[ fic anime/honkai ] เธอเองก็เป็นได้นะสาวน้อยเวทย์มนต์หน่ะ!! - นิยาย [ fic anime/honkai ] เธอเองก็เป็นได้นะสาวน้อยเวทย์มนต์หน่ะ!! : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    [ fic anime/honkai ] เธอเองก็เป็นได้นะสาวน้อยเวทย์มนต์หน่ะ!!

    ฉันตาย ฉันเจอแมลงสาป ฉันเกิดใหม่ที่โลกhonkai ฉันมีระบบ ฉันต้องเป็นสาวน้อยเวทย์มนต์ ฉันมีกาชาจากระบบ ฉันได้ภารกิจจากแมลงสาป ฉันสู้กับแฮชเชอร์ ฉันได้เข้าร่วมแชทกลุ่ม "ชีวิตฉันมันธรรมดาจริงๆเลยโว้ย!!"

    ผู้เข้าชมรวม

    18,511

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    41

    ผู้เข้าชมรวม


    18.51K

    ความคิดเห็น


    469

    คนติดตาม


    661
    จำนวนตอน :  104 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 ส.ค. 67 / 21:51 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

     

    บทนำ

     

     

     

    “ห๊ะ!!?”

     

    “ตายงี้จริงอะ?”

     

    ต้องย้อนกลับไปซักพักในขณะที่ฉันกำลังนั่งปั่นสล็อตอยู่ที่ป้ายรถเมล์เงินของฉันที่พอจะปั่นรอบสุดท้าย ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก 

     

    “วันนี้ก็ไม่แตกสินะเห้อ~~”

     

    แล้วสายตาของฉันก็ดันไปเห็นตัวฟรีที่ลงมาแล้วสองตัวแล้ว ตัวที่สามกำลังตามมาทำเอาฉันหัวใจแทบวายเมื่อมันหยุดอยู่ช่องสุดท้าย

     

    ฉันกดเริ่มทันที่ กงล้อสุ่มขึ้นมาที่หน้าจอของฉัน

     

    ×2 ×5 ×10 ×20

     

    ฉันกดหมุนทันทีด้วยความตื่นเต้นเข็มของมันหยุดที่คูณ20ห่างจากคุณสองเพียงครึ่งมิลลิเมตรทำเอาหัวใจของฉันกระชุ่มกระชวยไปหมด

     

    หลังจากนั้นหน้าจอก็กลับไปเป็นหน้าปั่น 

     

    รอบแรกตัวแพงก็ตกลงมาทุกช่องได้เงินมาราวๆ20 หลังจากนั้นก็มีลงมาเรื่อยๆยัน200 จนจบลงรอบที่สองไม่ได้เลย

     

    รอบที่สามได้มาอีก100นึง

     

    รอบที่4 5 6 7 8 9

     

    ไม่ได้

     

    รอบที่สิบตัวแพงลงมาอีกแล้วและก็ไหลต่อเรื่อยๆไปอีกนานจนตัวเลขหยุดอยู่ที่ 4358.25 บวกกับจำนวนที่ปั่่นได้รอบที่แล้วอีก300เป็น 4658.25

     

    และฉันมี×20 !!!

     

    “90000 หมื่นโว๊ย!!!!!”

     

    ฉันโห่ร้องออกมาอย่างดีใจกับตัวเลขที่ยังประมวณผลไม่เสร็จ แต่ว่า

     

    พริบ

     

    จู่ๆภาพตรงหน้าก็กลายเป็นกำแพงสีเหลือง

     

    “ที่ไหนเนี่ย?? หรือว่า!! Black roo-”

     

    เพลี๊ย!!

     

    “โอ๊ยเจ็บ!!!”

     

    “มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดหรอกนะ”

     

    เสียงหวานใสของหญิงสาวน่าจะวัยทำงานดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน แรงตบของเธอนั้นเยอะมากๆจนทำเอาฉันมึนไปชั่วขณะ 

     

    เมื่อหันไปมองก็ต้องพบกับสิ่งที่ฉันกลัวท้สุดในชีวิต!!

     

    “กรี๊ดดด!!!!!!แมลงสาป!!!!!”

     

    ปัก!

     

    ฉันกระโดดถีบตีนคู่ใส่เจ้าแมลงสาปสีชมพู สิ่งมีชีวิตจากอารยธรรมยุคก่อนที่น่ากลัวที่สุดในโลก!!! ถึงแม้มันจะตัวสีชมพูและใส่ชุดสูทแต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดูดีขึ้นเลย!!

     

    “ออกไปน้า!!!!!”

