ฆาตกรรมต่อเนื่อง

ลำดับตอนที่ #5 : ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้

                      วันนี้ฉันตื่นมาอย่างรู้สึกเหนื่อยๆอยากนอนต่อ  แต่ เอ๊ะ! ทำไมฉันมานั่งหลับที่โซฟาล่ะ  ฉันจำได้ว่าฉันนอนบนเตียงนี่นา  ฉันค่อยๆพยุงเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้นดูว่าอยู่ที่ไหน  ภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันอึ้งและกลัวมากจนชาไปทั้งตัว  ภาพที่ฉันเห็น คือ  ศพของ  คุณวรรณวิไล ภรรยาขอบหมอที่ฆ่าแม่ของฉัน  ไม่จริงนะ  ฉันไม่ได้ฆ่าเธอแน่  เพราะเธอไม่เคยทำอะไรให้ฉันนี่นา  ฉันนั่งอึ้งอยู่ 10 นาที  ก็มีชายหนุ่มรูปงามเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา  ทำให้ฉันเป็นลมไปทันทีด้วยความตกใจ

                       เมื่อลืมตาขึ้นอีกทีก็ทีเจ้าหน้าที่ตำรวจเต็มไปหมด  ประมาณเกือบ 10 คน  แล้วชายหนุ่มที่โผล่มาจากประตูก็พูดขึ้น

“คุณครับ  คุณ ยู ครับ  คุณมาที่นี่ได้ยังไงครับ”

“คะ..ค่ะ  คุณคือใครครับ  ฉันต้องการพบทนายของฉัน  คุณสิงห์อยู่ไหนค่ะ”

“สิงห์มันติดธุระอยู่ครับ  ผมวัตรครับ  เพื่อนของมัน  เอ่อ.. คุณมาที่นี่ได้ยังไงครับ”

“ฉันไม่รู้  ฉันไม่รู้อะไรเลย  ฉันจำอะไรไม่ได้จริงๆ  เมื่อคืนฉันนอนอยู่ที่บ้านแล้วพอตื่นมาฉันก็มาอยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้

ฆ่าคนนะ   ฉันไม่ได้ฆ่าคน  คุณต้องเชื่อฉันนะ คุณต้องเชื่อฉัน”  สมองของฉันปั่นป่วนไปหมด  ฟังเสียงใครไม่ได้ยินอีกแล้วความรู้สึกอึดอัดพุ่งเข้ามาอย่างจัง  จนฉันอยากกรีดร้องด้วยความสับสน  ฉันนั่งอยู่ที่โซฟาตัวที่ฉันตื่นขึ้นมาเจอ  ฉันนั่งอยู่น้ำตาเริ่มไหล  แล้ว  ทนายสิงห์! ก็โผล่เข้ามา

“คุณสิงห์  ฉันไม่ได้ฆ่าเธอนะ  คุณต้องเชื่อฉัน”

“ครับๆ  ขอผมคุยกับ วัตรก่อนเดี๋ยวเดียวครับ” ทนายสิงห์ตอบด้วยใบหน้าเย็นชา หรือเขาคิดว่าฉันฆ่าคน  แล้วเขาก็เดินไปหาคุณวัตร แล้วพูดคุยกันบางอย่างด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด  แล้วไม่นานคุณสิงห์ก็เดินกลับมาหาฉัน

“เอ่อ…คือ…ตำรวจเขาสงสัยคุณอยู่  เพราะ เมื่อคืนเจ้า หน้ากากทองโดนจับไปแล้ว  แล้วจะมาฆ่าคนได้ยังไง”

“แต่ฉันไม่ได้ฆ่าคนนะค่ะ”

“คุณมีศัตรูที่ไหนมั้ยครับ ที่คุณเคยไปทำให้เขาเจ็บใจ อาจมีคนปองร้ายคุณอยู่“

“ฉันไม่น่ามีใครปองร้ายขนาดนั้นหรอกค่ะ  เพราะก็ไม่เคยไปทำให้ชีวิตใครป่นปี้  เหมือนกับที่ใครทำกับฉันหรอก”

“ครับ  แต่ยังไงคุณคงต้องอยู่ในความดูแลของตำรวจอยู่นะครับ  เพราะคุณเป็น ผู้ต้องสงสัย  แต่ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้ทำ  แต่ผมยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าใครทำ  คุณเลยต้องเป็น…ผู้ต้องสงสัย”