่าฉันสวยล่ะสิแหมๆๆ คงไม่ใช่มั้งหรือจะเป็น มินแจ กันนะที่ซื้อให้ฉันคงรู้ว่าฉันอยากกินจริงๆนายนี่ทำเซอไพรส์ คนอื่นได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ ฉันวิ่งไปให้ทัน มินแจ ที่เดินนำหน้าไปแล้ว
“ นี่นาย!!เดี๋ยวก่อนสิรอฉันด้วย ” ฉันเรียก มินแจไ ว้เขาหยุดแล้วหันมามองฉัน
“ ฉันมีชื่อนะยัยซื่อบื้อเรียกนายๆอยู่ได้น่ารำคาญ” เขาพูดเสียงดุซื่อบื้อๆไม่เป็นไรๆๆซื้อบื้อก็ได้
“ งั้นมินแจ ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆเลย” ฉันยิ้มขอบคุณเขาด้วยความดีใจมินแจ ชะงักเล็กน้อยแล้วรีบเดินต่อทันทีเป็นอะไรไปอีกล่ะแปลกคน!! ตอนกลับบ้านมินแจ บ่นเรื่องรถที่มันเล็กไม่หรอกนะ นายมันสูงเกินไปต่างหากล่ะดีนะที่พี่คนขับแท็กซี่ไม่ได้ยิน สักพักโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
“ ครับอะไรนะครับ!!ใช้บัตรไปไม่ถึง 10 นาที ก็มีการเคลื่อนไหวจากฝั่งโน้นแล้วเหรอ ”
“ ครับแต่ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง ”
“ แล้วคุณพ่อล่ะครับ ”
“ คุณท่านยังสบายดี อาจจะยังไม่รู้เรื่องก็ได้ครับ ”
“ ผมฝากคุณช่วยดูแลคุณพ่อด้วย เอ่ออ... ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะครับ ”
“ ไม่เป็นไรครับนายน้อยไว้ใจผมได้ นายน้อยเองก็ต้องระวังตัวไว้จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะเรียบร้อยนะครับ ” มินแจ วางสายไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ที่เขาคุยกันฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอกค่ะมันเป็นภาษาเกาหลี แต่บางคำก็พอรู้บ้างเดาว่าน่าจะคุยกับพ่อบ้านหรือผู้ช่วยเรื่องบัตรและพ่อนี่แหละ ฉันเลยไม่กล้ากวนเขาอีกพอถึงบ้านเขาก็ปลีกตัวขึ้นไปบนห้องเขาต้องมีเรื่องไม่สบายใจอยู่แน่ๆจะเล่าให้แป๋มฟังดีมั้ยนะ จริงสิ!ยัยแป๋มยังไม่รู้เรื่องที่เขามาอยู่ที่บ้านนี่นา
“ ยัยแป๋มหายไปเลยนะ ไม่ติดต่อมาเลย ”
“ ไปธุระบ้านน้าที่ต่างจังหวัดมา โทษทีกระทันหันไปหน่อยนี่ก็ยังอยู่ที่นี่อยู่เลย ”
“ แล้วคุยได้มั้ยเนี่ย ”
" ได้ "
“ คือแป๋ม ขวัญมีเรื่องจะเเล่าให้แป๋มฟังอ่ะ ”
“ แป๋มว่าคุยทางโทรศัพท์ไม่ค่อยรู้เรื่อง ไว้ให้แป๋มกลับไปก่อนดีกว่าจะทันมั้ย ”
“ ถ้างั้นก็ได้แล้วกลับเมื่อไหร่ล่ะ อีก 2 วันเหรอจ้าไว้เจอกันหวัดดี ”
“ จ้า หวัดดี ” หลังจากวางสายฉันก็เปิดซีรีส์ดูอีก(ไม่เคยคิดอ่านหนังสือบ้างเลยนะ!!) เอาเค้กที่ มินแจซื้อให้มากินด้วยเค้กอร่อยมากกกก สมราคาแฮะอันที่จริงมินแจ นี่ก็ใจดีเหมือนกันน้าากินไป ดูไปมีความสุขอะไรอย่างนี้จนกระทั่ง
“ ยัยเบอะ!!นี่ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้วไม่ใช่เหรอ? ยังไม่ไปทำอีก ” อึก-ไอ้ที่กินก่อนหน้านี้คายออกได้มั้ยเนี่ย!!ส่วนที่ชมก็ด่าคืนได้ป่ะ
“ แล้วดูอะไร? อยู่ไร้สาระชะมัดเลย ”
“ ไม่ได้ไร้สาระซะหน่อยบ่นจังไปก็ได้ ” ฉันเดินเข้าครัวไปได้ 5 นาทีก็กลับออกมา
“ มินแจ นายอยากกินอะไรพิเศษมั้ย ”
