คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การเริ่มต้นของรางร้าย
..............สาบานให้ตายสิ!!!นี่มันในโรงเรียนนะถึงจะเป็นโรงเรียนนานาชาติ ที่ค่อนข้างอิสระในการใช้ชีวิตในโรงเรียนก็เหอะแบบนี้มันเกินไปนะ แต่ว่าอันที่จริงมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลยถึงอยากหนีมันก็หนีไม่ได้เพราะขาเจ้ากรรมมันไม่ยอมขยับเลยน่ะสิไม่ไหวเลยจริงๆมาเรียนวันแรกก็เจอแบบนี้ซะแล้ว ท่าทาง 2 คนนั้นยังไม่รู้ว่ามีบุคคลที่ 3 มาเห็นเหตุการณ์เข้า ..ชิ้ง-ชิ้ง...เอ่อ -_-" เหมือนเขาจะรู้แล้วล่ะ ฉันค่อยๆย่องถอยออกไปเงียบๆเฮ้อ~~ในที่สุดก็พ้นซะทีขณะที่ฉันกำลังจะก้าวไปนั้นก็.....
“ คิดจะหนีเหรอ เธอทำลายบรรยากาศอันแสนหวานของฉันคิดจะหนีง่ายๆอย่างงั้นเหรอ ”
“ ปะ-เปล่าๆนะ..คือฉันไม่ได้ตั้งใจ เอ่ออคือฉันคิดว่าจะไปห้องผอ.อยู่น่ะขอโทษด้วย ”
กำลังจะวิ่งไปแต่ว่าแขนของฉันโดนผู้ชายคนนั้นดึงไว้เวร~~~~แล้วมั้ยล่ะ
“ คิดว่าพูดแค่นั้นแล้วฉันจะเชื่อเหรอเอ..หรือที่จริงเธอกำลังแอบตามฉันอยู่ ”
“ ตามทำไม?ฉันต้องตามคนอย่างนายด้วย ” ฉันพูดทั้งที่ยังไม่ได้เงยหน้ามองเขาด้วยซ้ำ
“ ก็เธออาจจะชอบฉันก็ได้นี่ ”
“ นายคิดว่านายเป็นใคร?ฉันไม่มีวันชะ-ชอบคนอย่างนะ-นาย......หรอก ” พระเจ้าช่วยลูกด้วยตอนพูดยังไม่ทันได้มองหน้าเขาแต่พอเงยหน้ามองถึงกับพูดติดอ่างทันที ก็ผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้หน้าตาหล่อมากๆตาสีฟ้าผมสีทองมองยังไงๆก็หล่อพอๆกับทอมครูซ
“ ไงถึงกับตกตะลึงในความหล่อของฉันเชียวหรือว่าที่จริงเธอก็อยากได้จูบของฉันด้วย ก็ไม่บอกตรงๆตั้งแต่แรกเดี๋ยวฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ ” ไอ้บ้านั่นพูดยาวเหยียดและกำลังก้าวมาหาฉันอย่างช้าๆทำให้ฉันถอยหลังไปเรื่อยๆจนติดกำแพงแขนของเขาทั้ง 2 ข้างกำลังโอบล้อมตัวฉันอยู่ ฉันตกใจกับการกระทำเลยอึ้งไปชั่วครู่
“ อันที่จริงฉันก็อยากลอง จูบ กับคนอย่างเธออยู่เหมือนกันดูซิรสชาดจะเป็นยังไง”
หมอนั่นเน้นคำว่า จูบ ชัดเจนแล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหาฉันช้าๆ...ตุ๊บ...ผลัก...พลั๊วะ...ฉันเตะผ่าหมากเข้าไปตรงเป้าของหมอนั่นผลักเขาออกไปให้พ้นระยะห่างพอตัวแล้วใช้แรงทั้งหมดที่มีชกไปที่หน้าของเขา ถึงเขาจะสูงกว่าฉันมากแต่ก็ทำให้ปากเขามีรอยช้ำได้ล่ะน่า ท่าทางเขาจะยังตกใจกับการกระทำของฉันอยู่ เลยยังไม่ทันได้ตั้งตัวจึงเซถลาไปแล้วล้มลง
“ คนอย่างฉันมันเป็นยังไงไม่เกี่ยวกับนายแล้วจูบสกปรกจากปากของนายใครเขาอยากได้กัน คิดว่าตัวเองแน่นักหรือไงจะบอกให้เอาบุญนะว่ามีคนที่ดีกว่านาย 100 เท่า 1,000 เท่า เป็นคนที่สาวๆเขาอยากได้จูบมากกว่านายซะอีกนายคงไม่รู้จักหรอกนะ มินแจ น่ะ คิม มินแจ จำไว้ด้วย ”
หมอนั่นเหวอมองหน้าฉันอย่างตกตะลึงคงไม่คิดว่าจะมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้ ฉันรีบวิ่งออกมาให้พ้นบริเวณนั้น มาวันแรกก็เจอเรื่องแบบนี้แล้วๆจะอยู่รอดไปถึงเทอมไหม?
