ฆาตกรรมต่อเนื่อง

ลำดับตอนที่ #9 : ด้านร้าย ของฉัน

“หมายความว่ายังไง  ฉันคือแก  แกคือฉัน  คนเลวๆอย่างแกไม่มีทางเป็นฉันได้หรอกนะ”

   “ก็แน่ล่ะสิยัยแสนดี  ฉันมันเป็นด้านร้ายของแกไง  ฉันถึงต้องแสดงตัวออกมาไง  ก็ความผิดเธอเองที่ไม่ยอมให้      ฉันออกมาซะที  ฉันต้องแสดงตัวออกมาซักที  ฉันจะไม่ยอมให้แกกลับมาครองร่างนี้เด็ดขาด”  

   “แกจะทำอะไรฉันน่ะ” ฉันตกใจเมื่อด้านร้ายของฉัน  หยิบมีดขึ้นมาและกำลังจะพุ่งลงมาที่หัวใจของฉัน

   “ไม่ต้องห่วง  ฉันฆ่าแกวิธีนี้ไม่ได้หรอก  ฉันจะฆ่าแกได้ก็ต่อเมื่อต้องเข้าพิธีขับไล่วิญญาณก่อนแล้วฉันก็จะเป็อิสระกับร่างนี้” แล้วยัยนั่นก็ลดมีดลงมาแล้วไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา

   “เมื่อเวลา 7.13น. เวลานั้นแหล่ะที่พิธีจะเริ่ม  ก่อนแกจะตายอยากถามอะไรมั้ย ยัยแสนดี”

   “ฉันอยากเขียนจดหมายสักฉบับ  จะได้มั้ย” ยัยนั่นหันมามองหน้าฉัน

   “ไม่มีทางหรอกยัยบ้า  แกคิดว่าฉันจะโง่หรือไง  และทันทีที่เธอยกมีดขึ้นกรีดไปที่คอหอยของร่างหญิงสาวที่เป็นลมอยู่  แม่ของฉัน  และมีดด้ามนั้นก็ปักอยู่ที่หน้าอกของเธออย่างนั้น  ฉันได้แต่นั่งร้องไห้  รู้สึกทรมานและเจ็บปวดใจ  แต่ทว่ายัยนั่นเองกลับบอกฉันว่า

“หุบปากซะทีได้มั้ย  และเลิกเสียใจซะที  แกไม่รู้รึไงว่า  ฉันเจ็บแกก็เจ็บ  แกเศร้าฉันก็ต้องเศร้า เพราะเรามีหัว

      ใจอันเดียวกันยัยบ้า  แต่ก็ไม่นานหรอก  เมื่อถึงเวลาเข้าพิธี  แกก็จะสลายตัวไป  ส่วนฉันก็เป็นอิสระ”

ยัยนั่นหัวเราะอย่างโหดร้าย  และสะใจ ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วพูดว่า “ฉันจะนั่งรอเวลานั้น”แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ

เมื่อเวลามาถึง 7.00น.

    “อีกไม่กี่นาทีแกก็จะได้ตายตามพ่อ – แม่แกไปแล้วไม่ต้องห่วงหรอก” ยัยนั่นพูดด้วยใบหน้าเลือดเย็น

    “พ่อ – แม่ฉัน ก็ พ่อ-แม่แกด้วยเหมือนกันนะ” ฉันตอบไปด้วยสีหน้าน้ำตาคลอเบ้า

    “เปล่าเลย  ตั้งแต่เล็กจนโตเข้าคือผู้ส่งเสียฉัน  แต่ไม่ใช่พ่อ – แม่ฉันเลยแม้แต่น้อย”

    “แล้วที่พวกเขาสร้างเธอขึ้นมาหละ”

    “หุบปากซะ!”เขาตะคอกแต่ดูเหมือนเสียงคำรามมากกว่า “ใกล้เวลาตายของแกแล้ว”ยัยนั่นยิ้มอย่างสะใจ