คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นของความรู้สึก
“ ใจเย็นๆ ลูกขวัญ ” พ่อพูดเสียงเบาคงตกใจที่ฉันตะโกนเสียงดังก็คนตกใจนี่นา
“ เขากำลังเดือดร้อนนะลูกและมีความจำเป็นที่ต้องอยู่ที่บ้านของเราไปอยู่ที่อื่นไม่ได้ ที่สำคัญเขาเป็นลูกเจ้านายพ่อผู้ที่มีพระคุณกับครอบครัวเราอย่างมากด้วย อีกอย่างพ่อแน่ใจว่าถามลูกแล้วนะและลูกนั่นแหละที่เป็นคนตัดสินใจจำได้ใช่มั้ย ”
“ เขาไว้ใจได้แน่ใช่มั้ยคะ ” ฉันถามเสียงเบาจนเกือบกระซิบ
“ แน่นอนลูกบางทีพ่อว่านะเขาอาจจะต้องเป็นฝ่ายกลัวลูกสาวพ่อก็ได้นะ ”
“ คุณพ่อ ” พ่อหัวเราะเบาๆหลังจากนั้นก็ฝากฝังให้ฉันดูแลนายนั่นให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนวางสายไปก็ได้ค่ะพ่อขวัญจะรับฝากและฝังให้ลึกที่สุดเลยเชียว!! 10 วินาที่ต่อจากนั้น
♪♪ ชอบมะ ชอบมั้ย รูปร่างหน้าตาอย่างนี้ถามหน่อยสิพี่ ชอบมั้ย ♪♪ พี่ฮายดังบ่อยเกินไปแล้วนะ
“ สวัสดีค่ะพี่พจน์ ขวัญมีเรื่องจะบอกค่ะ ”
“ เรื่องที่วันนี้มีคนจะมาอยู่ที่บ้านเราน่ะเหรอ เรื่องนี้เราเองนะที่เป็นคนตัดสินใจ ”
“ ก็ตอนนั้นขวัญไม่ได้ตั้งใจฟังนี่คะ เลยคิดแต่ว่าเป็นผู้หญิง ”
“ ไม่เป็นไรหรอกน่าถึงพี่จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่คุณพ่อยืนยันว่าไม่เป็นไรพี่ก็ ok นะ ยังไงเราก็อย่าลืมดูแลตังเองดีๆล่ะแล้วอยากได้อะไรจากอิตาลีเป็นพิเศษมั้ย ”
“ อันเดรีย ปีร์โล่ หรือ วินเชนโซ่ ยาควินต้าได้มั้ยคะ ” ฉันล้อพี่พจน์เล่นนั่นน่ะนักฟุตบอลชื่อก้องโลกเชียวนะ
“ บ้าน่ะยัยขวัญ เดี๋ยวพี่ซื้อเดรสมาให้สักชุดละกันแค่นี้นะ ”
“ ค่ะ ดูแลตังเองดีๆเหมือนกันนะคะ รักเหมือนกันค่ะ ” จะซื้อมาทำไมไม่รู้ใส่ไม่เป็นซักหน่อย
“ นี่!! ตกลงฉันเข้าไปได้แล้วใช่มั้ย ” นายคนนั้นกำลังจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน
“ แล้วนายรู้แล้วเหรอว่าอยู่ห้องไหน ” นายนั่นไม่ตอบแต่เดินขึ้นไปแล้วเลี้ยวซ้าย คงเป็นห้องพี่พจน์สินะคนอะไรมาอาศัยบ้านคนอื่นเขาอยู่แท้ๆ แต่ดูท่าทางเขาสิเหมือนเจ้าของบ้านเชียวฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่าง นายคนนั้นรออยู่ตรงโซฟาฉันจึงเดินไปหยิบน้ำมาให้เขาดื่ม
“ อ่ะนี่น้ำเย็นๆดื่มสิ ” ฉันยื่นแก้วน้ำให้นายคนนั้นรับไปดื่มมองดูใกล้ๆแบบนี้ดูๆไปทำไมเขาเหมือนกับจุนซูจัง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ท่าทาง แถมออกจะดูดีกว่าด้วยซ้ำดูดีซะจนผู้หญิงอย่างฉันยังอายเลย รู้งี้ตอนพ่อกะพี่พจน์ให้กินวิตามินเสริมไม่น่าปฎิเสธเลย
“ นี่จะจ้องอีกนานมั้ย ” อึก-อึก ฉันลอบกลืนน้ำลายเมื่อเขาจับได้ว่าแอบมอง
“ เปล่าซะหน่อยนายมีอะไรก็ว่ามา ”
“ ฉันคงต้องอยู่ที่นี่สักพัก แต่ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่ ”
“................”
“ ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด ทุกคนคงบอกเธอแล้วว่าจะต้องคอยดูแลฉัน ”
“ ดูแล? ”
“ อืม ”
“ นายก็โตแล้วทำไมต้องคอยดูแลด้วย ” ฉันตอบด้วยความหมั่นไส้ก็ดูท่าทางเขาสิยังกับคุณชายกำลังสั่งงานคนรับใช้อยู่
“ ก็ฉันพึ่งมาเมืองไทยครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 เองตั้งแต่เกิดฉันก็อยู่อเมริกามาตลอดพึ่งกลับเกาหลีได้___”
“ เกาหลี!!นายอย่าบอกนะว่าเป็นคนเกาหลี ”
“ อ๊ะ!!ขอโทษนะก็คนมันตกใจนี่นาถ้านายเป็นคนเกาหลีทำไม?นายพูดไทยชัดจัง เอ่อ~~~~~แล้วนายรู้จักกับจุนซูหรือเปล่า จุนซู--คิม จุนซู นักร้องดังวง PPK DEVIL PRINCE ไงไม่รู้จักเหรอ?แต่อาจจะไม่รู้ก็ได้ก็นายอยู่อเมริกานี่นะ แล้วนายมาอยู่เมืองไทยทำไม? แล้วๆๆ__” ฉันเงียบลงทันทีที่เจอลำแสงสายตา (>_>) พิฆาตเข้านายนั่นหรี่ตามองฉัน มันผิดนักเหรอที่เป็นคนช่างสงสัยน่ะ(ทีตอนเรียนไม่เห็นจะสงสัยอย่างนี้เลยนะ!) เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนตอบคำถาม
“ ไม่ได้เป็นคนเกาหลีร้อยเปอร์เซ็นหรอก คุณพ่อเป็นคนเกาหลีแม่เป็นลูกครึ่งไทยกับญี่ปุ่น ส่วนจุนซูอะไรนั่นน่ะถ้าฉันรู้จักแล้วยังไงส่วนคำถามสุดท้ายฉันคงไม่จำเป็นต้องตอบเธอ ” นายคนนั้นหยุดพูดแล้วเบนสายตาออกไปด้านนอก ดูท่าทางเขาต้องมีเรื่องอะไรอยู่แน่ๆเลย
“ ฉันคงพึ่งเธอเรื่องอาหารได้ใช่มั้ย ” จู่ๆนายนั่นก็หันมาถาม
“ ได้ ได้ ได้สิยินดีเลยล่ะ ” ฉันดีใจที่จะมีคน(หลง) มากินอาหารที่ทำซะที
“ แล้วนายจะไม่บอกเลยเหรอว่านายชื่ออะไร ” ฉันถามออกไปขี้เกียจจะเรียก นายนั่น นายนี่ แล้วอ่ะ
“ ปอนด์ /จุนเป /มินแจ ฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าเธออยากเรียกว่าอะไร ”
“ งั้นเรียก มินแจ ได้ใช่มั้ยแล้วนามสกุลล่ะ ” เขาพยักหน้า
“ คิม ”
“ อืม...ส่วนฉันขวัญใจ เรียกฉัน ขวัญ เฉยๆก็ได้ ”
“ อะไรเนี่ย!!ในตู้เย็นมีแต่น้ำ นม ไอศครีม ไหนเธอตกลงจะทำอาหารให้ฉันกินอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันกินของพวกนี้น่ะ ” คิม มินแจ พูดเสียงดังด้วยน้ำเสียงวางอำนาจแล้วเดินออกมาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาประมาณว่าแล้วเธอดำรงชีวิตอยู่ได้ยังไงกับของแค่นี้
“ ก็ปกติพ่อกับพี่อยู่นี่เวลาไม่มีใครอยู่ฉันสั่งอาหารมากิน แต่ฉันทำเป็นจริงๆนะวันนี้คงทำไม่ทันงั้นฉันสั่งอาหารมาให้กินมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง” ฉันรีบคว้าโทรศัพท์มากำลังจะกดโทร
“ เดี๋ยว!!อาหารที่ว่าคืออะไร? ” คิม มินแจ ถามเสียงทุ้มต่ำสายตากดดัน อึ๋ยยย.......>_<"น่ากลัวเหมือนกันนะเวลาคนโมโหหิวเนี่ย!