“ ฮึ-ฮึ มินแจหรือจุนเปไม่ว่ายังไงฉันก็หนีนายไม่พ้นสินะ ขนาดหนีมาอยู่ที่นี่แกยังตามมาจนได้ ” ชายหนุ่มปริศนาหัวเราะในลำคอมองตามสาวน้อยที่กล้าชกหน้าเขาไม่วางตา
.................กว่าจะเดินไปถึงห้องผอ.ก็เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่พอเข้าไปก็พบยัยแป๋มยัยเพื่อนตัวร้ายนั่งอยู่ก่อนแล้วแถมยังส่งยิ้มแบบสำนึกผิดมาให้ฉัน แป๋มคงไม่รู้หรอกว่ากว่าจะมาถึงห้องนี้ได้ฉันเจออะไรมาบ้าง หลังจากทำความเข้าใจเรื่องระบบอย่างคร่าวๆของที่นี่พวกเราก็ได้รับตารางเรียนตลอด 1 เทอม
“ อ้าว!!อาจารย์คะทำไมเวลาเรียนของหนูไม่ตรงกับเพื่อนล่ะคะ ” ฉันทักเมื่ออ่านตารางเรียนแล้วพบว่าฉันจะได้เรียนกับแป๋มเฉพาะวันจันทร์ อังคาร พุธ แถมยังเฉพาะช่วงเช้าเท่านั้นเอง
“ ก็พวกเธอถนัดกันคนละด้านไม่ใช่เหรอจะได้ศึกษาให้เชี่ยวชาญเต็มที่ แล้วนำไปเผยแพร่ให้เพื่อนๆที่โรงเรียนได้รู้หรือเธออยากเรียนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์เต็มวัน ”
“ ไม่ค่ะ ไม่ เอ่อ แล้วแต่ทางโรงเรียนเถอะค่ะ ” ฉันรีบปฏิเสธก็ถนัดที่ไหนล่ะวิชาพวกนั้นน่ะ
“ ถ้ายังงั้นก็ไปได้แล้วอาจารย์ซารีน่าพาไปที่ห้องที ”
“ ไหวมั้ยขวัญถึงจะไม่ค่อยได้เรียนด้วยกันนักแต่ตึกเรียนก็ตึกเดียวกันนี่นาเนอะ ”
“ อือ ไหวอยู่แล้วน่าเพื่อทุนไปเกาหลีขวัญซะอย่างสามารถร้อยแปด”
“ ยัยบ้าทำท่าน่าเกลียดเชียวเฮ้อ~~เห็นขวัญเป็นอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย ”
“ อะ-แฮ่ม ขอโทษนะ นภัสวรรณถึงห้องเธอแล้ว ”
อาจารย์ซารีน่าชี้เมื่อมาถึงห้องม. 6/3 ชั้น 4 ฉันโบกมือให้กำลังใจแป๋ม แล้วก็เดินตามอาจารย์ไปต่อแล้วก็ไปหยุดที่ห้องม. 6/5 รู้สึกแปลกๆแฮะ ห้อง 5 ชั้นที่ 5 แถมยังตึก 5 อีกด้วย
“ เอาล่ะเดี๋ยวครูเข้าไปก่อนพอครูเรียกค่อยเข้าไป ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวก็มีคนช่วยแนะนำเอง”
“ ค่ะ ”
ฉันรับคำอาจารย์แล้วยืนรออยู่ข้างนอกความตื่นเต้นผสมตื่นกลัวที่หายไปก่อนหน้านี้กลับมาอีกครั้ง ทำให้มือฉันเริ่มเย็นขึ้นอย่างช่วยไม่ได้มีเสียงกรี๊ดดังออกมาถึงข้างนอก เอาวะภาวะตึงเครียดอย่างนี้ ออกกำลังกายซะหน่อยจะได้หายตื่นเต้นเอ้า-ฮึบ-ฮึบ-ย๊ากก ไม่พอกระโดดตบซะหน่อยดีกว่า ฮึบ-ฮึบ 1,2,1,2
“ ไม่ยักรู้แฮะ ว่าออกกำลังได้ด้วยปกติเห็นกินเก่งอย่างเดียว ”
“ เหวอ!! ” ..ตุ๊บ..ฉันตกใจกับเสียงถึงกับล้มลงไปที่พื้นมะ-มินแจนี่นามาอยู่นี่ได้ไงแล้วยังมาเห็นตอนฉันทำอะไรประหลาดๆทุกที
“ ต่อไปเราคงอยู่ด้วยกันตลอดเลยนะ…เอ้าส่งมือมาสิ ” ฉันส่งมือให้มินแจดึงขึ้นและยังไม่ได้พูดอะไรก็มีเสียงเรียกเข้าไปข้างใน และเป็นไปตามคาดเมื่อมินแจปรากฏกายที่หน้าห้องก็มีเสียงกรี๊ดๆแล้วก็กรี๊ดดังสนั่น จะกรี๊ดอะไรกันนักหนานะไม่เคยเห็นหรือไง.....ขอโทษทีเผอิญเขาอยู่บ้านฉันย่ะ
“ เอาล่ะๆพอก่อนให้เพื่อนใหม่ได้แนะนำตัวก่อน เลดี้เฟริ์สเริ่มก่อนภาษาไทยได้นะ ”
“ สวัสดีค่ะ ขวัญใจ ค่ะเรียกขวัญเฉยๆก็ได้นะคะ ขวัญมาจากโรงเรียนกัลยาเลิศอมรศรีไพศาลวัฒนาพิบูลย์ ค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ฉันโค้งคำนับแทนการไหว้เพราะคิดว่าที่นี่คงไม่คุ้นแต่ว่า
“........”