“ ไม่ล่ะ อะไรก็ได้ที่คนกินแล้วไม่ต้องล้างท้อง ” ฮึ๋ย٭!!,‰±*8şΘ˝˘*@ ٭เอามีดเฉาะหน้าคนมันจะเสียกี่ร้อยกันนะ ฉันใช้เวลาขลุกอยู่ในครัวสักพัก เย้!เย้! ในที่สุดก็เสร็จซะทีผัดผักรวมมิตร ไข่เจียว กับแกงจืด และข้าวสวยร้อนๆ
“ เป็นไงล่ะถึงกับอึ้งล่ะสิ น่ากินด้วยใช่ม้า ” ฉันยิ้มอวดมินแจ เมื่อเรียกเขามาทานข้าวที่โต๊ะอาหาร
“ หน้าตาใช้ได้หวังว่ารสชาดมันคงจะ__” มินแจ ใช้ช้อนกลางตักผัดผักขึ้นมาเหมือนจะลังเลเล็กน้อยแล้วชิมพรวด—อึก—แค้กๆ มินแจ สำลักอะไรอีกล่ะเนี่ย!! ฉันรีบไปหยิบน้ำให้เขาดื่ม
“ อะไร?เธอทำอะไร?หา!!ค็มชะมัด ”
“ มันจะเป็นไปได้ไง ฉันก็ทำตามที่หนังสือบอกทุกอย่าง ไหนขอชิมหน่อยสิ ” ว่าแล้วฉันก็ใช้ช้อนตักผัดผักขึ้นมาชิม อึก..อึก.. ไม่ได้คายทิ้งออกมาทันทีแต่รีบวิ่งไปคายข้างนอกตรงขยะ บรื๋อ~~~~~สงสัยรถเกลือชนกับรถน้ำปลาในกระทะแน่ๆ โคตรเค็มเลยฉันดื่มน้ำไปอีก 2 แก้วแล้วเดินไปดูหนังสือทำอาหารในครัวหา!! ตะ- ตายแน่เลยนี่เติมเกลือที่ใช้สัดส่วนในการทำไก่ต้มน้ำปลา ลงในผัดผักหรือเนี่ย!!!โธ่!! แล้วลมจากไหนฟะพัดหน้ากระดาษผิด จากที่ต้องทำหน้า14 กลายเป็นหน้า 24 ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มแห้งๆให้ มินแจ
“ ถ้างั้นเธอมาชิมไข่กับ__”
“ แกงจืด ” ฉันต่อประโยคให้ มินแจ แล้วเดินอย่างมีความหวังไปที่ไข่เจียว เอาน่าขวัญเธอน่ะอายุ 17 แล้วนะถ้าทำไข่เจียวไม่ได้ก็เกินไปแล้ว ฉันตักไข่ขึ้นมาลังเลอยู่สักครู่ก็ใส่ปากชิม หวานเจี๊ยบนี่ใส่อะไรลงไปอีกล่ะโง่จริงเชียว!! พ่อจ๋า พี่จ๋า ช่วยขวัญด้วย~~~
“ เป็นไง ” มินแจ ถาม
.............ฉันไม่ตอบแต่เดินเข้าไปในครัวอีกครั้งกรรมตามสนองอีกแล้วมั้ยล่ะ กะว่าจะแกล้งพี่พจน์ซะหน่อยแต่ดั๊นมาทำผิดเองซะ ก็สลับเกลือกับน้ำตาลยังไม่ได้เปลี่ยนคืนว่าจะเติมน้ำมันงาใส่ลงไปสักเล็กน้อยก็ดันใส่น้ำเชื่อมแทนเวร!!แล้วมั้ยล่ะ ฮือๆพี่พจน์จ๋าขวัญขอโทษจะไม่ทำไม่แกล้งอีกแล้วฉันเดินคอตก ผมตกลู่เหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง มาที่โต๊ะกับข้าวส่งสายตาสำนึกผิดให้ มินแจ ยะ-ยังเหลือความหวังสุดท้ายฉันค่อยๆตักแกงจืดขึ้นมาชิม เฮ้อ!!ค่อยยังชั่วหน่อยไม่เลวร้ายมากนัก ถึงมันจะสมชื่อมากไปหน่อยก็เถอะ (จืดสนิท!!)
“ พอใช้เหรอเธอใส่น้ำปลาลงไปไม่ใส่เกลือมันเลยมีกลิ่นคาว....ถึงรสชาดพอใช้แต่ฉันไม่ชอบกลิ่นมัน ” มินแจ ถอนหายใจแล้วพูดต่อ
“ ก็ยังดีที่หุงข้าวเป็นแล้วจะทำอะไรกินดีล่ะดึกแล้วด้วย จะบอกอะไรให้ฉันไม่ค่อยกินข้าวผิดเวลานะเฮ้อ!!เซ็งจริงๆเลยถ้างั้นทำข้าวผัดดีกว่าไม่ต้องเลย ไม่ต้อง ฉันจะทำเองเสียดายของชะมัด ” มินแจ รีบร้องห้ามเมื่อเห็นว่าฉันจะขยับไปช่วยแล้วเขาก็จัดการเตรียมวัตถุดิบกับอุปการณ์เอง ว้าว!^Ö^เขาใส่ผ้ากันเปื้อนด้วยล่ะน่ารักมากทีเดียว ท่าทางที่ดูคุ้นเคยกับการทำครัวยิ่งทำให้เขาน่ามอง ดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น โชคดีเหมือนกันนะที่มาเห็นเขาในวันนี้แล้วหวังว่ารสชาติมันคงจะ...