“ ก็พิซซ่าไง ไก่ก็มีนะ หรือจะเป็นสปาเก็ตตี หรือ__ ”
“ อาหารขยะทั้งนั้นฉันไม่กิน!! ”
“ ไม่กินแล้วนายจะกินอะไรมีแต่บะหมี่นายจะกินหรือเปล่าละ ถ้ากินจะไปต้มให้เดี๋ยวนี้ ” เย็นไว้!!เย็นไว้!! ขวัญเอ๋ย ถ้าไม่ใช่ลูกเจ้านายพ่อละก็ฮึ่ม*.*++--!-‰‡+-/™!น่าดู!!
“ บะหมี่เขาต้มแค่ 3 นาทีนะคงไม่ต้องให้ฉันรอนาน ” เอ้า!! เอากันเข้าไปนี่ชาติที่แล้วฉันทำบาปทำกรรมอะไรไว้นักหนานะชาตินี้ถึงได้คอยมารับใช้นายนี่ เมื่อเสร็จแล้วก็ยังต้องยกมาให้เขาอีกระหว่างกินก็เลยเปิดบันทึกคอนเสิร์ตดู จุน ซู น่ารักอีกแล้ว แทยุนด้วย มิคด้วยทุกคนสุดยอดเย้ๆๆๆ
“ ท่าทางเธอจะชอบวงนี้มากเลยนะ ”
“ อืมมมชอบมากเลยล่ะไม่ได้ชอบที่หน้าตาดีหรอกนะ ชอบที่ร้องเก่งเสียงเพราะ เต้นเก่ง เอนเตอร์เทนคนดูก็เยี่ยม มีสามความสามารถเฉพาะตัวหลายอย่างที่หลายๆคนไม่มีโดยเฉพาะ จุนซู น่ารักมากเลย ”
“ เขาเป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ ” พรวด~~อึกๆ~~แค้ก~~แค้กฉันสำลักบะหมี่ที่กำลังเคี้ยวแถมยังติดคอด้วยฉันรีบไปหาน้ำมาดื่ม แล้วเดินกลับมาจ้องหน้า คิม มินแจ ที่ยังใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นฆ่าาากันด้วยคำพูดชัดๆ
“ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เลย!! ยังไงก็ไม่ใช่ นั่นนะข่าวลือชัดๆนายอย่าไปเชื่อเชียวล่ะ” ฉันบอกพร้อมกับจ้องหน้าเขาแต่ให้ตายสิ!!ผิวของเขาขาวละเอียด คนอะไรแบบไหน?เนี่ย!!หล่อได้ หล่อดี หล่อไม่เกรงใจใคร หล่อแบบไม่แคร์สื่อ ใบหน้าไม่มีรูขุมขนเลย คิ้ว ตา จมูก ปากทุกอย่างดูลงตัวไปหมด เส้นผมสีเทาเข้มก็ดูเงางาม ท่าทางคงจะนุ่มมากอยากจับดูจังเลย ริมฝีปากก็ดูแดงระเรื่อน่าเอ่อ!!.........
“ คิดจะกินฉันแทนบะหมี่หรือไง ” ////>O<//// โอ้~~ไม่นะ ม่ายยยนายรู้ได้ไง
“ เปล่าซะหน่อย บ้า นายคิดอะไรบ้าๆ ”
“ แล้วเรื่องอาหารจะว่าไง ”
" เอาน่าไว้ใจฉันได้ "
……….ในวันรุ่งขึ้น………
ณ JRK MART ที่อากาศเย็นฉ่ำแสนสบาย
“ นี่นายเอ่ออ นี่มินแจ เอาน้ำส้มยี่ห้อนี้มั้ย ส่งชิงโชคได้ด้วยนะ ” ฉันหยิบขวดตัวอย่างให้มินแจดูนายนั่นส่ายหน้าแล้วเดินไปหยิบอีกแพ็ค โห!น้ำส้มต่างประเทศกินแล้วคงจะลอยได้หรอก ของดีๆที่นี่ก็เยอะแยะในเมืองไทยอ่ะคือสุดยอดด้านผลไม้แล้วราคาก็ไม่แพงด่วย หลังจากนั้นไม่ว่าฉันจะแนะนำอะไร(แน่นอนต้องมีของแถมหรือส่งชิงโชคได้) มินแจ ก็ไม่เอาด้วยสักอย่างเดียวแล้วแต่ละอย่างที่เขาเลือกต้องดีมีคุณภาพที่สุด(ยอมก็ได้เห็นว่าเป็นคนจ่ายตังค์หรอก)เราเลือกซื้อไปด้วยทะเลาะกันไปด้วย อย่างฉันไม่ชอบมะเขือเทศแต่เขาเลือกซะลูกเบ้อเร่อ บางทีก็แค่เรื่องน้ำปลา!!