“........”
“........” ปฏิกิริยาเป็นไปตามคาดทั้งห้องไม่รู้ตกใจหรืออึ้งกับชื่อโรงเรียนของฉันกันแน่ แล้วก็มีเสียงปรบมือเปาะแปะอยู่ 2-3 คน เมื่อถึงคราวของมินแจ
“ สวัสดีครับผมมะ- ”
“ มินแจ คิม มินแจ หรือ จุนเป ” แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการประสานเสียงของผู้หญิงทั้งห้อง
“ อัจฉริยะ ไอคิวกว่า 200 ได้ใบปริญญา 3 ใบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลกตั้งแต่อายุ 17 ”
“ เล่นกีฬาได้ทุกอย่าง แต่เป็นเลิศด้านกีฬากล์อฟและวินเซิร์ฟ ”
“ เล่นดนตรีได้หลายชนิดอย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะขลุ่ยเอ้ย!!ไม่ใช่ไวโอลิน ”
“ เป็นทายาทบริษัทด้านอสังหาริมทรัพย์ ซอฟแวร์และบลาๆๆๆ ” อะไรกันเนี่ย!!เยอะแยะมากมายขนาดนี้ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย
::~ก็เธอไม่เคยถามฉันนี่นา~:: มินแจกระซิบตอบคำถามฉัน หลังจากนั้นอาจารย์ก็ให้ไปนั่งที่ๆเตรียมไว้ก็เกือบๆหลังห้องแหลt จริงๆห้องนี้มีนักเรียนดูๆไปไม่น่าจะเกิน 25 คนตอนเดินไปนั่งที่ก็มีผู้ชายหน้าตาดีอีก 2 คน เดินมากอดคอมินแจท่าทางดูสนิทสนมกันมาก
“ ไม่ได้เจอกันนานนะเลยนะ มาถึงไม่ยอมบอกเลย ” คนที่หน้าตาเอเชียผสมยุโรปหน่อยๆพูด
“ เซอร์ไพร์สจริงๆเลยว่ะ กลับมาถึงนี่ไม่กลัวหรือไงวะ ” คนนี้คนไทยอ่ะ
“ อือมันจำเป็นจริงๆนี่อีกอย่างฉันมีองครักษ์แล้วนี่ไง” แขนฉันถูกมินแจดึงมาฉันจึงเซถลามายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาพอดิบพอดี
“ เอ่ออ...หวัดดีเราชื่อ ขวัญนะ ” ไม่รู้จะคุยอะไรไปมากกว่านั้น
“ ว้าว!!เธอเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์ที่มินแจเล่าสินะ ”
“ เปล่านะเธอไม่ได้เป็นสาวน้อยหรอก เธอน่ะเป็นสาวแรงถึกเลยล่ะ”
“ หยาบคายเขาไม่ได้เรียกแรงถึกย่ะ เขาเรียกแข็งแกร่งตะหากล่ะ ใช้ภาษาให้มันถูกๆหน่อย ”
“ เราคริสโตเฟอร์นะ เรียกคริสเฉยๆก็ได้ ”
“ เรากายอ่ะ ” รู้สึกดีจริงๆที่อย่างน้อยก็ได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้น
“ เธอนั่งไหนล่ะ...อย่าบอกนะว่านั่งตรงนั้น ” คริสชี้ไปที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่ 2 ที่ติดกัน
“ อืมม..เลขที่ 26 ก็ตรงนั้นแหละ ”
“.....”