     

    “กรี๊ดดดด!!!!!”

     

    "โอ้ยๆพวกมนุษย์เนี่ยรุนแรงกันจริงๆ

     

    “ออกปายยไม่งั้นแกกลายเป็นรูแน่!!!”

     

    ฉันคว้าปากกาขนนกสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานมาข่มขู่มัน แต่เจ้าแมลงสาปกลับไม่สนใจมากนักลุกขึ้นมียืนสองขาแบบผิดธรรมชาติ ไม่สิมันใส่เสื้อก็ผิดละ

     

    “ฉันไม่ค่อยเข้าใจมากนักทำไมมนุษย์์เพศหญิงถึงหวาดกลัวแมลงสาปกัน ฉันว่ามันออกจะน่ารักเห็นมั้ย”

     

    เจ้าแมลงสาปนั่นนำแขนยัวเยี้ยของมันมาท้าวเอวก่อนจะส่งสายตาปริบๆมาที่ฉัน ทำเอาฉันตัวอ่อนระทวยราวกับวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง เพียงแค่มันยืนใกล้ๆฉันก็จะเป็นลมแล้วแต่มันกลับทำท่าอันน่าสยดสยองนั่นอีก

     

    ทำเอาฉันแทบพ้นสายรุ้งออกมาเลย หากเป็นสาวสวยมาโพสที่นี้จะดีกว่ามาก

     

    “หืมเจ้าอยากได้ผู้หญิงงั้นหรอ”

     

    “อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตตนนี้!!!”

     

    ขออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ่ตัวนี้ มันมีมอยู่ตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์และฉันก็เกลียดมันตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์การที่มันรอดมาได้ถึงปัจจุบันนี้มันต้องไม่ธรรมดา ปากกาขนนกธรรมดาๆนั่นไม่น่าทำอะไรมันได้หรอก

     

    ทีาพูดไปก็เพื่อปลอบใจตัวเองทั้งนั้น!!แรงจะหนียังไม่มีเลย!!!

     

    “ฉันได้ยินนะ แมลงสาปก็ไม่ได้แย่หนิไม่เห็นต้องว่ากันเลยอะ”

     

    หลังจากนั้นร่างของเจ้าแมลงสาปก็เรืองแสงสีชมพูขึ้นก่อนจะกลายเป็นสาวสวยอายุราวๆ25 อยู่มนช่วงวัยธรรมงาน ผมสีชมพูผสมแดงจากตรงโคลนผม ดวงตาสีดำสนิทมาพร้อมกับชุดสูธสีดำถุงน้องดำยาวจนถึงต้นขา

     

    “ดีกว่าตอนแรกเยอะเลยอะ"

     

    แต่ปากแดงไปหน่อยอย่างกับไปกัดคอใครมสก็ไม่รู้

     

    “ถ้าจะพูดให้ถูกต้องเป็นดูดนะ”

     

    “โรคจิต!!”

     

    “การที่ฉันโดนคนที่อ่านโดจิ-ทุกวันด่าว่าโรคจิตก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะ”

     

    “อะ-อันนั้นมันกิจกรรมครายเครียดนะ!!”

     

    “แล้วที่ทำกิจกรรมตอนอ่า-”

     

    “ม่ายๆๆหยุดน้าาาหยุดดดด”

     

    “อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาพูดกันสิ!!!”

     

    “ก็ได้ๆ”

     

    “จริงๆนะ”

     

    “อืมมม…”

     

    อืม…??"

     

    หลังจากสงบศึกพักรบกันแล้วพวกเราก็มานั่งพักสงบจิตกันทีาโต๊ะทำงานของเธอ โดยมีกระจกใสกันอยู่ และพวกเรากำลังนั่งจ้องตากันอยู่

     

    “แข่งจ้องตากันรึไงเนี่ย!!”

     

    “ก็เธอเป็นคนเริ่มหนิ”

     

    “แล้วจะเล่นกับชั้นทำไมละ!!”

     

    “…..”

     

    “…….”

     

    “….ฉันตายแล้วจริงๆหรอ”

     

    “แน่นอนเธอโดนเครื่องบินชนตายหน่ะ เรื่องนี้ฉันไม่มีเอี่ยวที่เรียกมาเพราะสาเหตุการณ์ตายตลกดี”

     

    “….นั่นสินะ”

     

    “เธอยังไม่ปลงกับโลกนั้นงั้นหรอ?”