ว่าทำจากปลาอะไรเถียงได้เป็นเถียง ดูๆไปเราก็เหมือนคู่รักมาช็อบปิ้งซื้อของเข้าบ้านนะเนี่ย >////< ปิ้ว~~ปิ้ว พอเลือกๆซื้อของไปได้สักครู่รังสีออร่าความหล่อของเขาก็ไปสะดุดตาใครหลายๆคนเข้า มีทั้งเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันที่มองตามแล้วยิ้มอย่างหวานหยาดเยิ้มเชิญชวนเต็มที่ พี่ ป้า น้า อา แม้กระทั่งรุ่นยายเองก็ยังมองบางเสียสละแม้ของที่ต้องการจะซื้อซึ่งเหลือเพียงชิ้นเดียวในซุปเปอร์นี่ล่ะน้าคนหน้าตาดี ถ้าไปซื้อของในตลาดสดนะคงได้ของแถมของฟรีเยอะแน่ เฮ้อ! ตอนจ่ายตังค์ มินแจ เผลอฉันเลยหยิบเอาผงชูรสที่แอบซื้อมาแถมช้อนมาด้วย ฮี่ๆ ฮี่ๆ ฮ่า ฮ่า โฮ๊ะๆโฮ๊ะแน่นอนว่าเขาไม่รู้ ก็ถ้าส่งชิงโชคไม่ได้เอาของแถมก็ยังดี
........โครก-- คราก- -โครกกกก.........
“ นี่เธอพึ่งกินข้าวมาไม่ใช่เหรอ หิวอีกแล้วหรือไง ”
“ นะ-นายรู้ได้ยังไง ”
“ เสียงดังขนาดนี้ไม่รู้ก็โง่แล้ว ”
“ ก็คือ..คือ..ระบบเผาผลาญของฉันดีอ่ะ แล้วตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วด้วยน้าา ”
“ งั้นไปกินข้าวกันเถอะ ที่จริงเธอว่าจะเลี้ยงข้าวฉันไม่ใช่เหรอ ”
“ ได้ไปสิ----เดี๋ยวนายจะเดินไปไหน? ”
“ ก็ไปกินข้าวไง ”
“ กินฝั่งนี้ก็ได้ ไม่ต้องไปถึงฝั่งโน้นหรอก ”
“ ทำไม?ไม่มีเงินเหรอ ” มินแจ ถามด้วยความรำคาญอะไรกันนายคนนี้ก็คนไม่มีเงินจริงๆนี่นาทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ 480 บาท ถ้ากินฝั่งนี้เหลือเฟือเลยล่ะอ้อ!!ลืมบอกไปค่ะที่นี่คือ Family Love Villa สร้างลักษณะคล้ายเลข 8 แนวนอน บนเนื้อที่กี่ไร่ไม่รู้แต่ว่ามันกว้างมากๆมันจะแบ่งโซนชัดเจนซ้าย-ขวา ถ้านึกไม่ออกล่ะก็ให้นึกถึงรถเบนซ์เปิดประทุน หันหน้าชนกับรถ 2 แถวมีแค่น้ำพุกั้นกลางพอจะมองภาพออกมั้ยคะโครงสร้างไม่ต่างกันมากแต่ต่างตรงสิ่งที่อยู่ภายใน ฝั่งJRK MART ที่พวกเรายืนอยู่ก็ธรรมดาทั่วไปคนส่วนใหญ่ก็มาเดินซื้อของกัน แต่อีกฝั่งตรงข้ามมันไฮโซไม่ใช่สิ!!มันโคตรไฮโซเลยต่างหากเพราะมีทั้งสปาสุดหรูติดอันดับโลกมีทั้งของไทยเองและของต่างชาติ ร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังนำเข้า ห้องซ้อมดนตรีและอีกมากมายโดยเฉพาะร้านอาหารที่มีแต่ร้านชั้นเยี่ยมทั้งนั้น เรียกได้ว่าถ้าไม่รวยจริงอย่าคิดไปใกล้เชียว!!จนป่านนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาจะสร้างให้มันติดกันทำไม? โดยเฉพาะร้านที่มินแจกำลังจะเดินเข้าไปมันหรูหราใหญ่โตมากประมาณว่ามีอาหาร ที่ทำจากเชฟดังระดับประเทศหลายคนรวมอยู่ที่นี่
“ เอ่อ~~มินแจนายจะกินที่นี่จริงๆเหรอ” ฉันถามตอนถึงหน้าร้านพอดี
“ อืมเธอหิวไม่ใช่เหรอ?”