“......” ทำไมมีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ
“ อย่าให้ไอ้เควิลรู้นะว่ายัยนี่สำคัญ ไม่งั้นนะมินแจเอ๋ยมันเล่นไม่เลิกแน่ ” คริสกระซิบ
“ นั่นดิแค่ที่มาถึงที่นี่ ถ้ามันรู้คงพล่านน่าดู ”
“ เดี๋ยวพวกฉันจะออกไปข้างนอกหน่อยไหวใช่มั้ย ”
“ อืมม......... ไหวอยู่แล้ว ” ฉันพยักหน้าและยิ้มให้มินแจ ท่ามกลางสายตาพิฆาตพอฉันนั่งลงเท่านั้นแหละก็มีเสียงฮือฮาเกิดขึ้น
“ ไม่รู้อาจารย์คิดยังไงถึงได้ให้เธอมานั่งตรงนี้ ” ยัยหน้าสวยปากแดง 1
“ ไม่เป็นไรหรอกเจนนี่ นั่งใกล้ไปก็ไม่มีประโยชน์เควิลไม่มีทางสนใจยัยนี่แน่ ” ยัยโนตม 2
“ อีกอย่างเธอมีเป้าหมายใหม่แล้วนี่นา ” ยัยหัวฟูโบว์ใหญ่ 3 แล้วพวกนั้นก็หัวเราะคิกคักอะไรกันฟะเนี่ย แล้วมาพูดอะไรตรงโต๊ะฉัน
“ แต่ฉันไม่พอใจนี่ เธอก็เห็นยัยนี่ระริกระรี้กับมินแจน่าหมั่นไส้ที่สุด ”
“ ไอ้ที่ระริกระรี้ฉันว่านั่นมันพวกเธอนะ” ไม่ได้พูดหรอกค่ะแค่นึกในใจเท่านั้นเองขืนพูดคงไม่รอดหรอกวันนี้ แล้วเควิลนี่มันใครกันนะ
“ วันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนอย่าให้เห็นอีกนะ ” แล้วยัยพวกนั้นก็กลับไปเมาท์ต่อที่โต๊ะก็ไม่พ้นเรื่องสำคัญๆหลายเรื่องคือ แฟชั่น ท่องเที่ยว มินแจ เควิล แฟชั่น ท่องเที่ยว มินแจ เควิล ๆๆๆๆ แล้วก็ใครอีกคนที่พวกนั้นเห็นว่าเป็นศัตรูหัวใจ ฉันรู้สึกเหนื่อยๆจึงฟุบลงบนโต๊ะจนกระทั่ง…
“ ปัง!!” เสียงทุบโต๊ะดังจนฉันที่กำลังเคลิ้มหลับสะดุ้ง
“ ใครอนุญาตให้เธอมานั่งตรงนี้ไม่ทราบ”
“ ก็อาจะ---นาย!!” จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงก็ผู้ชายที่ยืนทำหน้าเคร่งอยู่ตรงนี้ก็คือ
“ ยัยถ้ำมองนี่เธอตามมาถึงนี่เชียวเหรอ ไหนบอกไม่อยากได้จูบไง”
“ หา! จูบ เหรอเรื่องอะไรกันเควิลบอกมาเดี๋ยวนี้นะ” ยัยสวยปากแดงพูดแทรกแล้วเข้ามายืนประกบนายคนนั้น กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเรายืนอยู่กลางห้องท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกน่าเจนนี่ ”
“ แต่….”
“ บอกว่า ไม่มีอะไรก็คือไม่มี สิไม่เชื่อกันแล้วรึงัย” การที่นายนั่นเน้นเสียงทำให้ยัยสวยปากแดงเม้มปากที่กำลังจะพูดเงียบสนิท
“ ส่วนเธออย่าบอกนะว่า.....คือเด็กใหม่ที่เข้ามาในเทอมนี้”
“ใช่...แล้วอาจารย์ก็ให้นั่งตรงนี้ด้วย คิดว่าถ้านายไม่พอใจก็คงต้องไปบอกอาจารย์หรืออธิการบดีเอาเอง” ไม่ได้ตั้งใจจะทำเป็นเก่งหรอกนะแต่ปากมันพาไปเอง แล้วเพื่อนอีกคนของนายคนนั้นก็เข้ามากระซิบอะไรบางอย่างสักครู่ แล้วนายคนนั้นก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“ หึ หึ อย่างนี้ก็สนุกน่ะสิ เชิญนั่งตามสบายมีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้นะ” เมื่อเขาพูดจบก็เกิดเสียงฮือฮาเกิดขึ้นไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร แต่รางสังหรณ์บอกว่ากำลังจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นแน่นอน
ความคิดเห็น