     

    “ก็ฉันยังไม่ทันตั้งตัวหนิ ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าต้องตายซักวันนึง”

     

    “ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันอยากทำ เช่นมีแฟนสาวน่ารักๆมาอ่อนฉันตอนตื่นนอน แล้วชวนฉันไปกินข้าว”

     

    “นิยายที่ดองไว้ก็ยังไม่ได้อ่าน!!”

     

    “เงินที่ได้มาก็ไม่ได้ใช้!!!”

     

    "โลกนี้แม่มโหดร้าย~~"

     

    "ฮือออ~~~

     

    ฉันฟุบตัวลงไปนอนร้องให้ที่โต๊ะทำงาน ชีวิตสาววัยใส่อายุ16ปีอย่างฉันควรมีชีวิตยืนนานกว่านี้ไม่ต้องรีบตุยจู่ๆฉันก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นบริเวณส่วนหัวมจึงเงยหน้าขึ้นไปมอง หญิงสาวผมสีชมพูที่เคยนั่งอยู่ด้านหน้าฉันกำลังยืนลูปหัวของฉันอยู่

     

    “อ๊ะ โทษทีพอดีนึกถึงน้องสาวหน่ะ…ป่านนี้คงมีความสุขดี”

     

    “เอาหล่ะๆฉันจะส่งเธอไปเกิดใหม่ที่โลกฮงไกนะปกติฉันสุ่มโลกให้  แต่เธอเป็นกรณีพิเศษจากความสมเพ-สงสารของฉัน”

     

    “เอ้านี้เซ็นซะ”

     

    เธอยื่นกระดาษคล้ายๆใบสมัครงานมาให้ฉันแต่ตัวอักษรนั้นเป็นภาษาที่ฉันไม่รู้จัก มีสัญลักษณ์รูปหัวใจสีชมพูกลับด้านขีดด้วยเส้นสีทอง และมีกรอบเป็นสีฟ้าอยู่

     

    “…ไม่ใช่สัญญาทาสใช่มั้ย???”

     

    “ใช่…”

     

    “….”

     

    “ล้อเล่นแต่ก็คล้ายๆ”

     

    “นี่คือสัญญาว่าเธอตกอยู่ภายใต้อาณัติิิของฉัน เวลาส่งเธอไปที่นั้นแล้วเผลอไปแหกกฎเข้าฉันจะสามารถช่วยได้อยู่บ้าง”

     

    “แล้วมันต่างอะไรกับทาสอะ”

     

    “ฉันจะไม่บังคับอะไรเธอมากมายนักเธอสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติแล้วฉันจะให้พรเธอด้วยไม่ต้องห่วงฉันเลือกให้แล้วในบางครั้งบางคราวฉันอาจจะมอบภารกิจให้กับเธอ”

     

    “ไม่เซ็นได้มั้ย…”

     

    “การที่ฉันดึงเธอมาจากวัฐจักรชีวิตนั่นนับว่าเธอผิด เพราะว่าเมื่อสิ่งมีชีวิตตายลงเธอจะกลับไปสู่การเวียนว่ายตายเกิด การที่ฉันนำดวงวิญญาณของเธอออกมาเลยผิดกฎ”

     

    “ไหงถึงเป็นฉันที่โดนกฎเล่นงานอะ”

     

    “ก็เพราะว่เธอมันอ่อนเเอเกินไปจึงง่ายต่อการลบ เธอก็เหมือนกับไฟล์ที่ฉันก็อปมาเกินแค่นั้นไม่สำคัญอะไรเพียงแค่กดดีลีทเธอก็หายไป ส่วนฉันเปรี่ยบดั่งบัคที่ไม่มีวันแก้และลบออกไปได้”

     

    “เซ็นก็ได้ว้าาาา!!”

     

    “ดีมาก ขอให้โชคดีกับโลกใบใหม่นบาย”

     

    “บาย”

     

    เมื่อเราคุยกันเสร็จฉันก็หลับตาลงรอเจอกับวงเวทย์วาร์ปที่ส่องแสงแสปตา ที่ขนาดออปตั-ยังเอาไม่อยู่ แต่ก็ไม่มีีอัไรเกิดขึ้นฉันก็เลยลืมตาขึ้นมา ภาพที่ฉันเห็นคือหญิงสาวผมสีชมพูกำงังง้างฝ่ามือสุดปลายแขน

     

    “ไปเกิดใหม่ไป!!”

     

    เพลี๊ย!!!

     

    ‘เจ็บชิหัย…’

     

    หลังจากนั้นสติฉันก็ดับลงไป

     

     

     

     

    .

     

     

     

    .

     

     

     

     

    .

     

     

     

     

    “อ่าวปากกาฉันหล่ะ???”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น