“ ก็ใช่แต่ว่าคือฉัน__คือฉัน__อยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือ ”
“ ___ ”
“ และอยากกินข้าวกระเพรากุ้ง ”
“ ___”
“ เอ่ออ ต้มยำกุ้ง ”
“ ___”
“ และส้มตำด้วย ” ฉันพูดไปอีกหลายอย่างที่คิดว่าที่นี่ไม่มีและเขาไม่ค่อยรู้จัก
“ ถ้าเธออยากกินล่ะก็ มันมีทุกอย่างแหละแม้กระทั่งไข่เจียว” เหวอ....>O<″; จริงเหรอเนี่ย!!
“ เอาเถอะมื้อนี้ฉันเลี้ยงเองถือว่าเธอติดหนี้ฉันนะ เธอนี่ตลกชะมัดเลย ” มินแจ หัวเราะเบาๆกับท่าทางของฉันนี่เป็นครั้งแรกที่มินแจ หัวเราะท่าทางของเขาดูผ่อนคลายกว่าเมื่อวานมากขึ้น แต่ว่าทีหลังอย่ายิ้มแบบนี้เลยนะ(มันดูดีซะจนเลือดกำเดาจะพุ่งเลย) ถ้าจะทำล่ะก็ฆ่าฉันซะเถอะ ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตายซะยังดีกว่ามาทรมานถ้าไม่ต้องการ.......ยัยขวัญเอ้ย!!หลังจากนั้น มินแจ ก็ให้ฉันเลือกอาหารที่อยากกิน ฉันเลยเลือกอาหารญี่ปุ่นที่ไม่ได้กินมานานแล้ว
“ อิ่มแล้วเหรอ หรือจะลองกินอาหารฝรั่งเศสดูมั้ย ”
“ อะ-อิ่มแล้วล่ะ ” ฉันตอบเสียงเบากินต่อก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ เพราะที่กินมื้อนี้ฉันกินเท่ากับ 4คนเชียวนะ!!!!!ก็แหมนานๆได้กินอาหารดีๆ แถมไม่ต้องจ่ายตังค์ด้วยโฮะๆๆๆก็ต้องกินให้คุ้มล่ะแต่ว่าอันที่จริงฉันอยากกินของหวานมากกว่าอยากกินเค้กต่ออีกอ่ะ ตอนเดินผ่านตรงทางเข้าหน้าตาเค้กมันน่ากินสุดๆแถมกลิ่นมันก็หอมโชยมาด้วย (ถ้ากินเค้กต่อได้เรียกคนเรอะ) แต่พอมองราคาแล้วอยากเป็นลมชิ้นเท่าฝ่ามือ 400 กว่าบาทเชียว!!แพงเว่อร์
“ หรือจะกินเค้กต่อดี ” เฮือก!!นี่นายคือมินแจนะ ไม่ใช่เอิดเวิร์ด ณ Twightlight จะได้อ่านใจคนออกด้วยแต่ถ้าเป็นการเดานายเก่งเกินไปแล้วล่ะ
“ ไม่ล่ะฉันอิ่มจริงๆ ” เสียดายแต่ก็เกรงใจอยู่นา มินแจจึงเรียกพนักงานมาเก็บตังค์แล้วเขาก็วางบัตรเครดิตลง โอ้โห!!บัตรสีดำมันเงามีตราสัญลักษ์ของธนาคารสีทองแบบนูนด้วยโอ้วว~~~~รู้มั้ยคะบัตรนี้น่ะต้องเป็นสมาชิกที่มีเงินหมุนเวียนไม่ต่ำกว่า 30 ล้านบาทต่อปีและต้องเคลื่อนไหว อย่างน้อย 5 ปีขึ้นไปถึงมีสิทธ์ทำได้รวยขนาดนี้ อายุก็เท่านี้จะมีเรื่องเดือดร้อนอะไรนักหนาทำให้ต้องมาอยู่ที่นี่กันนะน่าสงสัยจริงๆเลย….
ความคิดเห็น