“ว้าว!///O()O/// อร่อยจริงๆด้วยนึกว่าดีแต่หน้าตาซะอีก ”
“ ไม้ต้องเลย ยัยบ๊องส์ทีหลังทำไม่เป็นก็บอกก่อนสิ ”
“ ก็กำลังหัดทำอยู่น่า นายก็ช่วยสอนหน่อยดิ นะ นะ pleas ” ฉันอ้อนมินแจ เขารีบหันหน้าไปมองทางอื่นรู้สึกว่าหน้าเขาจะดูแดงๆสงสัยข้าวจะร้อนล่ะมั้ง แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดีกับการเติมข้าวผัด 3 จานของฉัน
“ นี่เธอจะหั่นผักให้มันใหญ่ไปไหนหา!! ”
“ ไม่ใหญ่หรอกน่า เข้าปากเคี้ยวได้สบายอยู่แล้ว ”
“ ดื้อ!!รั้นสอนไม่จำ อาหารไม่ใช่จะทำยังไงก็ได้ให้อร่อยอย่างเดียว รสชาดดีหน้าตาก็ต้องดูดีด้วยแล้วหั่นใหญ่ขนาดนั้นตีสามมั้งมันถึงจะสุก ใส่ใจบ้างหรือเปล่าไม่ใช่รสชาติก็ห่วย แถมหน้าตาดูไม่ได้แบบที่เธอทำเนี่ย! ”
“ ปัง!! ”
“ ใช้แรงเยอะ ระวังเขียงพังด้วยล่ะ ” ฉันสับมีดลงบนเขียงด้วยอารมฉุนเฉียวเกินไปแล้วนะ!! มินแจ มันอะไรกันนักหนาว่าๆๆๆด่าๆๆอยู่ได้ คนอะไรแบบไหนกันนะคิดว่าตัวเองดีนักหรือไงก็แค่ สูงโปร่ง รูปร่างดี ผิวพรรณดี หน้าตาดีมากถึงมากที่สุด ที่สำคัญรวยมากๆๆ และทำอาหารเก่งมากอร่อยด้วย ก็ใช่ว่าจะดีไปหมดทุกอย่าง(เหรอ!!แล้วเหลืออะไรที่ไม่ดียะ)แล้วมีสิทธิอะไรมาว่าคนอื่น ฉันนับ 1-10 ในใจไปถึง 4 รอบเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่กำลังก่อตัวขึ้น และเพราะทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้ก็เลยต้องเป็นฝ่ายเก็บกวาดห้องครัวและล้างจานคนเดียว
...................เช้าวันต่อมาฉันนอนตื่นสายไปหน่อย พอลงมาข้างล่างก็ไม่เจอมินแจแล้วเขาติดโน้ตไว้ตรงทางลงบันไดว่า จะไปธุระข้างนอกเย็นๆจะกลับมา พอฉันเดินไปตรงห้องรับแขก ก็มีโน้ตติดไว้ตรงทีวีว่า เตรียมอาหารไว้ให้แล้วนะอยู่ในครัว ฉันอมยิ้มอันที่จริงถึงนายจะปากร้ายไปหน่อยก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่นา ฉันรีบเดินเข้าไปในครัว บนโต๊ะกับข้าวมีฝาชีครอบอยู่และมีโน้ตติดไว้เช่นกัน กินให้อร่อยนะไม่อิ่มเติมได้อีก พอเปิดฝาชีออกก็พบกับข้าวต้มกุ้งที่กำลังส่งกลิ่นหอมกรุ่นชามเบ้อเริ่ม มีแซนด์วิชหลากไส้วางเรียงในจาน 6 ชิ้นใหญ่และ นมสดแก้วใหญ่มากวางตั้งอยู่ใกล้ๆ.....น่ากินมากๆเลยแน่นอนว่ามันต้องอร่อย มินแจอันที่จริงนายก็เริ่มจะหล่อ ดูดี ยิ่งๆขึ้นไปแล้วนะ เพราะความอร่อยฉันจึงกินทุกอย่างที่ตั้งอยู่บนโต๊ะจนหมดเกลี้ยง รู้สึกอิ่มนิดนึงแต่ว่าจะเหลือข้าวต้มไว้ทำไมอีกล่ะ อิ อิ ไปเติมดีกว่า ฉันเดินไปตรงหม้อที่ทำข้าวต้มอื้ม~~มันหอมจริงๆแต่พอเปิดฝาออก หา!ไม่มีอะไรเลย.....นอกจากกระดาษโน้ต ฉันรีบหยิบขึ้นมาอ่านอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น